INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010r. (data wpływu 16 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2010r. znak: SMS/1463/06/10 (data wpływu 14 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu oraz kwoty podatku od nieruchomości dotyczących garaży 22% stawką podatku VAT w sytuacji kiedy stanowią one odrębne pozycje kosztów w fakturze opłat za użytkowanie garażu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2010r. znak: SMS/1463/06/10 (data wpływu 14 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu oraz kwoty podatku od nieruchomości dotyczących garaży 22% stawką podatku VAT w sytuacji kiedy stanowią one odrębne pozycje kosztów w fakturze opłat za użytkowanie garażu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółdzielnia) jest użytkownikiem wieczystym gruntu, m.in. działek na których w latach 70-tych ub. wieku zostały wybudowane garaże, które użytkowane są na zasadach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a Spółdzielnia pobierała opłatę eksploatacyjną za jeden garaż np. 12 zł netto + 22% VAT miesięcznie. Składnikami tej opłaty jako elementy cenotwórcze są m.in. opłata za wieczyste użytkowanie gruntu oraz podatku od nieruchomości, które Spółdzielnia zbiorczo odprowadza do kasy Gminy.

Spółdzielnia wdrażając postanowienia ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych uregulowała sprawy terenowo-prawne dla nieruchomości mieszkaniowych, a teraz reguluje je dla nieruchomości garażowych tak, aby w perspektywie umożliwić na wniosek zainteresowanego posiadacza spółdzielczego prawa do garażu przekształcenie tego prawa na prawo odrębnej własności garażu.

W kompleksach garażowych poszczególne garaże mają zinwentaryzowaną powierzchnię użytkową i ustalony ułamkowy udział w nieruchomości wspólnej. Po wyodrębnieniu garażu ze Spółdzielni nowy właściciel wchodzi w prawa i obowiązki użytkownika wieczystego gruntu i podatnika podatku od nieruchomości, tym samym zobowiązany jest do składania deklaracji oraz uiszczenia podatku i opłaty rocznej (w wysokościach ustalonych przez właściwy organ lokalny) bezpośrednio do Gminy, a Spółdzielnia wówczas koryguje wysokość opłat za użytkowanie garażu.

W związku z powyższym uwzględniając też aktualną interpretację, że podatki od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste można zaliczyć do opłat na pokrycie kosztów niezależnych od Spółdzielni (co dodatkowo potwierdza fakt, że Gmina zaczęła znaczne, bo ponad 15-krotne podwyższenie opłat za użytkowanie wieczyste gruntów). Spółdzielnia podjęła decyzję, że od br. ww. opłaty będą wyszczególniane jako odrębne pozycje (dot. to również lokali mieszkalnych).

Tak więc w fakturze za użytkowanie garaży, opłaty będą w trzech pozycjach:

• opłata eksploatacyjna – stawka „x” zł/m² pu garażu,
• opłata za użytkowanie wieczyste – stawka „y” zł/m² pu,
• podatek od nieruchomości – stawka „z” zł/m² pu.
  
  

W ww. piśmie z dnia 14 czerwca 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż Spółdzielnia w fakturze za użytkowanie garażu zamiast jednej stawki eksploatacyjnej z wielu powodów (opisanych we wniosku) wyszczególnia teraz cztery odrębne pozycje opłat, a mianowicie:

• opłatę eksploatacyjną,
• podatek od nieruchomości,
• podatek gruntowy,
• opłatę za użytkowanie wieczyste

i nadal nalicza od ww. pozycji 22% podatek VAT.

Jeden z użytkowników garażu zarzucił Spółdzielni nieprawidłowe działania, a to poprzez naliczanie „podatku od podatku”, dodatkowym argumentem jest fakt, że po wyodrębnieniu własności garażu użytkownik staje się podatnikiem podatku od nieruchomości i odprowadza je bezpośrednio do Gminy, a Gmina nie nalicza VAT-u od tych podatków ani od opłaty za użytkowanie wieczyste. Powyższe stało się powodem złożenia przez Spółdzielnię wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia winna opodatkować kwotę opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu oraz kwotę podatku od nieruchomości dotyczącą garaży 22% stawką podatku VAT w sytuacji kiedy stanowią one odrębne pozycje kosztów w fakturze opłat za użytkowanie garażu...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota opłaty eksploatacyjnej za garaże winna być opodatkowana stawką 22% podatku VAT, natomiast Spółdzielnia ma wątpliwości czy kwoty opłat za użytkowanie wieczyste gruntu oraz kwota podatku od nieruchomości związanych z garażami winna być również opodatkowana stawką 22% VAT, stąd wynika inicjatywa o wydanie interpretacji. Na marginesie Spółdzielnia dodaje, że otrzymała w tej sprawie od użytkownika garażu stanowcze zapytanie.

W ww. piśmie z dnia 14 czerwca 2010r. znak: SMS/1463/06/10 Wnioskodawca, uzupełniając wniosek, zmodyfikował i uszczegółowił swoje stanowisko, a mianowicie: zdaniem Spółdzielni jedynie pozycja opłaty eksploatacyjnej za garaż winna być opodatkowana stawką 22% VAT, natomiast nieprawidłowym jest naliczanie VAT-u również od pozycji podatkowych i za użytkowanie wieczyste – są to opłaty niezależne od Spółdzielni, a Spółdzielnia jedynie odprowadza je zbiorczo do kasy Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntu, m.in. działek na których w latach 70-tych ub. wieku zostały wybudowane garaże, które użytkowane są na zasadach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a Spółdzielnia pobierała opłatę eksploatacyjną za jeden garaż np. 12 zł netto + 22% VAT miesięcznie. Składnikami tej opłaty jako elementy cenotwórcze są m.in. opłata za wieczyste użytkowanie gruntu oraz podatku od nieruchomości, które Spółdzielnia zbiorczo odprowadza do kasy Gminy.

W związku z powyższym uwzględniając też aktualną interpretację, że podatki od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste można zaliczyć do opłat na pokrycie kosztów niezależnych od Spółdzielni (co dodatkowo potwierdza fakt, że Gmina zaczęła znaczne, bo ponad 15-krotne podwyższenie opłat za użytkowanie wieczyste gruntów). Spółdzielnia podjęła decyzję, że od br. ww. opłaty będą wyszczególniane jako odrębne pozycje (dot. to również lokali mieszkalnych).

Tak więc w fakturze za użytkowanie garaży, opłaty będą w trzech pozycjach:

• opłata eksploatacyjna – stawka „x” zł/m² pu garażu,
• opłata za użytkowanie wieczyste – stawka „y” zł/m² pu,
• podatek od nieruchomości – stawka „z” zł/m² pu.
  
  

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, definiujący podstawę opodatkowania i obrót. Stosownie do powyższego przepisu podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 2 pkt 22 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Zgodnie z wolą ustawodawcy kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

Należy zauważyć, że uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Powyższy przepis wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub świadczoną usługą, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Należy zwrócić uwagę, że ww. ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie zawiera odrębnego uregulowania stanowiącego odpowiednik art. 73 lub 78 Dyrektywy. Ustawodawca krajowy nie sprecyzował, jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania, tak jak to uczynił ustawodawca wspólnotowy, uznając za wystarczające wskazanie ogólnej definicji podstawy opodatkowania. Nie oznacza to jednak, jakoby wszelkich dodatkowych kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług nie należało uwzględniać w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jak już powyżej wskazano, ogólne określenie podstawy opodatkowania w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada uregulowaniu wspólnotowemu z art. 73 i 78 Dyrektywy. W konsekwencji zapis ten winien stanowić wskazówkę interpretacyjną przy dokonywaniu wykładni polskich przepisów regulujących ustalanie podstawy opodatkowania.

Wykładnia art. 29 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem treści unormowań Dyrektywy jest w pełni uzasadniona i zapewnia prawidłową interpretację tego przepisu.

W przedmiotowej sprawie kwota należna na rzecz Spółdzielni z tytułu eksploatacji garażu przez jego użytkownika obejmuje wszystkie wskazane we wniosku składniki, w tym m.in. podatek od nieruchomości, opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu.

Należy zauważyć, iż ww. elementy tej opłaty stanowią jej element cenotwórczy, co przyznał we wniosku sam Wnioskodawca. Spółdzielnia ponosi określone wydatki związane z utrzymaniem garaży i między innymi w oparciu o kształtowanie się poziomu tych wydatków ustala wysokość opłaty za użytkowanie tych garaży. którą następnie obciąża ich użytkowników. Dodatkowo należy podkreślić, iż Spółdzielnia, uwzględniając też aktualną interpretację, że podatki od nieruchomości i opłatę za użytkowanie wieczyste można zaliczyć do opłat na pokrycie kosztów niezależnych od Spółdzielni (co dodatkowo potwierdza fakt, że Gmina zaczęła znaczne, bo ponad 15-krotne podwyższenie opłat za użytkowanie wieczyste gruntów), podjęła decyzję, że od br. ww. opłaty będą wyszczególniane jako odrębne pozycje (dot. to również lokali mieszkalnych).

Tak więc w fakturze za użytkowanie garaży, opłaty będą w trzech pozycjach:

• opłata eksploatacyjna – stawka „x” zł/m² pu garażu,
• opłata za użytkowanie wieczyste – stawka „y” zł/m² pu,
• podatek od nieruchomości – stawka „z” zł/m² pu.
  
  

Jak już wskazano powyżej, art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót. Zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje zatem całość świadczenia należnego od nabywcy, w tym przypadku użytkownika garażu.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, iż wszystkie ww. składniki opłaty z tytułu użytkowania garażu, stanowią elementy cenotwórcze usługi, jaką Spółdzielnia wykonuje na rzecz jego użytkownika i w konsekwencji należy zastosować jednolitą stawkę podatku w odniesieniu do całości kwoty należnej.

Tym samym kwoty podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie terenu, podlegają opodatkowaniu jako część kosztu utrzymania garażu, podobnie jak inne opłaty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Natomiast w myśl § 12 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116, ze zm.).

Powołany wyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, iż:

• członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,
• członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.
  
  

Analiza powyższych przepisów wskazuje na istotną różnicę pomiędzy czynnościami wskazanymi w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, w stosunku do czynności wskazanych w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Powyższy przepis ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, wskazuje bowiem ogólny zakres powinności na rzecz spółdzielni należnych od jej członków, czy też niebędących członkami właścicieli lokali, lub posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do lokali – zakreślonych zgodnie z postanowieniami statutu.

Natomiast przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, obejmują swym zakresem węższy katalog czynności, niż wskazany w powyższym przepisie, gdyż zwolnienie od podatku VAT odnosi się wyłącznie do czynności wykonywanych na rzecz członów spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni, którzy są właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członków spółdzielni – którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego.

Zarówno ustawa o VAT jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji „lokalu mieszkalnego” ani „lokalu użytkowego”. A zatem należy przywołać definicję lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), zgodnie z którą, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. (…)

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

A zatem zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, które odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi, nie obejmuje swym zakresem przedmiotowego garażu, gdyż nie jest on, w świetle powyżej powołanej ustawy o własności lokali, lokalem mieszkalnym (nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych).

Tym samym opłata eksploatacyjna za korzystanie z garażu nie korzysta ze wskazanych wyżej zwolnień od podatku i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową – 22%.

Powyższe oznacza, iż w przedmiotowej sprawie, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega całość kwoty należnej na rzecz Spółdzielni uiszczanej z tytułu eksploatacji garażu przez jego użytkownika. Kwota ta obejmuje wszystkie elementy cenotwórcze opłaty, tj. także podatek od nieruchomości oraz opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, przy czym stawką podatku od towarów i usług właściwą dla opodatkowania tej czynności będzie stawka podstawowa – 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.