Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-855/12-4/KT
z 6 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23.08.2012 r. (data wpływu 27.08.2011 r.), uzupełnionym w dniu 23.11.2012 r. (data wpływu 26.11.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14.11.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wydania nieruchomości w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wydania nieruchomości w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23.11.2012 r. (data wpływu 26.11.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-855/12-2/KT z dnia 14.11.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art . 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 1331 poz. 812 z późn. zm.), nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 roku we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 roku stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem.

Spółdzielnia Mieszkaniowa, na podstawie wyżej wymienionych przepisów, została wywłaszczona z gruntu zajętego pod drogę publiczną przez Miasto .

Spółdzielnia złożyła wniosek o odszkodowanie za wywłaszczenie z gruntu, którego była właścicielem, w terminie określonym w art . 73 ust.4 wyżej wymienionej ustawy.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 3 lutego 2012 roku orzeczono wypłatę odszkodowania na rzecz Spółdzielni w kwocie 792.200,00 PLN. Orzeczona w decyzji kwota wpłynęła na konto Spółdzielni w marcu 2012 r.

Spółdzielnia zastosowała się do przepisów wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT oraz art. 5 ust.1 ustawy o VAT, traktując otrzymane odszkodowanie jako wynagrodzenie za dostawę towarów polegającą na przeniesieniu prawa własności gruntu i zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarowi usług - rozdział 2 § 3.3 dokonała zapłaty podatku VAT w miesiącu otrzymania przyznanego odszkodowania.

Wyliczono należny podatek VAT w kwocie 148.134,96 PLN. Kwota powyższa wynika z następującego wyliczenia:

792.200,00 PLN (brutto) /123*100 = 644.065,04 PLN (netto),

792.200,00 PLN - 644,065,04 PLN = 148.134,96 PLN - należny VAT.

Operat szacunkowy sporządzony przez Miasto nie określał, czy kwota wyliczonego w operacie odszkodowania jest kwotą brutto czy netto. Na konto Spółdzielni wpłynęła kwota 792.200,00 PLN,

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 23.11.2012 r. Wnioskodawca wskazał, że:

• Opisany grunt w momencie wywłaszczenia był gruntem zabudowanym zajętym pod drogę publiczną - ul. K., na którą składają się jezdnia asfaltowa, chodnik dla pieszych i zatoki parkingowe.
  
• Przedmiotową nieruchomość Spółdzielnia nabyła na początku lat sześćdziesiątych XX wieku z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Transakcja zakupu nie była opodatkowana podatkiem VAT.
  
• Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT w związku z zakupem tej nieruchomości lub też ulepszeniem znajdującej się na nieruchomości budowli.
  
• Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń istniejących budowli.
  
• Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu VAT (najem, dzierżawa)
  
• Przedmiotowa nieruchomość została przejęta przez miasto 1 stycznia 1999 r. w trybie przepisów art . 73 ustawy z dnia 13 października 998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133 poz. 872 z późn. zm.).
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy grunt, z którego nastąpiło wywłaszczenie, jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT?
2. Czy Spółdzielnia zastosowała właściwe przepisy o VAT, świadczące o konieczności zapłaty należnego podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania wyżej wymienionego odszkodowania?
3. Na rachunek bankowy Spółdzielni wpłynęło odszkodowanie w wysokości 792.200,00 PLN. Czy Spółdzielnia winna traktować powyższą kwotę jako wartość brutto i wyliczyć od niej należny VAT w wysokości 23%?
   
   

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 23.11.2012 r.)

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 23.11.2012 r.):

Ad. 1 i 2

Spółdzielnia uważa, że wywłaszczenie z gruntu za wynagrodzeniem stanowi odpłatną dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Ad. 3

Ponieważ na rachunek Spółdzielni wpłynęła kwota 792.200,00 PLN i w otrzymanej decyzji o przyznaniu odszkodowania podana jest kwota 792.200,00 PLN, bez określenia, czy jest to kwota brutto czy netto, Spółdzielnia naliczyła i odprowadziła podatek VAT z chwilą wpływu środków na rachunek Spółdzielni, uważając, że otrzymane wynagrodzenie należy traktować jako kwotę brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie, jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - spółdzielnia mieszkaniowa - na podstawie przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną został wywłaszczony z gruntu zajętego pod drogę publiczną przez Miasto. Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 03.02.2012 r. orzeczono wypłatę odszkodowania na rzecz Spółdzielni w kwocie 792.200,00 PLN. Kwota ta wpłynęła na konto Spółdzielni w marcu 2012 r. Spółdzielnia, na podstawie przepisów art. 7 ust. 1 pkt 1 oraz art. 5 ust.1 ustawy o VAT potraktowała otrzymane odszkodowanie jako wynagrodzenie za dostawę towarów polegającą na przeniesieniu prawa własności gruntu i zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarowi usług - rozdział 2 § 3.3 dokonała zapłaty podatku VAT w miesiącu otrzymania przyznanego odszkodowania. Wyliczono należny podatek VAT w kwocie 148.134,96 PLN.

Zbywając nieruchomość, Spółdzielnia dokonuje w tym przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

W rozpatrywanej sprawie Spółdzielnia została wywłaszczona z gruntu przez Miasto w dniu 01.01.1999 r. W dniu przejścia prawa własności nieruchomości na Skarb Państwa odszkodowanie Wnioskodawcy nie zostało przyznane, a jego wysokość nie była Wnioskodawcy znana, w konsekwencji przejście prawa własności nieruchomości nie miało wówczas charakteru odpłatnego. Wysokość odszkodowania dla Spółdzielni, jak wynika z wniosku, została ustalona decyzją Prezydenta Miasta z dnia 03.02.2012 r. orzekającą wypłatę odszkodowania.

W świetle powyższego, dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT należy uznać za dokonaną z momentem wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, bowiem dopiero z tą chwilą przedmiotowa czynność nabiera odpłatnego charakteru.

Reasumując, mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż dokonane przez Spółdzielnię przeniesienie własności zabudowanego gruntu w zamian za odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według stawek właściwych dla przedmiotu dostawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (sprzedającego) czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca wskazał, że opisany grunt w momencie wywłaszczenia był gruntem zabudowanym drogą publiczną, na którą składa się jezdnia asfaltowa, chodnik dla pieszych i zatoki parkingowe. Przedmiotową nieruchomość Spółdzielnia nabyła na początku lat sześćdziesiątych XX wieku z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Transakcja zakupu nie była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT w związku z zakupem tej nieruchomości lub też ulepszeniem znajdującej się na nieruchomości budowli - Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń istniejących budowli. Nieruchomość nie była przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Wskazać trzeba, iż w myśl przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, w opisanej sprawie wydanie w ramach wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie nieruchomości zabudowanej drogą (jezdnia asfaltowa, chodnik dla pieszych i zatoki parkingowe), tj. budowlą trwale z gruntem związaną, nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z wniosku bowiem wynika, iż przeniesienie z mocy prawa własności przedmiotowej nieruchomości odbyło się w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu powołanego art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jednakże z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości, a posadowione na wywłaszczonym gruncie budowle nie były przez Spółdzielnię ulepszane i modernizowane – przedmiotowa dostawa korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt, w oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy, dzieli byt prawny budynków i budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

W rezultacie, w niniejszej sprawie dostawa gruntu, na którym posadowione są budowle, również podlega zwolnieniu od podatku VAT na mocy ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Podsumowując, odnosząc się do na pytań Wnioskodawcy należy stwierdzić, że zarówno grunt, jak i posadowione na nim zabudowania, są towarem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, którego odpłatna dostawa podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 tej ustawy. Opisana we wniosku transakcja dostawy nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zatem, z uwagi na stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowa dostawa winna być opodatkowana na zasadach ogólnych, tj. ze stawką podatku VAT w wysokości 23%, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym, odpowiedź na pytanie o prawidłowość wyliczenia kwoty podatku jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.