INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 28.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy przez Biuro handlowe zlokalizowane poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 24 marca 2010 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy przez Biuro handlowe zlokalizowane poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej,

• obowiązków podatkowych wynikających z połączenia spółek metodą łączenia udziałów.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest wiodącym producentem sprzętu AGD, wchodzącym w skład międzynarodowej grupy kapitałowej W. Podstawowym profilem działalności Spółki jest produkcja chłodziarek, chłodziarko - zamrażalek, zmywarek automatycznych, płyt grzejnych i piekarników elektrycznych.

Zgodnie z zezwoleniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 kwietnia 2004 r. (dalej: Zezwolenie), Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Obecnie, Spółka nie prowadzi sprzedaży detalicznej na rzecz końcowych odbiorców zewnętrznych, lecz dystrybuuje całość produkowanego sprzętu AGD za pośrednictwem zewnętrznych Spółek handlowych Grupy W. Celem redukcji ponoszonych kosztów i zwiększenia skali sprzedaży, Spółka podjęła jednak decyzję o rozszerzeniu prowadzonej działalności produkcyjnej także o funkcje dystrybucyjne na rynku polskim na rzecz zewnętrznych odbiorców końcowych sprzętu AGD.

Specyfiką krajowego rynku AGD jest fakt, iż większość potencjalnych odbiorców hurtowych zlokalizowana jest na terenie Miasta x. Ze względu na znaczne oddalenie od Stolicy i związane z tym problemy komunikacyjne (brak efektywnych połączeń w komunikacji samochodowej i kolejowej), prowadzenie dystrybucji sprzętu AGD bezpośrednio z siedziby Spółki nie jest możliwe. W tej sytuacji, optymalnym rozwiązaniem stało się otworzenie biura handlowego Spółki bezpośrednio w x, tj. poza obszarem SSE.

Z uwagi na złożoność procesu organizacyjnego i związane z tym koszty, w miejsce budowy nowego biura handlowego od podstaw, Spółka zdecydowała się na przejęcie podmiotu już funkcjonującego, dysponującego odpowiednim zapleczem, zasobami ludzkimi i doświadczeniem w działalności handlowej i marketingowej w branży AGD: spółki W. Polska Sp. z o.o. z siedzibą w x.

Nabycie Biura handlowego dokonane zostanie w oparciu o przepis art. 492 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), poprzez przeniesienie całego majątku W. Polska na Spółkę, z równoczesnym podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki o nową emisję akcji, przyznanych jedynemu wspólnikowi W. Polska.

Po połączeniu, do podstawowych funkcji Biura handlowego, należeć będzie podejmowanie działań promocyjnych, marketingowych, dystrybucyjnych, serwisowych i obsługi pogwarancyjnej sprzętu AGD, a także częściowa obsługa administracyjna prowadzonej sprzedaży.

Poza działalnością pomocniczą w stosunku do produktów Spółki wytwarzanych na terenie Strefy, celem uzupełnienia gamy asortymentowej na rynku polskim, Biuro handlowe prowadzić będzie również dodatkową dystrybucję produktów wytwarzanych przez inne fabryki Koncernu W.

Całość sprzedawanych wyrobów dostarczana będzie kontrahentom Spółki z magazynu handlowego zlokalizowanego na terenie SSE, tj. w pierwszym kroku wytwarzany przez Spółkę w Strefie sprzęt AGD transportowany będzie do zlokalizowanego na terenie Strefy magazynu dystrybucyjnego i dopiero stamtąd, po znalezieniu odpowiednich nabywców, dostarczany poza obszar strefy ekonomicznej do odbiorców finalnych.

Reasumując, od daty przejęcia, obecna działalność produkcyjna Spółki na terenie SSE rozszerzona zostanie o dystrybucję, za pośrednictwem Biura handlowego, sprzętu AGD wytworzonego na terenie SSE na rzecz odbiorców zewnętrznych oraz o wspomagającą powyższe działalność handlową, polegającą na zakupie dodatkowego sprzętu AGD od podmiotów zewnętrznych i jego późniejszej odsprzedaży na rynku polskim. Całość powyższej sprzedaży, fakturowana będzie bezpośrednio przez Spółkę, tj. na wystawianych fakturach widnieć będzie numer NIP, firma i dane adresowane Spółki.

W piśmie z dnia 24 marca 2010 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, iż:

1. Połączenie Spółek dokonane zostało na dzień 31 grudnia 2009 r.,
2. Połączenie dokonane zostało metodą łączenia udziałów,
3. Księgi W. Polska Sp. z o.o. nie były zamykane na dzień połączenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dochody z tytułu sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie Strefy w dalszym ciągu, w całości, korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie ze Zwolnieniem strefowym posiadanym przez Spółkę...
2. Do jakiego urzędu skarbowego, przez jaki podmiot i z uwzględnieniem jakich danych źródłowych, powinna zostać złożona deklaracja CIT-8 za rok połączenia...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 25 marca 2010 r. nr ILPB3/423-7/10-5/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, po połączeniu, całość dochodów osiąganych z tytułu sprzedaży sprzętu AGD wyprodukowanego przez Spółkę na terenie Strefy (chłodziarki, zmywarki, płyty grzewcze, piekarniki kuchenne) korzystać będzie, w całości, ze zwolnienia z podatku dochodowego, na mocy posiadanego przez Spółkę Zezwolenia strefowego.

Równocześnie, dochody generowane przez Spółkę na działalności typowo handlowej (odsprzedaż i dystrybucja sprzętu AGD niewytworzonego przez Spółkę, zakupionego od podmiotów trzecich), nie będą korzystać z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, tj. podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Za przedmiotową interpretacją przemawiają następujące przepisy podatkowe.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86 ze. zm.), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej: Ustawa o SSE).

Szczegółowy zakres zwolnień od podatku dochodowego podmiotów prowadzących działalność na terenie SSE wynika z przepisów Ustawy o SSE, jak również z przepisów rozporządzenia ustanawiającego daną strefę (w przypadku Spółki: rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej).

Zgodnie z art. 12 Ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach Zezwolenia strefowego są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych. Równocześnie, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie z dochodu przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

W oparciu o powołane przepisy, dla możliwości skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kluczowe, w ocenie Spółki, jest określenie, czy wykonywana przez Spółkę za pośrednictwem Biura handlowego działalność pomocnicza prowadzona będzie na terenie SSE.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, określenie „prowadzić” oznacza „wykonywać, kontynuować jakąś czynność, działalność”, „być odpowiedzialnym za funkcjonowanie i przebieg czegoś, zajmować się czymś”, termin „wykonywać” natomiast: zrobić coś, wyprodukować coś.

Nie ulega wątpliwości, iż w stanie przyszłym Spółki, miejscem prowadzenia działalności gospodarczej będą w kontekście powołanych definicji zakłady produkcyjne Spółki zlokalizowane na terenie SSE: w tym miejscu bowiem Spółka będzie produkowała towary objęte Zwolnieniem strefowym, tam prowadzone będą inwestycje kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, tam odbywać się będzie planowanie i organizacja produkcji, wykonywane będą funkcje magazynowe i logistyczne, tam wreszcie znajdować się będzie siedziba Zarządu, większości administracji, miejsce zatrudnienia pracowników produkcyjnych itp.

W przedmiotowym kontekście, zlokalizowane poza obszarem Strefy x Biuro handlowe pozostawać będzie w ścisłym, funkcjonalnym i służebnym związku do podstawowej działalności Spółki prowadzonej na terenie Strefy.

W efekcie, realizowana za pośrednictwem Biura handlowego sprzedaż wyrobów własnych wyprodukowanych na terenie SSE nie będzie stanowić odrębnej działalności gospodarczej, różnej od tej prowadzonej przez Spółkę obecnie. Działalność przedmiotowego biura nie będzie mogła być bowiem utożsamiana w jakikolwiek sposób z przeniesieniem działalności poza obszar objęty Zezwoleniem strefowym: dystrybuowane wyroby Spółki będą bowiem w całości produkowane i magazynowane na terenie SSE, tym samym, fakt wykonywania w odniesieniu do nich pomocniczych, służebnych i wtórnych czynności uzupełniających, nie będzie pozbawiać ich przymiotu „produktu strefowego”.

Spółka podkreśla, iż potwierdzeniem prawidłowości przytoczonego powyżej rozumowania jest m.in. wykładnia pojęcia działalności gospodarczej, przyjęta w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 14 maja 1998 r. (III CZP 12/98). W przedmiotowym orzeczeniu Sąd stwierdził mianowicie, iż „czynności podejmowane przez podmiot gospodarczy wchodzą w zakres jego działalności gospodarczej, gdy pozostają w normalnym, funkcjonalnym związku z tą działalnością w szczególności podejmowane są w celu realizacji zadań związanych z przedmiotem działalności tego podmiotu”.

Spółka pragnie podkreślić, iż sprzedaż produkowanego przez Nią na terenie SSE sprzętu AGD za pośrednictwem Biura handlowego, stanowić będzie sprzedaż realizowaną przez samą Spółkę, tj. przez jej integralną część. Aktywność biura wykonywana poza terenem SSE będzie miała charakter subsydiarny, pomocniczy w stosunku do głównej działalności produkcyjnej prowadzonej w SSE, co przesądzać będzie, w ocenie Spółki, o podatkowym traktowaniu dochodów uzyskiwanych przez Spółkę z powyższej działalności.

Potwierdzeniem powyższego są indywidualne interpretacje władz podatkowych wskazujące, iż prowadzenie biura handlowego lub magazynu poza terenem strefy jest działalnością pomocniczą, stanowiącą wyłącznie część składową działalności prowadzonej na terenie SSE. W konsekwencji, działalności takiej nie można uznać za działalność odrębną pozastrefową, która modyfikuje wielkość zwolnienia podatkowego. Przykładowo, w piśmie z dnia 5 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-656/08-2/ŁM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, iż: „dział marketingu niewątpliwie związany będzie z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie Strefy i co do zasady generować będzie koszty uznawane dla celów podatkowych za koszt uzyskania przychodu. Zatem, jeżeli Wnioskodawca będzie w stanie wykazać, iż koszty ponoszone przez dział marketingu zlokalizowany poza obszarem Strefy związany będzie z przychodem osiąganym z działalności prowadzonej na terenie Strefy, to brak jest podstaw do wydzielenia organizacyjnego działalności strefowej. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Konkludując, w ocenie Spółki, całkowity przychód z tytułu sprzedaży wyrobów Spółki wytworzonych na terenie SSE, osiągany za pośrednictwem Biura handlowego, korzystać będzie ze zwolnienia podatkowego, na mocy posiadanego przez Spółkę Zezwolenia strefowego. Równocześnie, przychody uzyskiwane przez Spółkę ze sprzedaży wyrobów nieprodukowanych bezpośrednio na terenie Strefy, lecz zakupione od innych fabryk Koncernu W., nie będą korzystać ze wskazanego zwolnienia z podatku dochodowego. Wskazana działalność handlowa niewątpliwie wspierać będzie sprzedaż wyrobów produkowanych przez samą Spółkę na terenie SSE (regułą jest, iż klienci decydujący się na zakup sprzętu AGD decydują się na kompleksowe wyposażenie całej kuchni produktami jednej marki), sprzedawane w ten sposób produkty firm trzecich nie będą jednak wytwarzane na terenie Strefy.

W efekcie powyższego, odrębne ewidencjonowanie przychodów ze sprzedaży sprzętu AGD wyprodukowanego na terenie SSE i zakupionego od podmiotów spoza Strefy powodować będzie określone konsekwencje w zakresie rozliczania kosztów funkcjonowania Biura handlowego.

Z uwagi na fakt, iż ustawodawca nie określił wprost, jak kwalifikować należy koszty poniesione przez przedsiębiorców strefowych poza granicami administracyjnymi Strefy, podstawowe znaczenie będą miały ogólne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, interpretowane w oparciu o dotychczasowe interpretacje władz podatkowych wydawane w analogicznym stanie faktycznym.

Zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-265/09-6/ŁM), podstawowe znaczenie będzie miał zatem przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazujący, iż „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu ich uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Przepis ten ustanawia nie tylko generalną zasadę, jakiego rodzaju wydatki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, ale także należy z niego wyciągnąć wniosek, iż wydatki które dotyczą przychodów osiąganych z działalności w strefie, winny zostać potraktowane jak koszty z nimi związane, czyli jako koszty działalności strefowej. Przy braku precyzyjnej regulacji, które koszty należy uznać za koszty poniesione w strefie a które poza strefą, zasadnicze znaczenie ma nie miejsce ich fizycznego powstania, lecz związek z przychodem osiągniętym na działalności strefowej”.

Podobnie, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2008 r. (sygn. ILPB3/423-131/07-2/HS) potwierdzone zostało, iż w przypadku sprzedaży wyrobów strefowych we własnym zakresie, lecz za pośrednictwem biura handlowego świadczącego usługi pomocnicze uznać należy, iż działalność taka prowadzona jest przez podatnika na terenie Strefy, bowiem to właśnie ten podatnik prowadzi działalność produkcyjną którą sam organizuje. W konsekwencji, sprzedaż towarów strefowych dokonana za pośrednictwem biura handlowego bez wątpienia jest działalnością objętą Zwolnieniem strefowym i stanowi jej przychód podatkowy, przez co dochód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowych produktów w całości wolny jest od podatku dochodowego w myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Także w postanowieniu z dnia 12 marca 2007 r. (sygn. US.OP/423/14/2007) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tychach wskazał, iż jedynie w sytuacji, gdy dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą (niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu), dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji, zwolnieniu podatkowemu podlegać będą nie tylko przychody i związane z nimi koszty uzyskania będące bezpośrednio wynikiem działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej innej działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia.

Reasumując powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż:

• Wygenerowany za pośrednictwem x Biura handlowego dochód ze sprzedaży wyrobów wytworzonych przez Spółkę na terenie SSE podlegać będzie w całości zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
• Dochód z tytułu dodatkowej działalności handlowej towarów zakupionych od podmiotów trzecich (niewytworzonych na terenie Strefy), w całości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
• Koszty bezpośrednie, na wprost powiązane z odpowiadającą im grupą przychodów (koszt własny wytworzenia wyrobów, koszt zakupu towarów handlowych itp.), powinny być odnoszone do odpowiadającej im grupy przychodów w sposób bezpośredni.
• Po kodzie sprzedawanego towaru, możliwy będzie precyzyjny podział przychodów z tytułu sprzedawanego sprzętu AGD na towary wytworzone na terenie Strefy i towary zakupione od podmiotów trzecich. W pozycjach takich powinny zostać ujęte wszystkie osiągane przez Spółkę przychody, a zatem nie tylko przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych i towarów handlowych, lecz także przychody finansowe oraz pozostałe przychody operacyjne uzyskiwane przez Spółkę.
• Konsekwentnie, w oparciu o przepis art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do kosztów pośrednich przy których nie będzie możliwe precyzyjne ustalenie części kosztów przypadających na poszczególne źródła, wydatki takie winny być alokowane do odpowiadających im przychodów w stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tyt. dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie natomiast z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 16 ust. 1 stanowi, iż podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”. Stosownie do treści art. 16 ust. 2 ww. ustawy, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy ekonomicznej określa przedmiot działalności gospodarczej oraz jego warunki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu.

Powyższe potwierdza również treść § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zgodnie z którym zwolnienie o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Akty normatywne dotyczące specjalnych stref ekonomicznych nie wyjaśniają przy tym pojęcia działalności gospodarczej. Zgodnie z regułami wykładni językowej, przez działalność gospodarczą rozumie się zespół działań związanych z wytwarzaniem dóbr i usług, a także dysponowaniem i zarządzaniem nimi, podejmowanych na własny rachunek przez określone podmioty w celach zarobkowych. Podobne znaczenie nadał temu pojęciu ustawodawca, definiując działalność gospodarczą na gruncie w/w ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców (art. 3 pkt 9 tej ustawy).

Ogólną definicję działalności gospodarczej zawiera natomiast przepis art. 2 ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), zgodnie z którym jest to zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, zgodnie z zezwoleniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. Celem redukcji ponoszonych kosztów i zwiększenia skali sprzedaży, Wnioskodawca zamierza rozszerzyć prowadzoną działalność produkcyjną o funkcje dystrybucyjne na rynku polskim na rzecz zewnętrznych odbiorców końcowych sprzętu AGD. W tym celu Spółka podjęła decyzję o utworzeniu biura handlowego Spółki poza obszarem Strefy, poprzez przejęcie podmiotu już funkcjonującego, dysponującego odpowiednim zapleczem, zasobami ludzkimi i doświadczeniem w działalności handlowej i marketingowej w branży AGD. Nabycie Biura handlowego dokonane zostanie w trybie art. 492 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Po połączeniu, do podstawowych funkcji Biura handlowego, należeć będzie podejmowanie działań promocyjnych, marketingowych, dystrybucyjnych, serwisowych i obsługi pogwarancyjnej sprzętu AGD, a także częściowa obsługa administracyjna prowadzonej sprzedaży. Poza działalnością pomocniczą w stosunku do produktów Spółki wytwarzanych na terenie Strefy, Biuro handlowe prowadzić będzie również dodatkową dystrybucję produktów wytwarzanych przez inne fabryki.

Całość sprzedawanych wyrobów dostarczana będzie kontrahentom Spółki z magazynu handlowego zlokalizowanego na terenie Strefy. Całość sprzedaży fakturowana będzie bezpośrednio przez Spółkę, tj. na wystawianych fakturach widnieć będzie numer NIP, firma i dane adresowane Spółki.

W ocenie tut. Organu dla uznania, że działalność Biura handlowego dokonującego dystrybucji produktów Spółki wytwarzanych na terenie Strefy dotyczy działalności strefowej nie ma decydującego znaczenia okoliczność, gdzie zlokalizowane będzie Biuro handlowe, którego działalność ma tylko charakter pomocniczy w stosunku do działalności głównej prowadzonej na terenie strefy ekonomicznej. Spółka działalność gospodarczą ma zlokalizowaną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jest też wytwórcą sprzedawanych produktów.

Tym samym, dochód uzyskany ze sprzedaży tych produktów będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Za działalność strefową nie będzie natomiast mogła być uznana, prowadzona przez Biuro handlowe, dodatkowa sprzedaż wyrobów nieprodukowanych bezpośrednio na terenie Strefy, zakupionych od podmiotów spoza strefy, a dochód z tego tytułu nie będzie korzystał z przedmiotowego zwolnienia podatkowego.

W tym miejscu należy wskazać, że istnieje konieczność odrębnego ujmowania w księgach przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie i poza nią. Zapisów w księgach należy dokonywać w sposób umożliwiający określenie dochodu zwolnionego od podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazuje, w jaki sposób powinno być przeprowadzone „wydzielenie organizacyjne”.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (…). Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony przepis art. 9 ust. 1, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

W przypadku kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zastosować zasadę proporcjonalnego rozliczenia tych kosztów.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 2a powyższej ustawy zasadę o której mowa w ust. 2 stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Stosując tę zasadę podatnik powinien mieć jednak na uwadze, iż może ją stosować tylko w odniesieniu do takich kosztów, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu i dotyczące przychodów wolnych od podatku.

Reasumując, dochody z działalności Spółki osiągane z tytułu dystrybucji sprzętu AGD wyprodukowanego przez Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przez Biuro handlowe usytuowane poza terenem Strefy, objęte zakresem zwolnienia zawartego w zezwoleniu, korzystać będą ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 w związku z art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast dochody generowane przez Spółkę na działalności typowo handlowej (dystrybucja sprzętu AGD niewytworzonego przez Spółkę, zakupionego od podmiotów trzecich), nie będą korzystać ze zwolnienia podatkowego i podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, iż przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.