INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia na terytorium Niemiec samochodu przerobionego z osobowego na ciężarowy w celu dalszej odsprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia na terytorium Niemiec samochodu przerobionego z osobowego na ciężarowy w celu dalszej odsprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu samochodami osobowymi i ciężarowymi, zarówno nowymi jak i używanymi. Zamierza, celem dalszej odsprzedaży w Polsce, zakupić w Niemczech samochód przerobiony tam z osobowego na ciężarowy, posiadający niemiecki dowód rejestracyjny, stwierdzający, że jest to samochód ciężarowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli Spółka, celem dalszej odsprzedaży, kupi w Niemczech samochód, który w Niemczech został przerobiony z osobowego na ciężarowy, następnie w Polsce uzyska opinię Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów potwierdzającą spełnianie warunków opisanych w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz dowód rejestracyjny, zawierający właściwą adnotację o spełnianiu tych wymagań – będzie miała prawo do odliczenia w całości podatku z tytułu importu...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku z tytułu importu opisanych wyżej samochodów. Wprawdzie w czasie importu przedmiotowe pojazdy nie będą spełniały warunków formalnych opisanych w art. 86 ust. 5 ustawy (opinia OSKP oraz dowód rejestracyjny z adnotacją), niemniej jednak będzie miał w tym wypadku zastosowanie ust. 4 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym ust. 3 (ograniczenia w odliczeniu) nie stosuje się do przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Importem towarów, stosownie do dyspozycji przepisu art. 2 pkt 7 ustawy, jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przez terytorium państwa trzeciego, w myśl pkt 4 powołanego artykułu, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę lub na ich rzecz.

Natomiast w myśl ust. 2 powolanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:



1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;


2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z powyższych regulacji wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zachodzi wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. nabycie towarów będzie dokonane poza terytorium kraju,
2. nabywcy towarów będzie przysługiwało prawo do rozporządzania nimi jak właściciel,
3. towary wskutek ich nabycia zostaną przetransportowane pomiędzy krajem rozpoczęcia wysyłki a innym krajem członkowskim.

Sam fakt przywozu towarów z terytorium innego państwa członkowskiego nie oznacza jeszcze, że miało miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Aby można było mówić o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów:

1. nabywcą towarów musi być polski podatnik VAT lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika bądź osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej,
2. dokonującym dostawy – podatnik VAT lub podatnik podatku od wartości dodanej.

Jeżeli powyższe warunki nie zostaną spełnione przez obie strony uczestniczące w transakcji, bądź przez jedną z nich, nie będzie można uznać, iż wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika – art. 11 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:



1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;


2. w przypadku importu towarów – suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do zapisów ust. 4 powołanego artykułu, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:



1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Analiza cytowanych wyżej przepisów prowadzi do stwierdzenia, że wyjątek zawarty w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy ma zastosowanie wyłącznie do nabywanych przez podatnika samochodów (pojazdów), które następnie są odsprzedawane, przy czym ich odsprzedaż stanowi przedmiot działalności podatnika. Działalność w zakresie odsprzedaży samochodów winna być rzeczywiście prowadzona albo z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, iż jest zamiar jej podjęcia.

W opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazała, iż prowadzi działalność w zakresie handlu samochodami osobowymi i ciężarowymi, zarówno nowymi jak i używanymi. Zamierza, celem dalszej odsprzedaży w Polsce, zakupić w Niemczech samochód przerobiony tam z osobowego na ciężarowy, posiadający niemiecki dowód rejestracyjny, stwierdzający, że jest to samochód ciężarowy.

Z uwagi na fakt, iż miejscem nabycia przedmiotowego samochodu jest terytorium Niemiec, tj. kraju wchodzącego w skład Unii Europejskiej, a nie państwa trzeciego, transakcja ta – wbrew stanowisku Spółki – nie będzie stanowić importu towarów, ale - po spełnieniu wymogów, m.in. co do podmiotu dokonującego dostawy i nabycia towaru - wewnątrzspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy – jak wskazała Spółka – przedmiotem jej działalności jest odsprzedaż samochodów – gdy spełnione zostaną wymogi pozwalające uznać transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, przysługiwało będzie prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu, o ile nie wystąpią wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku, gdy transakcja – z uwagi na swój charakter – nie będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że nie powstałby obowiązek uiszczenia należnego podatku, który jednocześnie mógłby być podatkiem naliczonym do odliczenia.

Jednocześnie informuje się, że kwestie dotyczące prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT dokumentującej nabycie samochodu spełniającego wymogi określone w art. 86 ust. 1-4 ustawy oraz z faktur dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu przedmiotowego samochodu, rozstrzygnięte zostały w interpretacjach indywidualnych nr ITPP2/443-58b/10/AK i ITPP2/443-58c/10/AK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.