INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2010r. (data wpływu 9 kwietnia 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2010r. (data wpływu 15 czerwca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakup skutera wodnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakup skutera wodnego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2010r. (data wpływu 15 czerwca 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 31 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której podstawowym rodzajem działalności aktualnie jest sprzedaż hurtowa i detaliczna wyrobów farmaceutycznych i medycznych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza rozszerzyć swoją działalność.

Jednym z przedmiotów działalności wymienionych w Krajowym Rejestrze Sądowym jest wynajem i dzierżawa środków transportu wodnego. Wnioskodawca zamierza testowo nabyć skuter wodny w celu zgodnym z ww. przedmiotem działalności. Akwen wodny przeznaczony do uprawiania sportów wodnych znajduje się w odległości około 20 km od siedziby Wnioskodawcy. Wnioskodawca po przeprowadzonym podstawowym rozpoznaniu rynku uznał, że znajdzie odbiorców usług w ilości, która powinna pozwolić na osiągnięcie w przyszłości zysku z działalności.

Skuter wodny będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług polegających na jego najmie.

Wnioskodawca wskazał, iż ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym reguluje zasady ruchu na drogach, natomiast z definicji drogi zawartej w ustawie nie wynika by dotyczyła ona pojazdów poruszających się wyłącznie w akwenach wodnych a do takich właśnie pojazdów skuter wodny się zalicza. Z uwagi na powyższe nie dotyczą również skutera wodnego przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach. Rozporządzenie to bowiem wydano w oparciu o przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Skuter wodny, którego dotyczy niniejszy wniosek posiada następujące parametry: maksymalna prędkość: 100 km/h, dopuszczalna masa całkowita: 322 kg, dopuszczalna ładowność: 300 kg, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy: 3.

Przepisy zawarte w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług dotyczą wyłącznie pojazdów samochodowych, natomiast skuter wodny pojazdem samochodowym nie jest.

Zdaniem Wnioskodawcy dla usług, których dotyczy niniejszy wniosek właściwy jest następujący symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (1997): 71.22 - usługi wynajmu środków transportu wodnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od zakupu skutera wodnego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu skutera wodnego, jeżeli będzie on wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku powyżej opisanego zdarzenia przyszłego będą to usługi najmu skutera wodnego opodatkowane 22% stawką podatku VAT.

Do świadczenia usług najmu skutera wodnego nie będzie potrzebne położenie siedziby Wnioskodawcy w bezpośrednim sąsiedztwie akwenu wodnego.

Istotne będzie natomiast, aby przedmiot usługi był wykorzystywany w celu prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskiwane przychody z tytułu świadczenia tych usług były w prawidłowy sposób udokumentowane, a podatek VAT należny obliczany, ujmowany we właściwych deklaracjach podatkowych i o ile to z nich wynika wpłacany na konto urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę Wnioskodawcy.

Ponieważ zatem nie istnieją żadne przeszkody w uzyskiwaniu przychodów z ww. tytułu, więc nie ma podstaw do niezaliczenia wydatków na skuter wodny do środków trwałych podatnika. Natomiast w związku z tym, że w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług nie wyszczególniono żadnych przepisów ograniczających prawo do odliczenia podatek VAT naliczonego od zakupu skutera wodnego, zatem prawo to Wnioskodawcy przysługuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z uregulowań art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z powyższych regulacji wynika, iż podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika tego podatku. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT). Ustawodawca dopuszcza zatem możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi czyli takimi, w wyniku których następuje określenie podatku należnego.

A zatem odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane lub importowane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy, ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym tj. ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym reguluje zasady ruchu na drogach, natomiast z definicji drogi zawartej w ustawie nie wynika by dotyczyła ona pojazdów poruszających się wyłącznie w akwenach wodnych a do takich właśnie pojazdów skuter wodny się zalicza. Z uwagi na powyższe nie dotyczą również skutera wodnego przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 137, poz. 968 ze zm.). Rozporządzenie to bowiem wydano w oparciu o przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wnioskodawca podał również, iż przepisy zawarte w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług dotyczą wyłącznie pojazdów samochodowych, natomiast skuter wodny pojazdem samochodowym nie jest.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przypadku zakupu skutera wodnego nie znajdują zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, bowiem nie ma podstaw do uznania skutera wodnego za pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów ustawy prawo o ruchu drogowym, którymi to przepisami posiłkuje się ustawa o VAT.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie skutera wodnego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej czyli wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zauważyć, iż miejsce przechowywania czy też wykorzystywania towarów przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych nie wpływa na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów pragnie zauważyć, iż zgodnie ze wskazaniem w części D.2. wniosku ORD-IN, wniosek ten został złożony jedynie w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do zagadnienia możliwości „zaliczenia wydatków na skuter wodny do środków trwałych podatnika”, gdyż Wnioskodawca nie przedstawił w tym zakresie opisu zdarzenia przyszłego oraz nie zadał pytania w ww. kwestii.

Wobec powyższego należy wskazać, że zgodnie z pouczeniem zawartym w wezwaniu z dnia 31 maja 2010r. znak: IBPP1/443-325/10/EA, poruszone przez Wnioskodawcę we wniosku kwestie dotyczące podatku dochodowego potraktowano wyłącznie informacyjnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.