INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.03.2010r. (data wpływu 18.03.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu i kosztów uzyskania przychodów w sytuacji aportu wierzytelności factoringowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.03.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu i kosztów uzyskania przychodów w sytuacji aportu wierzytelności factoringowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank lub „Wnioskodawca” prowadzi działalność factoringową, w ramach której jako faktor dokonuje w ramach zawieranych umów factoringowych nabycia wierzytelności handlowych podmiotów gospodarczych (factorantów).

W związku z tym iż w strukturze grupy kapitałowej Bank posiada również wyspecjalizowaną spółkę zależną prowadzącą tego rodzaju działalność (P.Sp. z o.o., dalej „spółka”) Bank rozważa skoncentrowanie tej działalności w jednym podmiocie poprzez wniesienie swoich wierzytelności factoringowych do spółki w formie aportu i objecie w zamian udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym tej spółki.

Przedmiotem aportu nie będzie zatem przedsiębiorstwo, ani zorganizowana cześć przedsiębiorstwa Banku tylko cześć aktywów Banku w postaci wierzytelności factoringowych.

Wartość nominalna wnoszonych do spółki wierzytelności factoringowych jest nieznacznie niższa od ich wartości rynkowej (różnica stanowi głównie dyskonto z jakim wierzytelności te były skupowane od faktorantów).

Wartość nominalna 1 udziału spółki wynosi 50 zł, podczas gdy wycena (wartość rynkowa) 1 udziału równa jest w chwili obecnej ok. 140 zł. Wartość nominalna udziałów w spółce jakie może objąć Bank będzie zatem niższa od wartości rynkowej udziałów.

W związku z powyższym Spółka wystąpiła z prośbą o odpowiedź na pytanie:

Czy podstawę opodatkowania Banku z tytułu objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym spółki stanowić będzie różnica między wartością nominalną objętych udziałów a wartością nominalną wnoszonych wierzytelności równą poniesionym przez Bank wydatkom na wykup wierzytelności od faktorantów...

Stanowisko Spółki.

Zdaniem Banku, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654, ze zm. - dalej: UPDOP), w dniu wpisu do rejestru podwyższonego kapitału zakładowego spółki, Bank rozpozna przychód podatkowy w wysokości nominalnej wartości udziałów objętych przez Bank. Koszt uzyskania tego przychodu stanowić będzie natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 UPDOP wartość nominalna wnoszonych wierzytelności rozumiana jako suma wydatków poniesionych przez Bank na wykup tych wierzytelności od faktorantów.

Zasady opodatkowania aportów w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa regulować będzie od strony przychodowej art. 12 ust. 1 pkt 7 UPDOP zgodnie z którym przychód stanowić będzie wartość nominalna udziałów w spółce jaka obejmie Bank. Jednocześnie nie zostanie naruszony przepis art. 14 ust. 1-3 UPDOP, bowiem wartość rynkowa objętych udziałów równa będzie wartości rynkowej przedmiotu aportu (wnoszonych wierzytelności).

Jednocześnie, od strony kosztowej zastosowanie znajdzie przepis art. 15 ust. 1j pkt 3 UPDOP, który wskazuje, iż w przypadku objęcia udziałów w spółce w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć (a takim jest niewątpliwie aport w postaci przedmiotowych wierzytelności) - na dzień objęcia tych udziałów - ustala się koszt uzyskania przychodu w wysokości faktycznie poniesionych, niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie tych składników majątku podatnika. Zatem w przedmiotowym stanie faktycznym, wartość nominalna wnoszonych wierzytelności, tj. wydatki poniesione przez Bank na wykup wierzytelności od faktorantów, będą stanowić koszty uzyskania przychodów. Należności z tytułu nabytych od faktorantów wierzytelności stanowią składniki majątku Banku i są prezentowane jako jego aktywa w bilansie. Nabycie przedmiotowych wierzytelności nastąpiło w zamian za środki pieniężne, które odzwierciedlono w wartości nominalnej wnoszonej wierzytelności. Jak wskazano powyżej, wydatki poniesione przez Bank z tytułu wykupu przedmiotowych wierzytelności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ujemna różnica zidentyfikowana pomiędzy wartością nominalną objętych udziałów a wartością nominalną wnoszonych wierzytelności nie powinna wpływać na podwyższenie ustalonej w powyższy sposób podstawy opodatkowania. Przemawia za tym fakt, iż przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do nieuzasadnionego i zdaniem Banku nie zamierzonego przez racjonalnego ustawodawcę, zwiększenia obciążenia podatkowego, przy ewentualnej sprzedaży objętych w zamian za aport udziałów. W przypadku bowiem sprzedaży udziałów objętych w zamian za taki aport, zgodnie z norma art. 15 ust. 1k ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt uzyskania przychodów stanowiłaby wartość nominalna tych udziałów z dnia ich objęcia. Prowadziłoby to do wypaczenia sensu wprowadzonej regulacji i nieopłacalności wnoszenia aportem wierzytelności. Należy zauważyć, iż logika wprowadzonych od 1 stycznia 2001 r. ustawą z dnia 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 60 poz. 700) przepisów sprowadza się do oparcia się na wartości nominalnej objętych udziałów aportowych. Wartość ta służy najpierw do ustalenia przychodu podatkowego na moment wniesienia aportu, a następnie służy do ustalenia kosztu uzyskania przychodu na zbyciu udziałów objętych w zamian za aport. Skoro zatem ustawodawca nie zastosował konstrukcji, iż przychód podatkowy w momencie wniesienia aportu (a koszt podatkowy w momencie zbycia) stanowi wartość rynkowa objętych udziałów tylko ich wartość nominalna, a wartości te zwykle będą różne, w zależności od wartości rynkowej danej spółki (dla przykładu wartość nominalna 1 akcji Banku wynosi 1 zł, podczas gdy bieżąca cena rynkowa 1 akcji na GPW wynosi ok. 170 zł) to należy założyć, iż jego celem było to, aby na moment wniesienia aportu realizowany był wynik podatkowy, tj. każdy — dochód albo strata.

W przeciwnym razie podatnik dokonujący aportu i zbywający objęte w zamian za taki aport udziały lub akcje traciłyby prawo do rozpoznania kosztu podatkowego na różnicy miedzy wartością podatkową swojego wkładu a wartością nominalną obejmowanych udziałów (akcji). Trudno przypuszczać, aby takie rozwiązanie mogło być celem racjonalnego ustawodawcy. W treści uzasadnienia do projektu nowelizacji UPDOP na podstawie którego wprowadzono obowiązujące obecnie zasady opodatkowania aportów znajdujemy zdanie: „(…) Propozycja dodania ust. 1j i 1k w art. 15 (pkt 8 tiret 2) powoduje jednoczesne skreślenie pkt 8a w art. 16 ust. 1 (pkt 9 lit. a) tiret 5) i ma bezpośredni związek z zaliczeniem, przez dodanie w art. 12 ust. 1 pktu 7 (pkt 6 lit. a) tiret 3), do przychodów nominalnej wartości udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana cześć”. Ustawodawca wprowadzając regulacje kształtującą podstawę opodatkowania dla dochodu osiągniętego z objęcia udziałów wprost uznał, iż ustalony na ten moment przychód będzie odpowiadał kosztowi, który podatnik zrealizuje w przypadku ewentualnej sprzedaży posiadanych udziałów. W żadnej części uzasadnienia nie znajduje się natomiast zdania, które negowałoby powyższe stanowisko Banku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.