INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu: 19 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2010 r. (data wpływu: 23 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 lipca 2010 r., nr ILPB2/415-517/10-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 lipca 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 12 lipca 2010 r.), zaś w dniu 23 lipca 2010 r. (data nadania: 19 lipca 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca nabył wraz z żoną w 1990 roku, w drodze przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu na prawo własnościowe – do wspólności ustawowej.

Dnia x 2005 r., wyrokiem sądu rejonowego, została ustanowiona rozdzielność majątkowa pomiędzy Zainteresowanym a Jego żoną, wynikająca ze związku małżeńskiego zawartego w dniu x 1976 r. Rozdzielność została ustanowiona z dniem x 2003 r. Jak wynika z ww. wyroku, z dniem x 2003 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stało się współwłasnością Wnioskodawcy i Jego żony w równych częściach.

W dniu x 2005 r. został sporządzony akt notarialny dotyczący umowy o zniesieniu współwłasności.

Zniesienie współwłasności nastąpiło z dniem x 2003 r., wyrokiem sądu z x 2005 r., w związku z tym wcześniejsze przekazanie części majątku żony Wnioskodawcy na Jego rzecz nie było możliwe. Akt notarialny nie mógł być sporządzony z datą wsteczną.

W akcie tym Zainteresowany i Jego żona oświadczyli, że dokonują zniesienia współwłasności w zakresie praw do przedmiotowego własnościowego spółdzielczego lokalu mieszkalnego tak, że całe prawo do ww. lokalu przypada Wnioskodawcy. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym, powyższy podział nastąpił bez spłat i dopłat.

W dniu x 2010 r. Zainteresowany sprzedał rzeczony lokal.

Ustawowe 5 lat mija w roku 2010, niemniej jednak jak pisał wcześniej Wnioskodawca, faktyczne zniesienie współwłasności pomiędzy Nim a Jego żoną zostało zasądzone z dniem x 2003 r.

Ponieważ wyrok dotyczył ustanowienia rozdzielności majątkowej z datą wsteczną, niemożliwym było podpisanie aktu notarialnego z datą wcześniejszą, a jedynie po ogłoszeniu wyroku.

Dodatkowo Zainteresowany nadmienia, że do sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego zmusiła go sytuacja życiowa. Kwotę uzyskana ze sprzedaży mieszkania Wnioskodawca traktuje jako pozyskanie środków do życia, w tym także rehabilitacji.

Uzupełniając przedmiotowy wniosek Zainteresowany wskazał co następuje.

Udział w mieszkaniu wynoszący 50% Wnioskodawca nabył od małżonki w wyniku umowy o zniesienie współwłasności w dniu x 2005 r. Powyższe zniesienie nastąpiło bez spłat i dopłat między małżonkami, który to zapis widnieje w treści ww. aktu notarialnego. Powyższe zniesienie nastąpiło w wyniku indywidualnego porozumienia między małżonkami, na które miał wpływ fakt, że to Zainteresowany poniósł wszystkie nakłady na majątek wspólny. Z uwagi na brak wkładu małżonki Wnioskodawcy w majątek wspólny oraz fakt, iż Zainteresowany spłacił zadłużenie małżonki, doszli Oni do porozumienia, iż przypadający małżonce udział będzie odpowiadał Jego nakładom na majątek wspólny. Powyższe ustalenia nie znalazły się jednak w treści aktu notarialnego umowy zniesienia współwłasności.

Reasumując, Wnioskodawca oświadczył, że wartość udziału nabytego przeze Niego w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w wartości udziału przysługującego Mu w majątku wspólnym.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że sprzedaż przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy połowa przychodu (1/2 część nabyta w drodze zniesienia współwłasności, bez spłat i dopłat) uzyskana ze zbycia w 2010 roku prawa własności do lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy (Dz. U. z 2000 r. Nr 144, poz. 176 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionych informacji, obowiązuje Go zwolnienie z podatku dochodowego od całości uzyskanej kwoty ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W myśl cytowanej ustawy, istota wspólności ustawowej wyraża się w tym, że:

1. powstaje z mocy samego prawa z chwilą zawarcia małżeństwa (o ile wcześniej przyszli małżonkowie nie zawarli małżeńskiej umowy majątkowej – intercyzy),
2. obejmuje majątek wspólny (rozumiany jako przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich).

Co więcej, wspólność ustawowa charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania udziały małżonków w majątku wspólnym nie są określone, a zatem jest to typ współwłasności łącznej.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego:

1. małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową,
2. z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności,
3. wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków.

Zauważyć bowiem należy, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku, choć, jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 Kodeksu cywilnego, podział ten nie jest obowiązkowy.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Ponadto należy wskazać, iż w myśl art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków powinien zwrócić wydatki i nakłady poczynione z majątku wspólnego na jego majątek osobisty, z wyjątkiem wydatków i nakładów koniecznych na przedmioty majątkowe przynoszące dochód oraz może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny, przy czym nie można żądać zwrotu wydatków i nakładów zużytych w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, chyba że zwiększyły wartość majątku w chwili ustania wspólności. Zwrotu dokonuje się przy podziale majątku wspólnego, jednakże sąd może nakazać wcześniejszy zwrot, jeżeli wymaga tego dobro rodziny (art. 45 § 2).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 1993 roku Wnioskodawca nabył wraz z żoną – w drodze przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu – spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które weszło do ich wspólnego majątku małżeńskiego.

Ustrój majątkowy Zainteresowanego i Jego żony uległ zmianie na podstawie wyroku sądu rejonowego z dnia x 2005 r., zgodnie z którym rozdzielność majątkowa pomiędzy Zainteresowanym a Jego żoną została ustanowiona z dniem x 2003 r. Z tymże dniem spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stało się współwłasnością Wnioskodawcy i Jego żony w równych częściach. W dniu x 2005 r. został sporządzony akt notarialny dotyczący umowy o zniesieniu współwłasności. W akcie tym Zainteresowany i Jego żona oświadczyli, że dokonują zniesienia współwłasności w zakresie praw do przedmiotowego własnościowego spółdzielczego lokalu mieszkalnego tak, że całe prawo do ww. lokalu przypada Wnioskodawcy. Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym, powyższy podział nastąpił bez spłat i dopłat. Wartość udziału nabytego przeze Wnioskodawcę w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w wartości udziału przysługującego Mu w majątku wspólnym.

Przedmiotowe spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zostało sprzedane przez Wnioskodawcę w dniu x 2010 r. Owa sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego, jak i stanu prawnego, mają wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wyniknęły ze sprzedaży opisanego we wniosku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

nbspnbspnbsp - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla ustalenia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy pięcioletniego terminu zasadnym jest określenie momentu nabycia przedmiotowego prawa.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego) jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę orzecznictwo sądu, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie nieruchomości (ograniczonego prawa rzeczowego) na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku wspólnym.

Z tego co przedstawiono wyżej wynika zatem, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w całości nastąpiło w 1990 roku.

W konsekwencji, stwierdzić należy, iż sprzedaż w dniu x 2010 r. przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w całości nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie. Tym samym, kwota uzyskana z przedmiotowej sprzedaży w całości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.