INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 7 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w ramach Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na podniesienie kwalifikacji zawodowych współmałżonki wspólnika tej Spółki, zatrudnionej na podstawie umowy o pracę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, prowadzonej w ramach Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na podniesienie kwalifikacji zawodowych współmałżonki wspólnika tej Spółki, zatrudnionej na podstawie umowy o pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki cywilnej, w której na podstawie umowy o pracę na stanowisku specjalisty d/s BHP zatrudniona jest jego żona. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jej wynagrodzenie uzyskiwane z tego tytułu nie stanowi kosztów uzyskania przychodów spółki. Spółka w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych jego małżonki kieruje ją na dodatkowe studia związane z uzyskaniem tytułu inspektora BHP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty związane z podniesieniem kwalifikacji zawodowych współmałżonki Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez pracodawcę na dokształcenie pracownika będącego jednocześnie współmałżonkiem wspólnika w Spółce cywilnej stanowią koszty uzykania przychodów, gdyż art. 23 ust 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyklucza z kosztów uzyskania przychodów tylko wynagrodzenie uzyskiwane przez wspólmałżonków wspólników Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ww. ustawy nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, wydatków ponoszonych za pracownika (współmałżonka) związanych z jego dokształcaniem zawodowym. Wprawdzie w myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Jednakże odmienny charakter przedmiotowych wydatków, służących w istocie podniesieniu kwalifikacji zawodowych pracownika spółki, będącego co prawda małżonkiem jednego z jej wspólników, wyklucza możliwość ich uznania za „wartość pracy”, o której mowa w cyt. powyżej przepisie.

Powyższe nie stanowi jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła oraz by był prawidłowo udokumentowany. Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez pracodawcę jest uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych, aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy, muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy. Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona w Spółce cywilnej na podstawie umowy o pracę, na stanowisku specjalisty d/s BHP, a podnoszenie kwalifikacji zawodowych na dodatkowych studiach pozwoli jej na uzyskanie uprawnień inspektora BHP.

Mając powyższe na względzie przyjąć zatem należy iż, co do zasady, spełniona zostanie dyspozycja generalna dotycząca kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przedmiotowe wydatki będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przeto można będzie je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała