Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/436-185/12/TJ
z 9 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W październiku 2011 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu lokalu mieszkalnego na rynku wtórnym, którego jest jedyną właścicielką. Ponieważ nie posiadała zdolności kredytowej kredytobiorcami musieli zostać również rodzice Wnioskodawczyni – taki był wymóg banku. Przyznany kredyt został przelany bezpośrednio na konto sprzedającego. Spłata kredytu rozpoczęła się w grudniu 2011 r. i będzie trwać przez 13 lat. Raty kredytu są pobierane bezpośrednio przez bank z konta Wnioskodawczyni przeznaczonego bezpośrednio do spłaty kredytu. Ponieważ ze względu na niskie wynagrodzenie nie jest w stanie spłacać kredytu samodzielnie, Wnioskodawczyni pomagają w tym rodzice. Począwszy od dnia spłaty pierwszej raty wpłacają Oni co miesiąc jako darowiznę 2/3 wartości każdej raty, zaokrąglając do pełnych złotych w górę. Następnie Wnioskodawczyni otrzymaną kwotę przelewa na rachunek przeznaczony do obsługi spłaty kredytu. Od otrzymania pierwszej wpłaty Wnioskodawczyni co miesiąc składa we właściwym urzędzie skarbowym formularz SD-Z2 oraz dowód wpłaty pieniędzy od rodziców na Jej rachunek bankowy, w związku z czym informuje naczelnika urzędu skarbowego o wysokości miesięcznej darowizny. Wnioskodawczyni wskazuje również, że we wrześniu 2010 r. na podstawie umowy dożywocia rodzice przenieśli na Jej rzez własne mieszkanie, z którego aktualnie nie korzysta. Nadal zamieszkują w nim rodzice Wnioskodawczyni i będą je zajmować dopóki będą samodzielni.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie polegające na składaniu co miesiąc we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia o otrzymywanej darowiźnie na druku SD-Z2 jest prawidłowe, a w rezultacie czy otrzymywana przez 13 lat darowizna będzie zwolniona z podatku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna, którą otrzymuje od rodziców powinna być zwolniona od podatku, zgodnie bowiem z ustawą o podatku od spadków i darowizn przekazywana jest w ramach najbliższej rodziny, jak również spełniony jest warunek wpływu pieniędzy od rodziców na Jej rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje on z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Podstawa opodatkowania określona została w art. 7 ustawy i zgodnie z ust. 1 tego przepisu stanowi ją wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9637 zł jeżeli nabywcą jest osoba, tak jak w przedstawionej we wniosku sytuacji, zaliczona do I grupy podatkowej, w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym do grupy I zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Wskazać również należy, że stosownie do art. 9 ust. 2 jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Stosownie do art. 4a ust. 3 ww. ustawy w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu mieszkalnego zakupionego ze środków pochodzących z kredytu zaciągniętego przez Nią i Jej rodziców. Ponieważ Wnioskodawczyni nie posiada wystarczających dochodów w spłacie kredytu pomagają Jej rodzice. Począwszy od spłaty pierwszej raty przelewają, jako darowiznę, na rachunek bankowy Wnioskodawczyni, równowartość 2/3 raty kredytu, zaokrąglając kwotę do pełnej złotówki w górę. Tak otrzymaną kwotę Wnioskodawczyni przelewa na rachunek bankowy przeznaczony do obsługi spłaty kredytu. W związku z otrzymanymi środkami pieniężnymi składa co miesiąc we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenie SD-Z2 wraz z dowodem wpłaty pieniędzy na swój rachunek bankowy.

Odnosząc się do powyższego wyjaśnić należy, odwołując się do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), że przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku, które może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Nie jest przy tym konieczne, aby dokonanie darowizny łączyło się z bezpośrednim transferem darowanego przedmiotu z masy majątkowej darczyńcy do majątku obdarowanego. Transfer ten bowiem może mieć miejsce między masą majątkową osoby trzeciej a obdarowanym.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy darowizny, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu cywilnego.

Skoro więc, jak wskazano w stanie faktycznym, rodzice Wnioskodawczyni przekazują jej co miesiąc jako darowiznę środki pieniężne w wysokości odpowiadającej równowartości 2/3 raty kredytu zaokrąglonej do pełnej złotówki w górę, to niewątpliwie na skutek otrzymania takiej wpłaty dochodzi do nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Na skutek działania rodziców Wnioskodawczyni dochodzi bowiem do przysporzenia w Jej majątku kosztem majątku rodziców. Darowizna taka, ze względu na fakt dokonywania wpłat na rachunek bankowy obdarowanej (Wnioskodawczyni), jak również wobec dokonywania zgłoszenia nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, korzysta ze zwolnienia określonego w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i przy spełnianiu ustawowych warunków, korzystać będzie z niego również w przyszłości.

Mając jednak na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności, zgodnie z którymi Wnioskodawczyni dokonuje zgłoszenia co miesiąc oraz to, że wraz z formularzem SD-Z2 składa dowód wpłaty środków na Jej rachunek bankowy wskazać należy, że:

• obowiązek zgłaszania faktu otrzymania darowizny dotyczy sytuacji, w których wartość nabytych nieodpłatnie rzeczy lub praw majątkowych przekroczy kwotę wolną od podatku o której mowa w art. 9 ust. 1,
  

• zgłoszenie winno być dokonane w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, po przekroczeniu kwoty wolnej,
  

• z przepisów ustawy o podatku od spadów i darowizn nie wynika obowiązek dołączania do zgłoszenia o nabyciu rzeczy i praw żadnych dokumentów, w tym umowy darowizny oraz wyciągu z rachunku bankowego, jednakże podatnik (obdarowany) chcący skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4a ust. 1, w przypadku, gdy przedmiotem darowizny są środki pieniężne, powinien być gotowy do udokumentowania wpływu darowanych środków pieniężnych na jego rachunek bankowy na każde żądanie właściwego organu podatkowego.
  

W rezultacie więc stwierdzić należy, że postępowanie Wnioskodawczyni, polegające na składaniu co miesiąc we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych na druku SD-Z2 w raz z dowodem wpłaty na rachunek bankowy prowadzi do wypełnienia warunków uprawniających do skorzystania z omawianej preferencji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. E. Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.