Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-158/12/MS
z 24 maja 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012r. (data wpływu 9 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2012r. (data wpływu 18 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę (w ramach organizowanych kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych oraz szkoleń i kursów) szkoleń w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej skierowanych do:

• lekarzy i ratowników medycznych – jest prawidłowe,
• pielęgniarek i innego personelu medycznego oraz do osób delegowanych przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z dnia 2 lutego 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę (w ramach organizowanych kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych oraz szkoleń i kursów) szkoleń w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej skierowanych do:

• lekarzy i ratowników medycznych,
• pielęgniarek i innego personelu medycznego oraz do osób delegowanych przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 maja 2012r. (data wpływu 18 maja 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-158/12/MS z dnia 2 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest interdyscyplinarnym Stowarzyszeniem Naukowym propagującym standardy resuscytacji. Celem i zadaniem statutowym Wnioskodawcy jest rozwijanie wiedzy na temat ratowania ludzkiego życia, przez poprawę standardów resuscytacji w Polsce, oraz promocji i koordynacji praktycznej aktywności instytucji zainteresowanych realizacją metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej. Swoje cele statutowe Wnioskodawca realizuje między innymi poprzez:

• organizację kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych,
• organizowanie szkoleń i kursów, oraz prowadzenia poradnictwa, konsultacji i ekspertyz w zakresie resuscytacji.
  
  

Zgodnie ze statutem Wnioskodawca może prowadzić działalność gospodarczą między innymi w zakresie - pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane - PKD 85.59.B.

Podklasa ta obejmuje między innymi kursy udzielania pierwszej pomocy.

W kongresach, zjazdach, konferencjach, spotkaniach naukowych oraz szkoleniach i kursach organizowanych przez Wnioskodawcę, uczestniczą lekarze, ratownicy medyczni, pielęgniarki i inny personel medyczny, a także osoby delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie bhp, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy.

Uczestnicy wyżej wymienionych form szkolenia otrzymują stosowne certyfikaty, świadectwa lub inne zaświadczenia potwierdzające udział lub ukończenie szkolenia w danym zakresie.

Za udział w ww. formach kształcenia personel medyczny otrzymuje dodatkowo stosowne punkty edukacyjne określone w odrębnych przepisach.

Udział we wskazanych wyżej formach szkolenia dla uczestników jest odpłatny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 września 2002r. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Pomimo, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie kształcenia, to nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe obejmujące szkolenia, kursy, sympozja, narady stanowią usługi kształcenia i doskonalenia zawodowego. Szkolenia te stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika. Szkolenia te stanowią formę uaktualnienia wiedzy dla celów zawodowych. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów - § 3 pkt 2, 4 (Dz. U. Nr 231, poz. 2326) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych - § 2 pkt 2, 3, § 4, 5 pkt 1, 4 (Dz. U. Nr 112, poz. 775) udział dla personelu medycznego we wcześniej wskazanych formach doskonalenia zawodowego spełnia warunki określone w wyżej wskazanych rozporządzeniach Ministra Zdrowia. Dodatkowo personel medyczny za udział w szkoleniu otrzymuje punkty edukacyjne określone ww. rozporządzeniach, potwierdzające podniesienie kwalifikacji zawodowych. Również Kodeks pracy w dziale X Bezpieczeństwo i Higiena Pracy, rozdział VIII Szkolenie, nakłada na pracowników i osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i higienę pracy obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji i umiejętności w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Świadczone przez Wnioskodawca usługi doskonalenia zawodowego nie są finansowane ze środków publicznych. Opłaty związane z udziałem w szkoleniu uczestnik ponosi osobiście lub przez podmiot delegujący uczestnika na szkolenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie działalności edukacyjnej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do działalności szkoleniowej działalność ta może korzystać ze zwolnienia od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług mogą korzystać usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Należy podkreślić, że szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę spełniają ww. warunki artykułu ustawy. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326), oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 775), udział dla personelu medycznego we wcześniej wskazanych formach doskonalenia zawodowego spełnia warunki określone w ww. wskazanych rozporządzeniach Ministra Finansów.

Dodatkowo personel medyczny otrzymuje punkty edukacyjne określone w wyżej wymienionych rozporządzeniach, potwierdzające podniesienie kwalifikacji zawodowych. Również Kodeks Pracy w dziale X Bezpieczeństwo i Higiena Pracy, rozdział VIII Szkolenie, nakłada na pracowników i osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i higienę pracy obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji i umiejętności w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Również i w tym przypadku działalność szkoleniowa realizowana przez Wnioskodawcę spełnia wymagania w tym zakresie. W związku z tym należy stwierdzić, że formy edukacyjne organizowane przez Wnioskodawcę spełniają warunki zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług korzystają ze zwolnienia z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę (w ramach organizowanych kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych oraz szkoleń i kursów) szkoleń w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej:

• skierowanych do lekarzy i ratowników medycznych – za prawidłowe,
• skierowanych do pielęgniarek i innego personelu medycznego oraz do osób delegowanych przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż prowadzone przez Wnioskodawcę w ramach organizowanych kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych oraz szkoleń i kursów szkolenia w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej, w których uczestniczą lekarze, ratownicy medyczni, pielęgniarki i inny personel medyczny, a także osoby delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Wnioskodawca stwierdził bowiem, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania oraz z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca posiadał status uczelni, jednostki naukowej Polskiej Akademii Nauk czy jednostki badawczo-rozwojowej.

Należy zauważyć, iż powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują również zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi w ramach organizowanych kongresów, zjazdów, konferencji i innych spotkań naukowych oraz szkoleń i kursów szkolenia w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej, w których uczestniczą lekarze, ratownicy medyczni, pielęgniarki i inny personel medyczny, a także osoby delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy.

Wnioskodawca wskazał, że szkolenia te stanowią nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestnika, stanowią one formy uaktualnienia wiedzy do celów zawodowych.

W świetle powyższego uznać należy, że szkolenia te spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty ani też przedmiotowe szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.

Zatem analizując powyższe okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy o VAT lub z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przechodząc natomiast do analizy przedmiotowej sprawy pod kątem zwolnienia usług szkoleniowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT podkreślenia wymaga, że niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o wskazany przez Wnioskodawcę w treści wniosku stan faktyczny, w szczególności jeśli chodzi o wskazane przez Wnioskodawcę przepisy innych gałęzi prawa niż prawo podatkowe, bowiem organ wydający interpretacje jest związany wyłącznie opisem przedstawionym przez Wnioskodawcę w treści wniosku i nie jest uprawniony do samodzielnego uzupełniania czy modyfikowania stanu faktycznego.

Jako przepisy, z których mają wynikać formy i zasady w oparciu o które wskazane we wniosku szkolenia mają się odbywać Wnioskodawca wskazał rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326), rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 775) oraz ustawę z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) - dział X Bezpieczeństwo i Higiena Pracy, rozdział VIII Szkolenie.

Odnosząc się do zagadnienia ewentualnego zwolnienia od podatku usług szkolenia zawodowego należy mieć na uwadze, że okoliczność, iż przepisy nakładają na określone grupy zawodowe obowiązek doskonalenia zawodowego, nie jest wystarczającą przesłanką do zwolnienia usług kształcenia od podatku od towarów i usług. Dla objęcia usług kształcenia zawodowego zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług konieczne jest, by przepisy regulowały formy i zasady tego kształcenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006r., Nr 191, poz. 1410 ze zm.) ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia.

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób i zakres doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, uwzględniając aktualny stan wiedzy i praktyki medycznej (ust. 2).

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 775), które to zgodnie z § 1 określa:

1. formy doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, zwanego dalej "doskonaleniem zawodowym";
2. sposób i zakres doskonalenia zawodowego.
   
   

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia doskonalenie zawodowe jest realizowane w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kursu doskonalącego;
2. seminarium;
3. samokształcenia.
   
   

W myśl § 3 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia kurs doskonalący jest formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności z zakresu ratownictwa medycznego.

Kurs doskonalący jest realizowany według programu nauczania zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniającego zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 8, opracowanego przez zespół ekspertów, legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w zakresie medycyny ratunkowej, powołany przez Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, działającego na podstawie odrębnych przepisów (ust. 2).

Kurs doskonalący jest prowadzony w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej i jest zakończony egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem nauczania, o którym mowa w ust. 2 (ust. 3).

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia przebieg doskonalenia zawodowego dokumentuje się w karcie doskonalenia zawodowego, zwanej dalej "kartą doskonalenia".

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia karta doskonalenia zawiera:

1. imię i nazwisko ratownika medycznego;
   
2. nazwę i pieczątkę podmiotu zatrudniającego;
   
3. datę wydania i numer dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu ratownika medycznego;
   
4. datę rozpoczęcia okresu edukacyjnego;
   
5. informacje dotyczące przebiegu doskonalenia zawodowego:
   1. formę kształcenia,
   2. nazwę i adres organizatora kształcenia,
   3. czas trwania kształcenia, z uwzględnieniem liczby godzin zajęć edukacyjnych,
   4. temat kształcenia, wraz z wykazem medycznych czynności ratunkowych realizowanych w trakcie kształcenia,
   5. liczbę uzyskanych punktów edukacyjnych,
   6. podpis organizatora kształcenia.
   
   

Ratownik medyczny załącza do karty doskonalenia dokumenty potwierdzające zrealizowanie danej formy doskonalenia zawodowego (ust. 3).

Karta doskonalenia z wymaganymi wpisami oraz dokumentami, o których mowa w ust. 3, stanowi dowód odbycia doskonalenia zawodowego i jest przedstawiana podmiotowi zatrudniającemu (ust. 4).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 277, poz. 1634 ze zm.) lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2).

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. z 2004r., nr 231, poz. 2326 ze zm.) doskonalenie zawodowe lekarza obejmuje aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", nabywanie umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, zwane dalej "umiejętnością", oraz doskonalenie w innych formach kształcenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 i 3 ww. rozporządzenia dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza polega na stałej aktywności zawodowej. Lekarz potwierdza aktywność zawodową poprzez uzyskiwanie odpowiedniej liczby punktów edukacyjnych, obliczonych w ustalonych okresach rozliczeniowych.

W myśl § 3 pkt 2 i pkt 4 cytowanego wyżej rozporządzenia lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego m.in. poprzez udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej oraz udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia lekarz realizujący obowiązek doskonalenia zawodowego prowadzi indywidualną ewidencję przebiegu doskonalenia zawodowego, w formie "Ewidencji Doskonalenia Zawodowego", której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

"Ewidencję Doskonalenia Zawodowego" lekarz otrzymuje nieodpłatnie od okręgowej izby lekarskiej, której jest członkiem (ust. 2).

Lekarz przedstawia okręgowej radzie lekarskiej do wglądu "Ewidencję Doskonalenia Zawodowego" wraz z dokumentami stanowiącymi potwierdzenie odbycia określonych form doskonalenia zawodowego przed zakończeniem okresu rozliczeniowego (ust. 3).

Dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza okręgowa rada lekarska potwierdza przez dokonanie wpisu w okręgowym rejestrze lekarzy oraz w dokumencie "Prawo wykonywania zawodu lekarza" albo "Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty", w części "wpisy uzupełniające". Wzór wpisu do dokumentu prawa wykonywania zawodu stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia (ust. 4).

Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 4, dokonuje się na podstawie przedłożonej przez lekarza "Ewidencji Doskonalenia Zawodowego" oraz dokumentacji potwierdzającej odbycie określonych form doskonalenia zawodowego (ust. 5).

Liczbę punktów edukacyjnych odpowiadających poszczególnym formom doskonalenia zawodowego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia (ust. 6).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia dopełnienie przez lekarza obowiązku doskonalenia zawodowego rozlicza się w następujących po sobie okresach rozliczeniowych obejmujących 48 miesięcy.

Ustala się, że lekarz dopełnia obowiązku doskonalenia zawodowego, o którym mowa w § 2 ust. 2, jeżeli w okresie rozliczeniowym uzyskuje co najmniej 200 punktów edukacyjnych (ust. 2).

Uzyskanych punktów edukacyjnych ponad liczbę określoną w ust. 2 nie przenosi się na następny okres rozliczeniowy (ust. 3).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż specjalistyczne szkolenia z zakresu metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej (czynności wchodzących w zakres pierwszej pomocy), których odbiorcami są lekarze i ratownicy medyczni prowadzone przez Wnioskodawcę spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te mają na celu zdobycie odpowiednich uprawnień, które to pozwalają na wykonywanie danego zawodu.

Zasady i formy przeprowadzania ww. szkoleń zostały uregulowane we wskazanych przez Wnioskodawcę rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych oraz w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów. Oznacza to, że w odniesieniu do lekarzy i ratowników medycznych spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Jeśli natomiast ww. szkolenia skierowane są do innych niż ww. grup zawodowych, to Wnioskodawca nie wskazał odrębnych przepisów określających formy i zasady przeprowadzania szkoleń, zatem w przypadku braku takich regulacji w odrębnych przepisach szkolenia dla innych (pielęgniarki, i inny personel medyczny, a także osoby delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy) niż ww. grup zawodowych, nie będą korzystały ze zwolnienia.

Jednocześnie zauważyć należy, że wskazane przez Wnioskodawcę przepisy działu X Bezpieczeństwo i Higiena Pracy, rozdział VIII Szkolenie ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nie stanowią odrębnych przepisów określających formy i zasady przeprowadzania przez Wnioskodawcę szkoleń w zakresie resuscytacji skierowanych do pielęgniarek, innego personelu medycznego, a także do osób delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy.

Przepisy wskazanego Rozdziału VIII w dziale X Kodeksu pracy stanowią bowiem:

Art. 237² Minister Edukacji Narodowej jest obowiązany zapewnić uwzględnianie problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii w programach nauczania w szkołach, po uzgodnieniu zakresu tej problematyki z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.

Art. 237³ § 1 Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 2 Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenie pracownika przed dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę.

§ 2¹ Pracodawca jest obowiązany odbyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania ciążących na nim obowiązków. Szkolenie to powinno być okresowo powtarzane.

§ 3 Szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt pracodawcy.

Art. 237⁴ § 1 Pracodawca jest obowiązany zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.

§ 2 Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy.

§ 3 Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.

Art. 237⁵ Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Powyższe przepisy nie określają zatem form i zasad według jakich mają być przeprowadzane szkolenia, a jak już wcześniej w niniejszej interpretacji wskazano organ podatkowy nie może we własnym zakresie uzupełniać czy modyfikować stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę, w szczególności w zakresie przepisów innych gałęzi prawa niż prawo podatkowe. Uzupełnienie stanu faktycznego winno nastąpić przez Wnioskodawcę co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, bowiem pismem z dnia 2 maja 2012r. tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wskazania przepisów z których wynikają formy i zasady przeprowadzania szkoleń.

Organ podatkowy dokonując zatem oceny tego co podał Wnioskodawca stwierdza, że wskazane przez Wnioskodawcę odrębne przepisy adresowane są wyłącznie do lekarzy, lekarzy dentystów i ratowników medycznych, zatem tylko w odniesieniu do szkoleń dla tych osób określają formy i zasady tych szkoleń. Pozostałe osoby wymienione we wniosku nie zostały w tych rozporządzeniach wskazane, zatem nie można uznać, że w odniesieniu do nich przepisy określają formy i zasady szkolenia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż prowadzone specjalistyczne szkolenia z zakresu metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej, których odbiorcami są lekarze i ratownicy medyczni korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast specjalistyczne szkolenia z przedmiotowego zakresu, których odbiorcami są inne niż ww. osoby (tj. pielęgniarki i inny personel medyczny, a także osoby delegowane przez zakład pracy i instytucje, w których osoby te odpowiedzialne są za szkolenia w zakresie BHP, oraz udzielanie pierwszej pomocy w ramach obowiązków z racji wykonywanej pracy), nie korzystają ze zwolnienia od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie szkoleń specjalistycznych w zakresie metod resuscytacji krążeniowo-oddechowo-mózgowej należy uznać za:

• prawidłowe – w odniesieniu do lekarzy i ratowników medycznych,
• nieprawidłowe – w odniesieniu do osób innych niż lekarze i ratownicy medyczni.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku istnienia odrębnych przepisów określających formy i zasadny prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń, co do których w treści przedmiotowego wniosku takich przepisów nie wskazano) lub zmiany stanu prawnego.

Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że organ wydający interpretacje jest związany wyłącznie opisem przedstawionym przez Wnioskodawcę w treści wniosku i nie jest uprawniony do samodzielnego uzupełniania czy modyfikowania stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.