INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura 19 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wpływu otrzymanego dofinansowania na strukturę podatkowych kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w wpływu otrzymanego dofinansowania na strukturę podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności są usługi informatyczne dla biznesu, złożył wniosek o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka Oś Priorytetowa: Społeczeństwo informacyjne – zwiększenie innowacyjności gospodarki, Działanie 8.1: Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej na realizację projektu pod nazwą „Stworzenie systemu automatycznego zarządzania zadaniami w strukturach rozproszonych przedsiębiorstw”. Wnioskodawca prowadzi ewidencję za pomocą książki przychodó1)w i rozchodó2)w.

Celem projektu jest świadczenie, poprzez publiczną sieć telekomunikacyjną (Internet), przy użyciu przeglądarki internetowej, usługi zarządzania zadaniami wykonywanymi poza siedzibą firmy.

Usługa może być świadczona firmom, które:

• wynajmują zewnętrzne firmy do realizacji prac poza swoją siedzibą (np. operatorzy telekomunikacyjni wynajmujący firmy serwisujące lub monterskie),
• posiadają własne jednostki organizacyjne, działające częściowo lub w całości poza siedzibą firmy (np. zakłady energetyczne),
• posiadają strukturę rozproszoną i potrzebują ogólnodostępnego systemu koordynowania prac (np. firmy kurierskie).

Podstawowe cechy usługi stanowiącej przedmiot projektu:

• ewidencja, monitorowanie, koordynacja, tworzenie oraz dyspozycja zadań,
• harmonogramowanie zadań, tworzenie grafików dla pracowników,
• raportowanie aktualne i okresowe z przebiegu oraz wyników zadań.

Do dodatkowych cech usługi należy zaliczyć:

• dekompozycja zadania na mniejsze podzadania,
• elektroniczne wsparcie w przetwarzaniu zadań (np. scenariusze obsługi zadania według którego pracownicy są rozliczani, możliwość dołączania załączników do zadania),
• dostęp do usługi również przez przeglądarki na urządzeniach PDA.
  
  

W wyniku realizacji projektu nastąpi wytworzenie i udostępnienie nowej e – usługi wsparcia firm pracujących w terenie. W celu jej wytworzenia Wnioskodawca ponosi wydatki wg kategorii:

• najem lokalu,
• usługi księgowe tylko na projekt,
• wynagrodzenia brutto wraz z pozapłacowymi kosztami pracy,
• zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• dostęp do Internetu,
• zakup materiałów biurowych,
• zakup usług serwisu komputerowego,
• usługa certyfikatu wiarygodności e – usługi,
• promocja projektu: reklamy internetowe, promocja bezpośrednia, udział w targach itp.
  
  

Dofinansowanie ze środków publicznych w ramach działania 8.1 PI IG, jako % wydatków kwalifikowanych (wnioskowany udział dofinansowania w %) to 85%. Z powyższego wynika, iż wkład własny będzie na poziomie 15%.

Projekt spełnia definicje e – usługi:

• usługa będzie świadczona automatycznie przez serwer WWW zawierający system IT stworzony w ramach niniejszego projektu,
• usługa świadczona będzie przez publiczną sieć telekomunikacyjną i będzie dostępna dla każdego użytkownika sieci posiadającego przeglądarkę internetową na komputerze stacjonarnym, przenośnym, bądź urządzeniu mobilnym PDA,
• świadczenie usługi odbywać się będzie na indywidualne żądanie użytkownika, który w dowolnej chwili po przeprowadzeniu autoryzacji, będzie mógł wykonać dowolną operację dostępną dla niego przez usługę,
• usługa będzie realizowana bez jednoczesnej obecności stron w tej samej lokalizacji, ponieważ realizowana będzie zdalnie przez publiczną sieć telekomunikacyjną.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, iż usługa będzie świadczona automatycznie przez serwer WWW zawierający system IT stworzony w ramach niniejszego projektu. Przedmiot projektu, a więc e – usługa, będzie dostępna w ofercie Wnioskodawcy jako produkt dla odbiorców w formie abonamentu. Niemniej jednak „wartościami niematerialnymi i prawnymi”, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości, są nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych prawa majątkowe, nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby jednostki.

Do praw majątkowych zalicza się w szczególności:

• autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
• prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
• know – how, czyli prawo do wykorzystania wiedzy w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.
  
  

Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych. Także oddane do używania na podstawie umów najmu czy dzierżawy wartości niematerialne i prawne mogą być zgodnie z warunkami zawartej umowy zaliczone do aktywów trwałych jednej ze stron umowy (art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

Powyższe prawa majątkowe można zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli spełniają łącznie warunki:

• ich przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok,
• zostały przeznaczone na potrzeby własne jednostki lub oddane do używania na podstawie umów najmu czy dzierżawy,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo ujął w podatkowej książce przychodów i rozchodów koszt wytworzenia e – usługi, ewidencjonując w niej 15% kwoty poszczególnych wydatków, czyli tą część wydatków, które pokrywa z środków własnych (pozostała część wydatków, a więc 85% będzie dofinansowana, a więc nie stanowi kosztów uzyskania przychodów)...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do ewidencji innych kosztów niż zakup środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów niepodlegających opodatkowaniu lub wolnych od podatku.

Zrozumiałe jest, że w takim przypadku wyłączenia z opodatkowania danego przychodu poprzez zwolnienie go z opodatkowania – wyłączeniu powinny też podlegać koszty związane z tym przychodem, dlatego też Wnioskodawca ewidencjonuje w książce przychodów i rozchodów wydatki wg kategorii:

• najem lokalu,
• usługi księgowe tylko na projekt,
• wynagrodzenia brutto wraz z pozapłacowymi kosztami pracy,
• zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• dostęp do Internetu,
• zakup materiałów biurowych,
• zakup usług serwisu komputerowego,
• usługa certyfikatu wiarygodności e – usługi,
• promocja projektu: reklamy internetowe, promocja bezpośrednia, udział w targach itp.
• w wysokości 15% bezpośrednio w koszty, gdyż 85% kwoty poszczególnych wydatków nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, bowiem jest związane z przychodem w postaci środków pochodzących z dofinansowania ze środków publicznych w formie bezzwrotnej dotacji.
  
  

W zakresie ewidencji zakupu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która opowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Wg Wnioskodawcy powinien on dokonywać pełnego odpisu amortyzacyjnego środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z realizacją projektu, ewidencjonując w książce przychodów i rozchodów 15% kwoty amortyzacji jako koszt uzyskania przychodu. W ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powinna bowiem być ujęta cała cena nabycia lub koszt wytworzenia, stanowiące wartość początkową, od której ustalane są odpisy amortyzacyjne.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał bliżej niesprecyzowany wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 07 kwietnia 1999r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Stosownie do art. 22 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż podatkowymi kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są wydatki związane z uzyskaniem przychodu, który nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, jak również wydatki poniesione w związku z uzyskaniem przychodu zwolnionego z opodatkowania. W przypadku, gdy podatnik ponosi koszty wspólne dla osiągnięcia przychodu z różnych źródeł przychodów, bądź przychody podlegające opodatkowaniu oraz przychody nie podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem i nie jest w stanie wyodrębnić kosztów przypadających na poszczególne źródła, wówczas koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody ze źródeł podlegających opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów. Powyższa zasada proporcjonalnego zaliczania wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodów ma zastosowanie także w przypadku gdy podatnik osiąga przychody z tego samego źródła przychodów, z których część podlega opodatkowaniu, a część jest z tego opodatkowania zwolniona.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wytworzył e – usługę, którą, jako produkt, udostępnia swoim klientom w formie abonamentu. Usługa ta świadczona jest za pomocą serwera WWW, który zawiera system IT, stworzony przez Wnioskodawcę. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi wydatki m.in. na najem lokalu, usługi księgowe, wynagrodzenia, dostęp do Internetu, zakup materiałów biurowych, zakup usług serwisu komputerowego, usługę certyfikacji wiarygodności e – usługi oraz promocję projektu. Na sfinansowanie ww. projektu otrzymał dofinansowanie z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka Oś Priorytetowa: Społeczeństwo informacyjne – zwiększenie innowacyjności gospodarki, Działanie 8.1: Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej na realizację projektu pod nazwą „Stworzenie systemu automatycznego zarządzania zadaniami w strukturach rozproszonych przedsiębiorstw”. Otrzymane środki są zdaniem Wnioskodawcy zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym do osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podlega jedynie ta część wydatków (spełniających przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodu), która proporcjonalnie odpowiada wysokości uzyskanego przychodu podlegającego opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stwierdzić należy, iż w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych określa art. 22g ww. ustawy. W myśl art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wytworzył e – usługę, którą, jako produkt, udostępnia swoim klientom w formie abonamentu. Usługa ta świadczona za pomocą serwera WWW, który zawiera system IT, stworzony przez Wnioskodawcę. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca poniósł wydatki m.in. na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na sfinansowanie ww. projektu otrzymał dofinansowanie z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka Oś Priorytetowa: Społeczeństwo informacyjne – zwiększenie innowacyjności gospodarki, Działanie 8.1: Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej na realizację projektu pod nazwą „Stworzenie systemu automatycznego zarządzania zadaniami w strukturach rozproszonych przedsiębiorstw”.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż, Wnioskodawca powinien ustalić wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości ich ceny nabycia, zgodnie z art. 22g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od tej wartości dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Natomiast odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie w takiej części, w jakiej wydatki na ich nabycie nie zostały sfinansowane środkami z otrzymanego dofinansowania.

Zauważyć przy tym należy, iż w przypadku gdy Wnioskodawca nabył, ze środków pochodzących ze wskazanego we wniosku dofinansowania, składniki majątku, które zakwalifikował do kategorii środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ta część otrzymanego dofinansowania, która została przeznaczona na ich nabycie lub wytworzenie, nie będzie korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zatem część otrzymanego dofinansowania, która stanowi zwrot wydatków poniesionych na nabycie lub wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w ogólne nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Fakt ten pozostaje jednak bez wpływu na wskazany w niniejszej interpretacji sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika także, iż Wnioskodawca dokonuje ewidencji zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzoną działalnością w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 1 tego rozporządzenia zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż co do zasady Wnioskodawca w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinien ewidencjonować poniesione w związku z prowadzoną pozarolniczą gospodarczą wydatki w kwotach wynikających z posiadanych dowodów księgowych, potwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku wydatków, których część sfinansowana została z przychodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów podlega jedynie taka część poniesionych wydatków, która stanowić może koszty uzyskania przychodu (w przedstawionym stanie faktycznym 15%).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do możliwości oraz podstawy prawnej zwolnienia środków uzyskanych z dofinansowania w ramach Programu Operacyjnego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W ww. zakresie oraz w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wytworzeniem e – usługi, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.