INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dochód pochodzący z dzierżawy kombajnów górniczych wyprodukowanych w specjalnej strefie ekonomicznej może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dochód pochodzący z dzierżawy kombajnów górniczych wyprodukowanych w Specjalnej Strefie Ekonomicznej może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w branży mechanicznej. Teren, na którym zlokalizowany jest zakład został objęty statusem terenu Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej SSE). W dniu 23 września 2008r. Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy (dalej Zezwolenie). W ramach planowanej inwestycji Spółka zamierza dokonać określonych wydatków inwestycyjnych oraz zatrudnić nowych pracowników.

Warunki prowadzenia działalności na terenie strefy to:

1. zatrudnienie na terenie SSE wyniesie co najmniej 904 pracowników, w tym co najmniej 100 pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r. i będzie utrzymywane na tym poziomie (904) w terminie do dnia 08 sierpnia 2016r.
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych o łącznej wysokości co najmniej 63.600.000PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2011 r.
   
   

Termin zakończenia inwestycji ustalono na dzień 31 grudnia 2011r.

Zezwolenie zostało Spółce udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy:

• 29.8 - maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe;
• 28 - wyroby metalowe gotowe według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.
  
  

Główny przedmiot działalności Spółki stanowi produkcja kombajnów górniczych. Od dnia uzyskania zezwolenia, wyrób gotowy w całości wytwarzany jest na terenie objętym specjalną strefą ekonomiczną. Spółka realizuje zarówno sprzedaż wyprodukowanych kombajnów jak i ich dzierżawę. Z uwagi na specyfikę wyrobu gotowego, a w szczególności wysokie ceny kombajnów węglowych, krajowe spółki węglowe (odbiorcy Spółki) nie są zainteresowane zakupem, ale dzierżawą kombajnów. Tak więc, realizacja przychodów poprzez dzierżawę wynika z potrzeb rynku i w wielu przypadkach jest jedyną drogą pozyskania kombajnu nowoczesnego, w pełni bezpiecznego dla pracujących w trudnych warunkach ludzi. W związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, Spółka osiąga zatem zarówno przychody z tytułu sprzedaży kombajnów jak i dzierżawy kombajnów.

Kombajny wydzierżawiane spółkom węglowym stanowią składnik majątku Spółki. Poszczególne podzespoły wprowadzane są do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowane na ogólnych zasadach. W okresie dzierżawy Spółka ponosi koszty bieżącej konserwacji i obsługi dzierżawionej maszyny, w szczególności koszty przeglądów i remontów.

Spółka zamierza skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym na zasadach określonych w § 5 ust. 2a rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 2 listopada 2006r. (dalej rozporządzenie ksse). Przepis ten stanowi, że przedsiębiorcom, których zakład obejmowany jest obszarem SSE, prawo do korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych przysługuje dopiero po wypełnieniu warunków zapisanych w zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka jako przedsiębiorca brownfield, o którym mowa w paragrafie 5 ust. 2a rozporządzenia w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 2 listopada 2006r., po spełnieniu warunków prowadzenia działalności na terenie strefy wskazanych w zezwoleniu strefowym (od spełnienia których uwarunkowane jest prawo do skorzystania ze zwolnienia), może skorzystać ze zwolnienia podatkowego dochodów osiąganych z tytułu dzierżawy kombajnów górniczych wyprodukowanych na terenie strefy po dniu uzyskania zezwolenia (pytanie oznaczone nr 1 w uzupełnieniu, które wpłynęło do tut. Biura 19 kwietnia 2010 r.)...

Zdaniem Spółki, po dniu spełnienia warunków określonych w zezwoleniu (warunek poniesienia wydatków na nową inwestycję oraz stworzenia nowych miejsc pracy), dochody strefowe osiągnięte z tytułu dzierżawy kombajnów górniczych, wyprodukowanych na terenie objętym strefą, będą korzystać ze zwolnienia podatkowego podobnie jak przychody z tytułu sprzedaży.

Warunki korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnienia strefowego określa przepis art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej ustawa o sse), który stanowi, że dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja regulacji rozporządzenia ksse niedopuszczalna jest w oderwaniu od regulacji, które stanowią podstawę zwolnienia podatkowego. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej PDOP), zwolnione od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy. Art 16 ust. 1 ustawy o sse stanowi natomiast, iż podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Ze wskazanych przepisów wynika zakres zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, z którego skorzystanie wymaga łącznego spełnienia dwóch warunków:

1. dochód musi zostać uzyskany z działalności prowadzonej wyłącznie na terenie strefy, przy czym teren strefy zdefiniowany jest w art. 2 ustawy o SSE (specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej "strefą", jest wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność gospodarcza na zasadach, określonych ustawą),
2. dochód musi zostać uzyskany z działalności prowadzonej na podstawie zezwolenia wydanego Spółce, które determinuje zakres i przedmiot działalności gospodarczej,

- która korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Ze zwolnienia korzystają zatem przychody osiągnięte z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy, które mieszczą się w zakresie wydanego zezwolenia. Z uwagi na to, że Spółka jest przedsiębiorcą brownfield, wraz z momentem uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy została objęta granicami strefy. Wyroby gotowe Spółki w całości są wytwarzane w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie objętym strefą. Zatem z dniem uzyskania zezwolenia strefowego zakład produkcyjny Spółki w całości stał się zakładem strefowym, a wytwarzane wyroby gotowe wyrobami strefowymi. Potwierdza to również regulacja § 5 ust 2a rozporządzenia ksse. Literalnie wynika z niej, że Spółka rozpoczyna prowadzenie działalności na terenie strefy odpowiednio w dniu otrzymania zezwolenia. Od tego dnia działalność prowadzona na terenie strefy kwalifikuje się jako działalność strefowa, a wytworzone wyroby gotowe są wyrobami strefowymi.

Drugą przesłanką skorzystania ze zwolnienia strefowego jest warunek, ze dochód zostanie uzyskany z działalności prowadzonej na podstawie zezwolenia.

Zezwolenie determinuje zakres oraz przedmiot działalności gospodarczej, która korzysta ze zwolnienia strefowego, przy czym:

• zakres działalności określony jest w zezwoleniu słowami: "Udziela się zezwolenia firmie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy /…/”. Innymi słowy, zakresem zwolnienia objęty jest dochód powstały z działalności prowadzonej na terenie strefy, a uzyskany ze sprzedaży towarów lub usług wytworzonych na terenie strefy;
• przedmiot działalności gospodarczej, która może być wykonywana na terenie strefy, określony jest w zezwoleniu według klasyfikacji PKWiU. Oznacza to, że wyroby lub usługi, które można zakwalifikować do danego PKWIU określonego w zezwoleniu, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek (wytworzenia na terenie strefy), uznawane są za wyroby strefowe, z których sprzedaży dochód korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego.
  
  

Zakreślenie granic udzielonego Spółce zwolnienia podatkowego odbywa się na dwóch płaszczyznach. Z jednej strony zezwolenie określa zakres działalności, jaki korzysta ze zwolnienia, a z drugiej strony wyodrębnia przedmiot działalności (wskazanie kategorii wyrobów gotowych z wykorzystaniem klasyfikacji PKWiU) objęty zwolnieniem.

Zakres działalności w wydanym Spółce zezwoleniu został określony szeroko. Zezwolenie strefowe udzielono „na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa". W przypadku Spółki prowadzona jest działalność produkcyjna, handlowa (sprzedaż wyprodukowanych kombajnów górniczych) i usługowa. Na terenie objętym SSE Spółka produkuje kombajny górnicze, a następnie sprzedaje je albo w ramach działalności usługowej wydzierżawia spółkom węglowym. Wszystkie trzy czynności, w tym również dzierżawa mieszczą się w zakresie zezwolenia. Szeroko zakreślony w zezwoleniu zakres działalności pozwala uznać dzierżawę za działalność strefową.

Spółka pragnie podnieść, że przytoczone regulacje rozporządzenia ksse, jak również ustawy o sse nie statuują ani formy, ani charakteru umowy, w ramach której ma nastąpić udostępnienie wyrobu strefowego kontrahentom. W zezwoleniu nie wprowadzono również zapisu, że ze zwolnienia korzystają wyłącznie dochody ze sprzedaży wyrobu gotowego lub z tytułu transakcji, w ramach których nastąpiło przeniesienie prawa własności wyrobu strefowego (przeniesienie własności może nastąpić w ramach umowy sprzedaży, ale również umowy zamiany). Literalnie zatem z zapisów zezwolenia wynika, że zwolnieniem objęte są dochody z tytułu każdej transakcji, która mieści się w zakresie pojęcia: działalność produkcyjna, usługowa, handlowa. Jednocześnie to przedsiębiorca decyduje o formie stosunku prawnego, na podstawie którego udostępni wyrób strefowy odbiorcy. Zatem w opinii Spółki, dzierżawa kombajnu górniczego, jako działalność usługowa mieści się w zakresie udzielonego Spółce zezwolenia.

Klasyfikacją PKWiU posłużono się w celu szczegółowego określenia wyłącznie przedmiotu działalności strefowej, który korzysta ze zwolnienia. Ani ustawa o sse, ani rozporządzenie ksse nie statuują zasad, jak powinien zostać określony zakres zwolnienia podatkowego w zezwoleniu. W praktyce wypracowano regułę, że dla określenia przedmiotu zwolnienia wydający zezwolenie odwołuje się do klasyfikacji PKD lub PKWIU. Niemniej odwołanie to służy wyłącznie określeniu kategorii wyrobów, które wytworzone na terenie strefy Spółka może traktować jako wyroby strefowe (zwolnione spod opodatkowania). Powołanie się na klasyfikację PKWiU pełni zatem rolę porządkującą. Służy uściśleniu kategorii wyrobów, która mogą stanowić przedmiot działalności strefowej, korzystającej ze zwolnienia strefowego.

Również literalnie z zapisów zezwolenia wynika, że grupowanie PKWiU ma na celu wyłącznie określenie kategorii wyrobów, których produkcja na terenie strefy jest objęta zakresem zezwolenia.

Z wydanego Spółce zezwolenia wynika, że przysługuje ono Spółce „w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na ternie strefy:

• 29.5 – maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe,
• 28 - wyroby metalowe gotowe”.
  
  

Wymienione pozycje PKWiU nie przesądzają zatem o formie i charakterze transakcji, w ramach której kombajny górnicze są udostępnione klientom. W świetle powyższej analizy niedopuszczalne jest również domniemanie, że ze zwolnienia korzystają wyłącznie dochody z tytułu sprzedaży wymienionych maszyn. Taka interpretacja prowadziłoby do wewnętrznej sprzeczności zapisów zezwolenia. Zakres zezwolenia określony został jako „działalność produkcyjna, handlowa i usługowa”. Tymczasem grupowanie PKWiU służy wyłącznie określeniu zakresu przedmiotowego zezwolenia (przedmiotu zwolnienia podatkowego). Wymienione w zezwoleniu pozycje PKWiU służą uszczegółowieniu przedmiotu zwolnienia a nie określeniu charakteru transakcji zwolnionych spod opodatkowania.

Należy dodać, że dzierżawa urządzeń nie została mocą przepisów szczególnych (paragraf 2 rozporządzenia ksse) określona jako działalność, na prowadzenie której nie może zostać udzielone zezwolenie strefowe.

W związku z tym, jeśli zezwolenie udzielane jest na prowadzenie działalności produkcyjnej i usługowej (w przypadku Spółki jest to produkcja i dzierżawa kombajnów górniczych), nie znajduje uzasadnienia ( z uwagi na brak odmiennych zapisów w cytowanym zezwoleniu) domniemanie, że ze zwolnienia podatkowego korzysta wyłącznie dochód ze sprzedaży maszyn ujętych w ramach wymienionych pozycji PKWiU. W opinii Spółki ze zwolnienia korzysta również dochód osiągnięty z tytułu dzierżawy urządzeń.

Spółka jednocześnie pragnie zaznaczyć, że zaprezentowane stanowisko z jednej strony zgodne z obowiązującymi przepisami, nie będzie również prowadzić do uprzywilejowania Spółki. Z tytułu dzierżawy kombajnów górniczych Spółka nie otworzy drogi dla skorzystania z wyższej pomocy publicznej. Przyjmując założenie, że z tytułu sprzedaży oraz dzierżawy kombajnu górniczego Spółka osiągnie porównywalne kwoty dochodu, to rzeczywista wartość pomocy publicznej z tytułu dzierżawy urządzenia będzie znacznie niższa od wartości pomocy publicznej z tytułu sprzedaży urządzenia. Przeciętny okres umowy dzierżawy wynosi od 0,5 do 2,5 roku. Dochód z tytułu dzierżawy urządzenia Spółka może osiągać na przestrzeni kilku latach podatkowych. Uwzględniając czynnik inflacji rzeczywista wartość dochodu z tytułu sprzedaży będzie wyższa od wartości dochodu uzyskanego z tytułu dzierżawy uzyskiwanego w kolejnych latach podatkowych. Należy mieć na uwadze również obowiązek dyskontowania wielkości uzyskanej pomocy publicznej na dzień uzyskania zezwolenia. Kwota pomocy publicznej uzyskana z tytułu dzierżawy kombajnu, zdyskontowana na dzień uzyskania zezwolenia będzie niższa od kwoty pomocy z tytułu sprzedaży urządzenia. Wielkość pomocy publicznej (kwotę podatku niezapłaconego od dochodu zwolnionego spod opodatkowania) przedsiębiorcy ustalają na ostatni dzień trzeciego miesiąca następującego po roku podatkowym. Wartość ta podlega następnie zdyskontowaniu. Wraz z upływem czasu współczynnik dyskontujący zmniejsza się. W związku z tym, zdyskontowana kwota pomocy publicznej z tytułu sprzedaży urządzenia będzie wyższa od kwoty zdyskontowanej pomocy publicznej z tytułu dzierżawy urządzenia.

Wymaga zaznaczenia, że dzierżawa urządzeń jako forma udostępnienia wyrobów strefowych podyktowana jest specyfiką branży, w jakiej działalność prowadzi Spółka. Z uwagi na wysokie ceny kombajnów górniczych, spółki węglowe niejednokrotnie nie mogą pozwolić sobie na ich zakup. W konsekwencji następuje udostępnienie wytworzonych przez Spółkę wyrobów gotowych (substytutem sprzedaży) w formie ich dzierżawy. Tak więc, w wielu przypadkach dzierżawa jest jedyną drogą pozyskania nowoczesnego, w pełni bezpiecznego urządzenia dla pracujących w trudnych warunkach ludzi.

Reasumując, w opinii Spółki ze zwolnienia podatkowego korzystają dochody osiągnięte z tytułu transakcji, których przedmiot stanowi wyrób strefowy (wyrób mieszczący się w ramach wymienionych w zezwoleniu pozycji klasyfikacji PKWiU). W sytuacji, gdy Spółka wydzierżawia niektóre kombajny górnicze, przychodem strefowym będzie odpowiednio czynsz otrzymywany z tytułu dzierżawy kombajnów, a kosztem uzyskania tego przychodów w szczególności odpisy amortyzacyjne dokonywane od przedmiotowego kombajnu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Obecnie Spółka nie zrealizowała jeszcze warunków dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego (nie poniosła wszystkich nakładów inwestycyjnych oraz nie stworzyła wymaganej liczby nowych miejsc pracy). Zgodnie z regulacją § 5 ust 2a rozporządzenia ksse, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną cześć objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienie, podatkowe przysługuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały poniesione wydatki inwestycyjne i został osiągnięty poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Oznacza to, że do dnia spełnienia warunków określonych w zezwoleniu strefowym, dochody z dzierżawy kombajnów górniczych wytworzonych na terenie strefy, nie będą korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności strefowej. Zatem per analogia przychody z tytułu dzierżawy kombajnów wytworzonych na terenie strefy, uzyskane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostaną spełnione warunki określone w zezwoleniu, Spółka będzie mogła zakwalifikować jako zwolnione z opodatkowania. Należy mieć na uwadze, że przepisy nie stanowią czy fakt spełnienia warunków zezwolenia wymaga potwierdzenia ze strony zarządzającego strefą lub innego organu. Z braku odmiennych uregulowań, opierając się na językowej wykładni przytoczonej regulacji, w ocenie Spółki sam fakt spełnienia warunków zezwolenia (stwierdzony i możliwy do udokumentowania przez Spółkę na wypadek ewentualnej kontroli) stanowi przesłankę dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego.

W kwestii zakresu zwolnienia podatkowego, zwolnieniem podatkowym będą objęte zarówno dochody z tytułu dzierżawy kombajnów wyprodukowanych na terenie strefy po dniu spełnienia warunków zezwolenia, jak i dochody z dzierżawy kombajnów wyprodukowanych w okresie od dnia uzyskania zezwolenia do dnia spełnienia warunków zezwolenia, osiągnięte po dniu spełnienia warunków zezwolenia będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego. Spółka zaznaczyła, że podobne stanowisko zajęła w przedmiotowej kwestii Izba Skarbowa w Poznaniu w piśmie z dnia 29 czerwca 2009 r., sygn. ILPB3/423-265/09-4/ŁM, gdzie wskazano, że „ W przedmiotowej sprawie zakres czasowy wyznaczony jest datami uzyskania zezwolenia oraz wyczerpania pomocy regionalnej. W konsekwencji produkty wytworzone w okresie od dnia uzyskania zezwolenia do dnia wyczerpania pomocy regionalnej będą związane z działalnością zwolnioną, przy czym stosownie do § 5 ust. 2a ww. rozporządzenia, dopiero po spełnieniu kryteriów, o których mowa w zezwoleniu Spółka będzie mogła korzystać ze zwolnienia.

Innymi słowy w omawianej sprawie zasadniczą kwestią jest nie data wyprodukowania danego produktu, ale data uzyskania dochodu w związku z jego sprzedażą. Jeżeli bowiem dochód ze sprzedaży produktów wyprodukowanych w okresie od dnia uzyskania zezwolenia powstanie po dacie spełnienia kryteriów umożliwiających korzystanie przez Spółką ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wówczas koszty związane z wyprodukowaniem danych produktów, stanowiąc element dochodu będą podlegały przedmiotowemu zwolnieniu".

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Istota zadanego w uzupełnieniu wniosku ORD-IN pytania sprowadza się do rozstrzygnięcia następującej kwestii: czy dochód uzyskany z dzierżawy wyprodukowanych w specjalnej strefie ekonomicznej kombajnów górniczych może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej updop).

Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast art. 17 ust. 4 updop stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z treści ww. cytowanych przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 updop wynika, iż warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z powołanych przepisów wynika zatem konieczność kumulatywnego wystąpienia dwóch przesłanek, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

1. na podstawie uzyskanego zezwolenia,
2. na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.
   
   

Oznacza to, że dochód osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej, chociażby jej zakres wynikał z uzyskanego zezwolenia, będzie opodatkowany na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w dniu 23 września 2008 r. Jak wskazano we wniosku Spółka przewiduje osiąganie dochodów z dzierżawy wyprodukowanych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej kombajnów.

Umowa dzierżawy została zdefiniowana w art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Przepis ten stanowi, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z istoty dzierżawy wynika zatem, że co do zasady, miejscem świadczenia usługi dzierżawy jest miejsce inne niż np. miejsce prowadzenia działalności gospodarczej wydzierżawiającego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji miejsca świadczenia usługi dzierżawy. W ocenie organu zasadnym jest posiłkowanie się w takiej sytuacji definicją „miejsca świadczenia usług”, jaką zawarto w art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a więc innej niż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawie podatkowej.

Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. Zastrzeżenia o jakich mowa w cytowanym przepisie nie znajdą zastosowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Powołane wcześniej przepisy wskazują jednoznacznie, że dochód Spółki osiągnięty z dzierżawy kombajnów wyprodukowanych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest dochodem osiągniętym z działalności prowadzonej poza strefą i jako taki nie powinien korzystać ze zwolnienia o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Należy podkreślić, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

Jeżeli zatem przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, o czym pisano już wcześniej, uzależnia możliwość zwolnienia dochodu tylko w przypadku łącznego wystąpienia dwóch przesłanek, to spełnienie tylko jednej z nich jest niewystarczające dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym dochód o jakim mowa we wniosku nie zostanie bowiem osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stanowisko przedstawione we wniosku jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji organu podatkowego należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego interpretację.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego w uzupełnieniu wniosku nr 2 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.