INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.07.2010r. (data wpływu 15.07.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej oraz podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania zwróconych voucherów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.07.2010r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania zwróconych voucherów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest operatorem kin wielosalowych w Polsce, świadczącym usługi projekcji filmów. Spółka prowadzi również działalność w innych segmentach związanych z kinem - w szczególności w zakresie reklamy kinowej oraz sprzedaży towarów w barach kinowych.

Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Spółki jest sprzedaż biletów w kasach kinowych, bezpośrednio do klientów. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. Ponadto, w chwili obecnej Spółka wprowadza system elektroniczny, pozwalający na wydawanie voucherów drogą elektroniczną, tj. klient będzie otrzymywał drogą sms kod, który będzie umożliwiał po jego okazaniu w kasie kina otrzymanie biletu na seans (tj. zakup usługi kinowej). Spółka wydaje także nieodpłatnie vouchery i karty wstępu dla dziennikarzy, które mogą być następnie wymieniane w kasie kina na bilety na konkretny seans.

Każdemu voucherowi wydanemu przez Spółkę, w momencie jego wydruku, nadawany jest w systemie Titan (system komputerowy, który Spółka wykorzystuje do ewidencjonowania sprzedaży, dostosowany do specyfiki działalności kinowej) numer seryjny. Ponadto, dla każdej operacji drukowania voucherów nadawany jest w systemie Titan numer transakcyjny. Posługując się tymi dwoma numerami Spółka ewidencjonuje wydawane vouchery w systemie w momencie ich wydruku. Jednocześnie, posługując się numerem seryjnym danego vouchera, Spółka potrafi go zidentyfikować w momencie wymiany na bilet (tj. Spółka dokładnie wie, który voucher wymieniono na jaki film i w którym momencie to nastąpiło).

Vouchery wydawane przez Spółkę zawierają następujące dane: nazwę vouchera, oznaczenie wystawcy, numer seryjny, termin ważności. Na voucherach wydawanych nieodpłatnie pracownikom znajduje się ponadto pieczątka członka zarządu.

Spółka podkreśla, że voucher (zarówno wydawany odpłatnie jak i nieodpłatnie) nie zawiera elementów charakterystycznych dla dowodu księgowego, m.in.:

• określenia odbiorcy vouchera i jego adresu (umieszczenie takich informacji na voucherze nie jest możliwe, ponieważ Spółka w większości przypadków nie posiada wiedzy, kto wymieni voucher na bilet),

• wartość vouchera (Spółka nie posiada wiedzy, w którym dniu voucher zostanie wymieniony na bilet i z jakiego seansu klient otrzymujący voucher skorzysta, tj. który konkretnie film obejrzy i o jakiej godzinie; ze względu na to, że cena seansu zależy m.in. od rodzaju filmu, dnia i godziny jego wyświetlenia, w momencie wydania voucheru nie jest więc znana jego rzeczywista wartość),

• podpisu wystawcy dowodu (jedynie na voucherach pracowniczych wydawanych nieodpłatnie znajduje się pieczątka członka zarządu),

• datę dokonania operacji (w momencie wydruku vouchera Spółka nie wie, w jakiej dacie voucher zostanie wydany klientowi, kiedy zostanie on wymieniony na bilet przez tego klienta lub też czy jego termin ważności ulegnie przeterminowaniu),

• stwierdzenia sprawdzenia i zakwalifikowania do ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (w celach kontrolnych Spółka weryfikuje jedynie czy ilość zwróconych danemu kinu w danym dniu voucherów pokrywa się z zapisami w systemie Titan).
  
  

Umieszczenie powyższych informacji na voucherze albo nie jest możliwe, albo spowodowałoby, że przestałby on spełniać założone funkcje (np. gdyby Spółka starała się w każdym przypadku wskazać odbiorcę vouchera, wówczas nie mógłby on być przez zamawiających voucher dystrybuowany dalej np. w ramach prezentów dla ich pracowników bądź kontrahentów).

Co do zasady vouchery wydawane przez Spółkę odpłatnie mają 3-miesięczny termin ważności, po przekroczeniu którego tracą ważność i nie mogą zostać już wymienione na bilet (w przypadku voucherów wydawanych nieodpłatnie stosowane są często dłuższe terminy ważności).

W chwili obecnej Spółka wydaje następujące rodzaje voucherów:

1. Odpłatne (w tym tzw. Christmas vouchers”)
2. Vouchery wydawane nieodpłatnie:

• VIP (vouchery wydawane ważniejszym kontrahentom Spółki),

• konkursowe (wydawane jako nagrody w konkursach, które są organizowane lub wspierane przez Spółkę),

• wydawane dla celów marketingowych (tj. w celu wsparcia sprzedaży),

• wydawane dla pracowników,

• „awaryjne” (vouchery wydawane klientom w sytuacjach nadzwyczajnych, tj. np. gdy w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń seans, na który kupili bilet, zostaje przerwany).
  
  

Ponadto, Spółka wydaje nieodpłatnie karty wstępu dla dziennikarzy, uprawniające ich do otrzymania jednego „biletu zerowego” na każdy wyświetlany przez Spółkę film. Karty te są imienne i są wydawane przez Spółkę w celach marketingowych. W 2010 roku karty wstępu zastąpiły wydawane wcześniej dziennikarzom nieodpłatnie vouchery (które także były imienne i były wydawane przed danym seansem).

Ad 1)

Vouchery wydawane przez Spółkę odpłatnie nie są imienne. Ich wydanie (do instytucji i osób fizycznych) jest dokumentowane fakturami VAT wystawianymi w dniu wygenerowania vouchera (który zazwyczaj pokrywa się z dniem jego wydania kontrahentowi). Faktury VAT wystawiane na klientów instytucjonalnych mają zazwyczaj 14-dniowy termin płatności. VAT należny w związku z wydaniem voucherów raportowany jest w miesiącu wystawienia faktury, która określa w szczególności ilość wydanych voucherów oraz ich wartość jednostkową.

W przypadku voucherów wydawanych odpłatnie Spółka rozpoznaje przychód podatkowy w momencie wymiany danego vouchera na bilet w kasie kina (tj. w momencie świadczenia usługi kinowej). Numer seryjny vouchera wprowadzany jest wtedy do systemu Titan, który automatycznie dokonuje księgowania przychodu z tytułu wykonania usługi projekcji filmów (w kwocie odpowiadającej cenie danego vouchera) Na koniec danego okresu (np. miesiąca, kwartału lub roku) Spółka jest w stanie wygenerować z systemu Titan raport, z którego wynika ilość wymienionych na bilety w każdym kinie w danym okresie voucherów oraz przychód z tytułu wyświetlenia filmów, na które bilety zostały wydane w zamian za vouchery (w wartości netto biletów wydanych w zamian za vouchery).

Ponadto, okresowo Spółka generuje raport z systemu Titan, w którym wyszczególniona jest m.in. ilość i wartość netto voucherów, wydanych odpłatnie klientom Spółki, których termin ważności minął w danym okresie, a które nie zostały wymienione przez klientów na bilety. Na tej podstawie Spółka kalkuluje i raportuje przychód podatkowy z tytułu przedawnienia jej zobowiązania do wykonania usługi projekcji filmów w kwocie odpowiadającej wartości netto niewykorzystanych, a wydanych odpłatnie klientom voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie (tj. następuje przedawnienie zobowiązań Spółki).

Ponadto, za każdy dzień, system Titan generuje raport (odrębnie dla każdego kina), który wyszczególnia ilość oraz wartość netto sprzedanych biletów (według rodzajów, biorąc pod uwagę różne kategorie cenowe) oraz wydanych wcześniej voucherów wymienionych w danym dniu na bilety.

Ad 2)

Vouchery wydawane nieodpłatnie co do zasady nie są imienne, za wyjątkiem wydawanych w przeszłości voucherów, a także obecnie kart wstępu dla dziennikarzy, które udokumentowane są zawsze nazwiskiem dziennikarza.

W przypadku voucherów wydawanych nieodpłatnie, które wymieniane są na tzw. „bilety zerowe”, system Titan rejestruje numer seryjny wymienianego w kasie vouchera na bilet i księguje przychód w wysokości 0, tj. ani dla celów podatkowych, ani dla celów rachunkowych Spółka nie rozpoznaje przychodu z tytułu wyświadczenia usługi projekcji filmów. Przychód podatkowy nie jest rozpoznawany ani w odniesieniu do voucherów wydawanych nieodpłatnie, które są wymieniane na bilety, ani w odniesieniu do voucherów wydawanych nieodpłatnie, które nigdy nie zostają wymienione na bilety, a ich termin ważności już upłynął.

Za każdy miesiąc kalendarzowy Spółka sporządza raport, z którego wynika ilość wydrukowanych i wydanych nieodpłatnie w danym miesiącu voucherów według poszczególnych kategorii voucherów, data ich wydruku i numer transakcyjny. Odrębny raport sporządzany jest w celu podsumowania ilości wydanych w danym miesiącu nieodpłatnie voucherów dla pracowników Spółki.

Na koniec każdego miesiąca kalendarzowego Spółka wystawia fakturę VAT wewnętrzną, na podstawie której raportuje VAT należny od wydrukowanych w danym miesiącu voucherów, których przekazanie podlega VAT i które następnie zostały już nieodpłatnie przekazane lub co do których planowane jest ich nieodpłatne przekazanie. Spółka nie raportuje VAT należnego w momencie wymiany voucherów wydawanych nieodpłatnie na bilet (tj. w momencie świadczenia usługi kinowej). Podstawę opodatkowania VAT za dany voucher wydany nieodpłatnie stanowi średnia cena biletu netto w danym miesiącu.

Wszystkie vouchery, które są wymieniane w kasach na bilety (zarówno te wydane nieodpłatnie, jak i te wydane odpłatnie) są przechowywane przez Spółkę.

Jak wyżej wskazano, Spółka rozwija obecnie system elektroniczny wydawania voucherów, dzięki czemu będzie mogła uniknąć konieczności wydruku voucherów, a następnie składowania tych voucherów, które zostały wymienione w kasach kin na bilety. Związane jest to z tym, że Spółka przechowuje już znaczne ilości voucherów z lat ubiegłych, których wydruk oraz przechowywanie jest problematyczne i kosztowne.

Ponadto, już obecnie Spółka współpracuje z jednym z kontrahentów, który za pomocą sms wysyła swoim klientom kod, po okazaniu którego w kasie kina Spółka wydaje bilet na dany seans. Taki sposób współpracy również pozwała Spółce optymalizować koszty, ponieważ nie jest ona zobowiązana do wydruku voucherów w formie papierowej oraz nie musi ona składować voucherów, które zostają wymienione w kasie na bilety.

Spółka podkreśla, że zwrócone jej vouchery (wydawane zarówno nieodpłatnie jak i odpłatnie) nie stanowią podstawy do wyliczania i deklarowania poszczególnych podatków (tj. podatku dochodowego od osób prawnych, dalej „CIT” i podatku VAT należnego). Podatki te są deklarowane na podstawie faktur oraz danych generowanych przez system Titan na koniec danego okresu w celu ustalenia przychodu księgowego i podatkowego, powstałego w wyniku otrzymania wynagrodzenia w związku z wydaniem voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie, a które w tym okresie nie zostały wymienione na bilety (tym samym usługa kinowa nie została wyświadczona). Ponadto Spółka pragnie podkreślić, że nie posiada ona voucherów, które nie zostały wymienione na bilety, a których termin ważności upłynął, ponieważ znajdują się one w posiadaniu klientów. Jednocześnie, brak tych voucherów w posiadaniu Spółki w żaden sposób nie wpływa na ustalenie i zadeklarowanie powyższego przychodu podatkowego dla celów podatku CIT.

Na chwilę obecną, ze względu na znaczne ilości przechowywanych voucherów nie jest możliwe sprawdzenie czy dany voucher wskazany co do numeru seryjnego lub numeru transakcyjnego rzeczywiście znajduje się w posiadaniu Spółki (odnalezienie go nie jest fizycznie możliwe). Dlatego też jedynym źródłem informacji czy dany voucher, określony co do numeru seryjnego i transakcyjnego, został wykorzystany oraz jaki jest jego termin ważności, jest system Titan, w którym dane te są zapisywane bądź w momencie wydruku danego vouchera (odnośnie terminu ważności), bądź w momencie wymiany vouchera na bilet (odnośnie tego czy został on wykorzystany czy też nie).

Biorąc pod uwagę znaczną ilość przechowywanych voucherów oraz dużą ilość miejsc ich przechowywania, Spółka w dniu ich likwidacji nie będzie w stanie sporządzić protokołu likwidacji voucherów, który wskazywałby likwidowane vouchery co do numeru transakcyjnego i numeru seryjnego, a jedynie sporządzić protokół, z którego będzie wynikać ilość niszczonych voucherów.

Magazynowanie zwróconych Spółce voucherów (zarówno wydawanych odpłatnie jak i nieodpłatnie), ze względu na ich duże ilości, jest problematyczne i kosztowne. Jest to więc także ekonomicznie nieuzasadnione.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ramach planowanej likwidacji w zakresie minimalizacji kosztów magazynowania Spółka zamierza zniszczyć vouchery wydawane odpłatnie i nieodpłatnie. W ramach tego, Spółka zainteresowana jest możliwością zniszczenia posiadanych voucherów z lat ubiegłych, jak również możliwością niszczenia voucherów na bieżąco w prowadzonej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 112 ustawy VAT, Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów (bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet) oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki...

Zdaniem Spółki, w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 112 ustawy VAT, Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów, bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet, oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Terminy przechowywania dokumentów na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej

W myśl art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W związku z powyższym, w celu określenia czy na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej Spółka jest obowiązana przechowywać vouchery (wydawane zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie) do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego, istotne jest stwierdzenie czy vouchery te stanowią księgi podatkowe lub też dokumenty, które są związane z ich prowadzeniem, wspomniane w powyższej regulacji.

a. Vouchery a księgi podatkowe

Zgodnie art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej przez księgi podatkowe rozumie się m.in. księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, obowiązani są podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Definicja ksiąg rachunkowych znajduje się w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009, Nr 152 poz. 1223 t.j., dalej „Ustawa o rachunkowości”). Według art. 13 ust. 1 Ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą: dziennik, księgę główną, księgi pomocnicze, zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych, wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz). Nie ulega więc wątpliwości, że vouchery nie stanowią ksiąg rachunkowych.

Vouchery nie stanowią też podatkowej księgi przychodów i rozchodów, której wzór znajduje się w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów z dnia 26 sierpnia 2003r. (Dz.U. Nr 152, poz. 1475).

Co więcej, vouchery nie mogą być również traktowane jak ewidencje lub rejestry, ponieważ nie posiadają ich głównych cech. Ustawa Ordynacja Podatkowa nie zawiera definicji ewidencji i rejestrów. Dlatego też zdaniem Spółki właściwe jest odwołanie się do definicji słownikowej. Na przykład według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (dostępny na stronie internetowej sjp.pwn.pl) ewidencja to „spis zawierający dane dotyczące stanu i ruchu ludności, rzeczy lub spraw”, a rejestr to „uporządkowany według jednego kryterium spis lub wykaz czegoś”.

W związku z powyższym zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że vouchery nie stanowią ksiąg podatkowych.

b. Vouchery a „dokumenty związane z prowadzeniem ksiąg podatkowych”

Ustawa Ordynacja podatkowa ani żadna inna ustawa podatkowa nie zawiera definicji „dokumentów związanych z prowadzeniem ksiąg podatkowych”. Zdaniem Spółki, dokumentami związanymi z prowadzeniem ksiąg podatkowych będą następujące rodzaje dokumentów:

• dokumenty, które są podstawą do dokonywania zapisów w księgach podatkowych (przede wszystkim faktury, rachunki, faktury korygujące, noty korygujące, dzienne zestawienia faktur, wyciągi bankowe, dokumenty wewnętrzne PK, wyliczenie wyniku CIT za dany rok podatkowy, umowy, dokumenty celne itp.),

• dokumenty, których sporządzenie jest następstwem prowadzenia ksiąg podatkowych, np. deklaracje podatkowe oraz zeznania podatkowe.
  
  

Należy wskazać, że vouchery nie stanowią podstawy dokonywania wpisów w żadnej księdze podatkowej prowadzonej przez Spółkę. Nie są też następstwem prowadzenia ksiąg podatkowych.

- Voucher a podstawa zapisów w księgach rachunkowych

Vouchery nie są podstawą dokonywania jakichkolwiek zapisów w księdze rachunkowej.

W świetle przepisów art. 20 ust. 2 Ustawy o rachunkowości podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Na podstawie art. 21 ust. 1 Ustawy o rachunkowości dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;
2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;
3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;
4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;
5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;
6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
   
   

Zdaniem Spółki voucher nie stanowi dowodu księgowego, ponieważ przede wszystkim nie jest on podstawą zapisów w księgach rachunkowych, tj. wydanie vouchera nie jest podstawą zarachowania ani przychodu (zarówno dla celów rachunkowych jak i podatkowych), ani należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydania voucherów, ani zarachowania VAT należnego w księgach rachunkowych.

- zarachowanie przychodu

Jak Spółka wskazała w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadkach gdy bilet na film uzyskiwany jest w zamian za voucher, który został przez klienta nabyty odpłatnie, Spółka zarachowuje przychód z tytułu wykonania usługi projekcji filmów na podstawie danych eksportowanych do systemu finansowo-księgowego z systemu Titan. Z kolei system Titan zarachowuje przychód w momencie wymiany vouchera na „bilet zerowy” (tj. w momencie wykonania usługi). Tym samym przychody z tytułu wykonania usługi projekcji filmów zarachowywane są na podstawie danych odnoszących się do wydawania biletów, a nie voucherów.

Co więcej, Spółka nie posiada voucherów wydanych klientom odpłatnie, które nie zostały wykorzystane, ponieważ znajdują się one w posiadaniu jej klientów, a mimo to, w danym okresie, w którym upłynął termin ważności danego vouchera wydanego odpłatnie, raportuje dodatkowy przychód z tytułu przedawnienia jej zobowiązania do wykonania usługi projekcji filmów. Przychód ten zarachowywany jest w systemie finansowo-księgowym w wysokości kwoty, jaką Spółka otrzymała za wydanie danego vouchera, którego termin ważności upłynął, a który nie został wykorzystany (w związku z tym Spółka posiada wiedzę, że usługa projekcji filmów nigdy nie zostanie wyświadczona).

Dane odnośnie przychodu z tytułu wykonania usługi projekcji filmów, jak i przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania Spółki do wyświadczenia usługi projekcji filmu pochodzą z systemu Titan, który generuje opisane w stanie faktycznym raporty, pozwalające na dokonywanie odpowiednich księgowań. W związku z powyższym, to właśnie te dane i raporty stanowią podstawę dokonywania zapisów w księdze rachunkowej.

Wydawanie voucherów nieodpłatnie (opisanych szczegółowo w stanie faktycznym) nie generuje żadnych przychodów zarówno dla celów rachunkowych jak i podatkowych.

Należy wskazać, że zasady rozpoznawania przychodów dla celów podatkowych i rachunkowych, będących wynikiem odpłatnego wydania voucherów są tożsame (są raportowane w tej samej wysokości oraz w tym samym czasie). Dlatego też, Spółka stoi na stanowisku, że voucher nie jest też podstawą określania przychodu podatkowego (ani z tytułu wykonania usługi projekcji filmów, ani z tytułu przedawnienia zobowiązania do wykonania takiej usługi).

- zarachowanie należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydawania voucherów oraz związanym z nimi zobowiązaniem z tytułu VAT nałeżnęgo do urzędu skarbowego

Odpowiednich księgowań należności od kontrahentów z tytułu odpłatnego wydawania voucherów (są one księgowane w korespondencji z kontem „przychody przyszłych okresów” oraz „rozrachunki z Urzędem Skarbowym z tytułu VAT należnego”) Spółka dokonuje na podstawie faktur VAT (z faktury VAT wynika też suma wydanych voucherów konkretnemu klientowi).

- zarachowanie VAT należnego z tytułu nieodpłatnego przekazywania voucherów

VAT należny z tytułu voucherów wydawanych nieodpłatnie (co do których Spółka raportuje VAT należny), księgowany jest na podstawie wystawianej przez Spółkę faktury VAT wewnętrznej. Dane zawarte na tej fakturze znajdują swoje źródło z kolei w opisanej w stanie faktycznym wewnętrznej ewidencji prowadzonej przez Spółkę, która podsumowuje ilość wygenerowanych w danym miesiącu voucherów. Podstawą dokonania zapisów w księgach rachunkowych nie mogą być wygenerowane / wydane w danym miesiącu vouchery, ponieważ w momencie wystawiania zbiorczej faktury wewnętrznej VAT za dany miesiąc Spółka nie posiada już wszystkich wygenerowanych w danym miesiącu voucherów, które mają być wydane nieodpłatnie (część tych voucherów wydawana jest w krótkim czasie).

Ponadto, jak Spółka wskazała w stanie faktycznym, voucher nie zawiera elementów typowych dla dowodu księgowego, np. określenia odbiorcy vouchera i jego adresu, wartości vouchera, podpisu wystawcy dowodu, datę dokonania operacji gospodarczej itp. Ze względu na specyficzny charakter voucherów wydawanych przez Spółkę, ujęcie na nim takich informacji nie jest fizycznie możliwe.

- Voucher a podstawa zapisów w ewidencjach i rejestrach, do prowadzenia których zobowiązani są podatnicy na podstawie odrębnych przepisów

Jak wskazano powyżej, za księgi podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej uważa się między innymi ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, obowiązani są podatnicy, płatnicy i inkasenci.

2. Terminy przechowywania dokumentów na podstawie przepisów Ustawy VAT

Na podstawie art. 112 ustawy VAT, podatnicy obowiązani są przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu zobowiązania podatkowego. W zakresie rodzajów dokumentów oraz terminów ich przechowywania przepis ten jest więc zgodny z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej.

Jak Spółka wskazała w punkcie 1 a), oczywiste jest, że vouchery nie stanowią ewidencji. Dlatego też zasadna jest jedynie analiza czy mogą być one traktowane jak dokumenty związane z rozliczaniem podatku VAT, wskazane w powyższym przepisie.

Ustawa VAT nie zawiera definicji „dokumentów związanych z tym rozliczaniem ”. Zdaniem Spółki, dokumenty te powinny być rozumiane jako wszystkie dokumenty, które są źródłem danych, które z kolei, na podstawie odpowiednich uregulowań Ustawy VAT, podatnik ma obowiązek wprowadzić do ewidencji prowadzonych dla celów rozliczania podatku VAT.

Na podstawie art. 109 ust. 3 Ustawy VAT podatnicy VAT, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i art. 82 ust 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą:

• kwoty określone w art. 90, czyli kwoty, które podatnik jest obowiązany ewidencjonować do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,

• dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,

• wysokość podatku należnego,

• kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz

• kwotę podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu,

• inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej,

• a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT.
  
  

Zdaniem Spółki w przypadku voucherów wydawanych odpłatnie, podstawą dokonywania zapisów w ewidencji VAT są faktury VAT wystawione w związku z odpłatnym wydaniem voucherów. Natomiast w przypadku voucherów wydawanych nieodpłatnie, takim dokumentem źródłowym jest zbiorcza faktura wewnętrzna VAT wystawiona przez Spółkę na koniec miesiąca w związku z nieodpłatnym wydaniem voucherów, które na podstawie przepisów Ustawy VAT Spółka jest obowiązana traktować jak odpłatne świadczenie usług.

Wynika to z tego, że wyżej wymienione faktury są źródłem następujących danych, wprowadzanych do ewidencji VAT prowadzonej na podstawie art. 109 ust. 3 Ustawy VAT w związku z art. 112 Ustawy VAT:

• określenie przedmiotu i podstawy opodatkowania (faktury zawierają informacje na temat ilości wydanych voucherów oraz ich wartości netto),

• wysokość podatku VAT należnego.
  
  

Dlatego też zdaniem Spółki to wyżej wymienione faktury stanowią dokumenty związane z rozliczaniem podatku VAT.

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, że zwrot voucherów Spółce przez klientów nie powoduje żadnych implikacji w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, vouchery nie stanowią dokumentów związanych z rozliczaniem podatku VAT (wymienionych w art. 112 Ustawy VAT). W konsekwencji, na podstawie regulacji zawartych w art. 112 Ustawy VAT, Spółka nie ma obowiązku przechowywać zwróconych jej voucherów do czasu upływu terminu zobowiązania podatkowego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zwanej dalej „Ordynacja podatkowa” - podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Na mocy art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Na tle regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej „ustawa VAT”, zgodnie z art. 112 tej ustawy podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu zobowiązania podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest operatorem kin wielosalowych w Polsce, świadczącym usługi projekcji filmów. Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Spółki jest sprzedaż biletów w kasach kinowych, bezpośrednio do klientów. Spółka wydaje również tzw. vouchery, które przed wybranym seansem mogą zostać przez klienta wymienione na bilety w kasie kina, uprawniające do obejrzenia wybranego przez klienta filmu. Ponadto, w chwili obecnej Spółka wprowadza system elektroniczny, pozwalający na wydawanie voucherów drogą elektroniczną. Spółka wydaje także nieodpłatnie vouchery i karty wstępu dla dziennikarzy, które mogą być następnie wymieniane w kasie kina na bilety na konkretny seans. Każdemu voucherowi wydanemu przez Spółkę, w momencie jego wydruku, nadawany jest w systemie Titan (system komputerowy, który Spółka wykorzystuje do ewidencjonowania sprzedaży, dostosowany do specyfiki działalności kinowej) numer seryjny. Wszystkie vouchery, które są wymieniane w kasach na bilety (zarówno te wydane nieodpłatnie, jak i te wydane odpłatnie) są przechowywane przez Spółkę. Spółka wskazuje, że zwrócone jej vouchery (wydawane zarówno nieodpłatnie jak i odpłatnie) nie stanowią podstawy do wyliczania i deklarowania poszczególnych podatków (tj. podatku dochodowego od osób prawnych, dalej „CIT” i podatku VAT należnego). Podatki te są deklarowane na podstawie faktur oraz danych generowanych przez system Titan na koniec danego okresu w celu ustalenia przychodu księgowego i podatkowego, powstałego w wyniku otrzymania wynagrodzenia w związku z wydaniem voucherów, których termin ważności upłynął w danym okresie, a które w tym okresie nie zostały wymienione na bilety (tym samym usługa kinowa nie została wyświadczona).

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz zapisy wynikające z ustawy Ordynacja podatkowa oraz z ustawy o VAT stwierdzić należy, iż kluczowe znaczenie dla powstanie zobowiązania podatkowego oraz poprawności dokonywanych rozliczeń z tytułu podatku VAT ma identyfikacja i rejestracja wszystkich zdarzeń stanowiących czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynny podatnik VAT dokumentuje czynności podlegające opodatkowaniu poprzez :

• fakturę VAT – w przypadku sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą;

• za pomocą kasy rejestrującej – w przypadkach sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych – tu wydanie biletu.
  
  

W myśl art. 106 ust.1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przy czym wskazać również należy, iż zgodnie z zapisem art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.(…).

Zgodnie natomiast z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 109 ust. 3 podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. z 2008r. Nr 212, poz. 1338), zwanym dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 7 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

• do dokonywania ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy,

• do sporządzania raportu fiskalnego dobowego po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz do sporządzania raportu fiskalnego za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu, jak również prowadzić bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizowania w przypadku stosowania kas z elektronicznym zapisem kopii,

• dokonywać wydruku wszystkich emitowanych przez kasę dokumentów i ich kopii na taśmie papierowej, jeżeli druk kopii umożliwia konstrukcja kasy i umożliwiają to przepisy rozporządzenia.
  
  

Na podstawie § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są również do przechowywania kopii dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z zm.).

Natomiast, w myśl § 19 ust. 1 rozporządzenia, kopie dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2011r. sprzedaży, podatnicy obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż.

W myśl art. 99 ust.1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stwierdzić zatem należy, iż w świetle podatku od towarów i usług dokumentem niezbędnym do rozliczenia podatku VAT jest sporządzana za dany okres rozliczeniowy i składana do właściwego urzędu skarbowego deklaracja podatkowa, która jest odzwierciedleniem prowadzonej dla celów VAT ewidencji sprzedaży, a w której to wykazuje się wystawione w celu udokumentowania sprzedaży faktury VAT (w tym faktury wewnętrzne) oraz zapisy wynikające z ewidencji na kasie fiskalnej.

Vouchery stanowią jedynie uprawnienie do wyboru okazicielowi tego dokumentu określonego rodzaju usługi i tym samym wymiany na bilet na wybrany seans filmowy, a sprzedaż świadczonej usługi - tu wydanie biletu na seans na podstawie wymienianego vouchera, dokumentowana powinna być poprzez wystawienie faktury VAT lub faktury wewnętrznej bądź poprzez ewidencję na kasie fiskalnej.

Z powyższego wynika, iż zwracane vouchery nie stanowią dokumentów związanych z powstaniem zobowiązania podatkowego, tym bardziej z rozliczeniem podatku od towarów i usług.

Zwracane vouchery, które są wymieniane na bilet na konkretny seans filmowy są dokumentowane bądź poprzez wystawienie faktury VAT lub faktury wewnętrznej bądź poprzez ewidencję na kasie fiskalnej wyświadczonej usługi projekcji filmowej. To właśnie te dokumenty są objęte obowiązkiem ich przechowywania, wynikającym z art. 112 ustawy VAT w związku z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej ( za wyjątkiem kopii dokumentów sporządzanych przez kasę na nośniku papierowym potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2011r. sprzedaży - § 19 ust. 1 rozporządzenia, gdyż podatnicy w tym zakresie obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres dwóch lat licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż). Dodatkowo Spółka posiada system Titan, który potrafi zidentyfikować voucher w momencie wymiany na bilet oraz automatycznie wygenerować przychód z tytułu wykonanej usługi projekcji filmów.

Podsumowując wskazać należy, iż w świetle art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 112 ustawy VAT Spółka nie ma obowiązku przechowywania zwróconych jej voucherów do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a zatem ma ona prawo do zniszczenia przechowywanych przez nią voucherów, które zostały jej dotychczas zwrócone przez klientów (bez względu na datę ich wygenerowania, wydania bądź też wymiany na bilet) oraz będzie miała prawo do niszczenia voucherów w przyszłości od razu, po ich zwrocie przez klientów Spółki.

Niniejsza indywidualna interpretacja dotyczy przechowywania zwróconych voucherów w zakresie ustawy Ordynacja podatkowa oraz podatku od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca sprecyzował pytanie.

Kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.