INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2010 r. (data wpływu 19 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotu oraz korekty podatku należnego z tytułu wystawionych faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotu oraz korekty podatku należnego z tytułu wystawionych faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie handlu towarami. w ramach działalności znaczna część towarów sprzedawana jest do sieci handlowych. Spółka wystawia dużą ilość faktur dokumentujących sprzedaż towarów oraz faktur korygujących do faktur pierwotnych. Przyczynami wystawiania faktur korygujących są np. udzielone rabaty, zwroty towarów czy też pomyłki. Faktury korygujące są z reguły wysyłane pocztą z prośbą o odesłanie podpisanego egzemplarza faktury. z reguły podpisane faktury korygujące nie są odsyłane lub odsyłane są ze znacznym opóźnieniem. Niektórzy nabywcy z kolei wyrażają zgodę tylko na przesyłanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Z uwagi na okoliczność, iż nabywcy towarów otrzymujący faktury korygujące nie odsyłają podpisanych faktur i często w żaden sposób nie potwierdzają faktu odbioru faktury korygującej, w świetle zapisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 29 ust. 4a i 4c), Spółka nie ma prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, co naraża ją na nieuzasadnione straty. Podkreślenia wymaga fakt, iż ze względu na liczbę odbiorców Spółka nie może dokonywać doręczenia korygujących faktur VAT osobiście.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z regulacjami obowiązującymi na terenie Unii Europejskiej (Dyrektywa 112), które nie wprowadzają obowiązku posiadania dowodu doręczenia faktury korygującej, podatnik ma obowiązek stosować się do przepisów art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług aby skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jest sprzeczny z prawem wspólnotowym, a zatem nie może skutecznie nakładać na podatników obowiązku posiadania dowodu odbioru faktury korygującej. w przypadku tych aktów prawnych, które mają wspólnotowe pochodzenie, a zatem uregulowane są i przepisami prawa wspólnotowego i prawa krajowego wykładnia językowa nie może być podstawową i jedyną wykładnią stosowaną w celu interpretacji prawa. Wykładnia prawa podatkowego powinna mieć kompleksowy charakter. Kompleksowość wykładni prawa podatkowego należy widzieć nie tylko w kontekście systemu prawa podatkowego, lecz także całego porządku prawnego funkcjonującego na obszarze RP. Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej spowodowało, iż porządek prawny funkcjonujący na terenie RP ma swoje źródło nie tylko w Konstytucji, lecz także w Traktacie z dnia 16 kwietnia 2003 r. o przystąpieniu Rzeczpospolitej Polski do Unii Europejskiej. Po wejściu w życie Traktatu akcesyjnego Polska jest związana zarówno dotychczasowym prawem wspólnotowym, to jest prawem pierwotnym, prawem wtórnym i wykładnią prawa wspólnotowego, jak i przyszłym prawem wspólnotowym. Europejski Trybunał Sprawiedliwości przyjmuje nadrzędność stosowania prawa wspólnotowego w stosunku do prawa krajowego. Kolizja pomiędzy dwoma porządkami prawnymi prowadzi zatem do obowiązku stosowania przez krajowe sądy i organy prawa wspólnotowego, a nie krajowego. Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej znaczącą rolę odgrywać będzie zatem wykładnia systemowa, nie zaś wykładnia językowa (Ryszard Mastalski, „Wykładnia prawa podatkowego po wejściu Polski do Unii Europejskiej”, Przegląd Podatkowy 8/2004). Wykładnia systemowa wymaga nie tylko analizy tekstu, litery przepisu prawa wspólnotowego, ale także kontekstu, systemu, funkcji i – przede wszystkim – celu, któremu służy. Do realizacji tego obowiązku jest zaś konieczne sięganie nie tylko do części normatywnej aktu prawnego, ale także do preambuł oraz uwzględnienie orzecznictwa „powiązanego z wzorcem i jego środowiskiem normatywnym (aktem, normą wyższego rzędu)” (Antonów Dobrosława, mongrafia, Oficyna 2009, Wykładnia prawa podstawowego po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej).

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT, które wynikają zarówno z poprzednio obowiązującej Dyrektywy VI, jak i nowej Dyrektywy 112 należą: powszechność opodatkowania, zachowanie warunków konkurencji, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, unikanie podwójnego opodatkowania, neutralność podatku VAT, potrącalność, zasada wielofazowości oraz zasada bezpośredniej skuteczności.

Istota zasady neutralności została wyrażona w orzeczeniu DA Rompelman i EA Rompelman -Van Deelen przeciwko Minister van Financien (C-268/83). w uzasadnieniu do wskazanego orzeczenia ETS stwierdził, że „prawo do odliczenia zostało wprowadzone aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”. w ocenie Trybunału nie do pogodzenia jest taka interpretacja, która prowadzi do odsunięcia w czasie momentu odliczenia przez przedsiębiorcę podatku naliczonego. w tym bowiem wypadku podatnik ponosi koszt finansowy, który może być znacznym ciężarem dla podatnika. w sprawie Komisja Europejska przeciwko Francji (C-50/87) Trybunał podkreślał również, iż prawo do odliczenia musi być co do zasady realizowane natychmiast w odniesieniu do całości podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług. Ustawodawstwo, które nie pozwala na całkowite i natychmiastowe odliczenie jest sprzeczne z postanowieniami Dyrektywy. Jakiekolwiek ograniczenie prawa do odliczenia przysługującego podatnikowi musi być stosowane w ten sam sposób we wszystkich państwach członkowskich ze względu na jego wpływ na poziom obciążeń podatkowych. Ograniczenie prawa do odliczenia musi się opierać na przepisie prawa wspólnotowego, który takie upoważnienie przewiduje. w przypadku braku takiej podstawy w prawie wspólnotowym, prawo do odliczenia musi być wykonywane natychmiast w odniesieniu do całego podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług.

W sprawach Gabalfrisa SL przeciwko Agencia Estatal de Administration Tributaria (połączone sprawy od C-110/98 do C-147/98) Trybunał podkreślił, iż uzależnienie przez przepisy krajowe prawa do odliczenia od dodatkowych warunków, nie przewidzianych w Dyrektywie, jest w ocenie ETS sprzeczne z zasadą neutralności. (Jacek Kędzior, Michał Bator, VAT w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Przegląd Podatkowy 6/2003).

Mając powyższe na uwadze przyjąć należy, iż art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług są sprzeczne z prawem wspólnotowym, bowiem warunek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przesuwa w czasie możliwość obniżenia podatku należnego. Skutkiem wskazanego przepisu jest przerzucenie na podatnika finansowania Skarbu Państwa przez czas niezbędny do uzyskania potwierdzenia faktury korygującej. Wskazane przepisy stanowią zatem jawne naruszenie zasady neutralności podatku VAT.

W opinii Spółki jej stanowisko ma oparcie również w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych w Polsce. Przykładowo wskazać tu można wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2009 r. (III SA/Wa 1255/09). w uzasadnieniu do ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny argumentował, iż zgodnie z art. 91 ust. 3 Konstytucji, prawo stanowione przez organizację międzynarodową stosowane jest bezpośrednio mając pierwszeństwo w przypadku kolizji z ustawami, o ile wynika to z ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską umowy konstytuującej organizację międzynarodową. Powyższy zapis, analizowany łącznie z art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską pozwala na wywiedzenie reguły pierwszeństwa zastosowania prawa stanowionego przez Wspólnotę Europejską w przypadku rozbieżności pomiędzy przepisami prawa krajowego a prawem wspólnotowym, jeżeli tej rozbieżności nie da się usunąć w drodze wykładni.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 4a u.p.t.u., w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE, w szczególności art. 73 – art. 92, nie wprowadzają jednak jako warunku powstania prawa do obniżenia obrotu, a co za tym idzie, obniżenia podatku VAT, obowiązku posiadania dowodu doręczenia faktury korygującej nabywcy towaru lub usługi. Państwa członkowskie, podejmując działania służące wykonaniu prawa wspólnotowego w krajowych porządkach prawnych, muszą mieć na uwadze zasady ogólne, co oznacza, że implementując postanowienia Dyrektywy nie powinny przyjmować rozwiązań, które nie są odpowiednie i konieczne do osiągnięcia jej celu. Do podstawowych zasad podatku VAT należy zasada neutralności i proporcjonalności. Neutralność podatku od towarów i usług oznacza, że przepisy krajowe nie mogą wymagać spełnienia przez podatnika żadnych dodatkowych warunków merytorycznych w celu uzyskania zwrotu podatku.

Podatek VAT powinien być także proporcjonalny do faktycznej ceny towarów i usług oraz neutralny dla podatników. Podstawę opodatkowania VAT stanowi wynagrodzenie należne z tytułu konkretnej dostawy czy świadczenia usługi. w przypadku zmiany warunków umowy powodującej zmianę ceny, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana jednakże warunki określane są przez Państwa Członkowskie. Powyższe wynika z faktu, że system VAT zmierza do obciążenia podatkiem jedynie ostatecznego konsumenta. Stąd też podstawa opodatkowania VAT postrzegana przez organy podatkowe nie może być wyższa od wynagrodzenia rzeczywiście zapłaconego przez konsumenta. Oznacza to, że ustawodawca krajowy nie może wprowadzać wymogów formalnych, które zaprzeczałyby powyższej zasadzie Jeżeli kwota obrotu uległa zmianie na skutek udzielonego rabatu, zwrotu towaru lub też na skutek wykrycia omyłki, to jako podstawę opodatkowania należy potraktować rzeczywisty obrót, po uwzględnieniu rabatu, zwrotu towaru czy też po skorygowaniu pomyłki. Co za tym idzie brak jest podstaw do uzależniania obniżenia podstawy opodatkowania od posiadania przez podatnika dowodu doręczenia faktury korygującej kontrahentowi. Prawo do zmniejszenia obrotu o kwotę udzielonego rabatu, zwróconego towaru, powstaje z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę wysokości obrotu. Wystawienia faktury korygującej oraz jej doręczenie klientowi a następnie dołączenie do posiadanej dokumentacji dowodu odbioru faktury korygującej przez klienta jest jedynie wymogiem technicznym, a nie warunkiem powstania prawa do zmniejszenia obrotu, a w konsekwencji, zmniejszenia podatku VAT.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze zarówno orzecznictwo ETS, jak i orzecznictwo sądów krajowych przyjąć należy, iż jej stanowisko jest w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1. w przypadku eksportu towarów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz dostawy towarów, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
2. wobec nabywców, na których rzecz jest dokonywana sprzedaż: energii elektrycznej i cieplnej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego – dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Przepisy ust. 1 i 2 – na mocy § 13 ust. 3 rozporządzenia – stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny – w myśl ust. 2 powołanego wyżej przepisu – powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność w zakresie handlu towarami. w ramach działalności znaczna część towarów sprzedawana jest do sieci handlowych. Spółka wystawia dużą ilość faktur dokumentujących sprzedaż towarów oraz faktur korygujących do faktur pierwotnych. Przyczynami wystawiania faktur korygujących są np. udzielone rabaty, zwroty towarów czy też pomyłki. Faktury korygujące są z reguły wysyłane pocztą z prośbą o odesłanie podpisanego egzemplarza faktury. z reguły podpisane faktury korygujące nie są odsyłane, a jeżeli są odsyłane to ze znacznym opóźnieniem. Niektórzy nabywcy z kolei wyrażają zgodę tylko na przesyłanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Spółka wskazała, iż z uwagi na okoliczność, iż nabywcy towarów otrzymujący faktury korygujące nie odsyłają podpisanych faktur i często w żaden sposób nie potwierdzają faktu odbioru faktury korygującej, w świetle zapisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 29 ust. 4a i 4c) nie ma ona prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, co naraża ją na nieuzasadnione straty. Jednakże w opinii Spółki art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jest sprzeczny z prawem wspólnotowym, a zatem nie może skutecznie nakładać na podatników obowiązku posiadania dowodu odbioru faktury korygującej.

Odnosząc się do powyższego tut. Organ pragnie przywołać przepis art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l Nr 347 poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, który stanowi, iż zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem (…). Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży detalicznej włącznie.

Stosownie do art. 73 Dyrektywy 112, podstawa opodatkowania w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług, innych niż wymienione w artykułach 74-77, obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę, które dostawca albo usługodawca otrzymał od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej z tytułu tych czynności, włączając subwencje bezpośrednio związane z ich ceną.

W myśl art. 90 Dyrektywy 112, w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązywania się z płatności lub w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Wskazane przepisy art. 73 i 90 określają w sposób ogólny podstawę opodatkowania, nie wskazując szczegółowych zasad lub ograniczeń dla państw członkowskich w celu jego implementacji, tym bardziej dotyczących korygowania tej podstawy.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż z chwilą wstąpienia państwa członkowskiego do struktur Unii Europejskiej, zobowiązuje się ono do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii Europejskiej stosowane są w krajach członkowskich przez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy jednak zauważyć, że o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie, co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty.

Biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż w sytuacji braku potwierdzenia odbioru faktury korygującej Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia podatku należnego. Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury.

Ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Zatem, potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż brak potwierdzenia odbioru faktury korygującej uniemożliwia Zainteresowanemu obniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.