INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. nr ILPB1/415-184/10-2/AGr wezwano Zainteresowaną do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 kwietnia 2010 r., natomiast w dniu 28 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 26 kwietnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą (biuro rachunkowe) na zasadach ogólnych, prowadzi księgę przychodów i rozchodów, w której koszty ewidencjonuję metodą kasową. Zainteresowana jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT.

W dniu 30 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni zamówiła telefonicznie egzemplarz oprogramowania XXX dla biur rachunkowych za łączną kwotę 3.638,00 zł netto. Oprogramowanie składało się z 9 modułów, z czego 7 modułów (kasa/bank, faktury, księga handlowa, księga podatkowa, płace, środki trwałe, biuro rachunkowe) na jedno stanowisko komputerowe i 2 moduły (kasa/bank, księga podatkowa) na drugie stanowisko komputerowe, dwóch kluczy sprzętowych (jeden klucz dotyczy zakupionych siedmiu modułów na jedno stanowisko, drugi klucz dotyczy dwóch modułów na drugie stanowisko). Płatności za oprogramowanie Zainteresowana dokonała w całości w dniu 30 listopada 2009 r. Producentem oprogramowania jest firma XXX.

Oprogramowanie służy Zainteresowanej do prowadzenia księgowości jej działalności gospodarczej, jak również jest podstawowym narzędziem pracy w prowadzeniu księgowości działalności gospodarczej jej klientom. Z oprogramowania Wnioskodawczyni ma zamiar korzystać dłużej niż rok. Fakturę (z datą wystawienia 30 listopada 2009 r.) za oprogramowanie oraz usługę wdrożenia systemu u niej w biurze otrzymała pocztą w dniu 8 grudnia 2009 r. W dniu 14 grudnia 2009 r. konsultant firmy dostarczył Wnioskodawczyni zakupione w dniu 30 listopada 2009 r. oprogramowanie (tj. jedną płytę instalacyjną, dwa klucze sprzętowe oraz dwa „certyfikaty rejestracji oprogramowania") oraz zainstalował oprogramowanie na jej komputerach. Powyższe udokumentowane jest w protokole z wizyty konsultanta. Pracę w programie Zainteresowana rozpoczęła w dniu 15 grudnia 2009 r.

Z załączonych do nośnika programu „warunków korzystania z oprogramowania XXX wynika:

(...)
1. Przejście własności egzemplarza oprogramowania na nabywcę następuję pod warunkiem dokonania na rzecz sprzedawcy całej ceny pakietu oprogramowania określonej w dokumencie sprzedaży egzemplarza oprogramowania.
2. Nabywcy oprogramowania przysługuje prawo do korzystania z oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem i sposobem użytkowania pod warunkiem dokonania rejestracji oprogramowania w XXX, potwierdzonego przez XXX „certyfikatem rejestracji". Niniejsze certyfikaty zostały Zainteresowanej dostarczone wraz z płytą instalacyjną oprogramowania oraz kluczami sprzętowymi.Certyfikat jest potwierdzeniem legalności posiadania zakupionych dziewięciu modułów oprogramowania. W certyfikacie wymienione są oznaczenia zakupionych modułów, liczba stanowisk komputerowych na których mogą być wykorzystywane (każdy z modułów – na jednym stanowisku komputerowym) oraz okres ich gwarancji opiewający rok licząc od daty zakupu (datę upływu gwarancji określono na 30 listopada 2010 r.). Certyfikat posiada indywidualny numer ID ora PIN nabywcy oprogramowania, które to są niezbędne do uzyskania pomocy technicznej i merytorycznej dotyczącej oprogramowania w XXX. Na certyfikacie wskazano, iż wszystkie warunki gwarancji oprogramowania znajdują się w nośniku instalacyjnym oprogramowania, którego fragmenty istotne dla sprawy niniejszym Zainteresowana przytacza.
3. Nabywca oprogramowania zobowiązany jest korzystać z oprogramowania jedynie w zakresie określonym w „certyfikacie rejestracji" (korzystanie tylko z wybranych - zakupionych modułów oprogramowania i tylko na jednym stanowisku komputerowym) poprzez wprowadzenie do pamięci komputera, wewnętrznego przetwarzania danych przez nabywcę w celu obsługi własnej działalności gospodarczej oraz wykonania kopii zapasowej zawartości nośników.
4. Użytkownik jest uprawniony do nabycia nowych komponentów oprogramowania lub rozszerzenie funkcjonalności posiadanego egzemplarza oprogramowania na kolejne stanowiska w sieci komputerowej tylko pod warunkiem udokumentowania posiadania obowiązującej gwarancji na używaną do tej pory wersję oprogramowania.
5. W okresie po zakończeniu gwarancji użytkownik jest uprawniony do nabycia nowych komponentów oprogramowania lub rozszerzenie funkcjonalności posiadanego egzemplarza oprogramowania na kolejne stanowiska w sieci komputerowej tylko pod warunkiem nabycia „wyższej wersji" oprogramowania na wszystkie stanowiska i moduły, na których oprogramowanie jest lub ma być używane.
6. Korzystanie przez nabywcę z oprogramowania na kilku stanowiskach niepołączonych w sieć, wymaga nabycia osobnych egzemplarzy oprogramowania na pojedyncze stanowiska.
7. Nabywca może przekazać oprogramowanie osobie trzeciej wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej pisemnej pod rygorem nieważności zgody XXX oraz uiszczeniu stosownej opłaty przez nowego użytkownika wg aktualnej stawki określonej przez XXX na rzecz XXX. W przypadku przekazania oprogramowania w części (kolejne stanowiska sieciowe), nowy użytkownik, winien dodatkowo dopłacić różnicę według aktualnej ceny oprogramowania dotyczącej użytkowanych przez niego liczby stanowisk (w tym stanowiska podstawowego oraz dołączonych stanowisk sieciowych). Powyższe dotyczy każdej formy nabycia (zakup, darowizna, cesja itp.). Każdorazowo nowy użytkownik otrzymuje stosowny certyfikat rejestracji oprogramowania. W przypadku przekazania oprogramowania bez zgody XXX nabywca będzie zobowiązany do pokrycia powyższych opłat na rzecz XXX oraz do pokrycia XXX wszelkich szkód, jakie wynikną z tego tytułu oraz kary umownej 10.000,00 zł.
8. Jednocześnie XXX zastrzegł sobie prawo do nie udzielania zgody na przerejestrowanie oraz do nie udzielenia praw gwarancyjnych nowemu użytkownikowi.
9. Nabywcy oprogramowania nie wolno użyczać, oddawać w dzierżawę, zbywać ani odstępować oprogramowania osobom trzecim. Dotyczy to również oddawania do używania oprogramowania pod jakimkolwiek innym tytułem darmowym lub odpłatnym. W przypadku przekazania przez nabywcę za zgodą XXX oprogramowania podmiotom trzecim, nabywca zobowiązany jest przed przekazaniem uzyskać od tego podmiotu zobowiązanie o uiszczeniu przez niego stosownej opłaty.
10. W celu uzyskania obsługi serwisowej i gwarancyjnej nabywca będzie się legitymować w kontaktach ze sprzedawcą i XXX numerem ewidencyjnym ID nadanym po rejestracji w XXX, a uwidocznionym w „certyfikacie rejestracji".
11. Nabywca umożliwi sprzedawcy lub XXX dostęp do zainstalowanego oprogramowania w celu zweryfikowania zgodności jego użytkowania z niniejszą umową.
12. Nabywca nie jest uprawniony do:
• instalowania, udostępniania i korzystania z oprogramowania na większej liczbie stanowisk roboczych niż to zostało określone w „certyfikacie rejestracji" oraz wykorzystywania nowych wersji oprogramowania wytworzonych po upływie okresu gwarancyjnego oprogramowania.
• wykorzystywania oprogramowania w celu odpłatnego lub nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, chyba że nabędzie specjalną wersję „dla biur rachunkowych" (oprogramowanie Zainteresowanej jest właśnie taką specjalną wersją dla biur rachunkowych).
13. W przypadku naruszenia powyższych postanowień nabywca zobowiązuje się do pokrycia XXX wszelkich wyrządzonych przez to szkód. Powyższe dotyczy wszelkich innych zasad związanych z wykorzystywaniem oprogramowania określonych w niniejszej umowie i warunkach gwarancji.
14. XXX udziela nabywcy gwarancji na oprogramowanie, na warunkach określonych w odrębnym dokumencie dołączanym do egzemplarza oprogramowania (certyfikat). Gwarancja, o której mowa w zdaniu poprzedzającym ma charakter wyłączny i zastępuje wszelkie inne warunki, postanowienia lub gwarancje, zarówno bezpośrednie jak i domniemane, włączając w to w szczególności jakiekolwiek domniemane gwarancje lub warunki mogące odnosić się do oprogramowania, także wynikające z ustalonych w tej mierze zwyczajów. Jakiekolwiek roszczenia nabywcy względem XXX mogą być oparte tylko na powyższej gwarancji.
15. Nabywca zobowiązuje się, że nie będzie podejmować żadnych działań naruszających prawa producenta - XXX oraz mogących doprowadzić do zakłóceń działaniu oprogramowania, a w szczególności nie będzie wykonywać osobiście, lub przez osoby trzecie jakichkolwiek czynności mających na celu odtworzenie kodu źródłowego oprogramowania, jego przystosowanie, zmianę układu lub innych czynności ingerujących w oprogramowanie (...)
    
    

Do oprogramowania nie została dołączona żadna inna umowa (w tym umowa licencyjna). Korzystanie z oprogramowania jest bezterminowe, z tym że po upływie rocznej gwarancji oprogramowania nie mam prawa do czynności określonych w punkcie 4 i 5.

Przedłużenie gwarancji określonej w certyfikacie wiąże się z dodatkową opłatą określoną przez XXX jako: cena XXX (prawo do pobierania nowych wersji oprogramowania, dodatkowych modułów oraz XXX - pomoc techniczno-merytoryczna na telefon) określona jest jako procent od aktualnej cennikowej wartości posiadanego oprogramowania XXX:

• 20% - XXX terminowy (zakup najpóźniej do dnia daty ważności gwarancji lub poprzedniego XXX),
• 30% - XXX otwarty (zakup nie dłużej niż miesiąc po dacie ważności gwarancji lub poprzedniego XXX),
• 40% - XXX otwarty (zakup powyżej miesiąca po dacie ważności gwarancji lub poprzedniego XXX).
  
  

Po zapoznaniu się z wyżej przytoczonymi „warunków korzystania z oprogramowania XXX", wartość netto z faktury zakupu egzemplarza oprogramowania Zainteresowana wpisała do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w kolumnie 13, jako koszt z datą zakupu.

Prawa autorskie do oprogramowania XXX należą do firmy XXX i nie są przenoszone na klienta zakupującego program. Zgodnie z „warunkami korzystania z oprogramowania" oprogramowanie podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i używanie go w sposób sprzeczny lub nieprzewidziany niniejszymi warunkami stanowi naruszenie praw autorskich XXX.

Jako nabywca oprogramowania Wnioskodawczyni posiada prawo tylko i wyłącznie do jego użytkowania.

Zasady korzystania, regulują odpowiednie dokumenty, tj. „warunki korzystania z oprogramowania" oraz „warunki gwarancji". Użytkowanie, które łamie prawa autorskie jest niedozwolone.

Jeśli użytkownik korzysta z oprogramowania zgodnie z warunkami korzystania i warunkami gwarancji, nie łamie praw autorskich.

Nabywca oprogramowania korzysta więc z oprogramowania na zasadach określonych w „warunkach korzystania z oprogramowania" oraz „warunkach gwarancji", których to treść istotną dla sprawy Wnioskodawczyni przytoczyła we wniosku.

Jednocześnie Zainteresowana informuje, iż wraz z zakupionym egzemplarzem oprogramowania nie otrzymałam od firmy XXX ani XXX żadnej umowy (w tym umowy licencyjnej), a jedynie fakturę VAT oraz „warunki korzystania" i „warunki gwarancji", w których to nie ma ani słowa o „umowie licencyjnej". W dokumentach tych nie zawarto czasowego ograniczenia korzystania z programu, dodatkowo zastrzeżono w nich iż nie wolno Wnioskodawczyni zwielokrotniać programu, modyfikować go ani użyczać, sprzedawać czy też w jakiejkolwiek innej formie przenosić programu na rzecz osób trzecich. Wyłącznym uprawnieniem jakie Wnioskodawczyni otrzymał wraz z oprogramowaniem jest: możliwość korzystania z oprogramowania (tj. z zakupionych modułów oprogramowania) zgodnie z jego przeznaczeniem i to wyłącznie na jednym komputerze, a także możliwość zakupu dodatkowych modułów (wyłącznie w okresie ważnej gwarancji na oprogramowanie).

Reasumując: Wnioskodawczyni nie użytkuje egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy o przeniesieniu autorskich praw do programu komputerowego i nie użytkuje egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej uprawniającej do okresowego korzystania z programu komputerowego w zakresie, objętym prawami autorskimi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo, wpisując koszt nabycia zakupionego egzemplarza oprogramowania do kosztów uzyskania przychodów (w kolumnę 13 Księgi), czy jednak Zainteresowana zobowiązana jest do amortyzowania zakupionego egzemplarza programu komputerowego jako wartości niematerialnej i prawnej, zgodnie z art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w okolicznościach przedstawionej sprawy nie doszło do przeniesienia autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, a także do zawarcia umowy licencyjnej, co powoduje, iż brak jest możliwości zaliczenia zakupionego egzemplarza oprogramowania do katalogów ujętych w art. 22a, czy też w art. 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji niezasadne będzie przeprowadzenie amortyzacji nabytego egzemplarza programu komputerowego, a koszt jego nabycia stanowi jednorazowy koszt uzyskania przychodu. Ponadto stosownie do przepisów art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, iż licencja to umowa o korzystanie z utworu, obejmująca pole eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Pola eksploatacji programu komputerowego szczegółowo wylicza przepis art. 74 ust. 4 tej ustawy. Zgodnie z treścią przytoczonego artykułu autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych są wyłącznie prawami do kopiowania, modyfikacji i dystrybucji programów. Skoro nie obejmują one prawa do używania programu zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem oraz jedynie w określonym w odrębnych dokumentach zakresie (w tym wypadku; wprowadzenie do pamięci komputera, wewnętrznego przetwarzania danych przez nabywcę w celu obsługi własnej działalności gospodarczej lub w celu odpłatnego świadczenia usług na rzecz innych podmiotów w przypadku nabycia wersji oprogramowania opatrzonej przeznaczeniem „dla biur rachunkowych" oraz wykonania kopii zapasowej zawartości nośników), to należy uznać, że umowami licencyjnymi są tylko takie umowy, które czasowo zezwalają na kopiowanie, modyfikację i dystrybucję. Zainteresowana przytacza wyrok NSA z dnia 24 listopada 2003 r. (sygn. Akt. FSA 2/03, publikowany w M. Podat. 2004/1/39), z którego wynikało, iż:

(...)
1. Prawo do korzystania z utworu można nabyć na podstawie umowy licencyjnej lub na podstawie umowy przenoszącej własność egzemplarza utworu bez przejścia autorskich praw majątkowych do programu.
2. Publiczne rozpowszechnianie programu komputerowego (...) gdy nie towarzyszyło im przeniesienie praw autorskich podlegało podatkowi od towarów i usług, jeżeli miało charakter sprzedaży, darowizny (…). Decydujące znaczenie dla oceny, czy przedmiotem obrotu jest program komputerowy jako utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych niepodlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też egzemplarz programu komputerowego będący towarem w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym mają okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności treść umowy, której przedmiotem jest program komputerowy (...).
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni w tej sprawie potwierdzają także wypowiedzi przedstawicieli firmy XXX (producent oprogramowania) oraz firmy XXX (sprzedawca - partner firmy XXX).

Przedstawicielom wymienionych firm Zainteresowana zadała drogą mailową pytanie treści: „czy zakup oprogramowania rozumieć należy jak zakup wartości niematerialnej i prawnej (licencji) w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, czy jedynie jako zakup egzemplarza oprogramowania..." Jednocześnie w pytaniu Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż zapoznałam się z warunkami korzystania z oprogramowania i nie znalazłam w nich jednoznacznej odpowiedzi pytanie Zainteresowanej.

W mailu zwrotnym z firmy XXX Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź, treści: „po konsultacji z produkt XXX oraz zgodnie z dokumentami, które Zainteresowana przytoczyła, czyli warunkami korzystania z oprogramowania i warunkami gwarancji, sprzedawany jest egzemplarz oprogramowania".

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydając interpretację indywidualną IBPB1/415-191/07/BK dotyczącą, według Wnioskodawczyni w tożsamej sprawy, uznał, iż w związku z dokonanym nabyciem programu komputerowego nie doszło do przekazania na wnioskodawcę żadnych praw autorskich, a jego wyłącznym związanym z dokonaniem tej czynności prawnej uprawnieniem jest jedynie możliwość korzystania z programu (w zakresie nie objętym prawami autorskimi), to nabyte przez niego prawo nie jest licencją, a tym samym nie podlegającą amortyzacji wartością niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust.1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż w konsekwencji powyższego - wydatki poniesione przez podatnika na nabycie egzemplarza programu komputerowego mogą bezpośrednio stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien, w myśl powołanych przepisów spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
   nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W myśl art. 52 ust. 1 ww. ustawy jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Stosownie do art. 74 ust. 4 ww. ustawy autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w 2009 r. nabyła egzemplarz oprogramowania dla biur rachunkowych za łączną kwotę 3.638,00 zł netto. Zainteresowana nie użytkuje egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy o przeniesieniu autorskich praw do programu komputerowego i nie użytkuje egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej uprawniającej do okresowego korzystania z programu komputerowego w zakresie, objętym prawami autorskimi.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo, wpisując koszt nabycia zakupionego egzemplarza oprogramowania do kosztów uzyskania przychodów (w kolumnę 13 Księgi). W konsekwencji wydatki poniesione przez Zainteresowaną na nabycie egzemplarza programu komputerowego mogą bezpośrednio stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Ponadto w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, tut. organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.