INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 26 lipca 2010r.), uzupełnionym w dniu 23 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych niepotrącenia przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i niepobrania składek na ubezpieczenie zdrowotne od nagród i dodatków wypłaconych pracownikom w 2009r.:

• w części dotyczącej zakwalifikowania sfinansowanych z własnych środków przez płatnika (wnioskodawcę) składek na ubezpieczenie społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne do przychodów ze stosunku pracy za 2010r. – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych niepotrącenia przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i niepobrania składek na ubezpieczenie zdrowotne od nagród i dodatków wypłaconych pracownikom w 2009r.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 16 września 2010r. Znak: IBPB II/1/415-666/10/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 23 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Biegli Rewidenci badając bilans za 2009r. zakwestionowali nienaliczanie składki ZUS od nagród i dodatków wypłacanych na podstawie regulaminu wynagradzania. Od tych składników była tylko pobierana zaliczka na podatek. W bilansie za 2009r. została stworzona rezerwa na poczet zaległych składek i należnych odsetek. Na dzień dzisiejszy wszystkie korekty zostały sporządzone i należne składki ZUS wraz z odsetkami zostały przelane do 30 kwietnia 2010r. W wyniku korekt powstały różnice na plus: w podstawie składki zdrowotnej, podstawie ZUS, podstawie funduszu rentowo-emerytalnego, a w konsekwencji wszystkich naliczeń ustawowych od tych podstaw. Natomiast na minus: podstawa podatku i zaliczka podatku.

Przykład:

Podstawa ZUS: 800,00 zł.

Podstawa fund. emeryt.-rent: 800,00 zł

• fundusz emerytalny pracownik (9,76%): 78,08 zł
• fundusz rentowy (1,50%): 12,00 zł
• fundusz chorobowy (2,45%): 19,60 zł

SKŁADKI PRACOWNIKA RAZEM: 109,68 zł

• fundusz emerytalny pracodawca (9,76%): 78,08 zł
• fundusz rentowy (4,50%): 36,00 zł
• fundusz wypadkowy (1,81%): 14,48 zł
• FGŚP (0,10%): 0,80 zł
• Fundusz Pracy (2,45%): 19,60 zł

SKŁADKA PŁATNIKA RAZEM: 148,96 zł

Podstawa zdrowotnego: 690,32 zł

• zdrowotne pobrane (9,00%): 62,13 zł
• zdrowotne odliczone (7,75%): 53,50 zł

Podstawa podatku: - 110,00 zł

Zaliczka podatku: - 74,00 zł

DO WYPŁATY: - 97,81 zł (tj.: (109,68 + 62,13) - 74,00 = 97,81)

Wśród pracowników, którzy zostali objęci korektą są byli pracownicy. Według wnioskodawcy, w wyniku korekty pracownik jest zobowiązany zwrócić do firmy 97,81 zł (wg przykładu). Pracodawca nosi się z zamiarem wszystkim pracownikom sfinansować wynik korekty. W wyniku tego ustalona kwota dla każdego pracownika będzie przychodem podlegającym naliczeniu ZUS i zaliczki na podatek. Wnioskodawca ma problem w ustaleniu tej kwoty. Wstępne ustalenia z biegłymi zmierzały do tego, że tylko wartość składki ZUS płacona przez pracownika, czyli z przykładu 109,68 zł plus składka zdrowotna 62,13 zł = razem 171,81 zł będzie stanowiło kwotę umorzenia. Jednakże – według wnioskodawcy – nie można pominąć w wyniku korekty powstałych skutków podatkowych dla każdego pracownika: podstawa podatku - 110,00 zł, zaliczka podatku - 74,00 zł. Zaległe składki ZUS i zaliczka podatku „wejdą” do PIT-11 za 2010r. Ustalenie wysokości kwoty korekty sfinansowanej przez pracodawcę jest ważne z uwagi na skutki podatkowe w 2010r.

Wskazując na przykład, wnioskodawca stawia pytanie czy jest to kwota 171,81 zł czy 97,81 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jaka jest prawidłowa wartość korekty sfinansowana przez pracodawcę stanowiąca przychód w 2010r. dla pracownika...
2. Co jest przychodem w 2010r. dla byłych pracowników...
3. Co z zaliczką podatku i składkami ZUS w wyniku korekty dla byłych pracowników...
4. Czy suma zaliczek na minus dla pracujących i byłych pracowników pomniejsza przelew podatku za m-c w PIT-4R za 2010r....
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Z uwagi na to, że powstała niedopłata składki ZUS i nadpłata zaliczki podatku, to dla pracownika różnica w kwocie 97,81 zł będzie stanowiła kwotę umorzenia przez pracodawcę, a tym samym przychód 2010r. wykazany w PIT-11.
2. Suma kwoty zaległych składek na ubezpieczenie rentowo-emerytalne i kwoty kasy pobranej, którą pracodawca uregulował ze swych środków za byłego pracownika, w tej części w której zgodnie z przepisami powinny być potrącone z dochodu pracownika, stanowi dla tej osoby przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, czyli kwota 171,81 zł z przykładu.
3. Wynikła zaliczka podatku na minus dla byłego pracownika winna być wykazana w PIT-11 za 2010r., a także składki ZUS (109,68 zł) i składka na ubezpieczenie zdrowotne 7,75% (53,50 zł).
4. Z chwilą zaksięgowania list korygujących zaliczki podatku wynikłe z korekt powinny pomniejszyć przelew podatku w danym miesiącu kalendarzowym w PIT-4R.
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych niepotrącenia przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i niepobrania składek na ubezpieczenie zdrowotne od nagród i dodatków wypłaconych pracownikom w 2009r. (pyt. 1).

W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 30 marca 2010r. - t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm., natomiast w brzmieniu obowiązującym od 31 marca 2010r. – t. j. z 2010r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (…).

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a. Przy czym ust. 1a tego artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (…).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż Biegli Rewidenci badając bilans za 2009r. zakwestionowali nienaliczanie składki ZUS od nagród i dodatków wypłacanych na podstawie regulaminu wynagradzania. Od tych składników była tylko pobierana zaliczka na podatek. W bilansie za 2009r. została stworzona rezerwa na poczet zaległych składek i należnych odsetek. Na dzień dzisiejszy wszystkie korekty zostały sporządzone i należne składki ZUS wraz z odsetkami zostały przelane do 30 kwietnia 2010r. W wyniku korekt powstały różnice na plus: w podstawie składki zdrowotnej, podstawie ZUS, podstawie funduszu rentowo-emerytalnego, a w konsekwencji wszystkich naliczeń ustawowych od tych podstaw. Natomiast na minus: podstawa podatku i zaliczka podatku. Wśród pracowników, którzy zostali objęci korektą są byli pracownicy. Pracodawca nosi się z zamiarem wszystkim pracownikom sfinansować wynik korekty. W wyniku tego ustalona kwota dla każdego pracownika będzie przychodem podlegającym naliczeniu ZUS i zaliczki na podatek.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez wnioskodawcę w 2010r. za pracownika składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy stanowią przychód pracownika, bowiem otrzymał on nieodpłatne świadczenie od pracodawcy (pracodawca zapłacił za niego składki, które powinny być finansowane z jego, tj. pracownika dochodu).

Zatem zapłacone (a następnie pracownikowi umorzone) przez wnioskodawcę, jako płatnika, składki na ubezpieczenia społeczne stanowią dla pracownika przysporzenie majątkowe mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym datą powstania przychodu z powyższego tytułu jest data wpłaty ww. składek przez wnioskodawcę jako płatnika na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, czyli data wykonania zobowiązania za pracownika. Wówczas wnioskodawca w miesiącu wpłaty składek pobiera i odprowadza – na zasadach określonych w art. 32 ww. ustawy – zaliczkę na podatek dochodowy od łącznej kwoty osiągniętych przez pracownika w tym miesiącu świadczeń z tytułu stosunku pracy i ww. zapłaconych składek.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wnioskodawca jako płatnik kwotę niepobranych w 2009r. składek na ubezpieczenia społeczne (składki emerytalnej i rentowej) w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracownika, a które zostały uregulowane ze środków wnioskodawcy w 2010r. (następnie pracownikowi umorzone), zobowiązany jest doliczyć do przychodów pracownika ze stosunku pracy uzyskanych w 2010r. Podkreślić bowiem należy, iż również w przypadku, gdy pracodawca czyni na rzecz swego pracownika nieodpłatne świadczenie, winien wykonać obowiązki płatnika nałożone na niego przez ustawodawcę przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Te jednoznacznie wskazują, iż obowiązkiem pracodawcy jako płatnika jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek od łącznego przychodu pracownika.

W odniesieniu natomiast do kwoty składek na ubezpieczenie zdrowotne należnej za 2009r. należy zauważyć, iż zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 cyt. ustawy).

Przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych składkami na ubezpieczenie zdrowotne obciążają przychód ze stosunku pracy. Zatem składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegać będą odliczeniu od podatku obliczonego za miesiąc, w którym dokonano wpłaty tych składek, przy założeniu, że składki są pokryte ze środków pracownika; przy czym kwota odliczenia wynosi max 7,75% podstawy wymiaru składek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy prawa należy stwierdzić, iż kwotę zapłaconej w 2010r. przez wnioskodawcę (pracodawcę) z własnych środków składki na ubezpieczenie zdrowotne pracownika (następnie przez pracodawcę umorzonej) należy traktować jako przychód pracownika ze stosunku pracy w miesiącu, w którym wnioskodawca wpłaci składki na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (czyli data wykonania zobowiązania za pracownika). W miesiącu tym wnioskodawca obowiązany jest pobrać zaliczkę na podatek od łącznej kwoty ww. składek i innych świadczeń uzyskanych przez pracownika ze stosunku pracy. Również bowiem w tym przypadku pracodawca – podobnie jak w przypadku składek na ubezpieczenie społeczne – czyni na rzecz pracownika, kosztem swego majątku, nieodpłatne świadczenie.

Reasumując, uzyskany w 2010r. przez pracownika przychód obejmuje wszystkie świadczenia ze stosunku pracy – w tym i ww. zapłacone składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne – który należy wykazać w informacji PIT-11, o której mowa w art. 39 ust. 1 ww. ustawy, wystawionej pracownikowi za 2010r.

Nie można zgodzić się z wnioskodawcą, iż umorzeniu podlegać będzie suma zapłaconych z własnych środków składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pomniejszona o powstałą „nadpłatę zaliczki podatku” i ta pomniejszona kwota stanowić będzie przychód pracownika w 2010r. wykazany w PIT-11.

Zgodnie z powołanymi przepisami i zaprezentowanym stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) przychodem pracownika z tytułu ww. umorzonych składek będzie suma zapłaconych w 2010r. przez wnioskodawcę składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Taką bowiem wartość świadczenia wnioskodawca przekazuje pracownikom, zwalniając ich (kosztem swego majątku) z konkretnych obciążeń finansowych.

W odniesieniu do wskazanej we wniosku „nadpłaty zaliczki podatku” należy zauważyć, iż zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się m.in. kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Z treści art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
3. zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
5. zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Przy czym z treści § 2 ww. art. 73 Ordynacji podatkowej wynika, iż nadpłata powstaje z dniem złożenia:

1. zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego;
2. deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego;
3. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
4. deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług - dla podatników podatku od towarów i usług.
   
   

Stosownie do art. 76c ww. Ordynacji podatkowej nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Jeżeli jednak nadpłata wynika z decyzji stwierdzającej nadpłatę, wydanej w związku z art. 75 § 1, zwrot nadpłaty następuje w terminie 30 dni od dnia wydania tej decyzji.

Instytucja nadpłaty w prawie podatkowym odnosi się zatem co do zasady do podatku. Nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje dopiero po rozliczeniu rocznym. Zwrot nadpłaty wynikającej z wpłaconych zaliczek następuje po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek. Wynika to wprost z postanowień powołanego powyżej art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej, czyli dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

Wobec powyższego ewentualna nadpłata w zaliczkach na podatek dochodowy w 2010r. zostanie wykazana przez podatnika – pracownika dopiero w złożonym przez niego zeznaniu podatkowym za 2010r. na podstawie sporządzonych przez wnioskodawcę – płatnika – informacji PIT-11. Jednocześnie podkreślić należy, iż fakt, że w 2009r. wnioskodawca nie dokonał prawidłowych potrąceń z dochodu pracownika tytułem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – nie spowodował zawyżenia „zaliczki na podatek” pobranej w 2009r. Zaliczka ta została bowiem prawidłowo pobrana, skoro w 2009r. nie dokonano powyższych potrąceń (tytułem składek). Dokonane w 2010r. zaległe rozliczenia dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne będą miały wpływ ale dopiero na podatek dochodowy (zaliczkę) należny za 2010r.

W świetle powyższego, wnioskodawca jako płatnik na podstawie przepisu art. 31, art. 32 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązany jest do obliczenia i pobrania w ciągu 2010r. zaliczek na podatek dochodowy, na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy przekazania do właściwego urzędu skarbowego kwoty pobranych zaliczek oraz na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy wystawienia informacji PIT-11. W informacjach tych płatnik wykazuje m.in. uzyskany w 2010r. przychód pracownika (w tym również i umorzone w 2010r. przez wnioskodawcę ww. kwoty składek na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne), pobrane przez siebie jako płatnika zaliczki na podatek dochodowy (zaliczki pobrane od świadczeń z tytułu stosunku pracy powiększone o kwoty ww. składek). Na podstawie tak wystawionej informacji PIT-11 pracownik obowiązany jest do złożenia w terminie określonym w art. 45 ust. 1 ww. ustawy zeznania podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Przy czym z przepisu ust. 4 pkt 1 tego artykułu wynika, iż w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

Zaliczka na podatek jest de facto świadczeniem na poczet przyszłego zobowiązania „rocznego”, czyli podatku za określony rok podatkowy. Samodzielność prawna zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki nie oznacza jego absolutnej niezależności, gdyż po powstaniu zobowiązania podatkowego za rok podatkowy staje się ono częścią tego zobowiązania, co wynika z treści powołanego wyżej przepisu art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, w części dotyczącej zakwalifikowania sfinansowanych z własnych środków przez płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne do przychodów pracownika w 2010r. ze stosunku pracy – jest prawidłowe; w pozostałym zakresie – nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, iż niniejszą interpretacją organ podatkowy dokonał wyłącznie oceny skutków podatkowych zapłacenia przez wnioskodawcę w 2010r. z własnych środków składek na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia społeczne za pracownika. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest uprawniony do analizy prawidłowości wyliczeń przedstawionych przez wnioskodawcę we wniosku oraz zasad naliczenia wysokości składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych – w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z powyższych regulacji wynika, że upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych i ratyfikowanych umów międzynarodowych związanych z materią podatkową. Interpretacja natomiast to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W świetle powyższego tut. Organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez wnioskodawcę. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w prowadzonym przez siebie postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.