INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.04.2010r. (data wpływu 15.04.2010r.), uzupełnionym na wezwanie z dnia 24.06.2010r. (data doręczenia 28.06.2010r.) pismem z dnia 28.06.2010r. (data wpływu 29.06.2010r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów uznaje się w zakresie:

• pytań oznaczonych numerami 1, 2, 4 i 5 za prawidłowe;
• pytania oznaczonego numerem 3 za nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15.04.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A. Sp. z o.o. („Spółka”) posiada około 90% udziałów w kapitale zakładowym spółki P. Sp.zo.o.(„P.”).

W chwili obecnej Spółka rozważa przeprowadzenie restrukturyzacji zakładającej przekształcenie P. w spółkę osobową („Spółka Osobowa”) — dalej „Przekształcenie”. Wielkość udziałów Spółki w P. i Spółce Osobowej może ulec zmianie zarówno przed jak i po Przekształceniu.

Spółka i P./Spółka Osobowa pomiędzy sobą zawarły i mogą zawierać w przyszłości (zarówno przed jak i po Przekształceniu) umowy oraz dokonują i będą dokonywać po Przekształceniu pomiędzy sobą świadczeń związanych z prowadzeniem przez oba te podmioty działalności („Transakcje”). Transakcje mogą w szczególności dotyczyć sprzedaży rzeczy i praw, świadczenia usług, udostępniania środków finansowych m.in. w postaci pożyczek lub obligacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie rzeczy, prawa majątkowego lub innego świadczenia przez Spółkę Osobową od Spółki, będzie uprawniało do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w trybie przewidzianym przepisami ustaw o podatkach dochodowych w taki sam sposób jakby to nabycie następowało od podmiotu nie będącego wspólnikiem Spółki Osobowej...
2. Czy koszt, o którym mowa w pytaniu nr 1 będzie kosztem uzyskania przychodu Spółki w proporcji do udziału Spółki w zysku Spółki Osobowej...
3. Czy odsetki zapłacone (skapitalizowane) przez Spółkę Osobową do Spółki wynikające z wyemitowanych obligacji, umowy pożyczki, lub innej, w związku z zawarciem której należne są odsetki, będą (w proporcji do udziału Spółki w zysku Spółki Osobowej) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w taki sam sposób jakby odsetki te były płacone do wierzyciela nie będącego wspólnikiem Spółki Osobowej...
4. Czy nabycie rzeczy, prawa majątkowego lub innego świadczenia przez Spółkę od Spółki Osobowej będzie uprawniało do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w trybie przewidzianym przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w taki sam sposób jakby to nabycie następowało od podmiotu nie będącego spółką osobową w której Spółka jest wspólnikiem...
5. Czy odsetki zapłacone (skapitalizowane) płacone przez Spółkę do Spółki Osobowej wynikające z wyemitowanych obligacji, urnowy pożyczki, lub innej, w związku z zawarciem której należne są odsetki, będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w taki sam sposób, jakby odsetki te były płacone do wierzyciela nie będącego spółką osobową w której Spółka jest wspólnikiem...
   
   

Stanowisko Spółki.

Ad.1

Zdaniem Spółki, nabycie rzeczy, prawa majątkowego lub innego świadczenia przez Spółkę Osobową od Spółki, będzie uprawniało do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w trybie przewidzianym przepisami ustaw o podatkach dochodowych w taki sam sposób jakby to nabycie następowało od podmiotu nie będącego wspólnikiem Spółki Osobowej.

Ad.2

Zdaniem Spółki, koszt uzyskania przychodu z tytułu udziału Spółki w Spółce Osobowej, będzie kosztem uzyskania przychodu Spółki w proporcji do udziału w zysku Spółki Osobowej.

Ad.3

Zdaniem Spółki, odsetki zapłacone (skapitalizowane) przez Spółkę Osobową do Spółki wynikające z wyemitowanych obligacji, umowy pożyczki lub innej, w związku z zawarciem której należne są odsetki, będą (w proporcji do udziału Spółki w zysku Spółki Osobowej) stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w taki sam sposób jakby odsetki te były płacone do wierzyciela nie będącego wspólnikiem Spółki Osobowej.

Ad.4

Zdaniem Spółki, nabycie rzeczy, prawa majątkowego lub innego świadczenia przez Spółkę od Spółki Osobowej będzie uprawniało Spółkę do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w trybie przewidzianym przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w taki sam sposób jakby to nabycie następowało od podmiotu nie będącego spółką osobową w której Spółka jest wspólnikiem.

Ad.5

Zdaniem Spółki, odsetki zapłacone (skapitalizowane) płacone przez Spółkę do Spółki Osobowej wynikające z wyemitowanych obligacji, umowy pożyczki lub innej, w związku z zawarciem której należne są odsetki, będą stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki w taki sam sposób, jakby odsetki te były płacone do wierzyciela nie będącego spółką osobową w której Spółka jest wspólnikiem.

Uzasadnienie

Ad. 1, Ad. 3, Ad. 4, Ad. 5

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawy o CIT), przepisy tej ustawy nie mają zastosowania m.in. do spółek niemających osobowości prawnej (tj. spółek osobowych prawa handlowego) posiadających siedzibę i zarząd na terytorium Polski.

Artykuł 5 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi, że ‚„przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3 (który to zdaniem Spółki nie znajduje zastosowania w analizowanej sytuacji), ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. (...)”.

Z powyższych przepisów wynika, że przychody osiągane przez spółki osobowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (jak również osób fizycznych) „na poziomie” tych spółek. W przypadku uczestnictwa w spółce osobowej, podatnikami dla celów podatku dochodowego od osób prawnych są osoby prawne będące wspólnikami takiej spółki.

W rezultacie przychody osiągane przez spółkę osobową opodatkowane są podatkiem dochodowym wyłącznie „na poziomie” jej wspólników.

Powyższa zasada ma odpowiednie zastosowanie również w zakresie ustalania kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 5 ust 2 Ustawy o ClT, „zasady wyrażone w ust. 1 (artykułu 5 Ustawy o CIT) stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku”. Tak więc powstałe „na poziomie” spółki osobowej koszty uzyskania przychodu uwzględnia się w wyliczeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wspólnika tej spółki w proporcji do udziału (w zyskach) spółki osobowej, jaki temu wspólnikowi przysługuje.

Niezależnie od tego, że spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, należy podkreślić, że zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Oznacza to, że to spółka osobowa jest (będzie) stroną Transakcji opisanych w zdarzeniu przyszłym.

W przypadku, w którym pomiędzy Spółką a Spółką Osobową dochodzi do zawarcia Transakcji i wskazane Transakcje będą zawierane przez:

• Spółkę w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, należy uznać, że zostanie spełniony warunek przewidziany w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

W konsekwencji będzie możliwe uznanie poniesionych kosztów jako kosztów uzyskania przychodów Spółki.

• Spółkę Osobową w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, należy uznać, że zostanie spełniony warunek przewidziany w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. W konsekwencji będzie możliwe uznanie poniesionych kosztów jako kosztów uzyskania przychodów Spółki Osobowej (i w konsekwencji zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy o CIT kosztów uzyskania przychodów Spółki w proporcji do posiadanego udziału w Spółce Osobowej). Należy podkreślić, że przepisy Ustawy o CIT nie ograniczają możliwości rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w stosunku do Transakcji, w których stronami są spółka osobowa i jej wspólnik. Zdaniem Spółki fakt, że stronami Transakcji będą Spółka i Spółka Osobowa, nie będzie miał żadnego wpływu na ustalenie przychodu lub kosztu uzyskania przychodu po stronie Spółki lub Spółki Osobowej. Innymi słowy ustalenie przychodu lub kosztu uzyskania przychodu Spółki lub Spółki osobowej w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie się różnić w porównaniu do sytuacji, gdyby stronami Transakcji były podmioty będące odrębnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jedyną różnicą będzie fakt, że powstałe „na poziomie” Spółki Osobowej koszty uzyskania przychodu (jak również przychody) będą uwzględniane w wyliczeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w Spółce w proporcji do udziału (w zyskach) Spółki Osobowej, jaki przysługuje Spółce.

Ad. 2

Art. 5 ust. 1 Ustawy o CIT stanowi, że „przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3 (który to zdaniem Spółki nie znajduje zastosowania w analizowanej sytuacji), ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe”.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy o CIT, zasady wyrażone w ust. 1 (artykułu 5 Ustawy o CIT) stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku”.

Choć powołane powyżej przepisy nie wskazują tego jednoznacznie, zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział kosztów uzyskania przychodów (i przychodów) między wspólników spółki osobowej powinien być dokonany w takiej proporcji w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki (nie zaś w oparciu o inne wartości np. proporcję udziału w stratach, wartości wkładów, ewentualnie sumy komandytowe itp.). Prawidłowość takiego podejścia potwierdza szereg wydanych interpretacji prawa podatkowego oraz stanowisko Departamentu Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów, wyrażone w piśmie p.t. „Podział zysku w spółce komandytowej”, opublikowanym w Biuletynie Skarbowym, nr 3/2007 (str. 19). Wskazano w nim wyraźnie, iż „zasady wykładni systemowej nakazują (..„) przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej (zarówno będącymi osobami prawnymi, jak i fizycznymi) powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki. „Zasady zawarte w powyższym piśmie, choć zostały przedstawione w kontekście rozliczeń spółki komandytowej, znajdują również zastosowanie do pozostałych spółek osobowych, tj. spółki jawnej, spółki komandytowo-akcyjnej oraz spółki partnerskiej. Prawidłowość powyższego podejścia została w pełni zaakceptowana również przez m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 3 grudnia 2008r. (sygn. IPPB3/423-1398/08-2/MS) potwierdził stanowisko wnioskodawczyni będącej spółką kapitałową, iż: „(...) do każdego wspólnika spółki komandytowej (w tym do spółki będącej wnioskodawczynią) należy lokować w proporcji do udziału w zysku spółki komandytowej posiadanego przez tego wspólnika spółki komandytowej: (i.) przychody osiągane przez spółkę komandytową w tym przychody z tytułu dzierżawy, wynajmu lub leasingowania (leasing operacyjny) na rzecz spółki (wnioskodawczyni) środków trwałych (wniesionych uprzednio przez spółkę (wnioskodawczynię) jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej), które to przychody będą stanowiły przychody podatkowe wspólników spółki komandytowej (w tym spółki) (wnioskodawczyni) oraz (ii.) koszty ponoszone przez spółkę komandytową, w tym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych stanowiących własność spółki komandytowej, które to koszty będą stanowić koszty uzyskania przychodów wspólników spółki komandytowej na zasadach ogólnych”.

Jako dodatkowy argument przemawiający za trafnością powyższego stanowiska, Spółka podnosi również brzmienie art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT (stanowiący odpowiednik art. 5 ust. 1 Ustawy o CIT na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych). Artykuł 8 ust. 1 Ustawy o PIT wprost stanowi bowiem, ze przychody i koszty z tytułu udziału w zyskach spółek nieposiadających osobowości prawnej u każdego podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych ustala się „proporcjonalnie do jego prawa udziale w zysku”. Zdaniem Spółki , odmienne traktowanie wspólników będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie alokacji pomiędzy nich przychodów i kosztów uzyskania przychodów osiąganych w ramach spółki osobowej nie znajdowałoby żadnego racjonalnego uzasadnienia (byłoby sprzeczne z wola ustawodawcy) i prowadziłoby do problemów z ustaleniem prawidłowej alokacji przychodów oraz kosztów w przypadku spółek, których udziałowcami są zarówno osoby fizyczne jak i prawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytań oznaczonych numerami 1, 2, 4 i 5 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Natomiast na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania oznaczonego numerem 3, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.- określanego dalej skrótem K.s.h.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Ponieważ spółka osobowa prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych podatnikami tego podatku są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Stosownie do art. 5 ust. 2 tej ustawy, analogiczne zasady, stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że z uwagi na transparentność podatkową spółki osobowej, przychód należny jest alokowany na poszczególnych wspólników (podatników) jak słusznie zauważyła Spółka (Wnioskodawca) w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w jej zyskach na podstawie umowy spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, uwzględniając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u danego wspólnika. Dopiero ustalone w powyższy sposób przychody i koszty z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z pozostałymi przychodami i kosztami wspólnika (w tym z działalności gospodarczej) w celu opodatkowania określonego na ich podstawie dochodu.

Treść art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie również do transakcji dokonywanych pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikiem. W takiej bowiem sytuacji, wspólnik spółki osobowej występuje względem spółki jako osoba trzecia (odrębny podmiot).

W sytuacji w której wspólnik spółki osobowej sprzedaje jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej towary lub usługi, czy też prawa majątkowe wartość sprzedanych wyrobów, świadczonych usług czy prawa majątkowego stanowi dla niego w całości przychód związany z działalnością gospodarczą na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Równocześnie, stosownie do posiadanego udziału w spółce osobowej, uwzględniając zasadę przewidzianą w art. 5 ww. ustawy, część wydatku spółki osobowej będzie dla tego wspólnika kosztem uzyskania przychodów.

Natomiast w sytuacji, gdy to wspólnik jest nabywającym, a spółka osobowa zbywającym w przeprowadzanej transakcji, wartość ceny zapłaconej przez wspólnika stanowi dla niego na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy w całości koszt podatkowy, a jednocześnie cześć tej ceny otrzymanej przez spółkę osobową stanowi dla niego przychód podatkowy stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy czym należy podkreślić, iż warunkiem uznania określonych wyżej wydatków za koszt uzyskania przychodu jest spełnienie przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo – skutkowy. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe wnioski dotyczą również sytuacji gdy pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikami ma miejsce udzielanie pożyczek, emitowanie obligacji, czy zawieranie innych umów w związku z udzieleniem których należne są drugiej stronie odsetki.

Generalna zasada dotycząca konsekwencji udzielenia i otrzymania spłaty pożyczki, stanowi, stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 w związku z art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 10a) i 11 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że przychodem i kosztem są odpowiednio u pożyczkodawcy/kredytodawcy i pożyczkobiorcy/ kredytobiorcy odsetki (skapitalizowane oraz zapłacone).

Jednak, w sytuacji udzielenia pożyczki przez wspólnika spółki osobowej tej spółce (czego dotyczy pytanie numer 3), należy uwzględnić treść art. 16 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Z regulacji tej wynika, że wypłacone odsetki nie stanowią kosztów uzyskania dla podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, który włożył kapitał w dane źródło przychodu. W konsekwencji przepis ten oznacza, że w przypadku kiedy wspólnik spółki osobowej udzieli spółce pożyczki, odsetki zapłacone przez spółkę z tytułu takiej pożyczki, w części przypadającej na tego wspólnika nie będą u niego kosztem uzyskania przychodów, pomimo że otrzymane przez tego wspólnika odsetki od udzielonej spółce pożyczki w całości stanowić będzie jego przychód podatkowy.

Reasumując, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku przez wnioskodawcę, w przypadku udzielenia przez wspólnika spółki osobowej, tj. Spółkę pożyczki na rzecz tej spółki osobowej, tj. Spółki Osobowej kwota odsetek zapłaconych (skapitalizowanych) przez Spółkę Osobową z tytułu otrzymanej pożyczki, przypadająca na Spółkę proporcjonalnie do jej udziału w Spółce Osobowej, nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 13 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego numerem 3 uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.