INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009r. (data wpływu 31 grudnia 2009r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Gmina) wydzierżawia grunty, będące jej własnością, do tymczasowego wykorzystania na cele rolnicze, w tym:

• uprawy rolnicze,
• uprawy ogrodnicze,
• łąki i pastwiska,
• uprawy ogrodnicze pod osłonami,
• pasieki pszczele.
  
  

Gmina za dzierżawę nalicza czynsz zgodnie ze stawkami czynszu zawartymi w Zarządzeniu Prezydenta Miasta. Gmina stosuje do wyżej opisanych umów zwolnienie z podatku od towarów i usług - na podstawie § 13 ust 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Za podstawę zwolnienia od podatku VAT Gmina przyjmuje faktyczny sposób wykorzystywania dzierżawionej nieruchomości (a nie przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego miasta), który to ma istotne znaczenie w przypadku podejmowania decyzji co do zasadności zawarcia umowy oraz ustalenia okresu na jako umowa ma być zawarta. Sposób wykorzystania nieruchomości w tych przypadkach zwykle nie odzwierciedla zapisów w planie, bądź nie można ustalić ich przeznaczenia z uwagi na brak planu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.), Wnioskodawca wskazał, iż

1. Grunty gminne wydzierżawiane z przeznaczeniem pod uprawy rolnicze, łąki, pastwiska i pasieki są gruntami niezabudowanymi. Natomiast w przypadku upraw ogrodniczych pod osłonami występuje zabudowa niezbędna dla prowadzenia tych upraw tj. szklarnie, tunele foliowe, kotłownie.
2. Podejmując decyzję o sposobie zadysponowania daną parcelą czyli m.in. o jej wydzierżawieniu z przeznaczeniem na określony cel Gmina opiera się na postanowieniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz klasyfikacji użytków określonej w rejestrze gruntów i budynków. Jednakże sposób użytkowania nieruchomości wskazany w umowie dzierżawy nie zawsze odpowiada zapisom planu oraz zapisom w rejestrze gruntów.
3. Dzierżawcy gruntów, przeznaczonych zgodnie z umową dzierżawy na cele rolne, są zobowiązani do opłacania podatku rolnego w przypadku, gdy wydzierżawiony grunt w ewidencji gruntów jest określony jako grunt rolny. W przeciwnym wypadku dzierżawca zobowiązany jest do uiszczenia podatku od nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina prawidłowo stosuje § 13 ust 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, tj. zwolnienie od podatku VAT kierując się zapisem w umowie dzierżawy o przeznaczeniu gruntu na cele:

• uprawy rolnicze,
• uprawy ogrodnicze,
• - łąki i pastwiska,
• uprawy ogrodnicze pod osłonami,
• pasieki pszczele...
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina postępuje prawidłowo stosując zwolnienie od podatku od towarów i usług w zakresie dzierżawy gruntów na cele rolnicze (uprawy rolnicze, uprawy ogrodnicze, łąki i pastwiska, uprawy ogrodnicze pod osłonami, pasieki pszczele) - na podstawie § 13 ust 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów - biorąc pod uwagę, iż o przeznaczeniu gruntu decyduje umowa zawarta pomiędzy stronami, a dzierżawca nie może w inny sposób korzystać z dzierżawionego gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od wykonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez umowę dzierżawy, zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków (693 § 2).

Z powyższej definicji wynika, iż umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

Dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1336).

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r., kwestie regulowane wskazanym wyżej przepisem § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., rozstrzyga analogicznie brzmiący przepis § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”. W art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę zapis powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystywany do wyżej wymienionej działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W sytuacji, gdy dla danego terenu miasto lub gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzji o warunkach zabudowy, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualne zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

W świetle powyższego, o przeznaczeniu dzierżawionego gruntu na cele rolnicze decyduje zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo jego aktualne wykorzystanie w działalności rolniczej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wydzierżawia grunty, będące jej własnością, do tymczasowego wykorzystania na cele rolnicze, w tym:

• uprawy rolnicze,
• uprawy ogrodnicze,
• łąki i pastwiska,
• uprawy ogrodnicze pod osłonami,
• pasieki pszczele.
  
  

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 marca 2010r. (data wpływu 22 marca 2010r.), Wnioskodawca wskazał, iż

1. Grunty gminne wydzierżawiane z przeznaczeniem pod uprawy rolnicze, łąki, pastwiska i pasieki są gruntami niezabudowanymi. Natomiast w przypadku upraw ogrodniczych pod osłonami występuje zabudowa niezbędna dla prowadzenia tych upraw tj. szklarnie, tunele foliowe, kotłownie.
2. Podejmując decyzję o sposobie zadysponowania daną parcelą czyli m.in. o jej wydzierżawieniu z przeznaczeniem na określony cel Gmina opiera się na postanowieniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz klasyfikacji użytków określonej w rejestrze gruntów i budynków. Jednakże sposób użytkowania nieruchomości wskazany w umowie dzierżawy nie zawsze odpowiada zapisom planu oraz zapisom w rejestrze gruntów.
3. Dzierżawcy gruntów, przeznaczonych zgodnie z umową dzierżawy na cele rolne, są zobowiązani do opłacania podatku rolnego w przypadku, gdy wydzierżawiony grunt w ewidencji gruntów jest określony jako grunt rolny. W przeciwnym wypadku dzierżawca zobowiązany jest do uiszczenia podatku od nieruchomości.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż w niniejszej sprawie przy dzierżawie gruntów na cele rolnicze, o ile faktycznie wykorzystane są pod uprawy rolnicze, uprawy ogrodnicze, łąki i pastwiska, uprawy ogrodnicze pod osłonami, pasieki pszczele, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r.) oraz § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r.).

Natomiast w przypadku gdy wraz z gruntem będą dzierżawione budynki i budowle, wskazane wyżej zwolnienie nie znajdzie zastosowania do dzierżawy budynków i budowli.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Gmina może skorzystać ze zwolnienia od podatku, ponieważ istotnym dla określenia celu przeznaczenia gruntu jest jego aktualne wykorzystanie (zgodnie z zawartą umową dzierżawy), należało uznać za prawidłowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.