INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2010r. (data wpływu 12 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.) znak: MGR.js-7211-1/85/2010 oraz pismem z dnia 10 czerwca 2010r. (data wpływu 10 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

• czy Gmina może przy aporcie węzła cieplnego wykonanego w ramach prowadzonych przez nią inwestycji, skorzystać z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. zastosować zwolnienie z VAT
• w sytuacji, jeśli Gmina nie może skorzystać z odliczenia, to czy wartość węzła cieplnego w kwocie 20.000 zł stanowi wartość netto aportu

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

• czy Gmina może przy aporcie węzła cieplnego wykonanego w ramach prowadzonych przez nią inwestycji, skorzystać z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. zastosować zwolnienie z VAT,
• w sytuacji, jeśli Gmina nie może skorzystać z odliczenia, to czy wartość węzła cieplnego w kwocie 20.000 zł stanowi wartość netto aportu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.) oraz pismem z dnia 10 czerwca 2010r. (data wpływu 10 czerwca 2010r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Gmina) zamierza wnieść aportem do Spółki węzeł cieplny wykonany w budynku miejskiej jednostki oświatowej. Gmina wykonała przedmiotowy węzeł cieplny w ramach prowadzonych zadań inwestycyjnych a jego wartość została określona na kwotę 20.000,00 zł brutto. Gmina nie odliczyła VAT, więc VAT stał się kosztem Gminy. Węzeł cieplny został ujęty w majątku Gminy w grudniu 2009r., lecz użytkowany - eksploatowany jest od razu przez Spółkę powołaną w celu dostarczania ciepła, która obecnie wystąpiła z wnioskiem o uregulowanie sprawy własności ww. węzła poprzez wniesienie go aportem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 maja 2010r. (data wpływu 4 czerwca 2010r.), Wnioskodawca wskazał, iż po zakończeniu inwestycji w celu umożliwienia eksploatacji protokołem odbioru technicznego z listopada 2009r. został on nieodpłatnie przekazany do użytkowania przez Spółkę powołaną w celu dostarczenia ciepła. Rozliczenie inwestycji nastąpiło w miesiącu grudniu i wtedy też węzeł został ujęty w majątku Gminy, lecz nigdy nie był przez Gminę użytkowany. Spółka obecnie wystąpiła z wnioskiem o uregulowanie sprawy własności ww. węzła poprzez wniesienie go aportem.

W ewidencji środków trwałych Gminy został on zakwalifikowany w IV grupie – 4 46 461 maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania. Węzeł jest, więc posadowionym w piwnicy budynku miejskiej jednostki oświatowej urządzeniem, wykonanym w celu zapewnienia jej dostawy ciepła.

Przedmiotem aportu jest tylko urządzenie niezwiązane trwale z gruntem, budynek natomiast pozostaje własnością Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina może przy aporcie węzła cieplnego wykonanego w ramach prowadzonych przez nią inwestycji, skorzystać z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. zastosować zwolnienie z VAT...

Jeśli nie może skorzystać z odliczenia, to czy wartość węzła cieplnego w kwocie 20.000 zł stanowi wartość netto aportu...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ww. czynność nie mieści się katalogu czynności objętych zwolnieniem z VAT, z uwagi na nie spełnianie przez Gminę zapisu, art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwota 20.000 zł winna, więc stanowi wartość netto aportu.

Tut. organ zauważa, że przywołane powyżej stanowisko Wnioskodawcy uwzględnia zmiany dokonane przez Wnioskodawcę w ww. piśmie z dnia 10 czerwca 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W sytuacji, zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółek prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym czynność ta jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna. Natomiast w myśl art. 4 § 1 pkt 1 ww. ustawy, spółka osobowa oznacza – spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Udziały lub akcje w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane między innymi w zamian za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego mogą być zatem przedmioty majątkowe takie jak m.in. nieruchomości, rzeczy ruchome (wyposażenie).

Zgodnie z tą regulacją z chwilą objęcia udziałów (akcji) w spółce kapitałowej podmiot wnoszący aport w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część uzyskuje przychód w wysokości wartości nominalnej udziałów objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Zgodnie z przepisem § 12 ust. 1 pkt 12 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, iż zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 9 ust. 1-4 cytowanej ustawy w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa. Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Ustawą, o której mowa w cytowanym art. 9 jest ustawa z dnia 20 grudnia 1996r. o gospodarce komunalnej (Dz. U z 1997r. Nr 9 poz. 43 ze zm.). Gospodarka komunalna, w rozumieniu tej ustawy, polega na wykonywaniu przez jednostki samorządu terytorialnego zadań własnych w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach: zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W świetle powyższego, prócz form będących jednostkami sektora finansów publicznych, do prowadzenia gospodarki komunalnej jednostki samorządu terytorialnego mogą wykorzystywać inne jeszcze formy. Wśród nich podstawową rolę odgrywają bez wątpienia kapitałowe spółki handlowe, czyli spółki z o.o. oraz spółki akcyjne. Są one przez jednostki samorządu terytorialnego tworzone i funkcjonują w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych, z zastrzeżeniem obowiązku równoczesnego stosowania w tej mierze określonych - mających charakter lex specialis względem tego kodeksu - przepisów powołanej wyżej ustawy o gospodarce komunalnej (zwłaszcza art. 10, 10a, 10b, 12 i 13) oraz przepisów ustaw ustrojowych.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na zapis art. 12 ustawy o gospodarce komunalnej, zgodnie z którym, do wnoszenia wkładów oraz obejmowania udziałów i akcji stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych oraz przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem przepisów ustaw: o samorządzie gminnym, o samorządzie powiatowym, o samorządzie województwa oraz o komercjalizacji i prywatyzacji.

Tym samym przepis ten przesądza, iż do wnoszenia przez jednostki samorządu terytorialnego wkładów do spółek oraz obejmowania w nich udziałów i akcji powinny być wprost stosowane miarodajne w tym względzie przepisy kodeksu spółek handlowych oraz kodeksu cywilnego.

Należy również podkreślić, iż zgodnie z art. 43 ustawy o gospodarce komunalnej, mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych gminnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw. Mienie jest instytucją prawa cywilnego, a wykonywanie uprawnień właścicielskich jest domeną prawa cywilnego i podejmowane w tym zakresie czynności maja charakter cywilnoprawny; należą do zakresu spraw jednostki samorządu terytorialnego, jako osoby prawnej, a nie jako organu administracji publicznej.

Jak wynika z cytowanego powyżej § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (dalej również: Gmina) zamierza wnieść aportem do Spółki węzeł cieplny wykonany w budynku miejskiej jednostki oświatowej. Gmina wykonała przedmiotowy węzeł cieplny w ramach prowadzonych zadań inwestycyjnych a jego wartość została określona na kwotę 20 000,00 zł brutto. Gmina nie odliczyła VAT więc VAT stał się kosztem Gminy. Węzeł cieplny został ujęty w majątku Gminy w grudniu 2009r., lecz użytkowany - eksploatowany jest od razu przez Spółkę powołaną w celu dostarczania ciepła, która obecnie wystąpiła z wnioskiem o uregulowanie sprawy własności ww. węzła poprzez wniesienie go aportem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 maja 2010r., Wnioskodawca wskazał, iż po zakończeniu inwestycji w celu umożliwienia eksploatacji protokołem odbioru technicznego z listopada 2009r. został on nieodpłatnie przekazany do użytkowania przez Spółkę powołaną w celu dostarczenia ciepła. Rozliczenie inwestycji nastąpiło w miesiącu grudniu i wtedy też węzeł został ujęty w majątku Gminy, lecz nigdy nie był przez Gminę użytkowany. Spółka obecnie wystąpiła z wnioskiem o uregulowanie sprawy własności ww. węzła poprzez wniesienie go aportem.

W ewidencji środków trwałych Gminy został on zakwalifikowany w IV grupie – 4 46 461 maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania. Węzeł jest, więc posadowionym w piwnicy budynku miejskiej jednostki oświatowej urządzeniem, wykonanym w celu zapewnienia jej dostawy ciepła.

Przedmiotem aportu jest tylko urządzenie niezwiązane trwale z gruntem, budynek natomiast pozostaje własnością Gminy.

Wnioskodawca zamierza przekazać w postaci aportu wybudowaną inwestycję - węzeł cieplny wykonany w budynku miejskiej jednostki oświatowej (czynność wniesienia aportu jest czynnością dokonaną na mocy umowy cywilnoprawnej) - do Spółki, powołanej w celu dostarczania ciepła.

Jak już wskazano powyżej, przepisy, co do zasady, nie przewidują zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług aportów wnoszonych do spółek prawa handlowego i cywilnego. Wniesienie do spółki prawa handlowego aportu niepieniężnego, któremu towarzyszy świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony – stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Wyjaśnić należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybiera różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W sytuacji, więc, gdy Gmina wniesie przedmiotową inwestycję w formie wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów. Czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w powołanym przepisie § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, bowiem jak wykazano powyżej zwolnienie to nie dotyczy czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku w wysokości 7%, 3% 0% oraz zwolnienia od podatku wyszczególnione w ustawie o VAT oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek.

Zwolnieniem od podatku od towarów i usług została objęta, zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, dostawa towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Wymaga zatem rozważenia, czy w przypadku dostawy ww. węzła cieplnego może znaleźć zastosowanie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

W tym miejscu zauważyć należy, że stosownie do art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego).

Ponadto z art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Według § 2 tego artykułu, osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

We wniosku wskazano, iż przedmiotem aportu będzie tylko urządzenie - węzeł cieplny ujęty w ewidencji środków trwałych Gminy, który został przez nią zakwalifikowany w IV grupie – 4 46 461 „Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania”, posadowiony w piwnicy budynku miejskiej jednostki oświatowej, niezwiązany trwale z gruntem.

Z treści ww. przepisu art. 43 ust. 2 wynika, iż towarem używanym jest taki towar (ruchomość), który faktycznie znajdował się w używaniu podmiotu dokonującego jego dostawy.

We wniosku wskazano, iż przedmiotowy węzeł cieplny po zakończeniu inwestycji, protokołem odbioru technicznego z listopada 2009r., został nieodpłatnie przekazany do użytkowania przez Spółkę. Rozliczenie inwestycji nastąpiło w miesiącu grudniu i wtedy też węzeł został ujęty w majątku Gminy, lecz nigdy nie był przez Gminę użytkowany.

W ocenie tut. organu przedmiotowy węzeł cieplny nie będzie miał statusu towaru używanego. Nie był on, bowiem faktycznie wykorzystywany przez Wnioskodawcę (został nieodpłatnie przekazany do użytkowania Spółce, do której Wnioskodawca planuje przekazać środki trwałe aportem).

Zatem, czynność aportu przedmiotowego węzła cieplnego nie będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w zw. z art. 43 ust. 2 tej ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność wniesienia aportu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów. Jednakże sposób jej opodatkowania (właściwa stawka podatku VAT, zwolnienie lub wyłączenie) zależy od tego co jest przedmiotem aportu. W analizowanej sytuacji przedmiotem aportu będzie dostawa węzła cieplnego wykonanego w budynku miejskiej jednostki oświatowej stanowiącego urządzenie, opisane we wniosku, niespełniającego definicji towaru używanego, którego dostawa będzie podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Tak więc, stanowisko Wnioskodawcy, iż ww. czynność nie mieści się katalogu czynności objętych zwolnieniem z VAT, z uwagi na nie spełnianie przez Gminę zapisu, art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawidłowe, o ile faktycznie przedmiotowy węzeł cieplny jest ruchomością.

Wnioskodawca wniósł również o rozstrzygnięcie, czy w sytuacji, jeśli nie może skorzystać z odliczenia, to czy wartość węzła cieplnego w kwocie 20.000 zł stanowi wartość netto aportu, a zatem Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie w kwestii podstawy opodatkowania.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą podatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22 art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku dostawy realizowanej w drodze aportu (wkładu niepieniężnego) nie mamy do czynienia z ustaleniem ceny, która ze swej istoty ma charakter subiektywny. Wobec tego dla ustalenia podstawy opodatkowania stosować należy art. 29 ust. 9 ustawy, w myśl którego, w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Przez wartość rynkową, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy o VAT, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka zamierza wnieść do Spółki wkład niepieniężny w postaci ruchomości (węzła cieplnego o wartości 20.000 zł).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że o ile w umowie strony określą wartość przedmiotu aportu, wówczas wartość ta stanowić będzie obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji podstawę opodatkowania. Jeżeli natomiast strony nie określą w umowie wartości aportu, wówczas należy ustalić ją zgodnie z przepisem art. 29 ust. 9 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji tego węzła cieplnego, bowiem nie sformułował pytania jak też nie przedstawił własnego stanowiska w tym zakresie. Wobec przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wyjaśnień Wnioskodawcy, iż nie odliczył od podatku a jednocześnie wraz z zakończeniem ww. inwestycji przekazał jednocześnie przedmiotowy węzeł na podstawie protokołu do użytkowania przez Spółkę powołaną w celu dostarczania ciepła, przyjęto, że Wnioskodawcy nie służyło prawo do odliczenia ww. podatku.

Należy też zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy przedmiotowa czynność jest czynnością odpłatną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.