INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010r. (data wpływu 18 marca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z garażem, na którego przeniesienie prawa własności będzie sporządzony jeden akt notarialny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z garażem, na którego przeniesienie prawa własności będzie sporządzony jeden akt notarialny.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 maja 2010r. (data wpływu 27 maja 2010r.),przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 14 maja 2010r. znak: IBPP2/443-258/10/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w roku 2009r rozpoczął budowę dwóch budynków wielorodzinnych czterolokalowych. Każdy z lokali ma trzy poziomy użytkowe. Na pierwszym poziomie znajduje się garaż oraz pomieszczenia gospodarcze, na drugim salon, kuchnia i wc, a na trzecim trzy sypialnie i łazienka.

Poszczególne poziomy są połączone schodami i przeznaczone wyłącznie do użytku właściciela danego lokalu. Budowa została zlecona firmie zewnętrznej, która odpowiada za wykonanie całości robót.

Wnioskodawca będzie sprzedawał poszczególne lokale aktem notarialnym (w 2010r.).

Wnioskodawca wskazał, że żadne z ww. pomieszczeń w tym także garaż nie będzie stanowiło odrębnego przedmiotu własności (sprzedaży). Poszczególne pomieszczenia są funkcjonalnie połączone ze sobą i nie mogą być użytkowane w inny sposób niż w celu zaspokajania potrzeb mieszkalnych właściciela danego lokalu.

Ponadto Wnioskodawca poinformował że:

1. Zgodnie z pozwoleniem na budowę, realizuje „zespół dwóch budynków z 4 mieszkaniami każdy", co według PKOB klasyfikuje obiekty jako wielorodzinne - PKOB 1122.
2. Wszyscy mieszkańcy wchodzą (z poziomu gruntu) schodami zewnętrznymi na poziom galerii komunikacyjnej (zewnętrznej, niezadaszonej) skąd bezpośrednio prowadzą niezależne wejścia do każdego z lokali (na poziom parteru).
3. Analogicznie, wjazdy do garaży są usytuowane na poziomie „zero" każdego z lokali, bezpośrednio (pod galerią) - wzdłuż wewnętrznej drogi dojazdowej.
4. Lokale w każdym z budynków są usytuowane względem siebie szeregowo (w każdym budynku po 4 lokale jeden obok drugiego) i przylegają do siebie ścianami rozgraniczającymi (które są wspólne dla sąsiadujących ze sobą lokali). W sensie funkcjonalnym lokale nie są ze sobą połączone i każdy z nich ma niezależny wewnętrzny pionowy układ komunikacyjny (poziom garażu, parter, piętro). Wspólne dla wszystkich lokali są elementy zewnętrzne takie jak: galeria komunikacyjna, przyłącza, drogi dojazdowe, ogrodzenie.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT należy opodatkować sprzedaż samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z garażem, przedstawionego w zapytaniu, na którego przeniesienie prawa własności będzie sporządzony jeden akt notarialny...

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2008r dostawca obiektów budowlanych dotyczących budynków mieszkalnych ma prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 7% w stosunku do całości dostawy budynku mieszkalnego na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że dostawa budynku dotyczy budynku mieszkalnego PKOB 11 zgodnie Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, które definiuje m.in. pojęcia takie jak:

budynek mieszkalny – tzn. to są obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Wnioskodawca stwierdził ponadto, iż za zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 7% na całą transakcję sprzedaży przemawia fakt, że garaż nie jest odrębnym lokalem tylko służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych konkretnego lokalu. Mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży: stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego wraz z garażem, który będzie sprzedawany przez niego łącznie z lokalem mieszkalnym. Ani teraz ani w przyszłości garaż nie będzie mógł być przedmiotem odrębnego przedmiotu sprzedaży.

Natomiast w piśmie z dnia 27 maja 2010r. Wnioskodawca jednoznacznie stwierdził, iż sprzedaż samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z garażem należy opodatkować stawką VAT-7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 12a ww. ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c ww. ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

-w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r., kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. regulował przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm.).

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z ww. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy w tym miejscu, że zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) w dziale 11 „Budynki mieszkalne” mieści się: grupa 111 tj. „Budynki mieszkalne jednorodzinne”, natomiast grupa 112 obejmuje „Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, a w grupie tej pod symbolem 1122 mieszczą się budynki o trzech i więcej mieszkaniach.

Ponadto w świetle ww. rozporządzenia przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące efektem prac budowlanych.

Z kolei budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2).

Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 2a tejże ustawy przez budynek mieszkalny jednorodzinny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w roku 2009r rozpoczął budowę dwóch budynków wielorodzinnych czterolokalowych. sklasyfikowanych w PKOB po symbolem1122.

Wnioskodawca wskazał, że każdy z lokali ma trzy poziomy użytkowe. Na pierwszym poziomie znajduje się garaż oraz pomieszczenia gospodarcze, na drugim salon, kuchnia i wc, a na trzecim trzy sypialnie i łazienka.

Poszczególne poziomy są połączone schodami i przeznaczone wyłącznie do użytku właściciela danego lokalu.

Poszczególne pomieszczenia są funkcjonalnie połączone ze sobą i nie mogą być użytkowane w inny sposób niż w celu zaspokajania potrzeb mieszkalnych właściciela danego lokalu.

Wnioskodawca wskazał także, że lokale w każdym z budynków są usytuowane względem siebie szeregowo (w każdym budynku po 4 lokale jeden obok drugiego) i przylegają do siebie ścianami rozgraniczającymi (które są wspólne dla sąsiadujących ze sobą lokali). W sensie funkcjonalnym lokale nie są ze sobą połączone i każdy z nich ma niezależny wewnętrzny pionowy układ komunikacyjny (poziom garażu, parter, piętro).

Wszyscy mieszkańcy wchodzą (z poziomu gruntu) schodami zewnętrznymi na poziom galerii komunikacyjnej (zewnętrznej, niezadaszonej) skąd bezpośrednio prowadzą niezależne wejścia do każdego z lokali (na poziom parteru).

Analogicznie, wjazdy do garaży są usytuowane na poziomie „zero" każdego z lokali, bezpośrednio (pod galerią) - wzdłuż wewnętrznej drogi dojazdowej.

Wspólne dla wszystkich lokali są elementy zewnętrzne takie jak: galeria komunikacyjna, przyłącza, drogi dojazdowe, ogrodzenie.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że żadne z ww. pomieszczeń w tym także garaż nie będzie stanowiło odrębnego przedmiotu własności (sprzedaży).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że sprzedaż opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego wraz z garażem podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT 7%.

W ocenie tut. organu, za zastosowaniem stawki podatku VAT wysokości 7% do dostawy przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z garażem przemawia fakt, że opisany lokal jest lokalem samodzielnym, w sensie funkcjonalnym nie jest połączony z innymi lokalami. Lokal ma trzy poziomy użytkowe, w tym garaż. Poszczególne poziomy są połączone schodami i przeznaczone wyłącznie do użytku właściciela danego lokalu. Zatem należy uznać, iż garaż nie stanowi odrębnego w budynku lokalu użytkowego.

Tym samym, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić tutaj także należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania opisanych we wniosku budynków - według PKOB.

Należy bowiem zauważyć, iż stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku według PKOB.

Należy tutaj także wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10. 25-366 Kielce , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku–Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.