INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 05 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kontynuacji amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 01 kwietnia 2010 r. (data wpływu 08 kwietnia 2010 r.) oraz z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.) oraz z dnia o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kontynuacji amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Aktem notarialnym z dnia 18.09.2008 r. sporządzono akt założycielski Spółki. Jedynym udziałowcem Spółki jest x - dalej „X”, która jest niemieckim rezydentem podatkowym.

Kapitał zakładowy Spółki pokryty został wkładem niepieniężnym w postaci:

1. prawa własności nieruchomości gruntowej zabudowanej halą produkcyjną,
2. prawa własności ruchomości (maszyn) wskazanych w Załączniku nr 1 do Umowy.

Jedyny Wspólnik postanowił, iż kapitał zakładowy Spółki będzie wynosił 50.000,00 zł, a nadwyżka wartości aportu nad kapitałem zakładowym przekazana zostanie na kapitał zapasowy. Umową z dnia 18.09.2008 r. dokonano przeniesienia na Spółkę wskazanych powyżej składników majątkowych.

Przedmiot aportu, mimo, iż nie zostało to wprost wyartykułowane w treści aktu założycielskiego, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jako aport wniesiono bowiem składniki majątkowe funkcjonującego na terenie Polski zakładu spółki x (rozliczającego podatek dochodowy od osób prawnych od działalności prowadzonej na terenie Polski).

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa - oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Definicja ta ma zatem charakter funkcjonalny i według tych kryteriów winien być określany przedmiot aportu.

Składniki majątkowe używane w toku działalności zakładu spółki x częściowo były ujęte w księgach rachunkowych tego zakładu (nieruchomość wraz z halą produkcyjną), a częściowo bezpośrednio w księgach spółki x (ruchomości).

W odniesieniu do wskazanych powyżej składników majątkowych, Spółka planuje dokonanie odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem zasady kontynuacji amortyzacji przyjmując jako wartość początkową wartości ujawnione w księgach spółki x (ruchomości) oraz Zakładu (hala produkcyjna).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w odniesieniu do wskazanych powyżej składników majątkowych dokonanie odpisów amortyzacyjnych winno nastąpić z uwzględnieniem zasady kontynuacji amortyzacji, przyjmując jako wartość początkową ruchomości odpowiednio przeliczone na PLN wartości ujawnione w księgach spółki X...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 16g ust. 9 i 10a oraz art. 16h ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazują kontynuację przez spółkę otrzymującą aport, wyceny środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również zasad amortyzacji stosowanych przez wnoszącego aport.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 w związku z ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport.

Z kolei, przepis art. 16h ust. 3 w związku z ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje, że spółki z o.o. oraz spółki akcyjne, które otrzymały przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część w drodze wkładu niepieniężnego, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez wnoszącego aport.

Zasada kontynuacji amortyzacji znajduje zastosowanie tylko wówczas, gdy składniki majątku wnoszone w drodze aportu były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszącego wkład.

W omawianym stanie faktycznym, część wnoszonych aportem składników majątkowych ujawniona była w księgach działającego na terenie Polski zakładu spółki X, a pozostała część bezpośrednio w księgach rachunkowych niemieckiej spółki x - wnoszącej aport.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu zasady kontynuacji, zgodnie z art. 16g ust. 9 i 10a oraz art. 16h ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno w odniesieniu do składników majątkowych ujawnionych uprzednio w księgach zakładu jak i tych, które ujawnione były jedynie w księgach rachunkowych spółki X. w opisanej sytuacji nie zachodzi zatem konieczność ujawnienia składników majątkowych na zasadach wskazanych w art. 16g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają, aby wnoszący aport był polskim rezydentem podatkowym. Odmienne stanowisko sankcjonowałoby stan nierównego traktowania podatników z różnych Państw Członkowskich Unii Europejskiej. Naruszony zostałby tym samym art. 56 Traktatu o Unii Europejskiej, zgodnie z którym, zakazane są wszelkie ograniczenia w przepływie kapitału miedzy Państwami Członkowskimi.

Pismem uzupełniającym z dnia 01 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje:

1. Spółka x z siedzibą w Niemczech wybudowała przedmiotową halę produkcyjną w roku 2006. Celem Spółki x było prowadzenie w Polsce Zakładu, w rozumieniu powołanych niżej przepisów z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągającego dochód z wynajmu hali. Spółka x zarejestrowała się jako podatnik VAT w Polsce. Hala została wydzierżawiona spółce Y. Na podstawie odrębnej umowy wydzierżawiono tej Spółce również przedmiotowe w sprawie ruchomości (maszyny i urządzenia), które również były użytkowane w;
2. stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko - niemieckiej zyski przedsiębiorstwa z siedzibą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Niemczech, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Niemiecka spółka x podjęła decyzję o utworzeniu na terenie Polski Zakładu, w rozumieniu ww. przepisów, który będzie prowadził działalność wyłącznie w zakresie wynajmu hali fabrycznej położonej w Pszczewie. Osiągane z tego tytułu dochody opodatkowane były w Polsce podatkiem dochodowym (CIT). Natomiast dochody osiągane z dzierżawy maszyn i urządzeń, jako niezwiązane z działalnością Zakładu, opodatkowane zostały bezpośrednio w Niemczech przez spółkę X;
3. na terenie Polski, w ewidencji środków trwałych Zakładu, ujawniona została hala produkcyjna. w księgach rachunkowych spółki X, na terenie Niemiec, ujawniono pozostałe składniki majątkowe (maszyny i urządzenia);
4. otrzymując w formie aportu halę produkcyjną oraz maszyny i urządzenia Spółka weszła jednocześnie, jako wydzierżawiający, w stosunki dzierżawy z firmą Y. Umowy obowiązywały do dnia 31.12.2008 r. z dniem 01.01.2009 r. Spółka przejęła pracowników spółki y w trybie określonym w art. 23¹ Kodeksu Pracy;
5. przedmiot aportu nie obejmował innych, poza wskazanymi we wniosku, składników majątkowych;
6. zdaniem Wnioskodawcy, przyjąć należy, iż będące przedmiotem aportu składniki majątkowe były wyodrębnione finansowo i organizacyjnie w Spółce X. Hala produkcyjna była jedynym składnikiem majątkowym prowadzonego w Polsce Zakładu. z kolei maszyny i urządzenia, były wyodrębnione w spółce x jako odrębne pozycje generujące przychód z działalności prowadzonej na terenie Polski podlegającej opodatkowaniu na terenie Niemiec. Łącznie (hala wraz z maszynami) stanowią funkcjonalną całość, na której aktualnie opiera się działalność Spółki.

Pismem uzupełniającym z dnia 28 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje:

1. w dacie 18.09.2008 r. wprowadzono do ksiąg Spółki halę produkcyjną oraz przekazane aportem rzeczy ruchome (maszyny i urządzenia) w wartościach wykazanych w akcie notarialnym przeniesienia nieruchomości i ruchomości jako aportu (Umowa). Od miesiąca następnego składniki te były amortyzowane w następujący sposób:
   1. hala: bilansowo wg wartości z Umowy oraz podatkowo z uwzględnieniem zasad kontynuacji,
   2. rzeczy ruchome; tylko bilansowo wg wartości z Umowy.
   Spółka, mając wątpliwości co do możliwości kontynuacji amortyzacji podatkowej ruchomości używanych w Polsce a ujętych w księgach w Niemczech, przyjęła wariant ostrożny. Po potwierdzeniu przez organ stanowiska Strony, Spółka planuje dokonać stosownych korekt w niezbędnym zakresie;
2. wraz z umową przeniesienia własności hali i ruchomości Spółka weszła jednocześnie, jako wydzierżawiający, w stosunki dzierżawy z firmą Y;
3. działalność niemieckiej spółki x na terenie Polski ograniczała się do wydzierżawiania przedmiotowych ruchomości i hali produkcyjnej;
4. dzierżawca - spółka y - wykonywała usługi (w dzierżawionej hali) na rzecz spółki X. Całość procesu produkcyjnego (pod kątem jakości i realizacji zamówień) oraz czynności związane z funkcjonowaniem Zakładu, w imieniu spółki X, nadzorowane były przez Panią, która następnie została zatrudniona przez Spółkę. Pani działała w imieniu spółki x w granicach otrzymanego umocowania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie przekształcenia formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształconego, połączonego albo podzielonego.

Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 10 (art. 16g ust. 10a ww. ustawy).

Art. 16h ust. 3 cyt. ustawy wskazuje, iż podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2 - 7.

Zgodnie z treścią art. 16h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy wchodzące w skład wnoszonej zorganizowanej części przedsiębiorstwa środki trwałe były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, to wartość początkową tychże środków trwałych należy ustalić w wysokości wynikającej z ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych podmiotu wnoszącego aport z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez ten podmiot. Ponadto Spółka zobowiązana jest kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot, który dokonał wniesienia tytułem wkładu niepieniężnego przedmiotowych składników majątkowych.

Reasumując powyższe, w odniesieniu do przedmiotowych składników majątkowych, dokonanie odpisów amortyzacyjnych winno nastąpić z uwzględnieniem zasady kontynuacji amortyzacji, przyjmując jako wartość początkową ruchomości odpowiednio przeliczone na PLN wartości ujawnione w księgach spółki X.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.