INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 16 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zatrudnia więcej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Spółka posiada układ zbiorowy pracy, który nie zawiera regulacji o dodatkowych odpisach na fundusz świadczeń socjalnych. Na wniosek związków zawodowych, zarząd Spółki rozważa możliwość zmiany układu zbiorowego pracy w zakresie zwiększenia odpisów na fundusz świadczeń socjalnych ponad wartość obligatoryjną.

Zarząd planuje zwiększyć odpis na fundusz świadczeń socjalnych zmieniając układ zbiorowy pracy według poniższych zasad:

• wysokość odpisu dodatkowego na jednego zatrudnionego wynosi 30% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą;
• wysokość odpisu dodatkowego na jednego pracownika młodocianego wynosi w pierwszym roku 4%, w drugim roku 4,8%, w trzecim 5,6%.

W przypadku złej kondycji finansowej Spółki, zarząd w porozumieniu ze związkami może odstąpić od tworzenia dodatkowego odpisu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dodatkowe odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych ponad odpisy obligatoryjne i fakultatywne stanowią koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zwiększone odpisy stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 pkt 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 4 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2 pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

W myśl art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3 - 5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

Biorąc powyższe pod uwagę, organ podatkowy pragnie zauważyć, iż przepis art. 4 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych daje prawo zakładowi pracy objętemu układem zbiorowym pracy do decydowania w jakiej wysokości (wyższej lub niższej od określonej w art. 5 tej ustawy) i w jaki sposób naliczy on odpis na fundusz.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia więcej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty oraz planuje dokonać zmiany układu zbiorowego pracy w zakresie zwiększenia odpisów na fundusz świadczeń socjalnych ponad wartość obligatoryjną.

Reasumując, ustalone w powyższy sposób dodatkowe odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki, pod warunkiem przekazania równowartości przedmiotowych odpisów na rachunek bankowy Funduszu.

Należy jednocześnie zauważyć, iż Wnioskodawca błędnie powołał we własnym stanowisku w sprawie „art. 16 pkt 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”, podczas gdy powinno być „art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy”. Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.