Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-28/13-2/IGo
z 14 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2013r. (data wpływu 10.01.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi finansowej polegającej na wydłużeniu terminu płatności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.01.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi finansowej polegającej na wydłużeniu terminu płatności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca”) prowadzi w Polsce działalność w zakresie świadczenia m.in. usług leasingu oraz usług finansowania podmiotów importujących do Polski pojazdy marki P. i C. oraz części zamienne i akcesoria do nich (dalej „Dostawcy”) oraz członków ich sieci dystrybucyjnych w Polsce, zwanych Dystrybutorami (dalej ,,Dystrybutorzy”).

Wnioskodawca świadczy na rzecz Dystrybutorów usługę finansową polegającą na rozłożeniu w czasie płatności wierzytelności handlowych, które Wnioskodawca skupuje od Dostawców z tytułu sprzedaży na rzecz Dystrybutorów, nowych i używanych pojazdów marki P. /C. oraz części zamiennych i akcesoriów samochodowych (dalej „Wierzytelności Handlowe”) na poniższych zasadach.

Dystrybutorzy, których przedmiotem działalności jest obrót nowymi i używanymi pojazdami marki P. /C. oraz częściami zamiennymi i akcesoriami samochodowymi są zainteresowani ich nabywaniem z odroczonym terminem płatności, dłuższym niż termin płatności standardowo oferowany przez Dostawców (dalej „Początkowy Termin Płatności”). Wnioskodawca zgodził się na udzielanie Dystrybutorom dalszego finansowania należności handlowych po upływie Początkowego Terminu Płatności.

Najpierw Wnioskodawca, na podstawie podpisanych z Dostawcami dwustronnych Umów o Finansowanie Wierzytelności, skupuje od nich Wierzytelności Handlowe w następnym dniu po wystawieniu faktury sprzedaży, wg ich wartości nominalnej tj. bez dyskonta. Wskutek cesji Wierzytelności Handlowe stają się aktywem Wnioskodawcy.

W zamian za stałe świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Dostawców wyżej opisanej usługi skupu Wierzytelności Handlowych, Wnioskodawcy należne jest od Dostawców wynagrodzenie ustalone jako iloczyn wysokości sald dziennych Wierzytelności Handlowych skupionych przez Wnioskodawcę i stopy oprocentowania refinansowania obowiązującej w danym miesiącu (odpowiadającej pokryciu całkowitego kosztu refinansowania) powiększonej o marżę. Dystrybutorzy nie są obciążani żadnymi kosztami związanymi z tą usługą.

Następnie na podstawie odrębnej umowy finansowania zawieranej z poszczególnymi Dystrybutorami Wnioskodawca może, w zależności od sytuacji każdego Dystrybutora, przedłużyć /odroczyć/ datę płatności skupionych Wierzytelności Handlowych na dalszy okres, ale nie dłużej niż 190 dni licząc od Początkowego Terminu Płatności.

Za usługę rozłożenia płatności w czasie ww. wierzytelności Wnioskodawca pobiera od każdego Dystrybutora odrębne wynagrodzenie w postaci odsetek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym usługa finansowania, która jest świadczona na rzecz Dystrybutorów polegająca na udzielaniu finansowania, poprzez wydłużenie terminu płatności zobowiązań z tytułu Wierzytelności Handlowych po upływie Początkowego Terminu Płatności podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, jako usługa udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług?

Zdaniem wnioskodawcy:

Dnia 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1476 ze zm.), która dokonała nowelizacji ustawy z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, dalej „Ustawa o VAT”). Znowelizowane przepisy Ustawy o VAT uchyliły załącznik nr 4, zawierający wykaz usług zwolnionych od VAT i przeniosły odpowiednie regulacje związane ze zwolnieniami do art. 43 ustęp 1 Ustawy o VAT, do punktów 38-41, które regulują zwolnienia od podatku VAT usług o charakterze finansowym. Jednocześnie dla potrzeb określenia zakresu zwolnień odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 Ustawy o VAT).

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
   
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z powyższych przepisów, w szczególności z treści art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT wynika, że każda transakcja, której celem jest windykacja należności jest wyłączona ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W opinii Wnioskodawcy, uzyskiwane przez Wnioskodawcę na podstawie odrębnej umowy wynagrodzenie (odsetki) od Dystrybutorów w zamian za finansowanie polegające na odroczeniu w czasie płatności skupionych Wierzytelności Handlowych, za okres po upływie Początkowego Terminu Płatności ustalonego przez Dostawców, będą podlegały zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. Wnioskodawca wykonuje bowiem na rzecz Dystrybutorów czynności zaliczane do usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a nie usługę faktoringu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zgodnie z art. 43 ust. 15 pkt 1 Ustawy VAT powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do usług ściągania długów w tym faktoringu.

Jak zostało przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca może, na podstawie odrębnie zawieranej umowy z każdym Dystrybutorem wydłużyć mu termin zapłaty, przysługującej Wnioskodawcy wobec Dystrybutora Wierzytelności Handlowej.

W przedmiotowej transakcji Wnioskodawca wykonuje dwie odrębne usługi na rzecz dwóch różnych podmiotów i jedną z nich jest usługa skupu Wierzytelności Handlowych wykonywana na rzecz Dostawców opodatkowana podatkiem VAT, jako usługa factoringu, drugą usługą jest natomiast niezależna od pierwszej usługa finansowania wykonywana na rzecz Dystrybutorów polegająca na odroczeniu terminu płatności skupionej Wierzytelności Handlowej.

Odmienne traktowanie powyższych usług wynika z innych celów, którym one służą. Celem usługi świadczonej wobec Dostawców jest uwolnienie ich jako wierzycieli od ryzyka nieściągalności związanego z długiem i zapewnienie płynności poprzez otrzymanie wartości Wierzytelności Handlowych przed terminem wymagalności, co można zakwalifikować do usługi faktoringu. W tym przypadku, usługa zawiera dwa elementy, (wykup wierzytelności i finansowanie) i jako usługa kompleksowa podlega w całości opodatkowaniu VAT jak jedna usługa factoringu.

Natomiast celem usługi świadczonej Dystrybutorom, która jest przedmiotem niniejszego Wniosku, jest kredytowanie spłaty Wierzytelności Handlowych będących już aktywem Wnioskodawcy. Wynagrodzenie za tą usługę jest wynagrodzeniem za korzystanie z pieniądza w czasie. Ponieważ Wnioskodawca finansuje inny podmiot niż pierwotnego wierzyciela, czynności polegające na finansowaniu dłużnika poprzez zawarcie z nim dodatkowego porozumienia nie można uznać jako czynności wchodzącej w skład usługi factoringu. W konsekwencji powinna być ona rozpatrywana w zakresie opodatkowania VAT odrębnie od factoringu. Celem tej usługi jest jak już wspomniano, udzielenie dodatkowego finansowania dłużnikowi.

Zdaniem Wnioskodawcy uzasadnia to odmienne traktowanie na gruncie podatku VAT wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Dystrybutora od wynagrodzenia należnego od Dostawców, gdyż wynagrodzenie to w postaci odsetek:

• przysługuje Wnioskodawcy za okres po upływie Początkowego Terminu Płatności wskazanego na fakturze wystawionej przez Dostawców,
  
• dotyczy finansowania udzielonego przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi a nie Dostawcy,
  
• wynika z zaakceptowanych i podpisanych przez Dystrybutora dodatkowych umów indywidualnych o finansowanie,
  
• należne jest wyłącznie od Dystrybutora.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie poparte jest w następujących interpretacjach wydawanych w tym samym lub w podobnym stanie faktycznym:

• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r., sygnatura IPPP1-443-299/10-4/EK;
  
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 17 kwietnia 2012r., o sygn. IPPP3/443-172/12-2/JF;
  
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 5 maja 2011 r., o sygn. IPPP2/443-52/11-2/IG;
  
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2011 r., sygnatura IPPP2/443-51/11-3/MM.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy usługa finansowania, która jest świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Dystrybutorów i polegająca na odroczeniu w czasie płatności wierzytelności za okres po upływie Początkowego Terminu Płatności tj. po dacie płatności wskazanej na fakturze wystawionej przez Dostawców do daty efektywnej zapłaty należności, stanowi usługę udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Usługa ta nie jest zaliczana do usługi ściągania długów bądź faktoringu i tym samym mieści się w katalogu usług zwolnionych z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.