INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010r. (data wpływu 6 kwietnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i terminu rozliczenia faktur korygujących zwiększających obrót oraz podatek należny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i terminu rozliczenia faktur korygujących zwiększających obrót oraz podatek należny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest licencjonowanym przewoźnikiem w zakresie świadczenia usług transportu kolejowego. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

• działalność usługowa w zakresie przewozów kolejowych towarów (usługi przewozowo-spedycyjne),
• kompleksowa obsługa bocznic kolejowych.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wykonuje również następujące rodzaje usług:

• kompleksową obsługę zwałów kamienia,
• rekultywację biologiczną zwałów i terenów zdegradowanych,
• remonty i utrzymanie układów torowych,
• prace ziemne i budowlane,
• usługi terminala kontenerowego,
• usługi hotelowo-gastronomiczne.
  
  

Wzajemne relacje z kontrahentami w zakresie świadczonych usług Wnioskodawca reguluje zawierając umowy cywilnoprawne, określające szczegółowo sposób świadczenia usług jako usługodawcy i obowiązki usługobiorcy m.in. w zakresie terminów, sposobu płatności i obowiązującej ceny.

Zmiany warunków świadczenia usług tak po stronie usługodawcy jak i po stronie usługobiorcy zgodnie z zapisami zawartymi w umowach wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Spółka zawarła umowę z E. na kompleksowe świadczenie usług kolejowych, § 5 pkt 4 umowy zawierał zapis, iż: „Ceny zawarte w Załączniku nr 1 umowy będą podlegały w okresie obowiązywania niniejszej umowy co roku rewaloryzacji o wskaźnik inflacji publikowany przez GUS i wprowadzane będą do niniejszej umowy w formie aneksów”.

Jednocześnie w § 17 umowy umawiające się strony postanowiły, że wszelkie zmiany umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wobec takiej treści ww. zapisów Wnioskodawca wystąpił pismem z dnia 20 stycznia 2010r. z prośbą o akceptację wysokości podwyżki, która miała być wprowadzona aneksem do umowy z datą obowiązywania od 1 stycznia 2010r. W stanie faktycznym kontrahent nie wyraził zgody na podwyżkę cen o wskaźnik inflacji. Oświadczenie to rozpoczęło proces negocjacji. W wyniku negocjacji strony ustaliły wysokość podwyżki na poziomie niższym niż wynikało z opublikowanego wskaźnika inflacji. Proces negocjacji został zamknięty 8 lutego 2010r. przez sporządzenie notatki z rozmów, w której ustalono, iż podwyżka ceny świadczonych usług wynosić będzie 2,5% i zostanie wprowadzona aneksem do umowy. Wynik tych negocjacji został przedstawiony zarządom Spółek, które ostatecznie podpisały aneks do umowy. Moment podpisania wymienionego aneksu wprowadził nowe ceny za świadczone usługi. Procedura podpisania przez Spółki aneksu rozpoczęła się podpisaniem aneksu przez Wnioskodawcę, która przekazała aneks kontrahentowi do podpisu, który 1 egz. aneksu zwrócił Wnioskodawcy 12 marca 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy przyczyna wystawienia faktury korygującej powstaje w miesiącach następujących po miesiącu wystawienia faktury pierwotnej, np. zmiana ceny następuje na skutek podpisania aneksu do umowy po przeprowadzonych negocjacjach, faktura korygująca zwiększająca powinna zostać ujęta na bieżąco...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura korygująca powinna zostać ujęta na bieżąco. Uzasadnieniem dla takiego stanowiska jest fakt, iż aneks zmieniający umowę pierwotną wywołuje swoje skutki dopiero z chwilą jego podpisania co dokumentuje złożenie zgodnego oświadczenia woli przez umawiające się strony, a zawarta umowa zastrzegła, iż zmiana warunków wymagała zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Czynność prawna z zachowaniem formy pisemnej została dokonana w momencie złożenia podpisu przez obie umawiające się strony. Aneks podpisany przez usługobiorcę, wpłynął do Wnioskodawcy 12 marca 2010r. nadany drogą pocztową. Zawierał on stwierdzenie, iż nowe ceny za świadczone usługi kolejowe obowiązują od dnia 1 stycznia 2010r. i są określone w załączniku nr 1 do niniejszej umowy.

Zatem dopiero z momentem podpisania znane są Wnioskodawcy okoliczności zmiany ceny za świadczone usługi. Tym samym Wnioskodawca nie miał możliwości wcześniejszego przewidzenia okoliczności skutkujących podwyższeniem ceny za wyświadczoną usługę, jako że nie istniały one w momencie zawierania umowy i wystawienia faktury pierwotnej. Stanowisko takie potwierdza WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2010r., sygn. akt III S.A./Wa 1634/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy o VAT.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W świetle art. 29 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Jak stanowi art. 29 ust. 4a ww. ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Powołany wyżej przepis art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, wyraźnie precyzuje termin obniżenia podstawy opodatkowania. Natomiast w sytuacji odwrotnej gdy dojdzie do zwiększenia podstawy opodatkowania ustawodawca nie określił odrębnego terminu na dokonanie korekty podatku należnego (jak to jest w przypadku zmniejszenia podstawy opodatkowania) zatem w takiej sytuacji znajdzie zastosowanie ogólna zasada wyrażona w art. 19 ust. 1 ustawy. Podatnik będzie zobowiązany do wykazania zwiększenia podstawy opodatkowania w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi. Przyjęcie innego rozwiązania nie znalazłoby poparcia w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług i w przepisach wykonawczych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.) wymieniają przypadki, w których wystawia się fakturę korygującą.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W świetle § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Na podstawie § 14 ust. 1 tego rozporządzenia podatnik wystawia fakturę korygującą również gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce, lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest licencjonowanym przewoźnikiem w zakresie świadczenia usług transportu kolejowego.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

• działalność usługowa w zakresie przewozów kolejowych towarów (usługi przewozowo-spedycyjne),
• kompleksowa obsługa bocznic kolejowych.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wykonuje również następujące rodzaje usług:

• kompleksową obsługę zwałów kamienia,
• rekultywację biologiczną zwałów i terenów zdegradowanych,
• remonty i utrzymanie układów torowych,
• prace ziemne i budowlane,
• usługi terminala kontenerowego,
• usługi hotelowo-gastronomiczne.
  
  

Wzajemne relacje z kontrahentami w zakresie świadczonych usług Wnioskodawca reguluje zawierając umowy cywilnoprawne, określające szczegółowo sposób świadczenia usług jako usługodawcy i obowiązki usługobiorcy m.in. w zakresie terminów, sposobu płatności i obowiązującej ceny.

Zmiany warunków świadczenia usług tak po stronie usługodawcy jak i po stronie usługobiorcy zgodnie z zapisami zawartymi w umowach wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Spółka zawarła umowę z E. na kompleksowe świadczenie usług kolejowych, § 5 pkt 4 umowy zawierał zapis, iż: „Ceny zawarte w Załączniku nr 1 umowy będą podlegały w okresie obowiązywania niniejszej umowy co roku rewaloryzacji o wskaźnik inflacji publikowany przez GUS i wprowadzane będą do niniejszej umowy w formie aneksów”.

Jednocześnie w § 17 umowy umawiające się strony postanowiły, że wszelkie zmiany umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności. Wobec takiej treści ww. zapisów Wnioskodawca wystąpił pismem z dnia 20 stycznia 2010r. z prośbą o akceptację wysokości podwyżki, która miała być wprowadzona aneksem do umowy z datą obowiązywania od 1 stycznia 2010r. W stanie faktycznym kontrahent nie wyraził zgody na podwyżkę cen o wskaźnik inflacji. Oświadczenie to rozpoczęło proces negocjacji. W wyniku negocjacji strony ustaliły wysokość podwyżki na poziomie niższym niż wynikało z opublikowanego wskaźnika inflacji. Proces negocjacji został zamknięty 8 lutego 2010r. przez sporządzenie notatki z rozmów, w której ustalono, iż podwyżka ceny świadczonych usług wynosić będzie 2,5% i zostanie wprowadzona aneksem do umowy. Wynik tych negocjacji został przedstawiony zarządom Spółek, które ostatecznie podpisały aneks do umowy. Moment podpisania wymienionego aneksu wprowadził nowe ceny za świadczone usługi. Procedura podpisania przez Spółki aneksu rozpoczęła się podpisaniem aneksu przez Wnioskodawcę, która przekazała aneks kontrahentowi do podpisu, który 1 egz. aneksu zwrócił Wnioskodawcy 12 marca 2010r.

Faktury korygujące generalnie można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego (tzw. in minus) oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu (tzw. in plus). W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na powód ich wystawienia.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z podwyższeniem wartość obrotu i kwoty podatku należnego (tzw. faktury korygujące in plus). Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury.

I tak, faktura korygująca podwyższająca podatek należny w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:

• w celu naprawienia błędu, który spowodował zaniżenie kwoty podatku wykazanego w pierwotnej fakturze (np. niewłaściwa stawka podatku, błąd rachunkowy, zaniżenie wartości sprzedaży), lub
• z powodu innych przyczyn określonych w § 14 rozporządzenia, np. podwyższenia ceny sprzedaży.
  
  

W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tę fakturę korygującą tak, jak fakturę pierwotną. W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie jej wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 (VAT-7K) za bieżący okres rozliczeniowy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, należy dojść do wniosku, że w przypadku, gdy korekty powodują podwyższenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego Wnioskodawca jest zobowiązany rozliczyć wystawione faktury korygujące w rozliczeniu za okres, w którym je wystawił.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu pełni przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny za wykonaną przez Wnioskodawcę dostawę (usługę) było nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. W ocenie tut. organu podatkowego, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, np. wystąpią nowe okoliczności powodujące podwyższenie ceny po dokonaniu dostawy towaru i wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę, korekta in plus powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż faktura została wystawiona poprawnie, tzn. nie była wynikiem błędu czy pomyłki ze strony wystawiającego fakturę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy zauważyć, iż z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, po wystawieniu pierwotnych faktur zmianie ulegają opisane we wniosku okoliczności powodujące podwyższenie ceny świadczonych usług pociągając za sobą konieczność wystawiania przez Wnioskodawcę faktur korygujących dokumentujących podwyższenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego. Wobec tego fakt wystawiania faktur korygujących dokumentujących podwyższenie ceny za świadczone usługi jest nową okolicznością niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktur pierwotnych (wystawienie faktury korygującej nie będzie wynikiem błędu, ani pomyłki ze strony Wnioskodawcy).

W świetle powyższego tut. organ podatkowy stwierdza, że gdy podwyższenie ceny świadczonych usług jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży (Wnioskodawca w umowie wprawdzie zakłada zmianę ceny w przyszłości lecz nie jest w stanie przewidzieć wysokości tej zmiany a zmiana warunków wymaga formy pisemnej – aneksu - pod rygorem nieważności), obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstanie w rozliczeniu za okres, w którym faktura korygująca została wystawiona. Wnioskodawca w tak przedstawionej sytuacji nie ma obowiązku rozliczać faktury korygującej w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.