INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 28 grudnia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonej aportem do spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonych aportem do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest właścicielem budynku biurowego będącego obecnie w trakcie budowy (dalej: „Nieruchomość"). W związku z prowadzoną działalnością, po zakończeniu budowy, Wnioskodawca rozważa wniesienie prawa własności Nieruchomości w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej (dalej: „Spółka komandytowa"), w której jako komandytariusz nabędzie większościowe prawo do udziału w zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób w przedmiotowym stanie faktycznym ustalić, dla potrzeb dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych, wartość początkową Nieruchomości wniesionej do Spółki komandytowej jako wkład niepieniężny...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym przypadku wartość początkowa Nieruchomości wniesionej do Spółki komandytowej jako wkład niepieniężny, dla potrzeb dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych, powinna zostać ustalona jako wartość Nieruchomości (tj. przedmiotowego budynku) wynikająca z umowy spółki komandytowej, nie wyższa od jej wartości rynkowej.

Zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową. Spółki takie są transparentne podatkowo - podatnikami z tytułu dochodów wypracowanych przez takie spółki są natomiast ich wspólnicy, proporcjonalnie do posiadanego udziału.

W sytuacji, gdy wspólnikiem spółki osobowej jest osoba prawna, zasady alokacji przychodów i kosztów spółki osobowej do poszczególnych wspólników określa art. 5 ustawy CIT. Należy przy tym podkreślić, że zgodnie ze wspomnianym przepisem, alokacji dokonuje się na poziomie kalkulacyjnym, tj. poprzez odpowiedni podział kosztów i przychodów - zarówno tych uwzględnianych, jak i tych nieuwzględnianych dla potrzeb kalkulacji zobowiązania podatkowego.

Przy ustalaniu dochodu Spółki do opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności poprzez Spółkę komandytową należy - zdaniem Wnioskodawcy - posiłkować się zasadą ogólną wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem dochodem (a więc także dochodem z tytułu działalności prowadzonej przez Spółkę komandytową) będzie nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Oczywiście, zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów powinny być przyporządkowane do Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego udziału w Spółce komandytowej.

Poza powyższymi ogólnymi regulacjami brak jest w ocenie Wnioskodawcy w ustawie CIT bezpośrednich uregulowań odnoszących się do kosztów uzyskania przychodów w przypadku prowadzenia działalności przez Spółkę komandytową. W szczególności nie zostało uregulowane w jakiej wysokości powinna zostać określona wartość początkowa środków trwałych wniesionych do Spółki komandytowej.

W ocenie Spółki poza regulacjami ustawy CIT w zakresie określania wartości początkowej środka trwałego, dla określenia wartości początkowej środka trwałego w Spółce komandytowej należy również posiłkować się regulacjami ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80 poz. 350 z późn. zm.; dalej: „ustawa PIT").

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy CIT, wartością początkową środków trwałych i wartości niematerialnych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej jest wartość ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak od wartości rynkowej. Zdaniem Spółki przepis ten z braku wyraźnego uregulowania w ustawie CIT należy odpowiednio stosować również w odniesieniu do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do spółki osobowej. Za takim rozwiązaniem przemawia również wykładnia systemowa, odwołująca się do uregulowań ustawy PIT. W myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy PIT, w przypadku środków trwałych wniesionych tytułem wkładu niepieniężnego do osobowej spółki handlowej ich wartość początkową stanowi ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Zdaniem Spółki, podobnie traktowane powinny być w tym zakresie środki trwałe wniesione do spółki osobowej przez wspólników - osoby prawne, w celu zapewnienia równego traktowania wspólników spółek osobowych (bez względu na charakter ich podmiotowości prawnej).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretacje prawa podatkowego wydawane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lipca 2009 (znak: IPPB3/423-232/08-2/MS),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 listopada 2009 r. (znak: IPPB3/423-489/09-4/MS),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 marca 2009 roku (znak: TPB3/423-769/08/AW),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lipca 2008 roku (znak: IP-PB3-423-752/08-2/MS).
  
  

W świetle powyższego, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że dla potrzeb dokonywania przez Spółkę odpisów amortyzacyjnych od Nieruchomości wniesionej do Spółki komandytowej, wartość początkowa Nieruchomości powinna zostać ustalona w wysokości wynikającej z umowy Spółki komandytowej, nie wyższej jednak od wartości rynkowej Nieruchomości z dnia wkładu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 updop.

Należy zauważyć, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest podstawy prawnej do ustalenia, dla potrzeb ewidencji środków trwałych, nowej wartości początkowej składników majątku będących przedmiotem wkładu do spółki komandytowej. Nie jest możliwe zastosowanie w tym zakresie art. 16g ust. 1 pkt 4 updop. Zgodnie z tym przepisem w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Przepis ten w sposób jednoznaczny dotyczy tylko wkładów wnoszonych do spółek kapitałowych. Za taką zaś nie można uznać spółki komandytowej.

Nie jest także możliwe zastosowanie w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - zwanej dalej „updof”), gdyż jak wynika z jej art. 1 ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób fizycznych. Za taką zaś „osobę fizyczną” nie można uznać ani Wnioskodawcy, ani spółki osobowej do której Wnioskodawca wnosi wkład.

W konsekwencji w przypadku, gdy wspólnik będący osobą prawną wnosi do spółki osobowej tytułem wkładu niepieniężnego środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, spółka osobowa będzie zobowiązana kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez tego wspólnika, w szczególności dotyczyć to będzie ustalenia wartości początkowej, wysokości odpisów amortyzacyjnych i okresu ich dokonywania.

Od dnia wniesienia takich wkładów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem wkładu, uznawane dotychczas wyłącznie za koszty uzyskania przychodu wspólnika wnoszącego ten wkład, zgodnie z art. 5 ust. 2 updop, stanowić będą koszty wszystkich wspólników spółki osobowej w proporcji do posiadanego przez tych wspólników udziału w zyskach tej spółki, o ile nie zachodzą okoliczności określone w art. 16 ust. 1 updop (w przypadku wspólników będących osobami prawnymi).

Z uwagi na fakt, iż na gruncie przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem dochodowym spółka osobowa nie jest rozpoznawana jako podmiot podatku dochodowego oraz w związku z brakiem szczególnych regulacji w tym zakresie nie można uznać otrzymania przedmiotu wkładu za równoznaczne z poniesieniem „wydatków” na jego nabycie lub wytworzenie. Za wydatki poniesione na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które mogą być - poprzez odpisy amortyzacyjne - uwzględnione w koszcie uzyskania przychodu wspólników spółki, należy natomiast uznać wydatki dokonane przez wspólnika (mającego status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych) na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które następnie zostały wniesione do spółki osobowej. Zatem wartość początkową nieruchomości nabytej przez Spółkę, a następnie wniesionej do spółki osobowej będą stanowiły poniesione przez Spółkę wydatki na jej nabycie.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.