INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

• w części dotyczącej możliwości zastosowania 50% kosztów – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej momentu, od którego można zastosować 50% koszty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 29 kwietnia 2010 r. znak ILPB1/415-290/10-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 maja 2010 r., a w dniu 17 maja 2010 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 maja 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zatrudnia w swojej firmie pracownika na pełnym etacie na stanowisku kamerzysta – montażysta.

W rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), w wyniku jego pracy powstaje utwór o indywidualnym charakterze, w postaci filmu, zatem wykonuje czynności o twórczym charakterze.

Artykuł 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Koszty te należy obliczyć od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz chorobowe i tym samym pracodawca w stosunku do ww. wynagrodzenia ma prawo zastosować 50% koszty uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy podatnik nie korzysta z urlopu oraz nie jest w okresie choroby.

W uzupełnieniu wniosku podano, iż opis wykonywanej pracy przez pracownika nastanowisku operator kamery/montażysta przedstawia się następująco:

1. Pracownik nagrywa za pomocą kamery zlecone firmie Wnioskodawczyni uroczystości, są to: śluby, Komunie Święte, Chrzty Święte, teledyski. Każda z uroczystości jest nagrywana według reżyserii lub własnej koncepcji kamerzysty.
2. Pracownik montuje zlecony materiał filmowy. Obróbka nagrania polega na:
   1. stworzeniu atmosfery wzruszenia, żartu, rozbawienia widza,
   2. zwrócenie uwagi widza nad szczegółami np.: ukazanie pięknych widoków wokół miejsca uroczystości, wystroju kościoła, sali weselnej,
   3. zwraca uwagę na te momenty, które dostrzegło mało osób wprowadzając w ten sposób efekt zaskoczenia i zainteresowania widza,
   4. widz oglądając ten film jest zainteresowany oraz dokładnie wie, co się wydarzyło na uroczystości. Jest zachowana chronologia zdarzeń.
3. W wyniku pracy powstaje zwykle film trwający min. 3 godz. tj. w przypadku wesela.
   
   

Pracownik tworzy utwory na rzecz pracodawcy od dnia xx sierpnia 2009 r. i są to utwory w 100% artystyczne, które pokrywają cały czas jego pracy.

Wnioskodawczyni podała ponadto, iż jej pracownik przyczynił się do wzrostu przychodu firmy, który w tym roku szacuje, że będzie wyższy o co najmniej 30% w porównaniu z rokiem ubiegłym. Zainteresowana jest zadowolona z pracy wykonanej przez pracownika i myśli o przedłużeniu umowy o pracę. Ma nadzieję, że w przyszłości będzie w stanie tworzyć nowe stanowiska pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy poprawnym będzie skorzystanie przez Wnioskodawczynię w stosunku do wynagrodzenia pracownika z 50% kosztów uzyskania przychodów wobec jego pracy...
2. Od kiedy Wnioskodawczyni wolno będzie – lub nie, korzystać z odliczania kosztów w wysokości 50% od wynagrodzenia pracownika...

Zdaniem Wnioskodawczyni, od nowego roku podatkowego, tj. od stycznia 2010 roku wolno będzie odliczać 50% koszty uzyskania przychodów od wynagrodzenia pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania 50% kosztów,
• za nieprawidłowe w części dotyczącej momentu, od którego można zastosować 50% koszty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonane są prace twórcze, czy to będzie umowa o pracę czy też umowa o dzieło lub zlecenia, nie ma znaczenia dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu, zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy. W myśl powołanego przepisu, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od dnia xx sierpnia 2009 r. zatrudnia pracownika, który tworzy utwory w rozumieniu przepisów ww. ustawy na rzecz pracodawcy i są to utwory w 100% artystyczne, które pokrywają cały czas jego pracy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w stosunku do ww. przychodów należy stosować 50% koszty uzyskania przychodu przewidziane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu z tytułu wynagrodzeń pracownika należy uznać za prawidłowe, jeżeli praca wykonywana przez pracownika ma charakter twórczy tzn. niepowtarzalny, indywidualny oraz spełniała przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, ww. ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Nieprawidłowym jest stwierdzenie Wnioskodawczyni, iż z tytułu wynagrodzeń pracownika będzie można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów dopiero od stycznia 2010 r. skoro pracownik jest zatrudniony od xx sierpnia 2009 r., a charakter wykonywanej przez niego pracy jest cały czas ten sam. W takiej sytuacji możliwość zastosowania kosztów we wspomnianej wysokości przysługuje bowiem już od momentu, kiedy pracownik zaczął wykonywać czynności, w wyniku których powstaje utwór.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.