INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu. Dnia 19 lipca 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2010 r. Wnioskodawczyni nabyła grunt o powierzchni 3,4149 ha w S. (działka 227/1), który przeznaczony jest w planie zagospodarowania pod tereny rekreacji indywidualnej i oznaczony jako ML/UT. Plan przewiduje możliwość wybudowania domu rekreacyjnego. Na ww. działce Wnioskodawczyni planowała wybudować w ciągu najbliższego roku dom. Podejmując kroki w celu uzyskania pozwolenia na budowę Zainteresowana dowiedziała się, iż nie ma możliwości podciągnięcia wody z najbliższego gospodarstwa (za mała średnica wodociągu) i konieczna jest budowa wodociągu o długości 1 km (od miejsca gdzie średnica jest wystarczająco szeroka do planowanej lokalizacji domu). Wiąże się to z poniesieniem kosztu ok. 150.000-200.000 zł oraz długotrwałą procedurą. Wnioskodawczyni nie posiada tak znacznych środków finansowych (środki finansowe, które posiada oraz kredyt hipoteczny, który zamierza zaciągnąć pozwolą tylko na wybudowanie domu), w konsekwencji nie jest w stanie zrealizować tej niezbędnej do wybudowania domu inwestycji.

Dodatkowo pojawił się problem dotyczący podłączenia działki do sieci elektrycznej. W momencie zakupu Wnioskodawczyni była przekonana o tym, iż działkę można podłączyć do prądu poprzez idący w drodze kabel. Okazało się, że jest to kabel niskiego napięcia, który ze względu na i tak już duże obciążenie, nie może służyć do obsługi przedmiotowej działki. W energetyce Zainteresowana dowiedziała się, iż konieczne będzie wybudowanie nowego transformatora, a dopiero w późniejszej fazie podłączenie za jego pośrednictwem działek, które znajdują się na obszarze objętym planem zagospodarowania. Energetyka nie może sprecyzować za ile lat transformator będzie postawiony, obecnie nie ma nawet zgody właściciela działki, na której potencjalnie miałby stać, co do jego postawienia. Oznacza to w konsekwencji, iż niemożliwe będzie rozpoczęcie budowy domu w zakładanym przez Wnioskodawczynię czasie.

W takiej sytuacji zmuszona jest do sprzedaży ww. gruntu, komuś kto:

1. posiada środki do podłączenia wodociągu oraz
2. jest w stanie poczekać na podłączenie energii elektrycznej.

Po sprzedaży Zainteresowana chce rozpocząć poszukiwanie takiej działki, która umożliwi natychmiastową budowę domu oraz gdzie zasięg mediów pozwoli je podłączyć bez konieczności ponoszenia wysokich nakładów.

Ww. grunt Wnioskodawczyni chce sprzedać w całości, a jeżeli nie będzie chętnego rozważa podział na działki rekreacyjne (plan przewiduje możliwość podziału na działki rekreacyjne). Zgodnie z opinią geodety, do którego Zainteresowana się zgłosiła, oraz zgodnie z ustaleniami planu, grunt można podzielić nawet na 30 działek rekreacyjnych. Jakkolwiek, Wnioskodawczyni będzie go próbowała sprzedać w całości, nie wyklucza jednak podziału. Zainteresowana nie wie też, na ile działek potencjalnie dzieliłaby grunt (gdyby nikt nie chciał kupić całości).

Wnioskodawczyni oświadcza, iż nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Ww. transakcja lub transakcje będą miały charakter jednorazowy i wynikają tylko i wyłącznie z:

1. niespodziewanie wysokiego kosztu podłączenia wody oraz
2. niemożliwości szybkiego podłączenia do sieci elektrycznej.

Ww. działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni i nie była zakupiona w celu dalszej odsprzedaży.

Dnia 19 lipca 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego wskazując, iż na wymienionym we wniosku gruncie Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Zainteresowana nie prowadziła sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Ponadto nigdy nie posiadała i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, a także nigdy nie prowadziła działalności rolniczej.

Dla powstałych działek nie będą wydawane indywidualne decyzje o warunkach zabudowy, ze względu na to, iż grunt ten w całości objęty jest miejscowym planem zagospodarowania, z którego wynika, że jego część przeznaczona jest pod turystykę i rekreację indywidualną, a część pod tereny zalesień i nieużytki zielone. Cały obszar Gminy K. (tam jest położona działka) objęty jest planem zagospodarowania. W przypadku kiedy uchwalony jest plan zagospodarowania, warunki zabudowy nie mogą być wydawane.

Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała dostawy gruntów (zarówno rolnych jak i budowlanych). Przedmiotowa działka jest pierwszym gruntem, jakiego Wnioskodawczyni jest właścicielem. Dom miał być przeznaczony dla Zainteresowanej, jej 10-miesięcznej córki oraz męża.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży wyżej opisanego gruntu (w całości lub po podziale) Wnioskodawczyni powinna odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze względu na fakt, iż ww. grunt:

• stanowi majątek osobisty,
• nie jest związany z działalnością gospodarczą i nie był zakupiony w celu dalszej odsprzedaży,
• sprzedaż związana jest z wysokim kosztem podłączenia wody i niemożliwością szybkiego podłączenia do sieci elektrycznej,

nbspnbsp uznać należy, iż jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w maju 2010 r. nabyła grunt o powierzchni 3,4149 ha w S. (działka 227/1), względem którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość wybudowania domu rekreacyjnego. Zainteresowana nabyła ww. działkę gdyż planowała w ciągu 1 roku wybudować tam dom. Podejmując jednakże działania w celu uzyskania pozwolenia na budowę Wnioskodawczyni dowiedziała się, że nie ma możliwości podciągnięcia wody (konieczność budowy wodociągu o długości 1 kilometra) oraz zachodzi konieczność budowy transformatora energii elektrycznej. W konsekwencji Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży przedmiotowego gruntu bądź to w całości lub po dokonaniu podziału na mniejsze działki. Zainteresowana nie prowadziła na działce działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, a także nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy. Nieruchomość nie skutkowała produkcją ani też sprzedażą produktów rolnych. Wnioskodawczyni wskazała, iż dla powstałych po podziale gruntu działek nie będą wydawane indywidualne decyzje o warunkach zabudowy, gdyż miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmuje całość nieruchomości i przeznaczył ją pod turystykę i rekreację indywidualną, a część pod tereny zalesień i nieużytków zielonych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy opisanych działek Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowana nie wykorzystywała nieruchomości w działalności gospodarczej oraz rolniczej, a także nie miała zamiaru jego zbycia. Celem zakupu gruntu była budowa domu rodzinnego, co okazało się niemożliwe na skutek okoliczności od Zainteresowanej niezależnych. Konieczność poniesienia znacznych nakładów finansowych dla uzbrojenia gruntu w przyłącze energetyczne oraz doprowadzenie wody wymogło na Wnioskodawczyni podjęcie decyzji o sprzedaży gruntu. Zatem Zainteresowana sprzedając działki gruntu korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działek cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości w całości lub po dokonaniu podziału na mniejsze działki, nie będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT, pod warunkiem, że jest to pierwsza i incydentalna sprzedaż, po której nie nastąpią kolejne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.