Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1332/10/13-S/ES
z 18 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 861/11 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II FSK 2878/11 w przedmiocie umorzenia postępowania kasacyjnego – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu: 1 grudnia 2010 r., 3 grudnia 2010 r. oraz 9 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi meldunkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi meldunkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 15 maja 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabyli lokal mieszkalny wraz z udziałem w gruncie na zasadach współwłasności ustawowej. W dniu 29 czerwca 2010 r. małżonkowie dokonali zbycia tego lokalu mieszkalnego. Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, że od dnia 23 września 2008 r. do dnia 27 października 2009 r. jedynie małżonka Wnioskodawcy była zameldowana na pobyt stały we wskazanym lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżeńską do skorzystania z „ulgi meldunkowej” wystarczy, aby tylko jeden z małżonków był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, oraz czy w związku z tym przysługuje Wnioskodawcy prawo do skorzystania z „ulgi meldunkowej”?
2. Czy „ulga meldunkowa” powinna dotyczyć całości sprzedanej nieruchomości, tzn. gruntu i wyodrębnionego lokalu mieszkalnego, czy tylko lokalu mieszkalnego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, spółdzielczego prawa własnościowego do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub wskazanych praw majątkowych - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) wprowadzono zmianę zasad opodatkowania przychodów i odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy p.d.o.f. Zgodnie z art. 21 ustawy zmieniającej, do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od stycznia 2007 r. mają zastosowanie przepisy w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy p.d.o.f. zwalnia od podatku dochodowego przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa własnościowego do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie - jeżeli podatnik był zameldowany w wymienionym budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22. W ustępie 21 art. 21 ustawy p.d.o.f. został wprowadzony wymóg złożenia w terminie 14 dni od dokonanego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego oświadczenia o spełnieniu warunków zwolnienia.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 22 ustawy p.d.o.f. zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy p.d.o.f stanowi, że z zastrzeżeniem ust. 21 i 22 warunkiem zwolnienia przychodu uzyskanego między innymi ze sprzedaży mieszkania jest spełnienie przez podatnika wymogu zameldowania w zbywanym mieszkaniu, na pobyt stały, przez okres co najmniej 12 miesięcy przed datą zbycia. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy p.d.o.f. podatnikiem jest każdy z małżonków osiągający dochód. Oznacza to, że odrębnie dla każdego z małżonków ustalana jest podstawa opodatkowania, w tym prawo do odliczeń i zwolnień. Przy braku zastrzeżenia zawartego w ust. 22 art. 21 ustawy p.d.o.f. nie budzi wątpliwości to, że przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania, jako składnika majątku wspólnego, stanowiłby podstawę opodatkowania u każdego z małżonków stosownie do udziału w majątku wspólnym, a wobec odrębnej podmiotowości podatkowej każdego z małżonków uzasadniony byłby pogląd, że każdy z małżonków, by uzyskać zwolnienie podatkowe musiałby spełnić warunki ustawowe zwolnienia, tj. zameldowanie przez wskazany okres i złożenie ustawowego oświadczenia.

Zasady powyższe należy jednak oceniać, w przypadku rozpatrywania zwolnienia przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez małżonków, przy uwzględnieniu zastrzeżenia wynikającego z przepisu art. 21 ust. 22 ustawy p.d.o.f., który stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy p.d.o.f. ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 126 ma charakter zwolnienia przedmiotowego, zaś zapis ustępu 22, zgodnie z którym zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków oznacza, że obejmuje całość przychodów ze zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, nawet w przypadku spełnienia przesłanki zwolnienia przez przynajmniej jednego z małżonków (WSA we Wrocławiu wyrok z dnia 10 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 949/09 podobnie WSA w Gliwicach, wyrok z dnia 9 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 215/09).

Także WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 12/09 uznał, iż sprzedaż przez małżonków nieruchomości nabytej w latach 2007-2008 jest zwolniona z podatku dochodowego, jeżeli chociażby jeden z tych małżonków był w niej zameldowany na okres co najmniej 12 miesięcy przed datą zbycia.

Podobne stanowisko wyraził WSA w Lublinie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 622/08, w którym uznał, iż „brzmienie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 i art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków / przesłanki zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu / powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Dzielenie dochodu ze sprzedaży mieszkania w celu jego opodatkowania z powodu nie spełnienia przez jednego z nich ww. przesłanki nie ma uzasadnienia w przepisach ww. ustawy, ani w żadnych innych”.

Skoro w odniesieniu do ulgi meldunkowej ustawodawca formułuje zapis, że zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to warunki zwolnienia muszą być w odniesieniu do nich rozpatrywane łącznie. Przepis art. 21 ust. 22 ustawy p.d.o.f. mówi o zastosowaniu zwolnienia łącznie dla małżonków, nie wprowadza natomiast wymogu, by przesłanki zwolnienia zaistniały dla każdego z małżonków odrębnie.

Z kolei w odniesieniu do drugiego pytania Zainteresowany, w oparciu o wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa uważa, iż ulga meldunkowa powinna dotyczyć całości sprzedanej nieruchomości, tzn. gruntu i posadowionego na nim budynku mieszkalnego, co nie wynika z samej treści u.p.d.o.f., ale z przepisów K.c., które stanowią, że grunt i posadowione na nich budynki stanowią całość nieruchomości i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży. Takiej też sprzedaży dokonał Wnioskodawca. Lokal mieszkalny został sprzedany wraz z gruntem.

W dniu 28 lutego 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB2/415-1332/10-4/ES stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. w zakresie ulgi meldunkowej jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 15 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.).

Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 28 marca 2011 r. znak ILPB2/415W-30/11-2/JWP.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie w całości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu pismem z dnia 24 maja 2011 r. nr ILPB2/4160-40/11-2/JWP, udzielił odpowiedzi na skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 25 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 861/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i zasądził od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 200 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia 19 października 2011 r. nr ILRP-007-269/11-2/AM od powyższego wyroku została złożona skarga kasacyjna, natomiast pismem z dnia 19 września 2012 r. nr ILRP-007-253/12-1/AM cofnięto wniesioną skargę kasacyjną.

Na skutek powyższego Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II FSK 2878/11 umorzył postępowanie kasacyjne.

Dnia 19 listopada 2012 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 861/11 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 861/11 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II FSK 2878/11, umarzające postępowanie kasacyjne – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe mieszkanie zostało nabyte w 2008 r. w rozpatrywanej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy jednak zaznaczyć, iż stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., podatnicy składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienianej w art. 1. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości.
  
  

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 22 cyt. powyżej ustawy, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 tej ustawy, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Przedmiotowy warunek jest z całą pewnością kierowany do podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, którym zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są osoby fizyczne.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów, zatem każdy z małżonków jest odrębnym podatnikiem podatku.

Jednakże nie można na tej podstawie przyjąć poglądu, iż zawarty w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 cyt. ustawy wymóg 12-miesięcznego zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu w związku z odrębnością podatkową małżonków powoduje, że każdy z nich chcąc skorzystać z ulgi meldunkowej musi spełniać przesłankę zameldowania w lokalu. Czyniło by to bowiem zapis ust. 22 art. 21 ww. ustawy, zgodnie z którym ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, zbędnym.

Zatem, jeżeli w myśl treści art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków to prawidłowym jest rozumowanie, zgodnie z którym, mimo że warunek zameldowania spełnia tylko jeden z małżonków, zwolnienie od podatku przychodów z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. Tylko wówczas bowiem zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zaakceptowanie wykładni odmiennej oznaczałoby, że brak jest jakiegokolwiek uzasadnienia dla dodania przez ustawodawcę do ustawodawcę do ustawy art. 21 ust. 22, skoro nie zawierałby on żadnej nowej treści normatywnej.

Rozpatrując natomiast będącą przedmiotem interpretacji kwestię, czy ulga meldunkowa dotyczy całości sprzedanej nieruchomości, tzn. gruntu i wyodrębnionego lokalu mieszkalnego, czy tylko lokalu mieszkalnego należy przyjąć za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest legalnej definicji nieruchomości.

Przyjąć zatem należy, jak wskazuje Sąd, iż w tym zakresie zastosowanie powinny znaleźć przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w tym art. 46 § 1.

Zgodnie z tym przepisem, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z treścią art. 48 Kodeksu cywilnego, budynek, o ile ustawa nie stanowi inaczej, stanowi część składową nieruchomości i jako taki, nie może stanowić odrębnego od niej przedmiotu obrotu, o ile nie jest on odrębną nieruchomością.

Jak wskazał Sąd w swym wyroku, z cytowanych przepisów niewątpliwie wynika, że budynek będący częścią składową nieruchomości, nie może być sprzedany bez gruntu na którym został wzniesiony.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje również pojęcia „lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość”.

Zatem aby zdefiniować to pojęcie należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z postanowieniami art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami” mogą stanowić odrębne nieruchomości. Natomiast w myśl ust. 2 tego przepisu, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie zaś do art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli budynek został wzniesiony na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, przedmiotem wspólności jest to prawo, a dalsze przepisy o własności lub współwłasności gruntu stosuje się odpowiednio do prawa użytkowania wieczystego.

Powyższe przepisy – zdaniem Sadu - realizują zasadę, że lokal stanowiący odrębną własność, to nieruchomość gruntowa, składająca się z dwóch członów:

• indywidualnej własności samego lokalu (ewentualnie wraz z pomieszczeniami przynależnymi),
• ułamkowego udziału we własności/prawie użytkowania wieczystego gruntu i własności wspólnych części budynku lub budynków.
  
  

W świetle powyższego – na co zwraca uwagę Sąd w swym wyroku – nie budzi wątpliwości, że w myśl przepisów ustawy o własności lokali w skład samodzielnego lokalu mieszkalnego wchodzi zarówno własność lokalu, jak i własność lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym został posadowiony budynek.

Tak też to pojęcie powinno być rozumiane na gruncie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołującego się do terminu "lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość”.

Zdaniem Sądu zamiarem ustawodawcy nie było, aby zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie „lokalu mieszkalnego” rozumieć w oderwaniu od gruntu, z którym budynek ten jest trwale związany. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem „lokalu mieszkalnego” wynikało wyłącznie ze względów związanych z konstrukcją ulgi meldunkowej tj. uzależnienie prawa do ulgi od zameldowania trwającego określony czas. Jak wynika bowiem z przepisów administracyjnych meldunku można dokonać jedynie w lokalu/budynku, a nie na gruncie (niezależnie od tego, czy jest zabudowany, czy niezabudowany). Ustawodawca wskazując na zameldowanie jako na warunek skorzystania ze zwolnienia nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż budynek mieszkalny.

Powyższe oznacza, że ulga meldunkowa obejmuje zarówno przychód z tytułu zbycia w lokalu mieszkalnego, jak i udziału w gruncie.

Reasumując stwierdzić należy, iż mimo, że w przedmiotowym mieszkaniu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż dwanaście miesięcy przed datą jego sprzedaży zameldowana była tylko żona Wnioskodawcy, prawo do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126, w związku z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie przysługiwało także Wnioskodawcy.

Wskazać również należy, iż zwolnieniu z opodatkowania – w oparciu o ww. przepis – będzie podlegał przysługujący Wnioskodawcy przychód uzyskany zarówno ze sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, jak i udziału w gruncie. W konsekwencji, na Zainteresowanym nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego mieszkania, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. żony Zainteresowanego. Małżonka Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.