Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1458/12/PP
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany wartości początkowej środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany wartości początkowej środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna („Wnioskodawca”, „Spółka”) zawarła z Konsorcjum („Konsorcjum”, „Wykonawca”) umowę na budowę baterii koksowniczej wraz z obiektami przynależnymi na terenie Spółki („Umowa”). Spółka dokonała zapłaty części wynagrodzenia związanego z wykonaniem Umowy na rzecz Wykonawcy. Spółka podważa należność pozostałej części wynagrodzenia, w związku z czym między Spółką i Konsorcjum powstał spór o zapłatę tej części wynagrodzenia.

Zgodnie z zapisami Umowy, Spółka była zobowiązana dostarczyć Wykonawcy niezbędną do realizacji budowy dokumentację techniczną w określonych terminach. Wykonawca stwierdził, iż dokumentacja dostarczona przez Spółkę nie jest wystarczająca i zlecił wykonanie części dokumentacji innemu podmiotowi. W zakresie obowiązków związanych z wykonaniem dokumentacji oraz płatności za dokumentację toczy się obecnie spór między Spółką i Wykonawcą. Spółka zleciła wykonanie części robót związanych z Umową innym podmiotom. Spółka zaliczyła do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych kwotę zastępczego wykonania, którą zgodnie z przepisami mogła do niej zaliczyć. Wnioskodawca domaga się zwrotu tych wydatków od Wykonawcy. Zgodnie z zapisami Umowy, Wnioskodawca i Konsorcjum wszczęły spór przed Sądem Arbitrażowym.

Zgodnie z rozstrzygnięciem tego sądu:

• Spółka została zobowiązana do zapłaty na rzecz Wykonawcy spornego wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy,
• Spółka została zobowiązana do zapłaty na rzecz Wykonawcy wartości poniesionych przez niego kosztów sporządzenia dokumentacji technicznej,
• Konsorcjum zostało zobowiązane do zwrotu na rzecz Spółki części kosztów zastępczego wykonania prac.
  
  

Powyższy wyrok nie jest prawomocny i Spółka wniosła w stosunku do niego skargę o uchylenie wyroku sądu arbitrażowego do sądu powszechnego. Kwoty zasądzone przez Sąd Arbitrażowy nie zostały dotychczas zapłacone ani przez Spółkę ani przez Wykonawcę.

W przyszłości może mieć miejsce sytuacja, w której Spółka na podstawie prawomocnego wyroku albo innego tytułu (np. porozumienia stron) zapłaci na rzecz Wykonawcy sporną część wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy oraz dokona zwrotu kosztów poniesionych przez Wykonawcę tytułem sporządzenia dokumentacji technicznej, natomiast Wnioskodawca otrzyma od Konsorcjum zwrot kosztów zastępczego wykonania prac.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, w którym Spółka zapłaci na rzecz Wykonawcy kwotę spornej części wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy oraz zwróci Wykonawcy wydatki za wykonanie dokumentacji technicznej, będzie ona zobowiązana zmienić wartość początkową środków trwałych, których budowa była przedmiotem Umowy za okresy rozliczeniowe, w których roszczenia staną się wymagalne?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Spółka zapłaci na rzecz Wykonawcy kwotę spornej części wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu Umowy oraz zwróci Wykonawcy wydatki poniesione na wykonanie dokumentacji technicznej, będzie ona zobowiązana zmienić wartość początkową środków trwałych, których budowa była przedmiotem Umowy za okresy rozliczeniowe, w których roszczenia staną się wymagalne.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74 poz. 397, dalej jako „ustawa o CIT”), amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budynki, budowle, maszyny i urządzenia - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Podstawą dokonywania amortyzacji jest wartość początkowa środków trwałych, przez którą rozumie się koszt wytworzenia, w przypadku wytworzenia środków trwałych we własnym zakresie (art. 16f ust. 1 w związku z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Wykładnia językowa powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż wartość początkowa wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego zależna jest od wartości jego wytworzenia, na którą składają się m.in. koszty usług obcych. Konsekwentnie, zmiana kosztów usług obcych prowadzi bezpośrednio do zmiany wartości początkowej środka trwałego. Do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć tylko te wydatki, które były na dany moment wymagalne, natomiast pozostałe wydatki nie powinny zostać zaliczone do tej wartości, dopóki nie nabiorą charakteru wymagalnych. Zmiany wartości początkowej środka trwałego powinno dokonywać się na bieżąco, to znaczy wówczas, gdy zajdzie okoliczność mająca wpływ na wysokość wartości początkowej. Postępowanie takie jest bowiem uzasadnione, dopiero gdy dana okoliczność powstanie. W przypadku Spółki, okoliczność taka może powstać np. w związku z ostatecznym rozstrzygnięciem postępowania sądowego, częściową zapłatą ugodą z Wykonawcą. Do tego czasu nie można twierdzić, iż okoliczność taka obiektywnie istnieje i może mieć ona wpływ na wartość początkową środka trwałego. Dopiero w momencie, w którym powstanie nowa okoliczność, będzie można ustalić ponownie, na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, koszty wytworzenia, a w konsekwencji zmienić wartość początkową środka trwałego. Nie można dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego z uwzględnieniem takich okoliczności wstecz, ponieważ wówczas one nie istniały.

Wnioskodawca, na moment oddania do użytkowania środków trwałych wytworzonych w ramach Umowy, dokonał ustalenia ich wartości początkowej zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Wynika to z faktu, iż zaliczył on do wartości początkowej środków trwałych wartość w cenie nabycia wykorzystanych usług obcych, która była wymagalna na moment oddania tych środków trwałych do użytkowania. W konsekwencji, w związku z faktem, iż z punktu widzenia prawa cywilnego zobowiązanie takie było wymagalne, to brak było podstaw, by zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT określać wartość początkową środka trwałego w innej wysokości, niż ta, która uwzględnia jedynie wymagalną część kosztów wytworzenia.

Sytuację Spółki należy odróżnić od sytuacji, w której obiektywne okoliczności już istnieją ale na skutek np. błędu lub zaniedbania podatnik nie był ich świadomy, przez co ustalił wartość początkową środka trwałego bez uwzględnienia takich okoliczności. Powyższa sytuacja mogłaby powodować, iż wartość początkowa środka trwałego została ustalona niezgodne z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, ponieważ okoliczności wpływające na wysokość kosztów wytworzenia istniały, a jedynie nie były podatnikowi znane. Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki należy ponownie podkreślić, iż okoliczności takie jeszcze nie istnieją, i mogą one dopiero powstać na skutek np. ostatecznego zakończenia postępowania sądowego.

Pozostała część wynagrodzenia, wraz z kosztem poniesionym przez Wykonawcę tytułem wytworzenia dokumentacji technicznej, jest przedmiotem sporu między Spółka i Konsorcjum. Wobec tego część ta nie może być uznać za wymagalną, a w konsekwencji nie może ona obecnie powiększać wartości początkowej środków trwałych. Zmiana wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem Umowy nastąpi wówczas, gdy ostatecznie zostanie stwierdzona wymagalność pozostałej części wynagrodzenia i kosztów sporządzenia części dokumentacji technicznej poniesionych przez Wykonawcę. Może to nastąpić np. wskutek wydania ostatecznego rozstrzygnięcia w sądzie lub na podstawie porozumienia, które Spółka może zawrzeć z Konsorcjum.

Powyższe, jednoznaczne rezultaty wykładni językowej potwierdza również wykładnia celowościowa analizowanych przepisów. Nie można bowiem uznać za słuszne stanowiska, zgodnie z którym albo podatnik albo Skarb Państwa miałby ponosić negatywne skutki faktu, że nowe okoliczności wpływające na wartość początkową środka trwałego powstały już po jego wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych. Negatywnym skutkiem w takim przypadku dla podatnika byłyby odsetki karne (w przypadku obniżenia wartości początkowej środka trwałego na skutek powstania nowych okoliczności) lub obowiązek zwrotu nadpłaty podatku dla Skarbu Państwa (w przypadku podwyższenia wartości początkowej na skutek powstania nowych okoliczności), który w pewnych sytuacjach może wiązać się z wypłatą oprocentowania na rzecz podatnika. Trzeba, w tym miejscu zwrócić uwagę na okoliczność, że w sytuacji Spółki miałaby miejsce ta druga sytuacja, bowiem wartość środków zostanie istotnie podwyższona.

Zatem jednoznaczne rezultaty wykładni językowej, jak również celowościowej prowadzą do wniosku, że zmiana wartości początkowej środków trwałych będących przedmiotem Umowy nastąpi wówczas, gdy ostatecznie zostanie stwierdzona wymagalność pozostałej części wynagrodzenia i kosztów sporządzenia części dokumentacji technicznej poniesionych przez Wykonawcę. Jedynym innym, możliwym do przyjęcia rozwiązaniem, w przypadku powstania nowych okoliczności wpływających na wartość początkową środków trwałych, jest ujęcie nowych wydatków jednorazowo, jako kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w roku, w którym takie wydatki zostaną poniesione. Są to bowiem niewątpliwie wydatki, które są związane z działalnością gospodarczą, z osiąganiem przychodów przez Spółkę. Jednocześnie nie można ich powiązać bezpośrednio z konkretnym strumieniem przychodów.

Potwierdzenie, iż zmiana wartości początkowej powinna nastąpić na bieżąco znajduje potwierdzenie w doktrynie, np.:

• P. Małecki w „CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz” dostępnym w Systemie Informacji Prawnej Legalis stwierdza, iż „Jeśli po oddaniu do używania środka trwałego podatnik otrzyma rabat lub opust na cenę zakupu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, powinien dokonać korekty ustalonej wcześniej wartości początkowej. Korekty dokonuje się w dacie udzielenia opustu, nie korygując dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Odpisy te ulegną zmianie od miesiąca, w którym skorygowano wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”.
• prof. dr hab. Włodzimierz Nykiel w „Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2010, iż: „Stanowisko, z którym się zgadzamy, wyraża się w koncepcji korygowania wartości środka trwałego w miesiącu otrzymania korekty (miesiąc otrzymania rabatu). Mielibyśmy więc do czynienia nie z korektą wsteczną, ale ze zmianą wartości początkowej”.
  
  

W praktyce podatkowej znajduje również potwierdzenie stanowisko, zgodnie z którym w sytuacji powstania nowych okoliczności zmian dotyczących rozliczeń podatkowych powinno dokonywać się na bieżąco:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 sierpnia 2009 r., znak: IPPB3/423-367/09-4/KK stwierdza, iż: „Odnosząc powołane przepisy podatkowe do opisanej we wniosku sytuacji należy stwierdzić, że kwota należna Spółce wynika z okoliczności, które nie istniały jeszcze w momencie wystawienia faktury pierwotnej. W związku z powyższym korekta przychodów powinna nastąpić „na bieżąco” w okresie w którym dokonano korekty faktury pierwotnej”.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 3 kwietnia 2009 r., znak: IBPBI/2/423-18/09/MO zgadza się ze stanowiskiem podatnika, zgodnie z którym: „W konsekwencji, Spółka wykazała w rozliczeniu za lata podatkowe 2002-2003 faktyczną i prawidłową podstawę opodatkowania, a zatem również właściwą wysokość podatku dochodowego. Dopiero zaistnienie późniejszych okoliczności (zakwestionowanie wartości sprzedaży przez duński organ podatkowy), których Spółka nie mogła przewidzieć bądź też skonkretyzować w momencie wystawienia faktury dokumentującej transakcję sprzedaży, spowodowało konieczność zweryfikowania wartości sprzedaży i wystawienia faktury korygującej. Spółka nie powinna być zobowiązana do uwzględnienia w rozliczeniach podatkowych zdarzenia mającego wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, zanim zdarzenie to nastąpiło”.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 29 grudnia 2009 r., znak: ITPB3/423-600/09/AW stwierdza, iż: „Momentem rozpoznania korekty przychodu należnego w razie jego zmniejszenia powinien być zatem wyłącznie okres, w którym następuje zdarzenie skutkujące zmianą wysokości przychodów. Zmiana wysokości przychodu nie wynika bowiem z błędnego pierwotnego rozliczenia przychodu należnego, lecz jest zdarzeniem następczym -współczesnym wobec zdarzenia skutkującego zmniejszeniem przychodu należnego”.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, wartość początkowa środków trwałych została ustalona pierwotnie w wysokości prawidłowej. Może jednak mieć miejsce sytuacja, w której kwoty spornego wynagrodzenia Konsorcjum oraz koszty wykonania dokumentacji technicznej staną się wymagalne, co spowoduje obowiązek zmiany wartości początkowej przedmiotowych środków trwałych na bieżąco.

Takie stanowisko Spółki potwierdzają:

• jednoznaczne rezultaty wykładni językowej,
• jednoznaczne rezultaty wykładni celowościowej,
• doktryna podatkowa oraz praktyka organów podatkowych.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
4. musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością.
   
   

Podstawą dokonywania amortyzacji (naliczania odpisów amortyzacyjnych) jest wartość początkowa środków trwałych, którą w przypadku wytworzenia środków trwałych we własnym zakresie, stanowi koszt wytworzenia (art. 16f ust. 1 w związku z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop). Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę na budowę baterii koksowniczej wraz z obiektami przynależnymi na terenie Spółki. Spółka dokonała zapłaty części wynagrodzenia związanego z wykonaniem umowy na rzecz wykonawcy. Natomiast w stosunku do pozostałej części (sporna część wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy oraz zwrot kosztów poniesionych przez wykonawcę tytułem sporządzenia dokumentacji technicznej) Spółka weszła w spór z wykonawcą. W przyszłości może mieć miejsce sytuacja, w której Spółka na podstawie prawomocnego wyroku albo innego tytułu (np. porozumienia stron) zapłaci na rzecz wykonawcy sporną część wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy oraz dokona zwrotu kosztów poniesionych przez wykonawcę tytułem sporządzenia dokumentacji technicznej. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest czy w przypadku, w którym Spółka zapłaci na rzecz wykonawcy kwotę spornej części wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy oraz zwróci wykonawcy wydatki za wykonanie dokumentacji technicznej, będzie ona zobowiązana zmienić wartość początkową środków trwałych, których budowa była przedmiotem umowy za okresy rozliczeniowe, w których roszczenia staną się wymagalne.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W związku z tym, niezbędne jest prawidłowe określenie tej wartości. Wartość początkowa składnika majątku podlegającego amortyzacji powinna zostać określona na dzień jego przekazania do używania. Do tego też dnia najpóźniej nastąpić powinno wprowadzenie tego składnika do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Późniejsza zmiana wartości początkowej może nastąpić w następstwie okoliczności wskazanych w ustawie (ulepszenie, aktualizacja wyceny, trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej) lub innej koniecznej korekty tej wartości.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt kosztów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) tychże kosztów, tj. czy koszty podatkowe powiększa się (pomniejsza) w okresie bieżącym (w dacie wystąpienia korekty), czy też wstecz.

W opinii tut. Organu, w przypadku w którym Spółka zapłaci na rzecz wykonawcy kwotę spornej części wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy oraz zwróci wykonawcy wydatki za wykonanie dokumentacji technicznej, będzie ona zobowiązana wstecz zmienić wartość początkową środków trwałych, których budowa była przedmiotem umowy. Należy bowiem mieć na uwadze, że korekta w swojej istocie dotyczy wielkości już wcześniej ustalonej (w rozpatrywanym przypadku – wartości początkowej wytworzonego środka trwałego). Korygowana jest bowiem wartość usługi (wynagrodzenie) – bez wątpienia stanowiącej element składowy wartości początkowej wytworzonego składnika majątku – która to wartość (wynagrodzenie) została pierwotnie ujęta w tej wartości początkowej. Z tego powodu korekta musi być odniesiona do tejże właśnie wielkości ekonomicznej w dacie, w jakiej została ona ustalona.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.