INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 6 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie księgowania faktur korygujących– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie księgowania faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą od 1 lipca 2008 sklasyfikowaną pod numerem PKD 4711Z jako „sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych”, w formie spółki cywilnej dwóch osób fizycznych. Od czerwca 2009 roku wspólnicy są jednocześnie małżeństwem.

Wspólnicy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną i płacą 19% podatek liniowy.

W sklepie jest bardzo duży asortyment towarów o różnych terminach przydatności do spożycia. W związku z częstymi zwrotami towarów, które następują z rożnych przyczyn, otrzymywanych jest wiele faktur korygujących, w przypadku których powstają często wątpliwości co do prawidłowości ich księgowana. I tak w miesiącu listopadzie 2009 roku zakupiono artykuły spożywcze o trzymiesięcznym terminie przydatności do spożycia. W miesiącu styczniu 2010 zwrócono niesprzedany towar, który uległ przeterminowaniu producentowi w dowód czego otrzymano od niego fakturę korygującą na zmniejszenie. Zakupione w listopadzie 2009 artykuły spożywcze zostały ujęte w spisie towarów handlowych na koniec roku podatkowego czyli na 31 grudnia 2009 r. Przedmiotową fakturę korygującą na zwrot artykułów spożywczych zaksięgowano w miesiącu, w którym towary zastały faktycznie zwrócone, czyli w miesiącu styczniu 2010 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wspólnicy postąpili prawidłowo ujmując fakturę korygującą dotyczącą zwrotu towaru zakupionego w 2009 roku w styczniu 2010, czyli w momencie faktycznego zwrotu przedmiotowych towarów handlowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22 ust 6b updof dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodu jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. W omówionej wyżej sytuacji datą księgowania będzie data wystawienia faktury korygującej przez dostawcę. Powołując się jednocześnie na ust. 10 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia w sprawie prowadzenia pkpir, kolumna 10 księgi jest przeznaczona do wpisywania w niej zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Definicję ceny zakupu zawiera natomiast par. 3 pkt 2 przytoczonego rozporządzenia. Na jego podstawie ceną zakupu jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku w momencie ich nabycia pomniejszone o podatek od towarów i usług podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami. Otrzymując fakturę na zakup artykułów spożywczych, właściciele musieli ją zaksięgować w kolumnie 10 księgi z wartościami i ilościami wykazanymi w otrzymanej fakturze. Dopiero otrzymanie faktury korygującej na zwrot towaru zobowiązuje właścicieli spółki do zmniejszenia wartości wykazanych w kolumnie 10 księgi w miesiącu faktycznego zwrotu towarów (styczeń 2010). Cofnięcie się ze zmniejszeniem do okresu zaksięgowania faktury pierwotnie (listopad 2009) byłoby zniekształceniem obrazu bilansowego, gdyż na dzień sporządzania spisu z natury towarów handlowych tj. 31 grudnia 2009 ww. towar faktycznie pozostawał na magazynie, więc nie można uznać że go nie było księgując zwrot towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 6b cyt. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zauważyć należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowanych zdarzeń gospodarczych.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

Moment ujęcia zakupu towarów handlowych w księdze przychodów i rozchodów określa § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, w myśl którego zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wspólnicy w styczniu 2010 roku zwrócili dostawcy zakupione w listopadzie 2009 roku towary handlowe, które uległy przeterminowaniu. W związku z tym w styczniu od dostawcy otrzymano fakturę korygującą na zmniejszenie. Takie faktury należy księgować na bieżąco. W przedstawionej sytuacji pierwotna faktura prawidłowo dokumentowała zaistniały wówczas stan faktyczny. Zwrot towarów handlowych nastąpił w styczniu 2009 roku, a zatem operację tę należało zaksięgować w momencie wystawienia faktury korygującej.

Reasumując, momentem ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów korekty kosztów uzyskania przychodów, związanych ze zwrotem przeterminowanych towarów do dostawcy jest data wystawienia faktury korygującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.