INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12.03.2010 r. (data wpływu 15.07.2010 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2007 r. (data wpływu 28.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów (tj. opodatkowania kwoty zasądzonej wyrokiem sądu za pracowniczy projekt wynalazczy) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów (tj. opodatkowania kwoty zasądzonej wyrokiem sądu za pracowniczy projekt wynalazczy).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest twórcą wynalazku, na który został udzielony Patent przez Urząd Patentowy RP i który został zastosowany w 1993 r. w Firmie, w której Wnioskodawca pracował, a Firma winna zapłacić Wnioskodawcy należne wynagrodzenie za uzyskane korzyści.

Wobec nie otrzymania należnego wynagrodzenia Wnioskodawca wystąpił w 1994 r. na drogę sądową. Według obowiązujących wówczas przepisów dotyczących twórców projektów wynalazczych, a stanowiących ustawę z dnia 19.10.1972 r. o wynalazczości / tj. Dz. U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177/ oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29.06.1984 r. /tj. Dz. U. z 1984 r. Nr 33 poz. 178 z późn. zm./ twórca nie ponosił kosztów podatku od należnych wynagrodzeń za pracownicze projekty wynalazcze.

Obowiązująca od 01 stycznia 1992 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych - zawierała w art. 53 upoważnienie, zgodnie z którym Minister Finansów może w drodze Rozporządzenia zwolnić od podatku dochodowego określone w rozporządzeniu rodzaje dochodów.

W wyniku tego upoważnienia Minister Finansów wydał Rozporządzenie z dnia 21.12.1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. Nr 124, poz.553/ zwane dalej” rozporządzenie z 1991 r.” zawierające zapis w § 12 ust. 1 pkt 1 - o treści, że zwalnia się od podatku dochodowego wypłacone po dniu 01 stycznia 1992 r. wynagrodzenia dla twórców projektów wynalazczych.

Po trwającym ponad 10 - letnim postępowaniu sądowym Wnioskodawca uzyskał wyrok zasądzający dla niego jako twórcy wynalazku na, który udzielono patent, należne wynagrodzenie wraz z odsetkami, wyliczone według daty wniesienia pozwu do Sądu, w zakresie obowiązujących wówczas przepisów prawnych.

Z uwagi na braki formalne w zakresie stanu faktycznego, Wnioskodawca został wezwany pismem z dnia 05.11 .2007 r. Nr IPPB2/415-100/07-2/AZ do uzupełnienia złożonego wniosku.

Wniosek został prawidłowo uzupełniony (data wpływu 20.11.2007 r.) poprzez wskazanie, iż:

• Wypłata wynagrodzenia wraz z odsetkami zasądzona na podstawie orzeczenia sądu nastąpiła we wrześniu 2007 r.

• Wypłata wynagrodzenia wynikała z art. 20 ust.1 ustawy z dnia 19.10.1972 r. o wynalazczości /Dz. U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177 ze zm./.
  
  

Wnioskodawca dokonał wynalazku w miejscu swojego zatrudnienia, który powstał poza zakresem jego obowiązków i zrealizowany został przy pomocy jednostki gospodarki uspołecznionej i był wynalazkiem pracowniczym, wobec czego prawo do patentu na ten wynalazek przysługiwało jednostce gospodarki uspołecznionej w której Wnioskodawca był zatrudniony.

Zapis figurujący na dokumencie patentowym - Opis patentowy, który zawiera następujący zapis - o tytule: Uprawniony z patentu, a poniżej: P., W., PL, zaś w pkt 72 zapis o tytule: Twórca wynalazku: Zbigniew W., B., PL.

• Zakres obowiązków, w firmie w której Wnioskodawca był zatrudniony stanowił zakres prac związany z przygotowaniem produkcji.
  
  

Wynalazek, na który Urząd Patentowy RP udzielił patentu, stwierdził, że jest to jedyne rozwiązanie w świecie i powstał poza zakresem obowiązków Wnioskodawcy.

Zakładowa Komisja Wynalazczości, której przewodniczącym był dyrektor techniczny, zakwalifikowała zgłoszone przez Wnioskodawcę rozwiązanie do wystawienia firmy do Urzędu Patentowego RP celem uzyskania patentu, który świadczy o nowości światowej rozwiązania.

• Prawo do patentu przysługiwało firmie w której Wnioskodawca był zatrudniony: P., W., PL.

• Skarżący nie zawierał umowy przenoszącej własność projektu wynalazczego.

• Wypłaty wynagrodzenia dokonała firma P.

• Zasądzone wynagrodzenie zostało wypłacone w kwocie brutto.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od należnego zasądzonego wynagrodzenia naliczonego łącznie z odsetkami, czy według przytoczonych przepisów zasądzone wynagrodzenie wraz z odsetkami podlega zwolnieniu od podatku...

Zdaniem wnioskodawcy:

Wobec przedstawionych przepisów prawa obowiązującego dla zastosowanego wynalazku, na który Urząd Patentowy RP udzielił Patentu i obowiązujących przepisów prawa w dniu wniesienia pozwu do sądu, które zawierały zwolnienie od podatku wynagrodzenia twórcy wynalazku - Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie twórcy wynalazku po 10-letnim postępowaniu sądowym winno być zwolnione od podatku.

W dniu 26.11.2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-100/07-3/AZ, stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2007 r. (data wpływu 27.08.2007 r.) jest nieprawidłowe. Wnioskodawca winien otrzymane wynagrodzenie zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych i wykazać w zeznaniu podatkowym za rok 2007.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 14.12.2007 r. (data wpływu 18.12.2007 r.) zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia Nr IPPB2/415-100/W/07-7/AZ (skutecznie doręczonym w dniu 16.05.2008 r.)

W dniu 16.06.2008 r. wpłynęła do tut. organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19.12.2008 r. uchylił zaskarżoną interpretację, uznając że organ interpretujący nieprawidłowo rozstrzygnął wniosek o udzielenie interpretacji i zobowiązał organ do wezwania Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku względem stanu faktycznego i dopiero wówczas wydania interpretacji.

W wyroku tym Sąd przesądził także, że do otrzymanego przez Wnioskodawcę przychodu z tytułu pracowniczego projektu wynalazczego nie mogą mieć zastosowania postanowienia rozporządzenia z 1991 r. zwalniające z opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwane przez twórców pracowniczych projektów wynalazczych. Sąd uznał bowiem, że rozporządzenie to nie jest bezterminowe i nie ma zastosowania do przychodów uzyskanych po jego uchyleniu. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 11 określą że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14- 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Kwoty otrzymane przez Stronę w 2007 r. nie stanowią przychodów o których mowa w art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 ani art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. Tak więc fakt, że wynagrodzenie to było należne 10 lat wcześniej, nie oznacza, że z momentem jego wymagalności powstał przychód podatkowy w rozumieniu u.o.p.o.f. Przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych powstał dopiero z chwilą wypłaty należności Skarżącemu. Do ustalenia zakresu ewentualnych zwolnień podatkowych mogą mieć zatem zastosowanie przepisy obowiązujące w tym czasie.

Pismem z dnia 02.06.2009 r. Nr IPPB2/415-100/07-14/AZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego wniosku po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 grudnia 2008 r. interpretacji indywidualnej IPPB2/415-100/07-3/AZ z dnia 26.11.2007 r.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie (data wpływu uzupełnienia 15.05.2009 r.).

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

Projekt wynalazczy, stanowiący przedmiot uzupełnienia interpretacji indywidualnej „zgłoszony został w P. w dniu 15 października 1991 r., w którym został przyjęty do realizacji w dniu zgłoszenia przez P. do Urzędu Patentowego RP tj. 05 grudnia 1991 r.

Po zgłoszeniu przez P. do Urzędu Patentowego RP projektu wynalazczego, celem uzyskania patentu, zakład od dnia zgłoszenia - tj. 05 grudnia 1991 uzyskał ochronę patentową na zgłoszony projekt i w dokumencie patentowym jest wymieniony jako uprawniony – właściciel, natomiast Zbigniew W. jest wymieniony na tym dokumencie jako twórca. Jako twórca Wnioskodawca nie otrzymał świadectwa autorskiego z Urzędu Patentowego RP, a być może przesłane zostało razem z dokumentem patentowym do P.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po ponownym przeanalizowaniu wniosku wydał w dniu 13.07.2009 r. interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-100/07/09-16/S/AZ uwzględniającą prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19.12.2008 r. w której stwierdził, iż wynalazek został dokonany samodzielnie, nie w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy lub realizacji innej umowy, stosownie do przepisu art. 20 ust.1 i art. 98 ust.1 ww. ustawy o wynalazczości, zapłata za przeniesienie prawa do patentu na wynalazek na rzecz podmiotu gospodarczego jest dla wynalazcy przychodem z praw majątkowych.

Wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się z podatku dochodowego odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. Zatem odsetki za zwłokę zasądzone od kwoty stanowiącej należne wynagrodzenie za pracowniczy projekt wynalazczy, które stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu, gdyż nie są wymienione w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zasądzone wynagrodzenie zostało wypłacone przez P. w kwocie brutto, w związku z powyższym Wnioskodawca jest obowiązany kwotę wypłaconego wynagrodzenia wraz z odsetkami wykazać w zeznaniu podatkowym i doliczyć do dochodów osiągniętych w 2007 r.

Wnioskodawca nie zgadzając się rozstrzygnięciem zawartym w powyżej przytoczonej interpretacji złożył w dniu 04.08.2009 r. (data wpływu 10.08.2009 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia Nr IPPB2/415-100/W/07/09-18/AK (skutecznie doręczonym w dniu 21.09.2009 r.) w którym stwierdzono brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 22.10.2009 r. wpłynęła do tut. organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12.03.2010 r. przedmiotowa interpretacja została uchylona.

W wyroku tym Sąd, nie podzielił poglądów Ministra Finansów zawartych w zaskarżonej interpretacji.

Sąd wskazał, iż w niniejszej sprawie zapadł już jeden wyrok uchylający poprzednio wydaną interpretację (wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2008 r.); dlatego też organ podatkowy oraz Sąd rozpoznający niniejszą sprawę związane były zawartą w nim oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania w sprawie.

W związku z powyższym w przedstawionych kwestiach i organ i Sąd rozpoznający skargę związany jest ocenami prawnymi zawartymi w poprzednim wyroku. Dlatego też Sąd stwierdził, iż nie można uznać za zasadne stanowiska organu, że przychód otrzymany przez Skarżącego stanowi przychód z praw majątkowych. Sąd w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. uznał bowiem, że wynalazek dokonany przez pracownika jednostki gospodarki uspołecznionej w zakresie jej działalności i w związku z jego zatrudnieniem zawsze stanowił wynalazek pracowniczy, co do którego prawo do uzyskania patentu przysługiwało wyłącznie jednostce gospodarki uspołecznionej. Twórca nabywał jedynie prawo do wynagrodzenia z chwilą uzyskania świadectwa autorskiego. Sąd prawo do wynalazku jednoznacznie przyporządkował zakładowi pracy, a nie pracownikowi - twórcy; zatem w tej sytuacji wynagrodzenia otrzymanego przez twórcę organ nie mógł ponownie zaliczyć do przychodów z praw majątkowych, gdyż według opinii wyrażonej w/w wyroku nie stanowi ono ani ekwiwalentu za prawo majątkowe twórcy, ani za korzystanie z takiego prawa twórcy.

Niezgodna z oceną prawną zawartą w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. podatkowa kwalifikacja źródła przychodu Skarżącego stanowiła podstawę uwzględnienia skargi, a tym samym uchylenia interpretacji indywidualnej.

Sąd w wyroku z dnia 12.03.2010 r. stwierdził, iż Organ rozpatrując sprawę ponownie zobowiązany będzie uwzględnić przedstawioną w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r. ocenę prawną i dokona kwalifikacji otrzymanego przez Skarżącego wynagrodzenia do właściwego źródła przychodów. Odniesie się ponadto do informacji przedstawionych we wniosku o udzielenie interpretacji, że należność wypłacona została w wyniku ugody sądowej i rozważy, czy otrzymana przez Skarżącego kwota nie stanowi przychodu wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3b u.p.d.o.f.

W związku z powyższym w świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 02.10.2008 r. oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12.03.2010 r.– stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po ponownym przeanalizowaniu wniosku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

W myśl art. 11 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są natomiast - stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 - 3 ustawy o wynalazczości z 1972 r. / Dz. U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177 ze zm/. wynalazek dokonany przez twórcę w wyniku zlecenia lub przy pomocy jednostki gospodarki uspołecznionej albo przez pracownika tej jednostki w zakresie jej działalności i w związku z jego zatrudnieniem w tej jednostce, niezależnie od tego, czy pracownik jest twórcą lub współtwórcą wynalazku, jest wynalazkiem pracowniczym. Prawo do uzyskania patentu na ten wynalazek (prawo do patentu) przysługuje tej jednostce gospodarki uspołecznionej.

Przez uzyskanie świadectwa autorskiego twórca wynalazku pracowniczego nabywa prawo do wynagrodzenia za stosowanie wynalazku na całym obszarze Państwa na warunkach określonych w ustawie (art. 20 ust. 3).

Wynalazek dokonany przez pracownika jednostki gospodarki uspołecznionej w zakresie jej działalności i w związku z jego zatrudnieniem zawsze stanowił wynalazek pracowniczy, co do którego prawo do uzyskania patentu przysługiwało wyłącznie jednostce gospodarki uspołecznionej.

Twórca nabywał jedynie prawo do wynagrodzenia z chwilą uzyskania świadectwa autorskiego. Zwrócić należy uwagę, iż przepis ten definiując pojęcie wynalazku pracowniczego, nie wskazuje na związek wynalazku z konkretnym zakresem czynności pracownika, ale z samym faktem zatrudnienia pracownika w danej jednostce i zakresem działalności jednostki gospodarki uspołecznionej. Art. 98 ustawy o wynalazczości z 1972 r. określał zasady co do sposobu wyliczenia wynagrodzenia dla twórcy. Ponadto zgodnie z art. 98 ust. 4 ustawy o wynalazczości z 1972 r. wynagrodzenie to mogło mieć charakter tymczasowy i mogło być ustalone na podstawie przewidywanych efektów a nie tylko efektów uzyskanych w wyniku zastosowania projektu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest twórcą wynalazku, na który został udzielony Patent przez Urząd Patentowy RP i który został zastosowany w 1993 r. w Firmie, w której Wnioskodawca pracował, a Firma winna zapłacić Wnioskodawcy należne wynagrodzenie za uzyskane korzyści. Wobec nie otrzymania należnego wynagrodzenia Wnioskodawca wystąpił w 1994 r. na drogę sądową. Po trwającym ponad 10 - letnim postępowaniu sądowym Wnioskodawca uzyskał wyrok zasądzający dla niego jako twórcy wynalazku na, który udzielono patent, należne wynagrodzenie wraz z odsetkami, wyliczone według daty wniesienia pozwu do Sądu, w zakresie obowiązujących wówczas przepisów prawnych.

Wnioskodawca dokonał wynalazku w miejscu swojego zatrudnienia, który powstał poza zakresem jego obowiązków i zrealizowany został przy pomocy jednostki gospodarki uspołecznionej i był wynalazkiem pracowniczym, wobec czego prawo do patentu na ten wynalazek przysługiwało jednostce gospodarki uspołecznionej w której Wnioskodawca był zatrudniony. Zakres obowiązków, w firmie w której Wnioskodawca był zatrudniony stanowił zakres prac związany z przygotowaniem produkcji. Wynalazek, na który Urząd Patentowy RP udzielił patentu, stwierdził, że jest to jedyne rozwiązanie w świecie i powstał poza zakresem obowiązków Wnioskodawcy.

W związku z powyższym wypłacone na podstawie ugody sądowej przez byłego pracodawcę wynagrodzenie z tytułu stosowania pracowniczych projektów wynalazczych, które pomimo stwierdzeń Wnioskodawcy, iż „Wnioskodawca dokonał wynalazku w miejscu swojego zatrudnienia, który powstał poza zakresem jego obowiązków i zrealizowany został przy pomocy jednostki gospodarki uspołecznionej i był wynalazkiem pracowniczym (..)” jak również biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zaprezentowane powyżej stwierdzić należy, iż należne wynagrodzenie wraz z odsetkami, należy zakwalifikować do źródła przychodów ze stosunku pracy. Do otrzymanego przez Wnioskodawcę przychodu z tytułu pracowniczego projektu wynalazczego nie mogą mieć zastosowania postanowienia rozporządzenia z 1991 r. zwalniające z opodatkowania wynagrodzenia uzyskiwane przez twórców pracowniczych projektów wynalazczych. Sąd uznał bowiem, że rozporządzenie to nie jest bezterminowe i nie ma zastosowania do przychodów uzyskanych po jego uchyleniu. Natomiast przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych powstał dopiero z chwilą wypłaty należności Wnioskodawcy tj. w 2007 r.

W niniejszej sprawie istotny jest fakt zawarcia ugody, która jest – jako jeden z typów umowy – uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 917 Kodeksu przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego (w omawianym stanie faktycznym stosunku pracy) stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca otrzymał na podstawie ugody sądowej należne wynagrodzenie wraz z odsetkami a nie odszkodowanie. W związku z powyższym przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b wyżej cytowanej ustawy nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 95 cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem biorąc pod uwagę, iż zasądzone i wypłacone wynagrodzenie było związane z łączącym byłego już pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy, wynagrodzenie to będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach ogólnych przedstawionych w tabeli zawartej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca natomiast obowiązany jest kwotę wypłaconego w 2007 r. wynagrodzenia wykazać w zeznaniu podatkowym i doliczyć do dochodu osiągniętego w 2007 r.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Ponieważ wypłacenie byłemu już pracownikowi wynagrodzenie związane było z wiążącym byłego pracownika z byłym pracodawcą stosunkiem pracy, stanowi ono przychód ze stosunku pracy, który mieści się w katalogu przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem odsetki od tego wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.