INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki budowlanej. Dnia 31 maja 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2001 Wnioskodawca zakupił w Gminie D. ok. 5 hektarów gruntów rolnych z zamiarem wykorzystywania ich do celów rolniczych. W roku 2004 Gmina bez wniosku i udziału Zainteresowanego przekształciła ok. 80 arów z gruntów rolnych na grunty budowlane. Jako, że od 2003 r. do 2010 r. Wnioskodawca odbywał karę pozbawienia wolności, grunty te nigdy nie były uprawiane ani dzierżawione. Po wyjściu z zakładu karnego w roku 2010, nie mając pracy ani środków do życia a posiadając liczne zobowiązania m. in. alimentacyjne, Wnioskodawca grunt budowlany podzielił na 5 działek, z których jedną w marcu 2010 r. sprzedał, jedną przeznaczył pod budowę własnego domu - rozpoczynając starania o pozwolenie na budowę – a pozostałe 3 działki ma zamiar sprzedać.

Zainteresowany uzyskując informacje w Urzędzie Skarbowym, iż mając zamiar sprzedać więcej niż 1 działkę, powinien zarejestrować się jako czynny podatnik podatku VAT, dokonał w dniu x 2010 r. zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Zainteresowany nadmienia, że nigdy nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Dnia 31 maja 2010 r. Zainteresowany uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, iż na wymienionym we wniosku gruncie nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Nigdy nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości, a także nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ww. ustawy o podatku VAT. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Obecnie od dnia 4 maja 2010 r. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, na podstawie wpisu nr 210309 Urzędu Miejskiego we W. Jest to jedyne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z faktem, iż Zainteresowany zamierza wybudować na jednej z działek budynek dla siebie planuje dokonać uzbrojenia ww. działek. Obecnie według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego grunt ten figuruje jako grunt budowlany. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych zarówno o charakterze rolnym jak i przeznaczonym pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedanej działki Wnioskodawca miał obowiązek naliczyć i odprowadzić podatek VAT, czy też obrót tą nieruchomością podatkowi VAT nie podlegał...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Zainteresowany nie nabył jej w celu odsprzedaży lecz dla celów prywatnych. Do sprzedaży Wnioskodawcę zmusiła trudna sytuacja osobista, a podział gruntu jedynie czynność tą ułatwił.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w roku 2001 zakupił w Gminie D. ok. 5 hektarów gruntów rolnych z zamiarem wykorzystywania ich do celów rolniczych. W roku 2004 Gmina przekształciła ok. 80 arów z gruntów rolnych na grunty budowlane. Wnioskodawca przedmiotowy grunt podzielił na 5 działek, z których jedną w marcu 2010 r. sprzedał, jedną przeznaczył pod budowę własnego domu, a pozostałe 3 działki ma zamiar sprzedać. Na wymienionym we wniosku gruncie nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy, i nigdy nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Ponadto, w związku z faktem, iż Zainteresowany zamierza wybudować na jednej z działek budynek dla siebie, planuje dokonać uzbrojenia ww. działek. Obecnie według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego grunt ten figuruje jako grunt budowlany. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej dostaw nieruchomości gruntowych zarówno o charakterze rolnym jak i przeznaczonym pod zabudowę. W momencie składania wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Obecnie od dnia x 2010 r. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, na podstawie wpisu nr x Urzędu Miejskiego. Zainteresowany – na postawie informacji Urzędu Skarbowego dokonał w dniu x 2010 r. zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Uwzględniając treść przytoczonych przepisów oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonaną dostawę działki budowlanej winien był opodatkować podatkiem od towarów i usług. Za uznaniem dokonanej czynności za podlegającą opodatkowaniu przemawia to, iż Wnioskodawca będzie realizował dostawy działek budowlanych w sposób częstotliwy, a dokonując podziału nieruchomości Zainteresowany wykazał zamiar dokonania transakcji wielokrotnie (powtarzalnie). Nie bez znaczenia jest tu również fakt, iż Wnioskodawca dokona prac w zakresie uzbrojenia działek (co niewątpliwie wpływa na rynkową atrakcyjność i wartość nieruchomości).

Ponadto, Zainteresowany nabył nieruchomość na podstawie umowy kupna–sprzedaży i początkowo planował na niej prowadzenie działalności rolniczej. W związku jednak z trudną sytuacją osobistą powstałą po stronie Wnioskodawcy działalności takiej nie rozpoczął. W związku ze zmianą planów odnośnie wykorzystania gruntu w działalności rolniczej, Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na działki budowlane. Skutkiem takiej aktywności Wnioskodawcy utworzonych zostało 5 działek przeznaczonych pod zabudowę, względem których następnie Wnioskodawca podejmie prace w zakresie uzbrojenia w media. Aktywność Zainteresowanego przekłada się zatem także na zwiększenie atrakcyjności rynkowej działek. W konsekwencji Wnioskodawca zbędzie grunty przeznaczone i przygotowane do zabudowy.

Należy ponadto zauważyć, iż z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika aby nabycie gruntu nastąpiło w celu zaspokajania wyłącznie potrzeb osobistych. Świadczy o tym chociażby wielkość gospodarstwa (5 ha) oraz wskazany przez Wnioskodawcę zamiar wykorzystywania go do celów rolniczych (do których de facto w żadnym momencie grunt nie był wykorzystywany).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Zainteresowany wykorzysta działki – uznane przez ustawę o podatku od towarów i usług za towar – w sposób zorganizowany dla celów zarobkowych. Podjęte przez Wnioskodawcę w tym celu czynności cechują się powtarzalnym i częstotliwym charakterem. W ten sposób Zainteresowany wypełni definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, i wystąpi – w związku z dostawą działek budowlanych – w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

W rezultacie dostawa przedmiotowej działki podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów – ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych – art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Odnosząc się ponownie do opisu stanu faktycznego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie zakupiony grunt został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego skutkiem czego nieruchomości te są przeznaczone na cele budowlane.

Mając na względzie powyższe tut. Organ wyjaśnia, iż dostawa działek budowlanych, które miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przeznaczył na cele budowlane, nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. To z kolei skutkuje obowiązkiem opodatkowania takich dostaw podstawową, tj. 22% stawką podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonaną dostawą działki budowlanej wydzielonej z posiadanej nieruchomości wyczerpał przesłanki działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy. Ponadto transakcja ta ze względu na przeznaczenie nieruchomości na cele budowlane nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. To z kolei obliguje Wnioskodawcę do naliczenia oraz odprowadzenia podatku VAT.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży działki budowlanej w stanie faktycznym sprawy. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych o cechach zdarzenia przyszłego zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-360/10-5/MK z dnia 18 czerwca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.