INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 02 października 2009 r. (data wpływu 26.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia strat poniesionych w latach poprzednich w związku z cofnięciem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia strat poniesionych w latach poprzednich w związku z cofnięciem zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest Spółką zajmującą się produkcją napojów bezalkoholowych. w 2004 roku Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w ramach produkcji wód mineralnych i napojów bezalkoholowych. Zezwolenie zostało wydane na okres do dnia 28 maja 2017 r.

W wydanym zezwoleniu strefowym określono wszystkie warunki, których spełnienie jest niezbędne dla pozyskiwania pomocy publicznej w postaci zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Spółka została zobowiązana do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, rozumianych zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia strefy ekonomicznej w wysokości:

• co najmniej 56.096.000,00 zł nie później niż do dnia 31 grudnia 2005 r.,
• co najmniej 35.890.000,00 zł nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r.,

tj. łącznie 91.986.000,00 zł do dnia 31 grudnia 2008 r.

Jednocześnie na Spółkę został nałożony obowiązek zatrudnienia na terenie strefy 100 osób do dnia 31 stycznia 2005 r. i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 31 grudnia 2010 r.

W związku z kryzysem gospodarczym i trudną sytuacją na rynku, Spółka negocjuje obecnie zmianę warunków zezwolenia strefowego, dążąc do uzyskania korzystniejszych dla siebie uwarunkowań dotyczących wartości wydatków inwestycyjnych. Jednocześnie, Spółka rozważa alternatywnie rezygnację z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, z uwagi na zmiany strategii w ramach grupy.

Mając powyższe na uwadze, możliwe jest, że zezwolenie wydane w 2004 r. zostanie cofnięte, a Spółka utraci status przedsiębiorcy strefowego. w konsekwencji, Spółka utraci możliwość korzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka przez cały okres działalności prowadzonej na terenie strefy wykazuje stratę księgową. Strata ta nie była rozliczana, ponieważ zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów dotyczące przychodu zwolnionego z opodatkowania nie mogą być brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy zezwolenie strefowe zostanie cofnięte przez ministra właściwego do spraw gospodarki, Spółka będzie mogła rozliczyć dla celów podatkowych poniesioną w poprzednich latach stratę...

Zdaniem Wnioskodawcy, Specjalna Strefa Ekonomiczna została utworzona w 1997 r. w drodze rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej na okres 23 lat, do 2020 r.

Inwestorzy działający w SSE korzystają z pomocy publicznej na wspieranie nowych inwestycji oraz na tworzenie nowych miejsc pracy. Pomoc publiczna realizowana jest w postaci całkowitego zwolnienia z podatku dochodowego, z którego korzysta aż do momentu wyczerpania kwoty pomocy, najpóźniej do 2017 r.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Zezwolenie uzyskuje się w drodze przetargu lub rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia.

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcą na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę; terminu zakończenia inwestycji;
3. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o sse”), są wolne od opodatkowania, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Mając powyższe na uwadze, dochody podatników, którzy prowadzą działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie wydanego im zezwolenia, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeśli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania takich przychodów.

Powyższe oznacza, że skoro określone dochody podatnika prowadzącego działalność w specjalnej strefie ekonomicznej korzystają ze zwolnienia na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to dochody te nie powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania tego podatnika. Jednocześnie, jeśli podatnik wykazuje stratę z działalności objętej zwolnieniem strefowym, to nie może tej straty uwzględniać przy ustalaniu swojej podstawy opodatkowania.

W efekcie wykazywana strata jest w okresie korzystania ze zwolnienia wyłącznie stratą o charakterze ekonomicznym (bilansową). Bezsprzecznie jest ona nadwyżką kosztów uzyskania przychodów nad przychodem, a więc stratą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak z uwagi na regulacje szczególne w art. 7 ust. 3 pkt 2 nie powinna być ona rozliczana zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ powstała ona na skutek ponoszenia kosztów uzyskania przychodów wolnych od opodatkowania.

Spółka w pełni podziela stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2009 r. sygn. ILPB3/423-805/08-2/ŁM, w myśl którego: „strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej nie jest stratą podatkową w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną”.

Podsumowując, strata ponoszona w ramach działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie może być, zdaniem Spółki, rozliczana, tj. brana pod uwagę przy określaniu podstawy opodatkowania w kolejnych latach podatkowych. Nie można się również nie zgodzić ze stanowiskiem, w myśl którego straty takiej nie można rozliczyć nie tylko z przychodem uzyskiwanym w ramach działalności strefowej, ale również z przychodem osiąganym z działalności nieobjętej zezwoleniem strefowym. Skutecznie wydane zezwolenie sprawia bowiem, że dochód uzyskiwany z działalności nim objętej jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem zwolnionym, który nie może być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Warto w tym miejscu podkreślić, że skoro dochód objęty jest zwolnieniem, to również koszty poniesione w celu uzyskania przychodów zwolnionych nie mogą być uwzględniane przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, nie jest możliwe rozliczanie straty powstałej w ramach działalności objętej zezwoleniem strefowym. Strata taka nie może być rozliczana ani z dochodem uzyskiwanym z działalności strefowej w kolejnych latach, ani z dochodem uzyskiwanym z działalności nieobjętej zezwoleniem strefowym.

W przekonaniu Spółki należy jednak odróżnić stratę powstałą w ramach działalności strefowej w okresie obowiązywania zezwolenia, a więc od daty wydania zezwolenia do upływu okresu, na jaki zostało wydane od sytuacji, gdy strata powstała co prawda w okresie prowadzenia działalności strefowej, jednak zezwolenie strefowe zostało cofnięte.

W myśl art. 19 ust. 3 ustawy o sse, zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeśli przedsiębiorca:

1. zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą posiadał zezwolenie, lub
2. rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3. nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego ds. gospodarki.

Organem uprawnionym do udzielania, cofania oraz zmiany zezwolenia jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Z uwagi na kryzys gospodarczy oraz trudną sytuację na rynku, Spółka negocjuje obecnie zmianę warunków uzyskanego w 2004 r. zezwolenia strefowego, dążąc do obniżenia ustalonego pułapu wydatków inwestycyjnych. Jednocześnie Spółka - w związku z trudną sytuacją gospodarczą - rozważa alternatywnie rezygnację z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, licząc się z konsekwencjami ewentualnego cofnięcia zezwolenia strefowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie cofnięcia zezwolenia strefowego podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. Zapis ten, w ocenie Spółki, wskazuje, że w przypadku cofnięcia zezwolenia strefowego uznaje się, że pomoc publiczna nigdy nie przysługiwała podatnikowi, a co za tym idzie, musi on ją zwrócić poprzez uiszczenia podatku, który musiałby być płacony, gdyby nie zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając powyższe na uwadze, przedsiębiorca w określonych okolicznościach może utracić zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, przez co nie będzie mu przysługiwało zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki fakt, iż w przypadku utraty zwolnienia przedsiębiorca jest zobowiązany do zwrotu całej wykorzystanej pomocy publicznej pozwala na stwierdzenie, że skutkiem cofnięcia zezwolenia jest przywrócenie stanu sprzed wystąpienia o takie zezwolenie. Podatnik, który utracił zezwolenie traktowany jest jak podatnik, który nigdy takiego zezwolenia nie posiadał, a co za tym idzie, nigdy nie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro zatem nie przysługiwało mu zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym, nieuzasadnionym byłoby twierdzić, iż uzyskiwał on dochody wolne od opodatkowania, a ponoszone przez niego koszty uzyskania przychodów były kosztami ponoszonymi w celu uzyskania dochodów wolnych od podatku.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy utraci ona zezwolenie na prowadzenie działalności strefowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie ona podatnikiem, który nie był uprawniony do zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tejże ustawy.

W efekcie, uzyskiwane przez niego dochody z działalności prowadzonej w okresie obowiązywania zezwolenia, a także ponoszone w tym czasie koszty uzyskania przychodów powinny być brane pod uwagę przy uwzględnianiu podstawy opodatkowania.

Powyższe oznacza, że skoro Spółka wykazywała stratę bilansową, która w związku z objęciem jego dochodów zwolnieniem nie mogła być rozliczana tak, jak strata podatkowa, ponieważ powstała na skutek ponoszenia kosztów uzyskania przychodów wolnych od podatku, to w przypadku utraty zezwolenia strefowego będzie mogła uznać wykazywaną stratę za stratę, która ma wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym (przy uwzględnieniu różnic wynikających z prawa podatkowego oraz prawa bilansowego).

Cofnięcie zezwolenia strefowego jest zdarzeniem o charakterze ex tunc, a więc zdarzeniem, które wywołuje skutki z mocą wsteczną. Skutkiem cofnięcia zezwolenia strefowego jest bowiem przyjęcie fikcji prawnej, zgodnie z którą zezwolenie to nigdy nie zostało wydane.

Podatnik uznawany jest za nieuprawnionego do korzystania z zezwolenia strefowego poprzez nałożenie na niego obowiązku zwrócenia wykorzystanej kwoty pomocy publicznej. w istocie podatnik zobowiązany jest zapłacić podatek, którego nie płacił, ponieważ korzystał ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - to właśnie kwota podatku jest udzieloną mu pomocą publiczną.

Skoro zatem ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na niego obowiązek zapłacenia podatku za okres korzystania ze zwolnienia, zdaniem Spółki, dochody uzyskiwane przez nią w okresie korzystania z zezwolenia z dniem cofnięcia zezwolenia tracą status dochodów wolnych od podatku. Zmiana kwalifikacji na dochody opodatkowane wpływa również na koszty uzyskania przychodów ponoszone w celu uzyskania takiego dochodu. Jeśli sam dochód przestał być wolnym od podatku, to i ponoszone w celu jego uzyskania koszty przestają być kosztami, o których mowa w art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, Spółka nie kwestionuje faktu, iż nie jest możliwe rozliczanie straty ekonomicznej w okresie prowadzenia działalności strefowej, jak również po zakończeniu obowiązywania zezwolenia strefowego (w związku z upływem okresu, na jaki zostało wydane). Jednak Jej zdaniem, przypadek cofnięcia zezwolenia strefowego nie jest równoznaczny w konsekwencjach z zakończeniem czasu obowiązywania zezwolenia.

Fakt, iż zezwolenie strefowe utraciło moc na skutek upływu okresu na jaki zostało wydane nie wpływa na kwalifikację dochodów uzyskanych w okresie jego obowiązywania. Również po upływie okresu, na jaki zostało wydane zezwolenie, dochody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności strefowej będą zwolnione z opodatkowania, a ewentualna strata ekonomiczna nie będzie mogła być rozliczona.

Jednak w przypadku cofnięcia zezwolenia kwalifikacja przychodów i kosztów uzyskania przychodów podatnika zmienia się i brak jest, zdaniem Spółki, przesłanek uzasadniających twierdzenie, iż również w tym przypadku dochody korzystające ze zwolnienia są w dalszym ciągu rozpoznawane jako zwolnione i nieuwzględniane w kalkulacji podstawy opodatkowania.

W związku ze zmianą statusu prawno - podatkowego podatnika w razie cofnięcia zezwolenia strefowego zmienia się także kwalifikacja dochodów przez niego uzyskiwanych, co zdaniem Spółki, przemawia za możliwością rozliczenia straty powstałej w okresie prowadzenia działalności na podstawie zezwolenia strefowego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, w przypadku cofnięcia zezwolenia strefowego będzie Ona miała prawo do rozliczenia straty poniesionej w okresie obowiązywania zezwolenia.

Powyższe wynika z faktu, iż na skutek cofnięcia zezwolenia uznawać się będzie, iż dochód uzyskiwany w ramach działalności objętej zezwoleniem strefowym nie był zwolniony z opodatkowania, a zatem również koszty uzyskania przychodów nie były ponoszone w celu osiągnięcia przychodu (dochodu) zwolnionego z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest – z zastrzeżeniem art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. w sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy). Regulacja art. 7 ust. 5 daje podatnikowi prawo do obniżenia dochodu o wysokość straty w najbliższych kolejno następujących po sobie pięciu latach podatkowych, z tym, że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50%. Ponadto, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, na mocy przepisu art. 7 ust. 3 ww. ustawy, nie uwzględnia się między innymi:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

• kosztów uzyskania ww. przychodów.

Wartości te nie są brane pod uwagę również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. u. Nr 123, poz. 600 ze zm.) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu od opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Punkt 34 tego przepisu stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 – 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. u. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Zgodnie z ust. 4 tego przepisu, organem, który udziela, cofa i zmienia zezwolenie jest minister właściwy do spraw gospodarki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z 2004 r. i ma prawo do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie tej strefy, przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. w związku z kryzysem gospodarczym Spółka negocjuje zmianę warunków zezwolenia strefowego. Jednocześnie rozważa alternatywnie rezygnację z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Zatem możliwe jest, że zezwolenie wydane w 2004 r. zostanie cofnięte, a Spółka utraci status przedsiębiorcy strefowego.

Wobec powyższego powstała wątpliwość, czy w przypadku cofnięcia zezwolenia strefowego, Spółka będzie mogła rozliczyć dla celów podatkowych poniesioną w poprzednich latach stratę...

W opinii tut. Organu, strata poniesiona przez Spółkę w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie jest stratą podatkową w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych w związku z tą działalnością nad osiągniętymi z niej przychodami stanowi jedynie stratę ekonomiczną.

Ustawodawca nie przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych możliwości obniżenia dochodu uzyskanego przez Spółkę z tytułu prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej o tego rodzaju straty poniesione w latach poprzednich i wygenerowane na działalności korzystającej ze zwolnienia podatkowego.

Zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy przysługuje wyłącznie w odniesieniu do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 17 ust. 4 tej ustawy).

Jednocześnie w art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca określił skutki cofnięcia ww. zezwolenia, tj. podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego.

Podatnik zatem, zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę - w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o którym mowa w art. 25, w którym utracił to prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego - w zeznaniu rocznym.

Zgodnie z przytoczonym przepisem skutki cofnięcia zezwolenia nie mogą być rozpatrywane w aspekcie sytuacji, jaka miałaby miejsce gdyby Spółka nie korzystała ze zwolnienia w specjalnej strefie ekonomicznej. w przypadku cofnięcia zezwolenia, w stosunku do dochodu wypracowanego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nie powstaje bowiem zaległość podatkowa ale zobowiązanie podatkowe płatne w terminach obowiązujących dla zapłaty zaliczki należnej za miesiąc, w którym cofnięto zezwolenie. Podatnik nie ponosi również ewentualnych konsekwencji karno-skarbowych z tytułu nieuiszczenia podatku w zwykłych terminach przewidzianych ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, należy dodatkowo zauważyć, iż art. 17 ust. 5 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest jedynym przepisem regulującym skutki cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Nie zawiera on w swej treści prawa do rozliczania strat wygenerowanych na działalności zwolnionej z dochodu opodatkowanego (tj. po cofnięciu zezwolenia).

Na podstawie analizy ww. przepisów brak jest zatem możliwości stwierdzenia, iż wskutek cofnięcia zezwolenia, działalność gospodarcza uprzednio prowadzona na jego podstawie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej staje się działalnością gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jedyny skutek podatkowy wynikający z cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – to konieczność zapłaty podatku od dochodu, w odniesieniu do którego podatnik utracił prawo do zwolnienia. Analizowane przepisy stanowią jedynie o opodatkowaniu dochodu, nie odnosząc się natomiast do poniesionych strat (w sytuacji, gdy nie wystąpi dochód w odniesieniu do którego utracono prawo do zwolnienia).

Reasumując, strata poniesiona w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przez Spółkę nie może być uznana za stratę podatkową w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nadwyżka kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z tą działalnością nad osiągniętymi przychodami stanowi stratę jedynie w ujęciu ekonomicznym. Zatem nie może zostać rozliczona w oparciu o art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.