Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-231/12-2/JG
z 18 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 21 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług niepodlegającego odliczeniu, związanego z zakupem usług gastronomicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług niepodlegającego odliczeniu, związanego z zakupem usług gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest spółką, prowadzącą podstawową działalność gospodarczą w zakresie budownictwa drogowego oraz produkcji materiałów drogowych. Spółka jest zarejestrowanym - czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż towarów i usług podlega opodatkowaniu według stawek innych niż zwolnione. W skład przedsiębiorstwa wchodzą dwie jednostki centralne, czternaście oddziałów budowlanych, dziewięć wytwórni mas bitumicznych oraz jedna wytwórnia emulsji.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zakupuje usługi gastronomiczne, związane ze spotkaniami pracowników firmy z kontrahentami. Spotkania takie mają na celu omówienie dalszej współpracy handlowej.

Zakupy te zostały zaliczone przez Spółkę do kosztów reprezentacji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, koszt ten nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Spółka nie dokonuje także obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z takimi właśnie zakupami. Stanowi o tym art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nieodliczoną kwotę podatku naliczonego Spółka zaliczyła jednak do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo zaliczając nieodliczoną kwotę podatku VAT naliczonego związanego z reprezentacją, do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zabrania podatnikowi obniżenia kwoty podatku należnego od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych. Kwotę podatku naliczonego, związanego z zakupem usługi gastronomicznej, zaliczonej przez Spółkę do kosztów reprezentacji uznano za koszt uzyskania przychodów. Stanowi o tym art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mianowicie, w myśl tego artykułu, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu podatku od towarów i usług z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Rozumie się przez to, że w przypadkach, gdy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług zabraniają podatnikowi obniżyć kwotę podatku naliczonego o kwotę podatku należnego (lub jego części), a kwota ta nie powiększa wartości środka trwałego, wówczas stanowi ona koszt uzyskania przychodów. W przypadku zakupionych przez Spółkę usług gastronomicznych, znamiona pozwalające na takie zaliczenie zostały w pełni wyczerpane.

Ustawodawca uzależnił bowiem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty naliczonego podatku od towarów i usług od kwestii ograniczenia w jego odliczeniu, w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, Spółka uważa, że ogólna wykładnia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46, w oparciu o lit. a) - stanowi, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego od towarów i usług, który to na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług mógł stanowić podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego, a podatnik z tego prawa nie skorzystał.

Dodatkowo swoje stanowisko Spółka argumentuje faktem, iż ogólna konstrukcja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych posługuje się kwotami netto, co potwierdza właśnie brzmienie artykułu 16 ust. 1 pkt 46, w którym ustawodawca wyraźnie zaznaczył odrębność kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. Jeśli więc w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, to ma na myśli koszt netto. Tak więc, nieodliczoną - zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług - kwotę podatku naliczonego, Spółka zaliczyła do kosztów uzyskanie przychodów. Ma tutaj także zastosowanie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych, który uznaje za koszty uzyskania przychodów, koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis art. 16 ust. 1 to katalog kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Znajduje się w nim także podatek od towarów i usług (naliczony) z tym, że pkt 46 lit. a) tego przepisu, pozwala na jego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w określonych sytuacjach (w których ustawa o podatku od towarów i usług, zakazuje jego odliczenia). Zakupiona usługa gastronomiczna, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, jest wyłączona z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z jej zakupem. Może więc być ona zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, podatku od towarów i usług. Zasada ta wynika z konstrukcji prawnej tego podatku, który z założenia jest neutralny dla przedsiębiorców.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

I tak, na mocy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Innymi słowy, wskazany przepis nie dotyczy sytuacji, w których podatnik miał możliwość skorzystania z odliczenia w podatku od towarów i usług, ale z niej nie skorzystał.

Art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

W świetle powołanych powyżej uregulowań stwierdzić w konsekwencji należy, że w przypadku gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, podatnik będzie uprawniony - na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę podatku naliczonego od towarów i usług, który na mocy przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega odliczeniu od kwoty podatku VAT należnego podatnika.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu, w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, Spółka ma prawo – na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieodliczoną kwotę podatku VAT naliczonego związanego z zakupem usług gastronomicznych.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.