INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura 12 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej dokonywania wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej dokonywania wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W maju 2010r. Spółka będąca wnioskodawcą w związku z dokonaną sprzedażą majątku osiągnęła zysk brutto, jednakże podatek dochodowy nie wystąpił z uwagi na odliczenie straty z lat ubiegłych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 01 grudnia 1995r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792) podatnik jest zobowiązany do dokonania wpłaty z zysku na rzecz budżetu Państwa. Skoro jednak z art. 2 ust. 6 ww. ustawy wynika, że do wpłat z zysku stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, to zdaniem wnioskodawcy w sytuacji, gdy nie występuje podatek dochodowy podatnik nie jest też zobowiązany do dokonania wpłat z zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji gdy w wyniku sprzedaży majątku w Spółce wystąpi zysk brutto a z powodu odliczenia strat z lat ubiegłych nie wystąpi podatek dochodowy, Spółka jest zobowiązana do dokonania wpłaty z zysku jako Spółka Skarbu Państwa w wysokości 15% osiągniętego zysku...

Zdaniem wnioskodawcy, gdy z uwagi na odliczenie strat z lat ubiegłych nie występuje zysk, podatek dochodowy, to podatnik nie jest obowiazany dokonywać wpłaty z zysku tym bardziej, że art. 192 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że w spółce z o.o. zysk do podziału musi być pomniejszony wcześniej m.in. o niepokryte straty z lat ubiegłych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 w związku z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. z 1995r. Nr 154, poz. 792 ze zm.), jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz spółki, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach, są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zwanych dalej „wpłatami z zysku”, na rzecz budżetu państwa.

Ustawodawca przewidział również zwolnienia od obowiązku dokonywania wpłat z zysku dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych działających przy zakładach karnych i aresztach śledczych, podległych Ministrowi Sprawiedliwości oraz armatorów - w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym - w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem (art. 5 ust. 1 i 1a omawianej ustawy), a także możliwość wprowadzania zwolnień od wpłat z zysku i przyznawania ulg w tych wpłatach dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących w całości lub w części zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (art. 5 ust. 2 tej ustawy).

Z kolei art. 7 ustawy wskazuje te jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, do których przepisów ustawy o obowiązku wpłat z zysku nie stosuje się.

Powyższy katalog zwolnień i wyłączeń wynikający ze wskazanych przepisów jest katalogiem zamkniętym i nie obejmuje spółek, w których z uwagi na odliczenie straty z lat ubiegłych nie wystąpił dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Obowiązek wnoszenia wpłaty z zysku ciąży na ww. spółkach przez cały okres ich bytu. Zgodnie bowiem z art. 3 ww. ustawy obowiązek wpłat z zysku ustaje z końcem miesiąca, w którym dokonano zbycia akcji (udziałów) na zasadach i w trybie przepisów o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Wpłaty z zysku stanowią zatem należności budżetowe.

Tryb, terminy wpłacania wpłat z zysku i składania deklaracji oraz wzory tych deklaracji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996r. (Dz. U. Nr 21, poz. 100 ze zm.). Wpłaty z zysku zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy dokonywane są zaliczkowo w okresach miesięcznych lub kwartalnych. Ostateczne rozliczenie następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Wyboru okresu, za jaki będzie dokonywana zaliczka, dokonuje spółka (art. 2 ust. 3 ww. ustawy). Spółki są obowiązane składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby spółki, zaliczki miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku należnymi z zysku osiągniętego od początku roku obrotowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (kwartały) (art. 2 ust. 4 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa).

Stosownie do treści art. 2 ust. 5 ww. ustawy, podstawą ustalenia wysokości zaliczki jest zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym osiągnięty w danym okresie, liczony w rachunku narastającym.

Oznacza to, że od dodatniej różnicy pomiędzy osiągniętym zyskiem brutto a należnym podatkiem dochodowym, ustala się należną wpłatę z zysku.

Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, do wpłat z zysku stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2.

W myśl natomiast art. 341 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na ustawę o zobowiązaniach podatkowych lub odsyłają ogólnie do przepisów o zobowiązaniach podatkowych, stosuje się przepisy działu III niniejszej ustawy.

Odesłanie w art. 2 ust. 6 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa do przepisów o zobowiązaniach podatkowych oznacza, że ustawodawca wpłatom z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa nadał charakter zobowiązań publicznoprawnych o cechach podatku, do których z mocy art. 2 ust. 6 cytowanej wyżej ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, stosuje się wprost, na podstawie art. 341 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy działu III tejże Ordynacji. Nie oznacz to bynajmniej, że w sytuacji, gdy nie wystąpi podatek dochodowy to jednoosobowa spółka Skarbu Państwa nie jest również zobowiązana do dokonania wpłat z zysku.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego obowiązku lub z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Zobowiązanie podatkowe może zatem powstać z mocy prawa oraz z mocy decyzji.

Zdarzeniem prowadzącym do powstania zobowiązania podatkowego z mocy ustawy może być np. osiągnięcie dochodu, przychodu, dokonanie obrotu, nabycie majątku lub też dokonanie wydatku. Zobowiązania z tytułu wpłat z zysku powstają z mocy prawa, a ich pobór następuje w drodze samoobliczenia. Ponadto w przypadku wpłat z zysku zobowiązanie podatkowe powstaje w związku z osiągnięciem przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z powyższym wyłącznie w przypadku, kiedy spółka nie osiągnie zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, to nie powstanie zobowiązanie podatkowe z tytułu wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują zysku w sposób szczególny dla potrzeb naliczania wpłat do budżetu. Oznacza to, że jest to zysk brutto ustalony zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

W przedmiotowej sprawie fakt osiągnięcia przez spółkę w maju 2010r. zysku brutto jest bezsprzeczny. Natomiast fakt, że dochód do opodatkowania spółka obniżyła do zera, poprzez odliczenie od dochodu strat z lat ubiegłych, co spowodowało że nie wystąpił podatek dochodowy nie oznacza, że nie musi dokonać wpłaty z zysku. Przepisy ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe Spółki Skarbu Państwa wyraźnie stanowią, że wpłat takich ma dokonać spółka, która osiągnęła zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, nie uzależniając tym samym obowiązku wpłaty z zysku od wystąpienia podatku dochodowego. Jeżeli bowiem podatek taki nie wystąpił to spółka nie obniża zysku o ten podatek, a w konsekwencji wpłatę z zysku dokonuje się do całego zysku.

W tym miejscu należy rozgraniczyć pojęcia „zysk” i „dochód” i nie utożsamiać podstawy naliczenia wpłaty z zysku z podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym. Określenie „zysk”, będące terminem, którym posługuje się ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), oznacza dodatni wynik finansowy, osiągnięty przez jednostkę za dany okres rozliczeniowy.

Zatem prawidłowość ustalenia podstawy wymiaru wpłat z zysku sprowadza się do prawidłowego ustalenia zysku brutto (zgodnie z ustawą o rachunkowości) i podatku dochodowego (zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa, która w maju 2010r. osiągnęła zysk brutto, jednakże podatek odchodowy nie wystąpił z uwagi na odliczenie strat z lat ubiegłych.

Oznacza to, że na gruncie przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, na wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonania wpłaty z zysku na rzecz budżetu państwa. Przy czym bez wpływu na ten obowiązek pozostaje fakt, iż z uwagi na odliczenia strat z lat ubiegłych dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym nie wystąpi.

Wnioskodawca argumentując swoje stanowisko, iż nie jest zobowiązany do dokonywania wpłat z zysku powołał się na brzmienie art. 192 ustawy z dnia 15 września 2000r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zgodnie z którym kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Jednakże należy podkreślić, iż fakt że kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników należy obniżyć o niepokryte straty absolutnie nie oznacza, iż zysk brutto stanowiący podstawę obliczenia wpłat z zysku również może zostać pomniejszony o straty z lat ubiegłych. Kwota, o której mowa w art. 192 ww. ustawy nie jest tożsama z zyskiem brutto ustalonym zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Reasumując, jeżeli spółka osiągnęła zysk brutto, to winna dokonać wpłat z zysku do budżetu państwa na zasadach określonych ww. ustawie o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.