Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-405/10-2/BD
z 28 czerwca 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP1/443-405/10-2/BD
Data
2010.06.28
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek od towarów i usług --> Obowiązek podatkowy --> Zasady ogólne --> Moment powstania obowiązku podatkowego
Podatek od towarów i usług --> Podstawa opodatkowania --> Podstawa opodatkowania
Słowa kluczowe
faktura korygująca
faktura korygująca
faktura VAT
faktura VAT
korekta podatku
korekta podatku
podwyższenie ceny
podwyższenie ceny
Istota interpretacji
W rozliczeniu za który miesiąc Spółka winna wykazać podwyższenie podatku należnego wynikające z faktur korygujących wystawionych w związku z podwyższeniem czynszu najmu w oparciu o opublikowany przez Eurostat wskaźnik HICP?
Wniosek ORD-IN  650 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocników, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2010 r. (data wpływu: 6 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania faktur VAT korygujących – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania faktur VAT korygujących. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje wynajmu powierzchni biurowej, powierzchni magazynowej oraz miejsc parkingowych. Zgodnie z zawartymi umowami najmu, najemcy zobowiązani są do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych, wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę. Umowy najmu przewidują, że czynsz będzie podwyższany o odpowiedni procent odpowiadający wzrostowi europejskiego zharmonizowanego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, publikowanego przez Eurostat (dalej: HICP). Do momentu opublikowania wskaźnika, zarówno wysokość, jak i sama okoliczność, czy podwyższenie czynszu powinno zostać dokonane, nie są Spółce znane (umowy najmu przewidują, że indeksacja nie jest dokonywana, jeżeli z poziomu opublikowanego wskaźnika miałoby wynikać obniżenie czynszu). Wszystkie miesiące w ustalonym okresie trwania najmu (z reguły w każdym kolejnym roku kalendarzowym najmu lub każdych kolejnych 12 miesiącach od daty rozpoczęcia najmu w zależności od umowy) objęte są jednym wskaźnikiem indeksacyjnym (np. wzrost HICP w poprzednim roku kalendarzowym lub wzrost HICP w okresie poprzednich 12 miesięcy na dzień rocznicy rozpoczęcia najmu). Zgodnie z zawartymi umowami, Spółka co do zasady wystawia faktury na czynsz najmu z góry, tj. w miesiącu poprzedzającym rozliczany miesiąc, natomiast wskaźnik HICP stosowany zgodnie z umową do indeksacji czynszu w danym okresie znany jest co do zasady po upływie kilku miesięcy od rozpoczęcia tego okresu; wskaźnik z określonej daty (np. stycznia kolejnego roku kalendarzowego lub miesiąca, w którym przypada rocznica daty rozpoczęcia najmu) jest z reguły publikowany przez Eurostat w sposób wstępny/szacunkowy w następnym miesiącu, natomiast dopiero w kolejnym miesiącu znana jest ostateczna wartość wskaźnika, która stanowi dla Spółki podstawę do indeksacji czynszu najmu (np. w marcu jest zazwyczaj publikowany ostateczny wskaźnik HICP ze stycznia). W przypadku, gdy w dniu wystawienia przez Spółkę faktury z tytułu czynszu najmu za dany miesiąc przewidziany przez umowę wskaźnik indeksacji nie został jeszcze przez Eurostat opublikowany, zgodnie z umową, Spółka wystawia fakturę na kwotę czynszu bez uwzględnienia indeksacji. Następnie, niezwłocznie po publikacji wskaźnika, Spółka dokonuje obliczenia podwyżki czynszu najmu, która jest rozliczana z najemcą w drodze wystawienia faktury korygującej. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. W rozliczeniu za który miesiąc Spółka winna wykazać podwyższenie podatku należnego wynikające z faktur korygujących wystawionych w związku z podwyższeniem czynszu najmu w oparciu o opublikowany przez Eurostat wskaźnik HICP... Zdaniem Wnioskodawcy, podwyższenie podatku należnego wynikające z faktur korygujących wystawionych w związku z podwyższeniem czynszu najmu w oparciu o opublikowany przez Eurostat wskaźnik HICP, Spółka powinna rozliczyć w miesiącu, w którym otrzyma część lub całość zapłaty kwoty podwyższenia czynszu, nie później jednak niż z upływem płatności tej kwoty, określonej w umowie najmu lub fakturze korygującej. Wystawianie faktur korygujących jest uregulowane w przepisach § 13 i 14 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Zgodnie z przepisem § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Przepisy podatkowe nie określają wprost sposobu rozliczania faktur korygujących wystawionych w przypadku zwiększenia kwoty podatku należnego. Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie i orzecznictwie, sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących w sytuacji, gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. I tak, faktura korygująca podwyższająca podatek należny w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:
Ukształtowana praktyka podatkowa w tym zakresie wskazuje, że jeżeli przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej (np. popełniono błąd), wówczas korekta powinna być dokonana wstecz (tj. ujęta w miesiącu, w którym w wyniku błędu zaniżony został podatek należny). Jeżeli natomiast przyczyna korekty powstała w terminie późniejszym (np. następuje zmiana ceny), korekta in plus powinna zostać ujęta na bieżąco (ponieważ faktura pierwotna była wystawiona poprawnie i w przeszłości nie doszło do zaniżenia podatku należnego). Spółka wskazuje, iż w jej przypadku przyczyna zmiany wysokości czynszu powstaje na bieżąco, tj. momencie opublikowania wskaźnika HICP i skalkulowania czynszu w oparciu o indeksację wynikającą z tego wskaźnika. Dopiero w tym momencie Spółka uzyskuje informację, czy korekta powinna być dokonana, a jeśli tak, to jaka powinna być jej wartość oraz jaki będzie ona miała wpływ na rozliczenia podatku VAT. Wykazany w fakturach pierwotnych czynsz bez uwzględnienia indeksacji odpowiada kwocie rzeczywiście należnej w momencie ich wystawienia zgodnie z zawartymi umowami najmu. Spółka nie jest w tym momencie w stanie przewidzieć, czy zafakturowany czynsz będzie odpowiadał ostatecznemu czynszowi po opublikowaniu wskaźnika HICP. Czynsz po opublikowaniu wskaźnika HICP może bowiem ulec podwyższeniu, jak również istnieje możliwość, iż będzie on zgodny z wartościami ujętymi na fakturach pierwotnych (w przypadku, gdy z zastosowania opublikowanego wskaźnika wynikałoby obniżenie czynszu, czynsz pozostaje zgodnie z umowami w dotychczasowej wysokości). Uzależnione jest to od czynnika niezależnego od Spółki, tj. poziomu wskaźnika HICP opublikowanego przez Eurostat. Ewentualna korekta wysokości czynszu nie wynika z popełnionego uprzednio błędu, lecz właśnie prawidłowego wykonania przepisów poszczególnych umów najmu uzgodnionych przez Spółkę i najemców. W związku z powyższym, w momencie wystawienia faktury pierwotnej wszystkie informacje na niej uwzględnione przez Spółkę wykazane są zgodnie ze stanem faktycznym, a w szczególności, kwota czynszu najmu wynikająca z treści faktury jest kwotą rzeczywiście wówczas należną. Zatem podstawa opodatkowania jest ustalana zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.), który stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W konsekwencji, podatek należny Spółka oblicza od prawidłowo ustalonej podstawy opodatkowania, a faktura odzwierciedla stan rzeczywisty. W takim przypadku korekta zwiększająca podatek należny powinna być uwzględniona na bieżąco. Wyżej zaprezentowane stanowisko Spółki odnośnie sposobu rozliczenia faktury korygującej zwiększającej podatek należny potwierdzają następujące prawomocne orzeczenia sądów administracyjnych:
We wszystkich przywołanych wyrokach sądy administracyjne zgodnie stwierdzają, iż w przypadku, gdy faktura pierwotna była wystawiona prawidłowo, a konieczność wystawienia faktury korygującej wiązała się z okolicznościami, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, korektę rozlicza się na bieżąco. Dodatkowo, w wyroku WSA z dnia 3 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 637/08 Sąd trafnie podkreślił, iż „…ogłoszenie przez Komisję Europejską kursu OKPE jest czynnikiem niezależnym od działań Strony, który powoduje, iż cena może hipotetycznie ulec podwyższeniu, może ulec zmniejszeniu, a także istnieje możliwość, iż nie wpłynie na wartości podane w pierwotnych fakturach. Zdaniem Sądu potencjalna możliwość zmiany ceny na fakturze nie może być uznana za błąd, czy też pomyłkę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i przepisach ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Zatem, mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym, w przypadku wystawienia faktury korygującej zwiększającej podatek należny, nie powinna się ona cofać do okresu, w którym została ujęta faktura pierwotna, gdyż powodem wystawienia faktury korygującej nie jest naprawienie błędu, lecz okoliczność niemożliwa do określenia w trakcie wystawienia faktury pierwotnej. Spółka, ani żaden inny podmiot nie wiedzą i nie są w stanie przewidzieć, czy przesłanki przyczyniające się do podwyższenia czynszu zaistnieją w przyszłości (stąd właśnie wynika przyjęty w umowach najmu mechanizm rozliczeń). Stanowisko powyższe potwierdzają również organy podatkowe, np. w interpretacjach:
Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. W rozpatrywanej sytuacji termin na zapłatę kwoty podwyższenia czynszu wynikającej z indeksacji jest odrębny od terminu na zapłacenie kwoty czynszu przed indeksacją wykazanego w fakturze pierwotnej. W szczególności, termin na zapłacenie kwoty dodatkowej wynikającej z podwyższenia czynszu wiadomy jest dopiero wraz z dostarczeniem najemcy faktury korygującej przez Spółkę. Odpowiednio, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, w zakresie kwoty podwyższenia obowiązek podatkowy powstaje w miesiącu, w którym Spółka otrzyma całość lub część zapłaty z tego tytułu, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w fakturze korygującej. W konsekwencji faktura korygująca z tytułu podwyższenia czynszu powinna być rozliczona w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do podwyższonej części czynszu, tj. w miesiącu otrzymania przez Spółkę całości lub części zapłaty kwoty podwyższenia czynszu, nie później jednak niż z upływem terminu płatności kwoty podwyższenia czynszu określonego w fakturze korygującej. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast na mocy art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej; Podstawą opodatkowania – w myśl art. 29 ust. 1 ustawy – jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2- 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należna) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 tej ustawy, czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), regulujące zasady dotyczące wystawiania faktur i innych dokumentów z nimi zrównanych m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących. Ustawodawca przewidział w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia procedury korygowania błędów w fakturach VAT określając przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. W świetle § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Na podstawie § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:
Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”. Faktury korygujące generalnie można podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz na te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia faktury korygujące można również podzielić ze względu na powód ich wystawienia. Sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę faktur korygujących, w sytuacji gdy korekta powoduje podwyższenie podatku należnego, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność wystawienia danej faktury. I tak, faktura korygująca podwyższająca podatek należny w stosunku do faktury pierwotnej może być wystawiona:
W pierwszym przypadku, który powoduje zaniżenie zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy w wyniku wykazania zbyt małego podatku należnego, sprzedawca poprawiając swój błąd poprzez wystawienie faktury korygującej, winien rozliczyć tą fakturę korygującą tak, jak fakturę pierwotną. W drugim zaś przypadku, gdy faktura korygująca wystawiana jest zasadniczo z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, rozlicza się ją na bieżąco i ujmuje w rejestrze sprzedaży w dacie jej wystawienia oraz w deklaracji VAT-7 (VAT-7K) za bieżący okres rozliczeniowy. Z opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje wynajmu powierzchni biurowej, powierzchni magazynowej oraz miejsc parkingowych. Zgodnie z zawartymi umowami najmu, najemcy zobowiązani są do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych, wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę. Umowy najmu przewidują, że czynsz będzie podwyższany o odpowiedni procent odpowiadający wzrostowi europejskiego zharmonizowanego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych, publikowanego przez Eurostat. Do momentu opublikowania wskaźnika, zarówno wysokość, jak i sama okoliczność, czy podwyższenie czynszu powinno zostać dokonane, nie są Spółce znane (umowy najmu przewidują, że indeksacja nie jest dokonywana, jeżeli z poziomu opublikowanego wskaźnika miałoby wynikać obniżenie czynszu). Wszystkie miesiące w ustalonym okresie trwania najmu (z reguły w każdym kolejnym roku kalendarzowym najmu lub każdych kolejnych 12 miesiącach od daty rozpoczęcia najmu w zależności od umowy) objęte są jednym wskaźnikiem indeksacyjnym (np. wzrost HICP w poprzednim roku kalendarzowym lub wzrost HICP w okresie poprzednich 12 miesięcy na dzień rocznicy rozpoczęcia najmu). Zgodnie z zawartymi umowami, Spółka co do zasady wystawia faktury na czynsz najmu z góry, tj. w miesiącu poprzedzającym rozliczany miesiąc, natomiast wskaźnik HICP stosowany zgodnie z umową do indeksacji czynszu w danym okresie znany jest co do zasady po upływie kilku miesięcy od rozpoczęcia tego okresu; wskaźnik z określonej daty (np. stycznia kolejnego roku kalendarzowego lub miesiąca, w którym przypada rocznica daty rozpoczęcia najmu) jest z reguły publikowany przez Eurostat w sposób wstępny/szacunkowy w następnym miesiącu, natomiast dopiero w kolejnym miesiącu znana jest ostateczna wartość wskaźnika, która stanowi dla Spółki podstawę do indeksacji czynszu najmu (np. w marcu jest zazwyczaj publikowany ostateczny wskaźnik HICP ze stycznia). W przypadku, gdy w dniu wystawienia przez Spółkę faktury z tytułu czynszu najmu za dany miesiąc przewidziany przez umowę wskaźnik indeksacji nie został jeszcze przez Eurostat opublikowany, zgodnie z umową, Spółka wystawia fakturę na kwotę czynszu bez uwzględnienia indeksacji. Następnie, niezwłocznie po publikacji wskaźnika, Spółka dokonuje obliczenia podwyżki czynszu najmu, która jest rozliczana z najemcą w drodze wystawienia faktury korygującej. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu stanowi przeanalizowanie sytuacji, czy podwyższenie ceny za wykonaną przez Wnioskodawcę usługę najmu jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia faktury pierwotnej. W ocenie tut. Organu podatkowego, w przypadku, gdy przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym, np. wystąpią nowe okoliczności powodujące podwyższenie ceny po wykonaniu usługi i wystawieniu faktury dokumentującej tę usługę, korekta in plus powinna zostać ujęta w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty, gdyż pierwotna faktura została wystawiona poprawnie, tzn. nie była wynikiem błędu czy pomyłki ze strony wystawiającego fakturę. Z opisu sprawy wynika, że Spółce do momentu opublikowania wskaźnika, nie jest znana wysokość, jak i sama okoliczność, czy podwyższenie czynszu powinno zostać dokonane. Wobec powyższego, z uwagi na fakt, iż w rozpatrywanej sprawie podwyższenie ceny świadczonych usług jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnej faktury sprzedaży, obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym faktura korygująca została wystawiona, a więc zaistniała przyczyna zwiększenia obrotu i podatku należnego. Wnioskodawca w tak przedstawionym stanie faktycznym nie ma obowiązku rozliczać faktury korygującej zwiększającej cenę w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług, lecz w miesiącu wystawienia faktury korygującej. Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania faktur VAT korygujących. Rozstrzygnięcie dotyczące zdarzenia przyszłego w tej samej kwestii zostało załatwione interpretacją z dnia 28 czerwca 2010 r. nr ILPP1/443-405/10-3/BD. Ponadto wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania zbiorczej faktury korygującej został załatwiony w dniu 28 czerwca 2010 r. interpretacją nr ILPP1/443-405/10-4/BD i nr ILPP1/443-405/10-5/BD. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.