INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2010 r. (data wpływu 27.07.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27.07.2010 r. (data wpływu 02.08.2010 r.) i pismem z dnia 13.10.2010 r. (data wpływu 18.10.2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 06.10.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy realizacji bonu towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.07.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy realizacji bonu towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą, w tym przede wszystkim w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych i przemysłowych w sieci hipermarketów i supermarketów na terenie całej Polski. W celu zachęcenia klientów do dokonywania zakupów w sklepach Spółki, podejmuje ona różnego rodzaju działania promocyjne zmierzające w efekcie do zwiększenia wolumenu sprzedaży i przychodów Spółki. Działania te polegają między innymi na emitowaniu bonów z logo Spółki, w tym bonów towarowych lub bonów o nazwie czek prezentowy („Bony”) o określonej wartości nominalnej przekazywanych w ramach promocji nieodpłatnie. Przy pomocy Bonów klienci mają możliwość dokonania zapłaty za towary zakupione w sieci sklepów Spółki – przekazanie Bonu przez klienta jest traktowane jako dokonanie przez niego płatności równej wartości nominalnej określonej na Bonie.

Bony mogą być przez Spółkę wydawane nieodpłatnie, bądź też sprzedawane. Bony nie mogą być wymieniane przez klientów na gotówkę. Jeśli więc wartość nominalna Bonu przekracza kwotę, którą klient jest zobowiązany zapłacić za nabywane towary, różnica między wartością nominalną Bonu a kwotą należną od klienta, nie jest zwracana przez Spółkę klientowi.

Przedmiotem niniejszego wniosku są jedynie sytuacje, gdy Bony wydane zostały nieodpłatnie. Zgodnie z przyjętą przez Wnioskodawcę procedurą rejestrowania sprzedaży detalicznej w sytuacji gdy klient realizuje Bon w celu zapłaty za zakupione towary, Spółka nalicza podatek należny VAT z tytułu sprzedaży towarów według właściwych stawek VAT od całej wartości obrotu, przyjmując dla potrzeb określenia podstawy opodatkowania, iż kwotą należną z tytułu danej sprzedaży jest suma kwoty faktycznie otrzymanej od klienta oraz wartości zrealizowanego Bonu (w kwocie, jaka została wykorzystana jako „zapłata” za towary). Oznacza to, że w przypadku gdy cena sprzedawanych towarów wynosi 100, a przy zapłacie klient realizuje Bon o wartości 20, wówczas Spółka przyjmuje jako cenę detaliczną brutto pełną wartość towarów, czyli 100. Tym samym, sposób dokonania płatności przez klienta (z wykorzystaniem Bonu bądź nie) nie wpływa na podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego VAT wykazanego przez Spółkę z tytułu danej transakcji sprzedaży.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży detalicznej towarów przez Spółkę prowadzona jest przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wszystkie transakcje tego typu sprzedaży dokumentowane są za pomocą paragonów fiskalnych. Co do zasady, Spółka nie wystawia faktur VAT nabywcom indywidualnym, chyba że takiego dokumentu zażąda klient. W przypadku sprzedaży towarów, w ramach których klienci realizują płatność częściowo za pomocą Bonów, na paragonie fiskalnym każdorazowo zawarta jest informacja, jaka część należności została zapłacona przy zastosowaniu Bonu.

Jednocześnie dzięki stosowanemu przez Spółkę elektronicznemu systemowi przechowywania danych i zważywszy na to, iż każdy Bon jest oznaczony indywidualnym numerem, Wnioskodawca ma możliwość przyporządkowania konkretnych Bonów do konkretnych transakcji sprzedaży towarów, a tym samym określenia, w których transakcjach zostały wykorzystane Bony wydane bezpłatnie.

Spółka posiada zatem informacje pozwalające na:

1. wskazanie transakcji, w odniesieniu do których płatność była dokonywana z wykorzystaniem Bonów, w tym transakcji, przy rozliczeniu których klienci wykorzystali Bony wydane nieodpłatnie, oraz
2. określenie, jaka część ceny/cen za artykuły, z tytułu zrealizowanej transakcji sprzedaży detalicznej, została uregulowana przy zastosowaniu Bonu.
   
   

Wnioskodawca doszedł do przekonania, iż niesłusznie wykazuje podatek VAT należny w sytuacji, gdy klient za nabyte towary dokonuje zapłaty w formie Bonu wydanego przez Spółkę nieodpłatnie. W związku z tym Spółka zamierza zmienić stosowaną dotychczas metodę rozliczania podatku należnego i do wyliczenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku VAT przyjmować jedynie kwotę faktycznie otrzymaną od klienta, czyli po pomniejszeniu wartości Bonu, który został wydany przez Spółkę nieodpłatnie. W przypadku gdy Bon wykorzystywany jest przy dokonywaniu zapłaty za zakup więcej niż jednego towaru, rabat będzie przyporządkowany do poszczególnych towarów w proporcji wynikającej z udziału wartości zrealizowanego Bonu do łącznej wartości nabywanych przez klienta towarów w ramach danej transakcji (paragonu).

Z technicznego punktu widzenia, stosowany przez Spółkę system fiskalnej ewidencji sprzedaży detalicznej nie uwzględnia automatycznego obniżenia ceny sprzedawanych towarów o wartość Bonów w momencie dokonania sprzedaży. W konsekwencji zarówno w systemie ewidencjonującym sprzedaż detaliczną jak i na wydawanych klientom paragonach wykazywana jest cała wartość sprzedaży i podatku VAT należnego bez pomniejszenia o wartość udzielonego na podstawie Bonu rabatu. Również w rozliczeniu podatku VAT za okres dokonania sprzedaży wykazywana jest pierwotnie pełna wartość sprzedaży i podatku VAT należnego bez uwzględnienia Bonów. Dopiero po zebraniu odpowiednich danych z systemu Spółka zamierza dokonywać korekty podstawy opodatkowania i podatku VAT należnego (w podziale na poszczególne stawki) o odpowiednie kwoty wynikające ze zrealizowanych Bonów poprzez skorygowanie pierwotnego rozliczenia podatku VAT za okres dokonania sprzedaży.

Wnioskodawca planuje również odpowiednie skorygowanie wykazanego w przeszłości podatku VAT w odniesieniu do transakcji sprzedaży, w ramach których klienci zrealizowali Bony wydane nieodpłatnie przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku gdy zapłata za sprzedaż towarów dokonywana jest przez klientów z wykorzystaniem Bonów nieodpłatnie przekazanych przez Spółkę, podstawę opodatkowania podatkiem VAT stanowi kwota obrotu odpowiadająca wartości sprzedawanych towarów pomniejszonej o wartość Bonów przyjętych przez Spółkę w ramach zapłaty i pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT...
2. Czy prawidłowy będzie sposób skorygowania podatku należnego wykazanego przez Spółkę w przeszłości w odniesieniu do sprzedaży towarów, w ramach której klienci zrealizowali Bony nieodpłatnie przekazane przez Spółkę, polegający na skorygowaniu podatku należnego w poszczególnych deklaracjach dla podatku od towarów i usług złożonych za okresy rozliczeniowe, w których podatek VAT należny został pierwotnie wykazany...
3. Czy w sytuacji gdy Bon rabatowy wydany przez Spółkę nieodpłatnie realizowany jest przy zakupie więcej niż jednego towaru, prawidłowe jest obniżenie przez Spółkę podstawy opodatkowania podatkiem VAT dla poszczególnych towarów o część wartości Bonu ustaloną według proporcji wartości zrealizowanego Bonu do łącznej wartości wszystkich sprzedanych towarów w ramach danej transakcji (paragonu fiskalnego)...
   
   

W odniesieniu do pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji dokonywania przez klientów zakupów z wykorzystaniem Bonów wydanych przez Spółkę nieodpłatnie, podstawa opodatkowania podatkiem VAT powinna uwzględniać jedynie kwotę faktycznie otrzymaną przez Spółkę od klientów. Wartość nieodpłatnie wydanych Bonów, wykorzystanych w ramach danej transakcji powinna zostać potraktowana jako rabat udzielony przez Spółkę na rzecz klienta. Tym samym, wartość nieodpłatnie wydanego Bonu nie powinna być uwzględniona w podstawie opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). podstawą opodatkowania jest obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Stosownie do art. 29 ust 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się między innymi o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji gdy klienci przy zakupie towarów realizują Bony otrzymane bezpłatnie, w efekcie dokonują oni zakupu towarów po obniżonych cenach, a zatem Spółka udziela im rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT w wysokości wynikającej z nieodpłatnie wydanego Bonu przyjętego przez Spółkę w ramach danej transakcji sprzedaży towarów.

Wynika to z faktu, że w momencie nieodpłatnego przekazania Bonu Spółka zobowiązuje się de facto do udzielenia rabatu w wysokości wynikającej z wartości nominalnej Bonu w odniesieniu do transakcji sprzedaży, przy której klient wykorzysta taki Bon. Nieodpłatnie wydany Bon jest więc rodzajem znaku legitymacyjnego, uprawniającego jego posiadacza do uzyskania rabatu przy zakupie towarów w sieci sklepów Spółki. W momencie przyjęcia do realizacji nieodpłatnie wydanego Bonu, Spółka nie uzyskuje więc w tej części zapłaty od klienta, a jedynie wywiązuje się z ciążącego na niej zobowiązania, podjętego już w momencie nieodpłatnego wydania Bonu, a polegającego na zobowiązaniu się do udzielenia rabatu. Wartość nominalna Bonu wyraża więc jedynie kwotę przyrzeczonego rabatu. W części, w jakiej nieodpłatnie wydany Bon przyjmowany jest jako zapłata za towary, Spółka nie uzyskuje więc faktycznie wynagrodzenia, czyli obniżeniu ulega kwota należna od klienta z tytułu sprzedaży towarów w ramach danej transakcji.

Mając na uwadze, że zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udzielonych rabatów, w odniesieniu do transakcji, przy których klient realizuje nieodpłatnie wydane Bony, Spółka powinna uwzględniać w podstawie opodatkowania jedynie kwotę faktycznie uzyskaną od klienta. W podstawie opodatkowania podatkiem VAT nie powinna być uwzględniana wartość nieodpłatnych Bonów.

Zaprezentowane powyżej stanowisko Spółki, które wynika wprost z przepisów ustawy o VAT, znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe, jak i w orzeczeniach sądów administracyjnych i wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich .

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-66/07-4/ISN) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, iż „podstawą opodatkowania jest obrót, który zmniejsza się o rabat wynikający z „Bonu rabatowego” zastosowanego w stosunku do klientów”. Podobne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 20 listopada 2007 r. (sygn. 1401/PH-I/4407/14-158/06/KO/PV-I) oraz Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu w sprawie interpretacji indywidualnej z 13 czerwca 2006 r. (sygn. 1472/RPP1/443-328/06/KS).

Również w orzecznictwie sądów administracyjnych można znaleźć potwierdzenie dla stanowiska prezentowanego przez Spółkę w niniejszym wniosku. W analogicznej sytuacji prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o wartość bonów wydanych nieodpłatnie potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 10 grudnia 2009 r. (sygn. I SA/Kr 1182/09). Sąd stwierdził, iż: „podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług dla sprzedawcy będzie zawsze łączna zapłata, jaką otrzymał on w całym procesie dystrybucji swoich towarów. W sytuacji zatem dokonywania zakupów przez klientów za pomocą bonów rabatowych wydawanych nieodpłatnie, które prowadzą do zmniejszenia ceny towarów o kwotę, która jest wskazana na bonie, podatnik jest uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość nominalną bonów rabatowych przedstawionych przez klientów”.

Należy podkreślić, że prawo do obniżenia podstawy opodatkowania o kwoty rabatów w przedmiotowej sprawie wynika również z regulacji zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej , z którą przepisy ustawy o VAT są w tym zakresie zgodne. W myśl art. 73 Dyrektywy VAT podstawa opodatkowania obejmuje bowiem wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług. Art. 79 lit. b) Dyrektywy VAT stanowi z kolei, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji.

Kolejne argumenty przemawiające za uprawnieniem Spółki do obniżenia podstawy opodatkowania o kwoty wynikające ze zrealizowanych przez klientów Bonów w omawianym stanie faktycznym wynikają z zasady neutralności podatku VAT dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność opodatkowaną podatkiem VAT, która jest podstawową zasadą wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. W myśl tej zasady opodatkowana jest konsumpcja, zaś sam podatek jest neutralny dla podatników VAT. W celu zachowania neutralności podatku VAT, podstawa opodatkowania nie może zatem przekroczyć kwoty efektywnie zapłaconej przez konsumenta finalnego. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Trybunał Sprawiedliwości między innymi w wyroku z 24 października 1996 r. w sprawie C-317/94 (Elida Gibbs Ltd.).

Analogiczny pogląd został wyrażony przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 27 marca 1990 r. w sprawie C-126/88 (Boots Company pIc.). Przedmiotem powyższego orzeczenia było traktowanie na gruncie podatku VAT kuponów rabatowych nadrukowywanych na opakowaniach towarów sprzedawanych przez sieć sklepów detalicznych Boots. Kupony wycięte z opakowania uprawniały klientów do określonego kwotowo rabatu przy następnym zakupie dokonanym w Boots. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia podatnik obliczał podatek na podstawie kwot faktycznie otrzymanych od klientów, z uwzględnieniem rabatów udzielonych na podstawie kuponów rabatowych, co zostało zakwestionowane przez organy podatkowe. Ze stanowiskiem organów nie zgodził się natomiast Trybunał Sprawiedliwości, którego zdaniem kupon rabatowy stanowi tylko przyrzeczenie udzielenia rabatu w wysokości kwoty wydrukowanej na kuponie, zaś podstawa opodatkowania dla celów podatku VAT stanowi kwotę faktycznie otrzymaną od klienta.

W powyżej przywołanym orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż „(...) rabaty i obniżki, które (...) zgodnie z art. 11 (A)(3)(b) VI Dyrektywy, nie są wliczane do podstawy opodatkowania, stanowią obniżkę ceny, po której artykuł jest zgodnie z prawem oferowany klientowi, jako że sprzedawca zgadza się zrezygnować z rabatu dokładnie w celu zachęcenia klienta do zakupu artykułu” ETS wskazał, iż wyrażenie „obniżki cen oraz rabaty udzielone klientowi i uwzględnione w momencie dostawy” obejmuje różnicę pomiędzy zwykłą detaliczną ceną sprzedaży dostarczanych towarów a kwotą rzeczywiście otrzymaną przez dostawcę tych towarów, w przypadku gdy detalista przyjmie od klienta kupon, który wręczył on klientowi przy poprzednim zakupie po zwykłej cenie sprzedaży detalicznej”.

Powołane powyżej argumenty nie pozostawiają wątpliwości, iż Spółka powinna określać podstawę opodatkowania przy sprzedaży towarów, w ramach której klienci realizują Bony wydane nieodpłatnie, jako wartość sprzedanych towarów (w kwocie brutto) pomniejszona o wartość zrealizowanych przez klienta Bonów (tj. udzielonych rabatów) i pomniejszoną o kwotę należnego podatku VAT.

W odniesieniu do pytania 2

W związku z niesłusznym naliczaniem podatku VAT należnego w przypadku sprzedaży towarów, w ramach których klienci realizowali Bony wydane nieodpłatnie, zdaniem Spółki, posiada ona prawo do dokonania korekty rozliczeń z tytułu podatku VAT za poszczególne okresy w przeszłości (które nie uległy przedawnieniu).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Stosownie zaś do art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca przy użyciu kas rejestrujących dokumentuje sprzedaż towarów, w ramach której wykorzystywane są Bony, wydając klientom paragony fiskalne, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem obowiązek podatkowy dla celów podatku VAT powstaje w momencie sprzedaży (wydania towarów). W omawianym stanie faktycznym, w sytuacji gdy Spółka nie wystawia faktur VAT z tytułu dokonanej sprzedaży, nie ma również podstaw do wystawienia faktur korygujących w celu skorygowania niesłusznie wykazanego podatku VAT należnego.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie realizowanie Bonu następuje przy zakupie towaru, rabat udzielany jest klientom już w momencie sprzedaży detalicznej towarów, za które nastąpiła zapłata Bonem udokumentowana paragonem fiskalnym. W konsekwencji, nie występuje „posprzedażowa” korekta obrotu. W szczególności, nie mają również zastosowania przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących . Nie może mieć tym samym zastosowania art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, który obliguje podatnika do posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę w celu obniżenia podstawy opodatkowania.

Korekta podatku VAT w odniesieniu do sprzedaży towarów z wykorzystaniem nieodpłatnie wydanych Bonów powinna zatem nastąpić w odniesieniu do okresu, w którym ten podatek został niesłusznie wykazany (tj. momentu powstania obowiązku podatkowego – wydania towarów). Wnioskodawca powinien zatem skorygować w tym zakresie deklaracje VAT za poszczególne okresy rozliczeniowe, w których podatek ten został niesłusznie wykazany. W tym celu zasadne jest wystawienie dowolnego wewnętrznego dokumentu księgowego, np. noty księgowej.

Jak wskazano w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pytania 1, w ocenie Spółki, za obrót dla celów VAT należy uznać kwotę faktycznie zapłaconą przez klientów, czyli pomniejszoną o kwoty udzielanych przy sprzedaży rabatów na podstawie realizowanych Bonów wydanych przez Spółkę nieodpłatnie. W związku z powyższym, Spółka zawyżyła obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT i w konsekwencji jest uprawniona do skorygowania podatku VAT poprzez korektę deklaracji podatkowych w odniesieniu do poszczególnych okresów, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu danej transakcji dla celów VAT i w których został częściowo wykazany niesłusznie podatek VAT należny.

Stanowisko Spółki w zakresie sposobu skorygowania podatku VAT niesłusznie naliczonego w przypadku sprzedaży dokumentowanej przy użyciu kas rejestrujących potwierdzają również organy podatkowe w wydanych w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. IBPP1/443-130/09/BM) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż: „Wnioskodawca jest uprawniony do skorygowania wartości obrotu o kwoty wynikające z „bonów rabatowych” odpowiednio za miesiąc, w którym ujęto i wykazano w deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług VAT-7 wartość sprzedaży towarów za które „zapłata” nastąpiła przy użyciu przedmiotowych bonów”. Stanowisko to zostało również potwierdzone w przywołanym już powyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 grudnia 2009 r.

W odniesieniu do pytania 3

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji gdy Bon rabatowy realizowany jest przy zakupie więcej niż jednego towaru, podstawa opodatkowania z tytułu sprzedaży każdego towaru powinna zostać pomniejszona proporcjonalnie o taką część, jaka wynika z proporcji wartości zrealizowanego Bonu do całkowitej wartości sprzedaży wykazanej na paragonie w ramach danej transakcji sprzedaży.

Biorąc pod uwagę fakt, iż klienci dokonują płatności za towary z wykorzystaniem Bonów w odniesieniu do różnych towarów, które mogą podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu różnych stawek VAT, uzasadnionym jest przyjęcie, iż wysokość rabatu wynikająca z Bonu powinna przypadać proporcjonalnie na każdy z nabywanych towarów w ramach danej transakcji sprzedaży. Proporcja ta zakłada udzielenie rabatu procentowego w tej samej wysokości dla każdego towaru w ramach danej transakcji.

Przykład:

Klient dokonuje zakupów na łączną wartość 100 zł realizując Bon o wartości 10 zł. Wówczas klient płaci faktycznie 90 zł za dokonane zakupy, a wysokość przyznanego mu rabatu wynosi 10%. Zatem rabat tej wysokości powinien być udzielony do każdego zakupionego towaru.

Zdaniem Spółki, obniżenie ceny każdego z towarów powinno być traktowane jak odrębny rabat cenowy w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Tym samym w momencie udzielenia rabatu przez Spółkę, podstawa opodatkowania sprzedaży każdego z towarów zostanie odpowiednio obniżona. Powyższe postępowanie jest ekonomicznie uzasadnione i pozwoli na prawidłowe obniżenie obrotu podlegającego opodatkowaniu w stosunku do określonych grup towarów opodatkowanych różnymi stawkami VAT.

Prawidłowość wskazanego powyżej postępowania została potwierdzona m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 16 stycznia 2008 r. (sygn. ILPP2/443-66/07-4/ISN). W sprawie będącej przedmiotem interpretacji, podatnik wydawał swoim klientom bony rabatowe, których realizowanie było rozumiane przez podatnika jako udzielanie klientowi rabatu w wysokości ich nominału. Zgodnie z przyjętym regulaminem promocji, wartość nominalna bonów (tj. kwota rabatu); dzielona była pomiędzy poszczególne towary w proporcji do udziału wartości każdego z towarów w całkowitej wartości nabywanych towarów. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał powyżej zaprezentowany sposób rozliczania przez podatnika rabatu udzielanego w formie Bonu za prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.