Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1517/12/MM
z 21 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 21 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2003 r. wnioskodawca dokonał zakupu udziału 1/2 nieruchomości lokalowej (mieszkania). Pozostałą część nabyła osoba nie spokrewniona z wnioskodawcą. Zakup całej nieruchomości został sfinansowany kredytem hipotecznym a częściowo gotówką. W dniu 27 marca 2007 r. wnioskodawca kupił od współwłaścicielki jej udział w nieruchomości. Cenę uregulował gotówką, a ponieważ od tej pory był jedynym właścicielem nieruchomości zaciągnął wyższy kredyt hipoteczny (w celu spłaty poprzedniego zaciągniętego przez wnioskodawcę i byłą współwłaścicielkę). Następnie w dniu 13 października 2008 r. całą nieruchomość wnioskodawca sprzedał. Środki ze sprzedaży nieruchomości przeznaczył na spłatę ww. kredytu hipotecznego oraz w pozostałej wartości na częściowe sfinansowanie zakupu kolejnej nieruchomości w dniu 19 grudnia 2008 r. Kolejną nieruchomość wnioskodawca nabył już wraz z małżonką i sfinansowana została (oprócz środków ze sprzedaży ww. mieszkania) kredytem hipotecznym. Bezpośrednio po sprzedaży przedmiotowego mieszkania wnioskodawca złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, że środki uzyskane zamierza przeznaczyć na własne potrzeby mieszkaniowe. Jednocześnie w akcie notarialnym było oświadczenie wnioskodawcy o tym, iż jest w nim zameldowany. Dodatkowo wnioskodawca posiada potwierdzenie zameldowania na pobyt stały z Urzędu Miasta w ww. mieszkaniu w okresie od 08 marca 2004 r. wydane w dniu 01 sierpnia 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z faktem nabycia 1/2 nieruchomości w 2003 r. a pozostałej części w 2007 r. wnioskodawca może skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej od całej kwoty (warunek złożenia oświadczenia w ciągu 14 dni od sprzedaży w 2008 r. został zachowany oraz wydatkowano środki na własne cele mieszkaniowe w postaci nabycia budynku mieszkalnego i spłaty kredytu mieszkaniowego - wartość wydatkowana w ciągu dwóch lat od dnia sprzedaży w całości wyczerpuje otrzymaną kwotę)?
2. Czy w związku ze złożeniem oświadczenia o wydatkowaniu całej kwoty na cel mieszkaniowy (brak wskazania w samym oświadczeniu informacji o uldze meldunkowej) i posiadaniu potwierdzenia zameldowania na pobyt stały od 2004 r. aż do momentu sprzedaży wnioskodawca ma prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej w związku z tym, iż 1/2 udziału w nieruchomości została nabyta dopiero w 2007 r.?
   
   

Ad. 1

Zdaniem wnioskodawcy, ulga mieszkaniowa przysługuje mu wyłącznie ze sprzedaży połowy nieruchomości (tej nabytej w 2003 r.) . Natomiast nie ma ona zastosowania dla drugiej połowy sprzedanej nieruchomości z powodu nabycia jej dopiero w 2007 r.

Ad. 2

Zdaniem wnioskodawcy, zostały spełnione warunki do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej, ponieważ złożył oświadczenie o zwolnieniu całego dochodu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Termin złożenia oświadczenia był do końca kwietnia następnego roku (dochował terminu nawet do 14 dni) i posiada dowody w postaci potwierdzenia zameldowania w okresie od 2004 r. do dnia kiedy był właścicielem (wydane w sierpniu 2008 r.) oraz w akcie notarialnym jest oświadczenie, iż jest w mieszkaniu zameldowany. Faktycznie w oświadczeniu złożonym przez wnioskodawcę nie jest powiedziane, że dochód częściowo korzysta ze zwolnienia w związku z ulgą mieszkaniową a częściowo w związku z meldunkową, jednak to nie zmienia faktu, iż spełnił warunki do tego zwolnienia. Obecnie zamierza złożyć oświadczenie będące sprostowaniem czy doprecyzowaniem poprzednio złożonego oświadczenia, jednak zgodnie z przepisami prawa cywilnego oświadczenie woli ma wywołać określony skutek (tu zwolnienie z podatku), a brak doprecyzowania podstawy prawnej przy posiadaniu dowodów nie powinien rodzić nieważności takiego oświadczenia w tym zakresie (ulga meldunkowa). Wobec powyższego brak stwierdzenia o skorzystaniu z ulgi meldunkowej nie powinien wykluczać zwolnienia podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2. Ocena stanowiska w zakresie pytania nr 1 została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że dla ustalenia opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości lub praw istotne znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2003 r. wnioskodawca w drodze kupna nabył udział 1/2 nieruchomości. Pozostały udział w 2007 r. wnioskodawca kupił od współwłaściciela stając się tym samym jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości.

W dniu 13 października 2008 r. nieruchomość została sprzedana przez wnioskodawcę.

Z uwagi na fakt, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio w części w 2003 r. oraz w 2007 r., to pięcioletni termin o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki nabył wnioskodawca.

W związku z powyższym cały przychód uzyskany w 2008 r. ze sprzedaży nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, ponieważ zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy zarówno od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w 2003 r. jak i udziału nabytego w 2007 r. nie upłynęło 5 lat.

Niniejsza interpretacja stanowi jednak wyłącznie o skutkach podatkowych sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w odniesieniu do udziału nabytego przez wnioskodawcę w 2007 r.

Zgodnie z powyższym wskazać należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości odpowiadający udziałowi 1/2 nabytemu w 2007 r. podlega opodatkowaniu według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Należy jednak zwrócić uwagę, że koszty odpłatnego zbycia poniesione przez wnioskodawcę dotyczą całej sprzedanej nieruchomości. To oznacza, że odliczyć od podlegającego opodatkowaniu według przepisów obowiązujących na dzień 31 grudnia 2008 r. przychodu będzie mógł 1/2 kosztów odpłatnego zbycia, gdyż pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 2003 r.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym 1/2 przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć o udokumentowany koszt nabycia udziału od byłej współwłaścicielki.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

-jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że każdy roczny okres zameldowania na pobyt stały uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W odniesieniu do osób, które uzyskały tego rodzaju przychody w 2008 r. termin do złożenia tego oświadczenia został przedłużony do 30 kwietnia 2009 r., co wynika z postanowień § 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 02 kwietnia 2008 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych (Dz. U. Nr 59 poz. 361).

W związku z powyższym przedmiotowe zwolnienie uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2008 r. najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2009 r.
  
  

Spełnienie tych warunków łącznie powoduje nabycie i zrealizowanie zwolnienia podatkowego.

Przy tym zaznaczyć należy, iż termin określony do złożenia ww. oświadczenia jest terminem prawa materialnego, który jest nieprzekraczalny i nie podlega przywróceniu. Oznacza to, że jeśli podatnik nie złoży w wymaganym terminie oświadczenia o tym, że spełnia warunki uprawniające go do skorzystania z ulgi meldunkowej lub też oświadczenie to zostanie złożone po upływie ustawowego terminu do jego złożenia, to samo zameldowanie w zbywanym lokalu na pobyt stały w okresie dłuższym niż 12 miesięcy, nie daje prawa do zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymóg złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia jest bowiem obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu lub budynku przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia.

W tej materii przepisy nie przewidują żadnych wyjątków. Oznacza to, że nie jest istotne z jakich powodów w terminie nie zostało złożone oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia. Brak tego oświadczenia złożonego w czasie określonym ustawą jest równoznaczny z brakiem prawa do zwolnienia. Organy podatkowe nie mają w tym zakresie prawa do żadnych decyzji uznaniowych dotyczących regulowania terminu do złożenia przedmiotowego oświadczenia.

Ze stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w przedmiotowym lokalu był zameldowany od 08 marca 2004 r. do dnia sprzedaży. Jednakże wnioskodawca nie złożył zgonie z wolą ustawodawcy stosownego oświadczenia. Wnioskodawca złożył jedynie oświadczenie o przeznaczeniu uzyskanego przychodu na własne cele mieszkaniowe, ponieważ 1/2 przychodu podlega opodatkowaniu według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. Zgodnie bowiem z art. 28 ust. 2a ustawy w ww. brzmieniu zasada ustalania i terminu płatności podatku nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania zbycia złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) czyli na tzw. cele mieszkaniowe.

Oświadczenie wnioskodawcy wyrażało zatem deklarację skorzystania z innego zwolnienia niż ulga meldunkowa. Bezzasadne jest stanowisko wnioskodawcy, w którym próbuje udowodnić, że złożone uprzednio oświadczenie o przeznaczaniu przychodu na cele mieszkaniowe daje mu podstawę do złożenia sprostowania celem doprecyzowania, że spełnia warunki do skorzystania z ulgi meldunkowej, skoro oświadczenie to w ogóle nie dotyczyło ulgi meldunkowej. W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca wskazał, że złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, iż środki uzyskane zamierza przeznaczyć na własne potrzeby mieszkaniowe. Bezsprzecznie z tak złożonego oświadczenia wynika, że podatnik zamierzał uzyskać prawo do zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości poprzez jego wydatkowanie na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r., a oświadczenie to nie dotyczyło ulgi meldunkowej.

Natomiast w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy poprzez samo złożenie oświadczenia o spełnieniu warunku zameldowania, podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży budynku lub lokalu mieszkalnego i nie ma znaczenia sposób wydatkowania tego przychodu. Zatem wnioskodawca deklarując w złożonym oświadczeniu, ze uzyskane ze sprzedaży środki zamierza przeznaczyć na własne potrzeby mieszkaniowe z pewnością deklarował chęć skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej, a nie ulgi meldunkowej, skoro w deklaracji tej nie wspomniał o warunku zameldowania, o spełnieniu którego to właśnie warunku oświadczenie ma zapewniać.

Oświadczenia dotyczące tzw. ulgi mieszkaniowej oraz tzw. ulgi meldunkowej są to dwa odrębne oświadczenia dające podatnikowi prawo do zwolnienia z opodatkowania przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie różnych zasad. W żadnym wypadku złożenie jednego z tych oświadczeń nie daje prawa do upatrywania się możliwości złożenia sprostowania czy doprecyzowania tego oświadczenia poprzez złożenie drugiego oświadczenia. Ponadto złożenie oświadczenia o przeznaczeniu przychodu ze sprzedaży na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje prawa do zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży na podstawie ulgi meldunkowej i odwrotnie.

Bez znaczenia jest również fakt, że z aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości wynika, że wnioskodawca w sprzedanym mieszkaniu był zameldowany. Informacja zawarta w akcie notarialnym nie stanowi oświadczenia o jakim mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podatnik ma złożyć we właściwym urzędzie skarbowym, a nie przed notariuszem w akcie notarialnym.

Mając zatem na uwadze przytoczone wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż wnioskodawca spełnił niewątpliwie wyłącznie jeden z warunków uprawniających do zwolnienia przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, gdyż w sprzedanym lokalu był zameldowany na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą jego zbycia, jednak nie daje mu to podstaw do twierdzenia, że z przedmiotowej ulgi może skorzystać.

Należy bowiem zauważyć – co wskazano powyżej – że sam fakt zameldowania przez podatnika w zbytym lokalu mieszkalnym, nie daje jeszcze podstaw do zastosowania „ulgi meldunkowej”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślić bowiem należy, że ustawodawca prawo do omawianego zwolnienia wiąże ze spełnieniem łącznie dwóch wskazywanych warunków, tj. odpowiedniego okresu zameldowania w zbywanym lokalu oraz złożenia w ustawowym terminie oświadczenia o spełnieniu warunków do tego zwolnienia.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. „Ulga meldunkowa” podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tylko określone zdarzenia prawne, bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Reasumując, w związku z tym, iż wnioskodawca nie złożył we wskazanym powyżej terminie, oświadczenia o spełnieniu warunków do przedmiotowego zwolnienia, w odniesieniu do przychodu ze zbycia udziału w budynku mieszkalnym nabytym w 2007 r. zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może mieć zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.