INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 03.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień przedmiotowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19.04.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wyższą szkołą niepubliczną działającą na podstawie ustawy o szkolnictwie wyższym (Dz. u. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365).

Głównymi celami zawartymi w § 3 statutu Jednostki są:

1. kształcenie studentów zgodnie z planami i programami studiów w zakresie określonym w zezwoleniu ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego;
2. kształcenie w systemie studiów podyplomowych;
3. dokształcanie osób wykonujących pracę zawodową w bankach i innych instytucjach finansowych oraz przedsiębiorstwach, w zakresie specjalności praktycznych;
4. prowadzenie badań naukowych.

W związku z wykonywaną działalnością, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo - techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Warto zaznaczyć, że zwolnienie zawarte w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 4 jest zwolnieniem warunkowym, dla skorzystania z niego podatnik musi spełnić dwa warunki:

• jego celem statutowym musi być działalność wymieniona w tym przepisie (cele określone w statucie szkoły muszą być tożsame z celami wymienionymi w powołanym przepisie),

• uzyskane dochody muszą być przeznaczone na cele wskazanej przez ustawodawcę działalności statutowej.
  
  

W dniu 18 kwietnia 2007 r. Podatnik zawarł umowę najmu nieruchomości. Umowa ta została zawarta na czas nieokreślony, z możliwością wypowiedzenia przez każdą ze stron, z zachowaniem 3 - miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Stosownie do § 4 umowy najmu, najemca zobowiązany był przeprowadzić prace adaptacyjno - remontowe przedmiotu najmu, celem uzyskania pozwoleń administracyjno - prawnych na właściwe użytkowanie przedmiotu najmu dla celów najemcy. Zgodnie z § 3 umowy, najemca w wynajmowanych pomieszczeniach w okresie: 01.10.2007 r. - 30.09.2009 r. prowadził działalność dydaktyczną ze swoimi studentami.

W okresie trwania umowy najemca poczynił nakłady w kwocie: 719 457,81 zł na ww. nieruchomość (traktując je jako inwestycja w obcym środku trwałym), które na bieżąco były amortyzowane (wg stawki 10%) i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Poniesione nakłady to między innymi: renowacja i wymiana podłóg w obiekcie, renowacja i malowanie ścian, wyburzenie ścianek działowych, prace hydrauliczne, elektryczne, wymiana ciągów schodowych i prace wentylacyjne.

W trakcie prowadzonej działalności, sytuacja finansowa Firmy pozwoliła na zakup własnej nieruchomości. w związku z wystarczającym zapleczem administracyjno - dydaktycznym w nowym budynku, z dniem 30 września 2009 r. rozwiązano umowę najmu nieruchomości. Na zmianę lokalizacji wpływ miał intensywny rozwój Jednostki, efektem którego dalsze wynajmowanie wielu różnych powierzchni byłoby nieopłacalne oraz możliwości finansowe, które pozwoliły na nabycie własnej nieruchomości o wyższym standardzie. Uwzględniając stosowaną stawkę amortyzacji na dzień rozwiązania umowy „do rozliczenia” z wartości poczynionych nakładów pozostała kwota: 581 561,73 zł.

Z uwagi na brak odmiennych postanowień w umowie, co do zwrotu poniesionych nakładów oraz brak możliwości ich ewentualnego demontażu, Podatnik poniósł stratę na inwestycji w wysokości: 581 561,73 zł - kwota równa niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy strata odpowiadająca niezamortyzowanej części wartości początkowej środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym) stanowi koszt uzyskania przychodów Jednostki...
2. Czy równowartość dochodu odpowiadająca kosztom zaniechanej inwestycji jest wolna od podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, generalna zasada, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, w związku z czym wpływają one na powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, utrata przydatności inwestycji w obcych budynkach nie nastąpiła w opisanym przypadku na skutek zmiany rodzaju działalności, ale jest skutkiem rozwiązania umowy najmu, które to rozwiązanie jest powodowane nabyciem własnego budynku. Podatnik nadal prowadzi dotychczasową działalność, tyle tylko, że w innych lokalizacjach.

W konsekwencji, likwidacja inwestycji w obcych środkach trwałych (budynkach, lokalach) nie następuje na skutek zmiany rodzaju działalności Podatnika. Tym samym, wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej, nie znajduje zastosowania do stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Ponadto, jak wspomniano na wstępie, w związku z wykonywaną działalnością, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji należy również wziąć pod uwagę zapis art. 17 ust. 1a i 1b przywołanej ustawy.

Zgodnie z tym pierwszym przepisem, zwolnienie nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na cele inne niż wymienione w przepisach art. 17 ust. 1.

Natomiast zgodnie z ust. 1b, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 art. 17 ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i bez względu na termin wydatkowany na cele, o których mowa w art. 17 ust. 1, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów.

Podsumowując, jeżeli ponoszone koszty wiążą się bezpośrednio z realizacją celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, to równowartość dochodu odpowiadająca tym kosztom jest wolna od podatku. Do takich wydatków można, zdaniem Wnioskodawcy, zaliczyć również koszty zaniechanej inwestycji, ponieważ poniesione wydatki wiążą się bezpośrednio z realizacją celów statutowych Jednostki (poniesienie kosztów na dostosowanie wynajmowanej nieruchomości do potrzeb prowadzonej działalności edukacyjnej było warunkiem koniecznym) i nie powinno to powodować powstania dochodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego wynika zatem, że o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie oraz zwiększenie przychodów lub zachowanie bądź zabezpieczenie już istniejącego źródła przychodów,

• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego każdy wydatek, poza wyraźnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu.

Generalnie zaś można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Na mocy art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”. w stosunku do tych środków trwałych podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat (art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W przypadku zakończenia umowy najmu i zwrotu obcego środka trwałego, gdy okres jego używania nie był wystarczający, aby poniesione na niego nakłady zostały odpisane w koszty uzyskania przychodów, podatnik nie ma możliwości dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie bowiem z art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał inwestycji w obcym środku trwałym, tj. w wynajmowanej nieruchomości, którą wykorzystywał na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności. w trakcie prowadzonej działalności, Jednostka zakupiła własną nieruchomość. w związku z wystarczającym zapleczem administracyjno - dydaktycznym w nowym budynku rozwiązano umowę najmu nieruchomości. Przedmiotowa umowa najmu nie zawiera postanowień odnośnie zwrotu poniesionych nakładów oraz możliwości ich ewentualnego demontażu.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Rozwiązanie umowy najmu nie powoduje likwidacji rozumianej jako zużycie (zniszczenie).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie tut. Organu, gdy przed pełnym zamortyzowaniem inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do rozwiązania umowy najmu i przekazania nieruchomości właścicielowi, niezamortyzowana część tej inwestycji nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. u Wnioskodawcy, amortyzującego dotychczas inwestycję w obcym środku trwałym, nie dochodzi bowiem do fizycznej jej likwidacji, rozumianej jako jej zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania jej użytkowania w związku z wygaśnięciem umowy najmu. Jednostka nie ma bowiem w tym przypadku do czynienia ze stratą amortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym, lecz z wydaniem (zwrotem) ww. nieruchomości właścicielowi na podstawie postanowień umowy.

W tym momencie następuje utrata związku przyczynowo - skutkowego między wydatkami poniesionymi na nakłady w obcym środku trwałym a przychodami, a zatem niezamortyzowana wartość ww. inwestycji nie spełnia generalnej zasady wynikającej z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nieruchomość, w której poczyniono nakłady, przestała być wykorzystywana w działalności.

Zatem, z uwagi na powyższe, a także przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieumorzona wartość inwestycji w obcym środku trwałym nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów. Nie ma tu znaczenia, czy Wynajmujący odkupi od Jednostki poczynione nakłady, czy też tego nie uczyni.

Reasumując, rozwiązanie umowy najmu – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie daje Wnioskodawcy prawa do zaliczenia w koszty niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym. w takim przypadku jedyną formą rekompensaty dla Wnioskodawcy może być zwrot poniesionych nakładów po zakończeniu umowy najmu w ramach rozliczenia pomiędzy stronami umowy najmu.

Jednocześnie dodać należy, iż jeżeli na rzecz Wnioskodawcy doszłoby do zwrotu poczynionych nakładów, wówczas na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów zostanie zaliczona jedynie ta część otrzymanej kwoty, która przekraczać będzie wartość niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Art. 17 ust 1b cytowanej ustawy stanowi natomiast, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Z treści art. 17 ust. 1a pkt 2 omawianej ustawy wynika natomiast, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle określa więc dwa warunki, których spełnienie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4. Pierwszy z nich wymaga, by statut jednostki zawierał wskazane w ustawie cele, drugi zaś by dochód przeznaczony był na cele statutowe.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny.

Stosownie do art. 15 ust. 1 omawianej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeśli więc podatnik uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy, wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Następnie wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów należy analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do wydatków przeznaczonych na działalność statutową. Jeżeli wydatek wiąże się bezpośrednio z realizacją celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca temu wydatkowi będzie wolna od podatku na podstawie ww. art. 17 ust. 1 pkt 4.

W tym miejscu wskazać należy na brzmienie art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Zaniechanie inwestycji jest wynikiem trwałego zaprzestania prowadzenia zadania inwestycyjnego w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących powstrzymaniem się od działania w celu kontynuacji inwestycji. Odwołując się do słownikowych definicji, przez „zaniechanie” należy rozumieć brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji.

W opisanym stanie faktycznym cytowany wyżej art. 15 ust. 4f ustawy nie znajdzie zastosowania, ponieważ jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, dokonywane inwestycje w obcych budynkach (lokalach) były oddane do używania – wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego nie można ich traktować jako inwestycji zaniechanych.

Przepis art. 15 ust. 4f ustawy należy odnosić do sytuacji, kiedy w trakcie realizacji powziętego przez siebie przedsięwzięcia inwestycyjnego, podatnik z niego rezygnuje. Nakłady inwestycyjne, o których mowa we wniosku, zostały poczynione i zakończone, należy wobec tego przyjąć, że nie zachodzą tutaj przesłanki, wynikające z art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1, niezamortyzowana część inwestycji w obcym środku trwałym nie stanowi dla Jednostki kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż głównymi celami statutowymi Wnioskodawcy są:

1. kształcenie studentów zgodnie z planami i programami studiów w zakresie określonym w zezwoleniu ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego;
2. kształcenie w systemie studiów podyplomowych;
3. dokształcanie osób wykonujących pracę zawodową w bankach i innych instytucjach finansowych oraz przedsiębiorstwach, w zakresie specjalności praktycznych;
4. prowadzenie badań naukowych.

Należy zauważyć, iż w gestii organu upoważnionego do wydania interpretacji nie leży dokonywanie wykładni zapisów statutu, co oznacza, iż organ ten nie dokonuje oceny, czy wymienione przez Wnioskodawcę cele statutowe spełniają warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli cele statutowe określone przez Wnioskodawcę pokrywają się z celami statutowymi wskazanymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca przeznaczył dochód odpowiadający równowartości niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym na powyższe cele, będzie on korzystać ze zwolnienia określonego w powyższym przepisie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stanowisko Spółki w części dotyczącej zwolnienia dochodu stanowiącego równowartość poniesionych kosztów z opodatkowania, co do zasady jest prawidłowe, jednakże Jednostka dokonała oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w oparciu o art. 15 ust. 4f ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a to, jak wyjaśniono powyżej, okazało się błędne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.