INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.01.2010 r. (data wpływu 11.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie okresu ważności certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nabywa od podmiotów zagranicznych różnego rodzaju usługi wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy CIT oraz dokonuje wypłat wskazanych w art. 22 ust. 1 Ustawy CIT. W związku z tym, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT Spółka - jako płatnik - zobowiązana jest pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych z tych wypłat. Spółka ustala wysokość pobranego podatku zgodnie z przepisami Ustawy CIT oraz z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Dla zastosowania obniżonej stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat, bądź zwolnienia wypłat z opodatkowania w Polsce (zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania), Spółka ubiega się u kontrahenta o certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez administrację podatkową państwa zamieszkania/siedziby danego kontrahenta, na rzecz którego płatność jest realizowana. Kontrahenci Spółki przedstawiają certyfikaty rezydencji podatkowej wydane na konkretny rok kalendarzowy bądź certyfikaty, na których nie jest wskazana data obowiązywania przedmiotowego certyfikatu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy certyfikat rezydencji podatkowej stanowiący zaświadczenie o miejscu zamieszkania / siedziby kontrahenta dla celów podatkowych, który wydany jest przez właściwy organ administracji podatkowej kontrahenta, a na którym nie wskazano daty obowiązywania, bądź wygaśnięcia jego ważności, zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny (nie ulegnie zmianie rezydencja podatkowa kontrahenta)...

Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikaty rezydencji przedkładane przez podmioty zagraniczne potwierdzające ich rezydencję podatkową (siedzibę lub miejsce zamieszkania), wystawione przez właściwe władze podatkowe, nawet jeżeli nie wskazują daty, do której obowiązują, potwierdzają określony stan faktyczny i zachowują swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie stan faktyczny w nich przedstawiony.

Wnioskodawca wskazał, iż przepisy ustawy CIT nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji, w szczególności definicja legalna certyfikatu rezydencji zawarta w art. 4a ust. 12 ustawy CIT nie wskazuje ograniczeń terminu ważności takiego dokumentu. Zdaniem Spółki należy uznać, iż w przypadku zmiany rezydencji podatkowej certyfikat utraci swoją aktualność, zaś w przypadku braku zmian w rezydencji podatkowej kontrahenta, na rzecz którego wypłacane są należności, certyfikat zachowa swoją aktualność nawet przez kilka lat od momentu jego wydania. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 10 grudnia 2009 r. o sygn. IPPB4/415-648/09-2/JK2 oraz interpretację z dn. 25 listopada 2009 r. o sygn. IPPB5/423-533/09-2/MB.

Jednocześnie Spółka zaznaczyła, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak wskazał Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści – również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie podkreślić, jak słusznie zaznaczył Wnioskodawca, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nabywa od podmiotów zagranicznych różnego rodzaju usługi wymienione w art. 21 ust 1 ustawy CIT oraz dokonuje wypłat wskazanych w art. 22 ust 1 Ustawy CIT. W związku z tym, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT Spółka - jako płatnik - zobowiązana jest pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych z tych wypłat. Spółka ustala wysokość pobranego podatku zgodnie z przepisami Ustawy CIT oraz z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Dla zastosowania obniżonej stawki zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat, bądź zwolnienia wypłat z opodatkowania w Polsce (zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania), Spółka ubiega się u kontrahenta o certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez administrację podatkową państwa zamieszkania/siedziby danego kontrahenta, na rzecz którego płatność jest realizowana. Kontrahenci Spółki przedstawiają certyfikaty rezydencji podatkowej wydane na konkretny rok kalendarzowy bądź certyfikaty, na których nie jest wskazana data obowiązywania przedmiotowego certyfikatu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny jest prawidłowe. Spółka będąc w posiadaniu oryginału wydanego certyfikatu rezydencji kontrahenta jeśli uzyska od niego potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie to jest to wystarczające do uwzględnienia przez Spółkę właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.