INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 23 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia prawidłowej wartości początkowej przedmiotu leasingu stanowiącej podstawę amortyzacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia prawidłowej wartości początkowej przedmiotu leasingu stanowiącej podstawę amortyzacji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 lutego 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1499/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 23 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę leasingu finansowego która spełnia warunki określone w art. 17f updop. Przedmiotem leasingu są nieruchomości, które zostały sprzedane finansującemu przez Wnioskodawcę, tzw. leasing zwrotny. Zgodnie z umową leasingu odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje korzystający, czyli Spółka. Po terminowym zakończeniu umowy leasingu i uiszczeniu wszystkich opłat z niej wynikających korzystający nabędzie prawo własności przedmiotu leasingu. Wartość początkowa stanowiąca podstawę amortyzacji została ustalona jako suma: wartości netto przedmiotu leasingu, prowizji za zawarcie umowy, opłaty końcowej związanej z wykupem przedmiotu leasingu oraz wszystkich kosztów bezpośrednich związanych z zawartą umową.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy właściwie ustalono wartość początkową przedmiotu leasingu stanowiąca podstawę amortyzacji (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) ...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują w sposób szczególny zasad ustalania wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego. Zgodnie z art. 16g updop za wartość początkową środków trwałych uważa się ich cenę nabycia, czyli kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wyjaśnienia związane z wartością początkową przedmiotu leasingu znajdują się również w krajowym standardzie rachunkowości nr 5 "leasing, najem i dzierżawa" gdzie wartością początkową przedmiotu leasingu jest jego wartość netto określona w umowie leasingu powiększona o poniesione przez korzystającego bezpośrednie koszty zawarcia umowy, montażu, fundamentów, przystosowania i inne podobne. Zdaniem Spółki, jeżeli updop nie reguluje zagadnienia związanego ze sposobem ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu stanowiącej podstawę amortyzacji konieczne jest zastosowanie regulacji wynikających z przepisów o rachunkowości. W związku z powyższym zdaniem Spółki, na wartość początkową przedmiotu leasingu, która stanowi podstawę amortyzacji składa się wartość netto przedmiotu leasingu powiększona o prowizję związaną z zawartą umową opłatę końcową za przeniesienie własności przedmiotu leasingu jak również wszelkie inne koszty związane bezpośrednio z zawartą umową jak np. koszty aktów notarialnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej: „updop”) amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawy umowy określonej w art. 17a pkt 1 updop, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielem albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Podatkowo, umowa leasingu finansowego zdefiniowana w art. 17f ust. 1 updop charakteryzuje się m.in. tym, że z jej zapisów wynika, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących jej przedmiotem dokonuje korzystający. Prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych nakłada na podatnika wymóg określenia w prawidłowej wysokości wartości początkowej podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przepisy rozdziału 4a ustawy - opodatkowanie stron umowy leasingu - nie określają szczególnych zasad ustalania przez korzystającego wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem podatkowej umowy leasingu finansowego, lecz pośrednio.

Przepisy (art. 17a pkt 7 updop) odsyłają w tym zakresie do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g updop.

Artykuł 16g updop wskazuje zróżnicowane zasady ustalania przez podatników wartości początkowej składników majątku trwałego w zależności od sposobu ich nabycia.

W razie odpłatnego nabycia wartością początkową środków trwałych w jest cena ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 updop), którą zgodnie z art. 16g ust. 3 updop stanowi kwota należna zbywcy powiększona o koszty zawiązane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, pomniejszona o podatek od towarów i usług.

W przypadku umowy leasingu kwota należna powinna wynikać z faktury VAT wystawionej przez finansującego.

Należy zwrócić uwagę, iż w przypadku zawarcia umowy leasingu finansowego korzystający uiszcza ratę leasingową składająca się z części kapitałowej (stanowiącej spłatę wartości początkowej przedmiotu leasingu) oraz części odsetkowej (stanowiącej wynagrodzenie leasingodawcy). Przy ustaleniu wartości początkowej przedmiotu leasingu finansowego dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych należy wziąć pod uwagę, wyłącznie sumę kapitałowych części rat leasingowych, powiększoną o kwotę wynikającą z opcji wykupu po zakończaniu oraz o ewentualne inne koszty związane z zawarciem umowy leasingu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania (prowizja za zawarcie umowy, wskazane przez Spółkę koszty opłat notarialnych).

Ze stanu faktycznego przedstawianego przez Spółkę wynika, iż wartość początkową stanowiącą podstawę amortyzacji ustalono jako sumę wartości netto przedmiotu leasingu, prowizji za zawarcie umowy, opłaty końcowej związanej z wykupem przedmiotu leasingu oraz wszystkich kosztów bezpośrednich związanych z zawartą umową. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka wskazała, że na wartość początkową przedmiotu leasingu, która stanowi podstawę amortyzacji składa się wartość netto przedmiotu leasingu powiększona o prowizję związaną z zawartą umową opłatę końcową za przeniesienie własności przedmiotu leasingu jak również wszelkie inne koszty związane bezpośrednio z zawartą umową jak np. koszty aktów notarialnych.

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowej sprawy, Spółka winna ustalić wartość początkową nieruchomości będących przedmiotem leasingu w wysokości wartości netto przedmiotu leasingu (rozumianej jako suma kapitałowych części rat leasingowych) powiększonej o kwotę wynikającą z opcji wykupu oraz o opłaty związane z zawarciem umowy poniesione do dnia oddania środka trwałego do używania.

W świetle powyższego niezasadne jest twierdzenie, że w zakresie ustalenia wartości początkowej konieczne jest stosowanie zasad wynikających z ustawy o rachunkowości. mając jednak na uwadze, iż zastosowanie tych zasad prowadzi w istocie do ustalenia wartości początkowej w identyczny sposób co ustalony powyżej odstąpiono od stwierdzenia nieprawidłowości stanowiska Spółki.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.