INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.08.2010 r. (data wpływu 27.08.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15.10.2010r. (data wpływu 20.10.2010r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 06.10.2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek po rozszerzeniu działalności gospodarczej oraz ich dokumentowania (pytania nr 2 i 4) -jest prawidłowe,

• opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek podmiotom powiązanym (spółkom córkom) oraz członkowi zarządu przed rozszerzeniem działalności gospodarczej (pytania nr 1, 3) - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27.08.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek oraz ich dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii. Spółka posiada 3 spółki córki: dwie z nich to spółki polskie, jedna zaś to spółka cypryjska. Spółka w styczniu 2010 r. zmieniła swoje PKD dodając do podejmowanej działalności także udzielanie pożyczek. Przed tą zmianą, Spółka udzieliła trzech pożyczek podmiotom powiązanym i członkowi zarządu. Jednocześnie w okresie, gdy Spółka udzieliła tych pożyczek nie planowała prowadzenia takiej działalności i miały być to pożyczki jednorazowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy udzielanie pożyczek przed zmianą PKD, tj. w okresie gdy Spółka nie planowała udzielania pożyczek w ramach działalności gospodarczej, podlegało opodatkowaniu VAT ...
2. Czy udzielanie pożyczek po zmianie PKD, a więc po dacie kiedy Spółka podjęła decyzje o rozszerzeniu działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu VAT ...
3. Czy udzielanie pożyczek spółkom córkom podlega opodatkowaniu VAT ...
4. Czy jeśli udzielanie pożyczek podlega VAT, to należne odsetki powinny być dokumentowane fakturami VAT...
   
   

Ad 1)

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Za działalność gospodarczą uważa się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka uważa, że udzielając pożyczek przed zmianą PKD nie działała w charakterze podatnika, bowiem czynność udzielenia pożyczki była czynnością sporadyczną i dokonywaną bez zamiaru jej powtarzania. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych często wyrażanym w interpretacjach dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii znaczenie ma częstotliwość udzielania pożyczek. Jeżeli bowiem przedsiębiorca udziela pożyczek sporadycznie to nie wypełnia warunków by sklasyfikować tę czynność jako usługę w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Izba Skarbowa w Bydgoszczy, 12 grudnia 2005r., PB4-005-SIP-M-28/05, Podkarpacki Urząd Skarbowy, 7 listopada 2005r., PUS.II/443/75/2005/MM).

Pomocny może być tutaj ponadto wyrok ETS w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim. W uzasadnieniu ETS orzekł, że „ze względu na to, iż artykuł 2(1)<1> VI Dyrektywy wyłącza z zakresu stosowania podatku VAT transakcje, w których podatnik nie występuje w takim charakterze, transakcje dotyczące pożyczek (...) podlegają VAT jedynie w sytuacji, gdy stanowią działalność gospodarczą podmiotu w rozumieniu artykułu 4(2) VI Dyrektywy, bądź stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności opodatkowanej, nie wynikające jednakże bezpośrednio z tej działalności w rozumieniu artykułu 19(2) <3> Dyrektywy.”

Na podstawie tego orzeczenia, w połączeniu z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, można wywnioskować, że jeżeli podatnik stale prowadzi działalność polegającą przede wszystkim lub między innymi na udzielaniu pożyczek, to bezsprzecznie udzielenie przez niego pożyczki podlega VAT. Ważne jest dodatkowo, aby na dowód prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie pożyczek, działalność ta była oficjalnie zgłoszona.

Sporadyczne udzielanie pożyczek z własnych środków nie może więc zostać uznane za świadczenie usług pośrednictwa finansowego, a w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podobne stanowisko wyrazili autorzy komentarza do VAT : „Należy wszakże zauważyć, że organy podatkowe traktują czynności udzielania sporadycznych pożyczek jako czynności pozostające poza systemem VAT. Uznają bowiem, że podmiot, którego przedmiotem działalności nie jest dawanie pożyczek, a który sporadycznej pożyczki udziela, nie działa dla tej czynności w charakterze podatnika VAT. W związku z tym uznają pożyczkę za czynność pozostającą całkowicie poza systemem VAT”.

Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 17 października 2008 r. (sygn. I SA/Po 916/08), który stwierdził, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają pożyczki jedynie w sytuacji, gdy zostaną one udzielone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

WSA w Poznaniu w ustnym uzasadnieniu wyroku stanął tym samym na stanowisku, iż pożyczki są opodatkowane podatkiem VAT jedynie w sytuacji, gdy pożyczkodawca wykonuje lub ma zamiar wykonywania tego typu czynności w sposób częstotliwy.

Ad 2)

Jednocześnie, Spółka stoi na stanowisku, że zmiana PKD i wpisanie do PKD usług udzielania pożyczek oznacza, że od tej daty intencją Spółki jest działać w charakterze podatnika. Zmiana PKD świadczy bowiem o podjęciu przez Spółkę zamiaru stałego prowadzenia tego typu działalności, tak więc przedmiotowa działalność nabiera charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Tym samym pożyczki udzielone po przedmiotowej zmianie PKD będą podlegały opodatkowaniu VAT i będą korzystały ze zwolnienia z tego podatku na podstawie art. 43 ustawy o VAT.

Ad 3)

Spółka uważa, że udzielenie pożyczki spółkom córkom jest jedynie wykonaniem prawa właścicielskiego przysługującego Spółce. Każdy udziałowiec bowiem niezależnie od tego czy jest to osoba fizyczna czy osoba prawna - może udzielić spółce kapitałowej, w której posiada udziały, pożyczki. Tym samym, czynność udzielenia takiej spółce pożyczki nie ma charakteru czynności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Gdyby tak było, to każdy z udziałowców automatycznie byłby podatnikiem podatku VAT i miałby obowiązek rejestracji jako podatnik VAT. Czynność udzielenia pożyczki jest jedynie sprawowaniem zarządu nad spółką, w której akcjonariusz posiada udziały oraz uzyskiwaniem korzyści z aktywa (tj. z udziałów). Działalność taka jest tożsama z działalnością indywidualnego inwestora i jako taka nie podlega opodatkowaniu VAT. Podlega natomiast opodatkowaniu PCC.

Stanowisko to jest potwierdzone przez cytowany już wyrok ETS w sprawie C-142/99. ETS stwierdził iż: „w przypadku gdy spółka holdingowa jedynie reinwestuje dywidendy otrzymane od spółek córek w pożyczki na rzecz tych spółek zależnych, nie stanowi to w żaden sposób działalności podlegającej opodatkowaniu. Przeciwnie, odsetki od takich pożyczek należy uznać jedynie za rezultat własności aktywa, a zatem za znajdujące się poza zakresem systemu odliczeń”.

Ad 4)

Jeżeli Spółka udziela pożyczek opodatkowanych VAT to udzielając w ramach prowadzonej działalności pożyczkę (tzn. do czynności takiej stosuje się regulacje ustawy o VAT), musi udokumentować tę czynność fakturą VAT. Faktura jest wystawiana na kwotę odsetek należnych na dany dzień. Stawka VAT na fakturze to ‚„zw”. Bez znaczenia jest to, że czynność taka korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek podmiotom powiązanym (spółkom córkom) oraz członkowi zarządu przed rozszerzeniem działalności gospodarczej (pytania nr 1 i 3),
• prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek po rozszerzeniu działalności gospodarczej oraz ich dokumentowania (pytania nr 2 i 4).
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ww. ustawy.

Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawowa definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata zatem powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia

Mając na uwadze w/w regulacje, udzielenie pożyczki będzie spełniać niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy VAT. W analizowanej sytuacji można przecież zidentyfikować beneficjenta świadczenia wykonanego przez Spółkę, którym będzie pożyczkobiorca mogący korzystać z kapitału udostępnionego mu przez Spółkę na określony czas. Jednocześnie Spółka zobowiązana będzie do udostępnienia kapitału. Ponadto, usługa będzie miała charakter odpłatny, z uwagi na fakt, iż Spółka pobierać będzie wynagrodzenie w postaci odsetek od udostępnionego kapitału.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót (z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5). Obrót to kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii oraz posiada trzy spółki córki. Spółka w styczniu 2010 r. rozszerzyła swoje dotychczasowe PKD o udzielanie pożyczek. Przed tą zmianą, Spółka udzieliła trzech pożyczek podmiotom powiązanym i członkowi zarządu. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż udzielił tych pożyczek nie planując prowadzenia działalności w tym zakresie i miały być to pożyczki jednorazowe. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii opodatkowania udzielania przedmiotowych pożyczek podmiotom powiązanym oraz członkowi zarządu, przy czym stoi on na stanowisku, iż kluczowe znaczenie ma moment wpisu do PKD rozszerzającego zakres prowadzonej działalności o usługi udzielania pożyczek.

Podkreślić należy, iż ustawa o VAT uznaje za podatnika podmiot wykonujący czynność nawet jednorazowo, lecz w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy. Konfrontując powyższe z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) należy zauważyć, iż Spółka udzielając trzech pożyczek (podmiotom powiązanym oraz członkowi zarządu) bez wątpienia działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż z punktu widzenia całości zaprezentowanego opisu stanu faktycznego, już wtedy towarzyszył jej zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Dodatkowo argument ten doznaje wzmocnienia w świetle faktu późniejszego rozszerzenia działalności przez Spółkę o usługi udzielania pożyczek, co stanowiło obiektywny akt woli Wnioskodawcy, jednoznacznie przesądzający o zamiarze częstotliwego wykonywania tych czynności.

Odwołując się do stanowiska Spółki przedstawionego we wniosku, uzależniającego podmiotowość podatkową od rozszerzenia wpisu do PKD, podkreślić należy, iż bez znaczenia pozostaje aktualność zakresu prowadzonej działalności gospodarczej zgłoszonego do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Zakres działalności wymieniony w PKD nie ma wpływu na zakres, w którym Spółka działa w charakterze podatnika VAT. Innymi słowy nie jest istotne dla celów opodatkowania VAT, czy dana działalność - w tym wypadku udzielanie pożyczek - została wpisana w PKD Spółki jako przedmiot jej działalności, bowiem jest to jedynie techniczna czynność o charakterze formalnym, z którą nie należy utożsamiać skutków prawnych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i traktować ją całkowicie odrębnie.

W tym miejscu warto przytoczyć treść art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Zatem dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności można uznać, że nie ma znaczenia, czy rodzaj takiej działalności został wymieniony w PKD Spółki w ramach jej zakresu przedmiotowego. Status podatnika VAT jest kategorią obiektywną niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest działalność zgodnie z wpisem do PKD.

Reasumując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności oraz przepisy prawa obowiązujące w tym zakresie należy stwierdzić, że czynność udzielenia przedmiotowych pożyczek, zarówno na rzecz podmiotów powiązanych tj. spółek córek jak i członków zarządu wypełnia dyspozycje przepisu art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. należy je uznać za odpłatne świadczenie usługi, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie jest przy tym istotne dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czy dana działalność - w tym wypadku udzielanie pożyczek - została wpisana w PKD jako przedmiot jej działalności.

Z kolei, odpowiadając na pytanie odnoszące się do kwestii dokumentowania czynności udzielania pożyczek należy stwierdzić, iż w przypadku udzielenia pożyczki podstawą opodatkowania, czyli obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, są należne odsetki od udzielonej pożyczki. Mając na uwadze treść art. 106 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca winien udokumentować fakturą VAT odsetki oraz prowizję, otrzymane z tytułu udzielania pożyczki.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1, 3 dotyczących opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek podmiotom powiązanym (spółkom córkom) oraz członkowi zarządu przed rozszerzeniem działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie pytań nr 2 oraz 4 odnoszących się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności polegającej na udzielaniu pożyczek po rozszerzeniu działalności gospodarczej oraz ich dokumentowania za prawidłowe.

W kwestii przywołanego przez Wnioskodawcę orzecznictwa, wyjaśnić należy, iż orzeczenia w sprawach podatkowych zapadają w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych przez podatników stanów faktycznych i dlatego nie mogą one być podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw. I tak w wyroku ETS w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim, stwierdzono, iż w przypadku spółki holdingowej udostępniającej kapitał swym spółkom zależnym, działalność ta może jako taka zostać uznana za działalność gospodarczą polegającą na korzystaniu z tego kapitału z myślą o czerpaniu zysków poprzez pobieranie odsetek w sposób ciągły, przy spełnionym założeniu, że powyższe nie jest dokonywane sporadycznie oraz nie jest ograniczone do zarządzania portfelem inwestycyjnym w taki sam sposób, jak czyniłby to inwestor prywatny oraz że jest dokonywane w gospodarczym lub komercyjnym celu charakteryzującym się w szczególności, dążeniem do maksymalizacji zwrotu z inwestycji kapitałowej. Analizując powyższe orzeczenie w kontekście przedmiotowego stanu faktycznego należy zauważyć, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na udzielaniu pożyczek posiadały charakter komercyjny – Spółka naliczała odsetki oraz nie były wykonywane sporadycznie, zatem nie spełnione zostały przesłanki, o których mowa w niniejszym orzeczeniu.

Powołany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17.10.2008 r. sygn. I SA/Po 916/08 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Ponadto w odniesieniu do powołanego wyżej wyroku tut. Organ zauważa, iż istnieją orzeczenia, które pozostają w sprzeczności z powołanym przez Skarżącą rozstrzygnięciem. W wyroku z dn. 30.06.2009 r. sygn. I FSK 904/08 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż wykonywanie czynności, które uznawane są w statystyce publicznej za usługi, niezależnie od tego czy podatnik ma tę czynność wpisaną w zakres swojej działalności gospodarczej - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. NSA zwrócił także uwagę w niniejszym orzeczeniu na fakt, iż „w przypadku podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy podmiot ten działa w charakterze podatnika odnośnie wszystkich czynności, które mieszczą się w przedmiocie jego działalności gospodarczej, jak również tych czynności, które stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne uzupełnienie takiej działalności. W katalogu tych drugich czynności mogą mieścić się wszelkie działania podatnika mające charakter sporadyczny (okazjonalny, incydentalny), które pozostają poza jego głównym przedmiotem działalności, lecz stanowiąc konsekwencje tej działalności, bezpośrednio ją uzupełniają”.

Końcowo należy dodać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla przedmiotowych usług, bowiem nie było to przedmiotem zapytania.

W związku z tym, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.