INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010r. (data wpływu do tut. tut. Biura 30 września 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych (napojów) podczas spotkań biznesowych odbywających się w lokalach gastronomicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych (napojów) podczas spotkań biznesowych odbywających się w lokalach gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności sportowej, polegającej na uczestnictwie w ogólnopolskich i zagranicznych rajdach samochodowych. Bardzo często znajduje się przez dłuższy okres czasu poza miejscem zamieszkania i prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest osobą publiczną, występuje w mediach oraz promuje marki swoich sponsorów. Odbywa bardzo dużo spotkań biznesowych, udziela wywiady oraz jest zapraszany przez media oraz inne instytucje, jak również sam podejmuje różne delegacje i organizuje spotkania biznesowe. Spotkania te najczęściej odbywają się w lokalach gastronomicznych i związane są z konsumpcją, odbywającą się podczas tych spotkań. Taka organizacja spotkań biznesowych jest konieczna, gdyż jest standardem wymaganym w kontaktach biznesowych, a kontakty te są konieczne dla uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Spotkania te nie mają charakteru wystawnych przyjęć są zwykle połączone z tradycyjnym posiłkiem (z napojami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, które nie mają charakteru wystawnego (ekskluzywnego), mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na usługi gastronomiczne oraz zakup artykułów spożywczych (napojów) będzie można zaliczyć do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że:

• zostanie poniesiony w adekwatnym związku przyczynowym z przychodami, przy uwzględnieniu gospodarczej racjonalności działania firmy Wnioskodawcy,
• nie będzie nosił znamion reprezentacji (wystawności), będzie zwyczajowo przyjęty i nie będzie miał charakteru okazałości.
  
  

Sama kwalifikacja danego wydatku do kategorii usług gastronomicznych, żywności oraz napojów nie przesądza o zaliczeniu ich do kosztów reprezentacji.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok z dnia 12 czerwca 2008r. sygn. akt III SA/WA 157/08.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podmiocie, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, tj. czy wydatki na zakup żywności oraz napojów podawanych podczas spotkań biznesowych ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku). Złożony wniosek dotyczy m.in. oceny charakteru wydatków na poczęstunek podawany podczas spotkań biznesowych, które odbywają poza miejscem prowadzenia działalności gospodarczej tj. w lokalach gastronomicznych.

W ocenie tut. Organu, wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań biznesowych w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie tych spotkań zapewne omawiane są zasady współpracy, negocjowane kontrakty to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, tj. poza siedzibą firmy. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, że tego typu działania są standardem wymaganym w kontaktach biznesowych nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Wobec powyższego wydatki na usługi gastronomiczne (zakup żywności oraz napojów) podawany podczas spotkań biznesowych organizowanymi poza siedzibą firmy, są wydatkami na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku, tut. Organ nie podziela prezentowanego w nim stanowiska. Co więcej stanowiska sądów administracyjnych są w kwestii będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej niejednolite. Istnieją bowiem wyroki potwierdzające stanowisko Organu prezentowane w przedmiotowej sprawie. W tym też zakresie, przykładowo można wskazać wyroki:

• WSA w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Ke 202/10,
• WSA we Lublinie z dnia 23 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Lu 151/10,
• WSA w Szczecinie z dnia 31 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Sz 127/10.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.