INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych przez leasingodawcę „Produktów”, które będą odsprzedawane leasingobiorcom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od „Produktów” zakupionych przez leasingodawcę, które będą odsprzedawane leasingobiorcom. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.) o dokument, z którego wynika prawo do występowania osoby upoważnionej w imieniu Zainteresowanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (dalej: Spółka) oddaje swoim klientom (dalej: Klienci) do odpłatnego użytkowania na podstawie umów leasingu środki transportu, w tym samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Obecnie, niezależnie od powyższych usług leasingu, Spółka planuje udostępniać Klientom karty paliwowe (dalej: Karty), umożliwiające bezgotówkowe rozliczenia w związku z pobieraniem na stacjach paliw następujących produktów: (i) paliw silnikowych (benzyny, oleju napędowego, LPG, itp.), oraz (ii) innych towarów oraz usług (dalej: Produkty).

Za pomocą Kart, Klienci będą mogli regulować należność tylko za Produkty wskazane w umowie o udostępnieniu kart paliwowych (dalej: Umowa) zawartej pomiędzy Spółką, a konkretnym Klientem i tylko na stacjach paliw prowadzonych przez firmy określone w Umowie (dalej: Operatorzy). Karty będą dostępne dla Klientów w okresie trwania umów leasingu, zaś nabywane za ich pomocą paliwo będzie mogło być tankowane jedynie do pojazdów leasingowanych od Spółki.

Obsługa i rozliczanie Kart będzie wyglądać następująco:

• Klient okazuje Operatorowi Kartę regulując w ten sposób należność za Produkty pobrane na stacji paliw,
• Operator, po zakończeniu każdego miesiąca:
  • przesyła Spółce raport dotyczący Produktów pobranych w tym miesiącu przy pomocy poszczególnych Kart, oraz
  • wystawia na Spółkę fakturę za powyższe Produkty;
• Spółka, po zakończeniu każdego miesiąca:
  • przesyła każdemu Klientowi raport dotyczący Produktów pobranych przez niego przy pomocy poszczególnych Kart u poszczególnych Operatorów, oraz
  • wystawia na Klienta fakturę za powyższe Produkty.
  
  
  

Faktury Spółki za Produkty będą wystawiane na Klientów niezależnie od faktur za usługi leasingu. Jednocześnie, w zależności od zawartych z Operatorami porozumień, Spółka może pobierać opłaty również od Operatorów z tytułu marketingu i zarządzania Kartami.

Powyższe rozliczenia mogą zostać zilustrowane w następujący sposób:

Operator #8594; Faktura za Produkty #8594; Spółka #8594; Faktura za Produkty; Faktura za usługi leasingu #8594; Klient

Wartość faktur za Produkty wystawianych przez Spółkę na Klientów może różnić się od wartości faktur otrzymywanych od Operatorów. w szczególności, Spółka może udzielać Klientom rabatów na Produkty zakupione przy pomocy Kart, jak również otrzymywać rabaty od Operatorów.

Zgodnie z Umową, poprzez pobranie Produktów od Operatora przy pomocy Karty, Klient nabywa te Produkty od Spółki. Co więcej, Spółka ponosi przed Klientami odpowiedzialność za wady Produktów nabytych za pomocą Kart.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT wykazanego na fakturach od Operatorów za Produkty...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on ma prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach od Operatorów za Produkty.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku VAT naliczonego stanowi suma kwot podatku VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Spółka podkreśliła, iż w opisanej sprawie nabywa ona Produkty od Operatorów, a następnie dokonuje ich sprzedaży na rzecz Klienta.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT: „w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”.

Powyższe twierdzenie, dotyczące nabycia i sprzedaży Produktów przez Spółkę w opisanym zdarzeniu przyszłym, jest prawidłowe również w odniesieniu do Produktów będących usługami w rozumieniu ustawy o VAT (np. usługi myjni samochodowej). Zgodnie bowiem z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. l 2006.347.1 ze zm., dalej: Dyrektywa VAT): „w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi”.

W rezultacie należy przyjąć, iż podatek VAT wykazany na fakturze za Produkty, otrzymane przez Spółkę od Operatora, stanowi dla Spółki podatek VAT naliczony.

Z powyższego wynika również, iż nabywane przez Spółkę Produkty są wykorzystywane przez Spółkę dla celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czyli opodatkowanej sprzedaży tych Produktów na rzecz Klientów. Dlatego też, spełniona jest ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Co więcej, zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania żadne przesłanki negatywne w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. w szczególności, zastosowania nie znajdzie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, który stanowi, iż: „obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika (...) paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3”.

Powyższy przepis, jak wynika z jego treści, dotyczy bowiem tylko paliw nabywanych do samochodów objętych dyspozycją art. 86 ust. 3 ustawy o VAT. Tymczasem, zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy o VAT, dyspozycja art. 86 ust. 3 nie obejmuje sytuacji, w której przedmiotem działalności podatnika jest: „oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.

Tymczasem, jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem działalności Spółki jest właśnie oddawanie osobom trzecim środków transportu na podstawie umów leasingu, zaś paliwo nabywane przez Klientów przy pomocy Kart może być tankowane tylko i wyłącznie do samochodów leasingowanych przez Klienta od Spółki.

Ponadto, zdaniem Spółki, zastosowanie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w odniesieniu do Spółki nie byłoby zgodne z celem tego przepisu którym, jest ograniczanie odliczenia podatku VAT naliczonego w odniesieniu do towarów, które mogą być łatwo wykorzystywane dla celów prywatnych nabywcy. Stanowisko takie zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2007 r. (sygn. IBPP2/443-82/07/EJ), który w oparciu o niemal identyczny stan faktyczny stwierdził, iż: „W przedmiotowej sprawie paliwo nie jest wykorzystywane przez Wnioskodawcę do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów, o których mowa w art. 86 ust. 3, lecz jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu (...)”.

Zdaniem Spółki, podobne rozumowanie stało za wyłączeniem firm leasingowych, takich jak Spółka, z ograniczenia w odliczaniu VAT na nabyciu samochodów będących przedmiotem umów leasingu.

Ponadto, gdyby art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, mógł być zastosowany w odniesieniu do paliwa nabywanego przez Spółkę za pomocą Kart, dochodziłoby do podwójnego opodatkowania VAT – żaden bowiem przepis ustawy o VAT nie zwalniałby w takiej sytuacji Spółki z obowiązku naliczenia VAT należnego przy sprzedaży paliwa do Klientów (w szczególności, zastosowania nie znalazłby art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, z uwagi na niespełnienie warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 2 ustawy o VAT). Brak takiego przepisu byłby jednocześnie sprzeczny z art. 136 ust. 2 Dyrektywy VAT, zgodnie z którym zwalnia się sprzedaż towarów, jeśli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy ich nabyciu.

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, iż Spółka spełnia przesłanki pozytywne do odliczenia VAT naliczonego (tj. nabywa Produkty i wykorzystuje je do transakcji opodatkowanej, czyli sprzedaży na rzecz Klientów), a jednocześnie nie zachodzą przesłanki negatywne (w szczególności nie stosuje się art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w odniesieniu do Produktów będących paliwami). w konsekwencji, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego w fakturach od Operatorów za Produkty.

Przykładowo, w przytoczonej powyżej interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2007 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż: „(...) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturze wystawionej przez stację paliw, a dokumentującej zakup paliwa. Ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z ww. przepisów (art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT – uwaga Spółki) będą dotyczyć klientów użytkujących te samochody, którzy będą otrzymywać faktury zakupu paliwa wystawiane przez Wnioskodawcę”.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1813/08-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca oddaje swoim Klientom do odpłatnego użytkowania na podstawie umów leasingu środki transportu, w tym samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka planuje udostępniać Klientom Karty (karty paliwowe), umożliwiające bezgotówkowe rozliczenia w związku z pobieraniem na stacjach paliw następujących Produktów: paliw silnikowych (benzyny, oleju napędowego, LPG, itp.), oraz innych towarów oraz usług. Za pomocą Kart, Klienci będą mogli regulować należność tylko za Produkty wskazane w Umowie o udostępnieniu kart paliwowych, zawartej pomiędzy Spółką a konkretnym Klientem i tylko na stacjach paliw prowadzonych przez Operatorów określonych w Umowie. Karty będą dostępne dla Klientów w okresie trwania umów leasingu, zaś nabywane za ich pomocą paliwo będzie mogło być tankowane jedynie do pojazdów leasingowanych od Spółki. Faktury Spółki za Produkty będą wystawiane na Klientów niezależnie od faktur za usługi leasingu. Zgodnie z Umową, poprzez pobranie Produktów od Operatora przy pomocy Karty, Klient nabywa te Produkty od Spółki. Obsługa i rozliczanie Kart będzie przebiegało w następujący sposób: Klient okazuje Operatorowi Kartę regulując w ten sposób należność za Produkty pobrane na stacji paliw. Natomiast Operator, po zakończeniu każdego miesiąca wystawi na Spółkę fakturę za powyższe Produkty, a Spółka po zakończeniu każdego miesiąca wystawi na Klienta fakturę za powyższe Produkty. w opisanej sprawie Spółka nabywa Produkty od Operatorów, a następnie dokonuje ich sprzedaży na rzecz Klienta.

Wobec powyższego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odsprzedażą towarów i usług.

Stosownie do art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Regulacje w tym zakresie zostały również zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. l 2006.347.1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W myśl ww. przepisu Dyrektywy jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. w przypadku zatem wykonania przez czynnego podatnika VAT czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (świadczenie usług) należy uznać, iż powinny być one udokumentowane fakturami VAT, bowiem zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ust. 1 i ust. 8 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, iż odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. w rezultacie w obu ww. przypadkach dostawy ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że nabywane przez Spółkę Produkty (towary i usługi), które następnie są odsprzedawane, są wykorzystywane przez Spółkę dla celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT, czyli opodatkowanej sprzedaży tych Produktów na rzecz Klientów. Tym samym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z opisu sprawy, wśród Produktów będących przedmiotem odsprzedaży jest m.in. paliwo, które będzie mogło być tankowane jedynie do pojazdów będących przedmiotem leasingu.

Z treści art. 86 ust. 3 ustawy, wynika, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast w myśl dyspozycji art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

W sytuacji, gdy nabywanymi Produktami są paliwa (które będą mogły być tankowane jedynie do pojazdów będących przedmiotem leasingu) uznać należy, że nabywane są one w imieniu Spółki, która faktycznie ponosi koszty z tym związane, dlatego spełniona jest ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy. Zatem przyjąć należy, że Spółka nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje (refakturuje) użytkownikom Kart. w związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż paliwo to jako towar handlowy stanowi przedmiot dalszego obrotu – odsprzedaży (refakturowania). Należy więc przyjąć, iż paliwa te są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. Produktów, bowiem nabywane Produkty, które następnie są odsprzedawane, mają związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych przez leasingodawcę „Produktów”, które będą odsprzedawane leasingobiorcom. Natomiast w kwestii powstania obowiązku podatkowego przy odsprzedaży „Produktów” przez leasingodawcę na rzecz leasingobiorców wydano odrębne rozstrzygnięcie z dnia 19 marca 2010 r. nr ILPP2/443-14/09-5/MR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.