INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.05.2010r. (data wpływu 31.05.2010r.), uzupełnione pismem nadanym w dniu 23.06.2010r. (data wpływu 25.06.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu VAT podróżnemu oraz stawki podatku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.05.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu VAT podróżnemu oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej w zakresie handlu hurtowego kosmetykami i chemią gospodarczą, a ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg handlowych. Strona prowadzi również sprzedaż towaru w systemie zwrotu podatku podróżnym: TAX FREE. W miesiącu marcu 2009r. Spółka dokonała sprzedaży podróżnemu - obywatelowi Ukrainy. W związku z problemami kontrahenta Spółki na granicy ze służbami celnymi Ukrainy, wszystkie dokumenty zostały zarekwirowane przez te służby, w tym także dokumenty transakcji sprzedaży TAX FREE. W zaistniałej sytuacji, w piśmie z dnia 20.11.2009r. Spółka wystąpiła z zapytaniem do Izby Celnej, o potwierdzenie przekroczenia granicy, transakcji sprzedaży towarów na dokumencie TAX FREE. W odpowiedzi na zapytanie Izba Celna w skierowanym do Spółki piśmie z dnia 04.12.2009r. potwierdziła, że w wyniku weryfikacji rejestru „Zwrotu VAT dla podróżnych” stwierdzono zapisy potwierdzające wywóz towarów poza wspólnotowy obszar celny w dniu 05 marca 2009r. przez graniczne przejście drogowe w Dorohusku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie dowodu w formie pisma urzędowego, potwierdzającego wywóz towarów poza wspólnotowy obszar celny, można dokonać zwrotu podatku podróżnemu, a tym samym sprzedawca ma prawo zastosować stawkę podatku 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z treścią art. 128 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą dokonania zwrotu podatku VAT podróżnemu jest przedstawienie imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę tj. dokument Tax FREE, natomiast zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o VAT, od dostaw towarów od których dokonano zwrotu podatku VAT podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%.

Ustawodawca nie umieścił w zapisach ustawy regulacji odnoszących się do zdarzeń losowych takich jak np.: zagubienie, kradzież, zniszczenie, przejęcie przez służby celne i procedur postępowania w przypadku zwrotu podatku VAT podróżnemu w/w sytuacjach. Jednakże brak stosownych regulacji prawnych w ustawie o VAT, nie może pozbawić sprzedawcy zastosowania stawki podatku 0% w sytuacji kiedy możliwe jest wykazanie, że sprzedane towary opuściły wspólnotowy obszar celny.

Zgodnie z dyspozycją art. 180 Ordynacji Podatkowej, jako dowód w sprawie można dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Z zapisu cytowanego art. wynika, że może to być również pismo urzędowe, w którego posiadaniu znajduje się Spółka, gdyż katalog dowodów jest katalogiem otwartym. Ponadto podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji zdarzeń całkowicie od niego niezależnych, a brak zapisów prawnych może być uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP.

Przykładem na to, że brak regulacji prawnych nie pozbawia podatnika do obniżenia podatku należnego, jest dokonywanie korekt błędnie dokonanych sprzedaży na kasie fiskalnej, czego ustawodawca nie uwzględnił w stosownych aktach prawnych. Ciężar udowodnienia zaistniałej sytuacji również spoczywa na podatniku.

W świetle obowiązujących przepisów prawa oraz oceny stanu faktycznego zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zastosowania stawki podatku 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej jako ustawa, prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju przysługuje osobom fizycznym niemającym stałego miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty, zwanym „podróżnymi”, które to osoby wywiozą nabyty towar w stanie nienaruszonym poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym.

Zgodnie z postanowieniami art. 128 ust. 1 i 2 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów oraz potwierdzonego przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator.

Jednocześnie na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 130 ust. 1 ustawy Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, imiennego dokumentu będącego podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (Dz. U. z 2004r., Nr 88, poz. 838), zwane dalej rozporządzeniem, określił wzory:

1. znaku informującego podróżnych, o których mowa w art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, o możliwości zakupu towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;
2. imiennego dokumentu stanowiącego podstawę do dokonania zwrotu podatku od towarów i usług podróżnym, zapłaconego przy nabyciu towarów, stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia;
3. stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia.
   
   

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż dokument TAX FREE bezwzględnie spełniać winien wszystkie wymogi wynikające zarówno z ustawy, jak i z wydanego na podstawie delegacji z art. 130 ust. 1 ustawy o VAT rozporządzenia.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 2 ustawy, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0% pod warunkiem, że przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

Wzór imiennego dokumentu wraz z opisem stanowi załącznik Nr 2 do cytowanego powyżej rozporządzenia. Trzy najważniejsze elementy jakie powinien zawierać imienny dokument sprzedaży, zgodnie z art. 128 ust. 2 ustawy to:

• kwota podatku oraz potwierdzenie sprzedawcy o zapłacie przez podróżnego kwoty podatku,
• potwierdzenie urzędu celnego o wywozie towaru, poprzez przystawienie stempla zaopatrzonego w numerator – wzór stempla określa załącznik Nr 3 do rozporządzenia,
• paragon z kasy rejestrującej, wystawiony przez sprzedawcę, przyklejony lub przymocowany w inny sposób w oznaczonym miejscu.
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, iż prowadzi m.in. sprzedaż towaru w systemie zwrotu podatku podróżnym: TAX FREE. W miesiącu marcu 2009r. dokonał sprzedaży podróżnemu. W związku z problemami kontrahenta Spółki na granicy ze służbami celnymi Ukrainy, wszystkie dokumenty zostały zarekwirowane, w tym także dokumenty transakcji sprzedaży TAX FREE. Strona posiada tylko pismo Izby Celnej z dnia 04.12.2009r., w którym to organ potwierdza, iż w wyniku weryfikacji rejestru „Zwrotu VAT dla podróżnych” stwierdzono zapisy potwierdzające wywóz towarów poza wspólnotowy obszar celny w dniu 05 marca 2009r. przez graniczne przejście drogowe w Dorohusku.

W świetle powołanych wyżej uregulowań stwierdzić należy, że dla możliwości uzyskania zwrotu VAT podróżnemu niezbędne jest posiadanie imiennego dokumentu TAX FREE wystawionego przez sprzedawcę, zawierającego kwotę podatku zapłaconego przy dostawie towarów oraz potwierdzonego przez urząd celny stemplem zaopatrzonym w numerator oraz zawierać powinien urzędowe potwierdzenie tożsamości nabywcy oraz faktu, że towary wymienione na pierwszej stronie dokumentu zostały wywiezione w stanie nienaruszonym poza terytorium Wspólnoty.

Nie można zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę, iż „zgodnie z dyspozycją art. 180 Ordynacji Podatkowej, jako dowód w sprawie można dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Z zapisu cytowanego art. wynika, że może to być również pismo urzędowe, w którego posiadaniu znajduje się Spółka, gdyż katalog dowodów jest katalogiem otwartym. Ponadto podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji zdarzeń całkowicie od niego niezależnych, a brak zapisów prawnych może być uznany za niezgodny z art. 2 Konstytucji RP”.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy ograniczają zakres środków dowodowych w przedmiocie sprzedaży w systemie TAX FREE i stanowią lex specjalis w zestawieniu z ogólnym unormowaniem dotyczącym dowodów, zawartym w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej.

Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług uzależnił stosowanie stawki 0% do dostawy towarów „podróżnemu” od posiadania przez sprzedawcę dokumentu TAX FREE. Oznacza to, iż tylko i wyłącznie taki dokument stanowi podstawę do zastosowania stawki 0%. W związku z tym nie dopuszcza się możliwości dowodzenia dokonania dostawy towarów dla „podróżnych” przy pomocy innych środków dowodowych, niż prawidłowo i kompletnie wypełniony dokument imienny. Dopuszczenie dowodzenia prawidłowości zastosowania stawki 0% na podstawie dowodów, na które powołuje się we wniosku Spółka odebrałoby dokumentowi TAX FREE jego szczególny charakter i doprowadziłoby do powstania takiej oto sytuacji, w której to wola ustawodawcy (przepis art. 129 ust. 1 pkt 2 ustawy) została pominięta.

Prawidłowe i kompletne wypełnienie dokumentu TAX FREE stanowi podstawę do dokonania zwrotu podatku podróżnemu, a w konsekwencji również podstawę do zastosowania przez sprzedawcę stawki 0% do dostawy towarów „podróżnemu”, tym samym zwrotu podatku VAT na rzecz podróżnego.

W przypadku braku prawidłowo wypełnionego dokumentu imiennego, sprzedawca musi rozliczyć dostawę wg stawek właściwych dla danego towaru, stosowanych przy dostawie na terytorium kraju.

Reasumując, zdaniem tutejszego organu w przypadku braku prawidłowo wypełnionego dokumentu imiennego, posiadając pismo urzędowe potwierdzające wywóz towarów poza wspólnotowy obszar celny, sprzedawca nie ma możliwości zastosowania stawki 0% dla przedmiotowej sprzedaży towarów, tylko musi rozliczyć dostawę wg stawek właściwych dla danego towaru, stosowanych przy dostawie na terytorium kraju. W związku z brakiem powyższym dokumentów spełniających warunki, o których mowa w w/w przepisach, Wnioskodawca nie ma tym samym podstaw do dokonania zwrotu podatku VAT podróżnemu.

Na tle opisanego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.