Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-952/12/MS
z 29 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 27 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z dokonaniem korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z dokonaniem korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawową działalnością Spółki są usługi reklamowe polegające na wyświetlaniu różnych form reklamowych w serwisach portalu, usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych i komputerowych oraz inne płatne usługi świadczone dla użytkowników portalu. Usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oprócz wymienionych usług Spółka świadczy również:

1. usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów i usług bankowych polegające na umożliwieniu użytkownikom portalu zakupu produktów i usług oferowanych przez współpracujące ze Spółką banki,
2. usługi polegające na udzieleniu gwarancji spłaty zobowiązań wobec obligatariuszy z tytułu obligacji wyemitowanych przez Spółkę powiązaną.
   
   

Usługi wymienione w punktach a) i b) powyżej, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 66.19.9 „Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane” są wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: „Ustawa o VAT”; Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm., w brzmieniu wówczas obowiązującym) jako zwolnione z podatku VAT. Zgodnie z art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT Spółka wykonując zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo jej nie przysługuje, pomniejsza kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Spółka ustala powyższą proporcję zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało. Proporcja ta zgodnie z art. 90 ust. 4 określana jest procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana ta proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Proporcja ustalona na podstawie obrotów osiągniętych w 2008 roku wyniosła 98,21%, zgodnie więc z art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego. W wyniku mylnej interpretacji przepisów Spółka zastosowała do obniżenia kwoty podatku naliczonego proporcję 98% a różnicę podatku naliczonego, zgodnie z dyspozycją art. 16 ust.1 pkt 46a) ustawy o CIT, zaliczyła w koszty uzyskania przychodów. W przypadku zakupu środków trwałych i wartości niematerialnych nieodliczony podatek naliczony podwyższył ich wartość początkową i poprzez amortyzację również zwiększa koszty uzyskania przychodów. Spółka zamierza skorygować deklaracje VAT -7 za 2009 r., w których w związku z niewłaściwą interpretacją przepisów art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT zaniżono kwoty podatku naliczonego i wystąpić do właściwego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji, gdy Spółka nie odliczyła w pełni podatku naliczonego od towarów i usług i kwoty nieodliczonego podatku naliczonego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, prawidłowe jest zastosowanie art. 12 ust.1 pkt 4f ustawy o CIT, poprzez rozpoznanie kwot zwróconego podatku od towarów i usług jako przychodu podatkowego bez konieczności korygowania kosztów uzyskania przychodów za poprzednie okresy sprawozdawcze?
2. W sytuacji, jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to czy Spółka powinna rozpoznać kwoty zwróconego podatku od towarów i usług jako przychód podatkowy w momencie faktycznego otrzymania lub rzeczywistego zadysponowania tymi kwotami (tj. otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku VAT na rachunek bankowy, zaliczenia ich na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W sytuacji, kiedy Spółka nie odliczyła naliczonego podatku od towarów i usług, a kwoty nieodliczonego podatku naliczonego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, to otrzymanie zwrotu podatku od towarów i usług, który uznany był uprzednio przez Spółkę za koszt uzyskania przychodów, należy rozpoznać jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT, przychodami są w szczególności - w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego, zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Spółki przedstawione we wniosku przyszłe zdarzenie jest analogiczne z sytuacją w jakiej znaleźli się podatnicy po wydaniu przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS) wyroku w sprawie Magoora (C-414/07) z dnia 22 grudnia 2008 r., dotyczącego możliwości odliczenia VAT naliczonego przy zakupie paliwa do samochodu używanego w ramach prowadzonej działalności na podstawie umowy leasingu. W komunikacie z dnia 12 stycznia 2009 r. Minister Finansów określił skutki w podatku dochodowym powołanego wyżej wyroku ETS. W komunikacie tym Minister Finansów potwierdził, że podatnicy, którzy w związku z wyrokiem w sprawie Magoora dokonają odliczenia podatku VAT poprzez dokonanie korekty rozliczenia w tym podatku, nie są obowiązani do korygowania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym w momencie zwrotu, co wynika wprost z art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT. Mając powyższe na względzie, Spółka, która miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości, a odliczyła tylko w części wskutek błędnie ustalonej proporcji, ma prawo do dokonania korekty rozliczeń podatku VAT i w konsekwencji obowiązek uznania kwoty zwrotu podatku VAT, w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, za przychód podatkowy. Niezależnie od powyższego, również w świetle art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, w ocenie Spółki, zwrócony Spółce podatek VAT powinien zostać zaliczony do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z powołanym art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A contrario, w przypadku zaliczenia określonych podatków do kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien - zdaniem Spółki - zaliczyć zwrócone podatki i opłaty do przychodów podlegających opodatkowaniem podatkiem CIT.

Jeżeli więc podatek został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to w razie jego zwrotu wyłączenie przewidziane w art. 12 ust. 4 pkt 6, nie ma zastosowania, a zatem na mocy ogólnej definicji przychodów kwota zwróconego podatku powinna zostać rozpoznana jako przychód. Należy również podkreślić, że nieodliczony podatek VAT nie został zakwalifikowany do zamkniętej grupy przychodów nieuznawanych za przychód podatkowy wymienionych w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Powyższe stanowisko potwierdza również orzecznictwo - przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1572/10, wskazano: „Zaznaczyć należy, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nakazuje - bez wprowadzenia dodatkowych uwarunkowań - zaliczyć do przychodów naliczony podatek VAT, w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku późniejszego obniżenia lub zwrotu tego podatku.

Prowadzi to do wniosku, że w każdym przypadku dokonania korekty deklaracji w podatku od towarów i usług, wskutek czego zwrócony zostanie podatek od towarów i usług, zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, podatnik jest obowiązany tenże zwrócony podatek zaliczyć do przychodów”. Także interpretacje indywidualne potwierdzają stanowisko Spółki, przykładowo: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r., znak IPPB5/423-226/09-2/AJ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r., znak ILPB3/423-803/08-2/MC, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., znak IPPB3/423-89/09-4/JG, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2012 r., znak IBPBI/2/423-1411/11/MO. W konsekwencji Spółka stwierdza, że w związku z zaliczeniem przez Spółkę podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów, zwrot podatku VAT wynikający z dokonanej korekty rozliczeń VAT stanowić będzie przychód Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2

Otrzymany zwrot podatku VAT powinien być rozpoznany jako przychód podatkowy w momencie faktycznego otrzymania go przez Spółkę (bądź rzeczywistego zadysponowania nim, tj. np. zaliczenia go na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych). Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Według Spółki kwoty zwróconego podatku VAT należy uznać za przysporzenie majątkowe w momencie ich faktycznego otrzymania. Bowiem dopiero w tym momencie przysporzenie to będzie miało charakter definitywny, tj. będzie wpływało na zwiększenie aktywów Spółki. Powyższe stanowisko potwierdza między innymi interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 kwietnia 2009 r., znak ITPB3/423-53/09/MK, w którym podkreślono: „na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka, w związku z zaliczeniem podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów, ma obowiązek zaliczyć do przychodów różnicę w podatku naliczonym wynikającą ze złożenia stosownej korekty. Zwrócone kwoty podatku od towarów i usług, o których mowa powyżej, powinny być rozpoznane jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę”. Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2010 r., znak ILPB3/423-191/10-2/MC czy z dnia 7 czerwca 2010 r., znak ILPB3/423-230/10-2/DS oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 marca 2012, znak IBPBI/2/423-1411/11/MO.

Podsumowując, zdaniem Spółki, kwoty skorygowanego podatku VAT powinny być rozpoznane jako przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich faktycznego otrzymania lub rzeczywistego zadysponowania przez Spółkę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Za koszty uzyskania przychodów, co do zasady, nie uważa się, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatku od towarów i usług.

Od zasady zakazującej zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 updop, podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział jednak wyjątki.

Jako taki należy traktować regulację zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) updop, zgodnie z którą nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług,
• jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż podstawową działalnością Spółki są usługi reklamowe polegające na wyświetlaniu różnych form reklamowych w serwisach portalu, usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych i komputerowych oraz inne płatne usługi świadczone dla użytkowników portalu. Usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z błędną metodologią obliczania proporcji VAT Spółka nie odliczała w całości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, ujmując go jednocześnie w kosztach uzyskania przychodu. Spółka zamierza skorygować deklaracje VAT-7, w których w związku z niewłaściwą interpretacją przepisów zaniżono kwoty podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę przywołany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie updop należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony lub zwrócony podatnikowi podatku od towarów i usług. A contrario, kosztu podatkowego nie może stanowić naliczony podatek od towarów i usług, jeżeli ustawa o podatku od towarów i usług przyznaje podatnikowi prawo do jego odliczenia. Użycie w przywołanym przepisie sformułowania „podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług” należy bowiem wiązać z wynikającym z ustawy wyłączeniem prawa do odliczenia.

Możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych podatku naliczonego nie dotyczy zatem sytuacji, w której podatnik miał z mocy ustawy takie prawo, ale z niego nie skorzystał. Nie można utożsamiać ustawowego braku prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z dobrowolną rezygnacją z tego prawa lub nieskorzystaniem z takiej możliwości na skutek popełnionego przez podatnika błędu, czy dokonania nieprawidłowej interpretacji przepisów prawa.

Należy zatem przyjąć, że w wypadku braku odliczenia przez podatnika naliczonego podatku od towarów i usług, w warunkach gdy uprawnienie takowe mu przysługiwało, za niewłaściwe w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) updop, należy uznać zaliczenie tego nieodliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego zaliczenie przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów kwoty nieodliczonego podatku od towarów i usług w ogóle nie powinno mieć miejsca, gdyż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w tej części Spółce de facto przysługiwało. Prowadzi to zatem do wniosku, że dokonanie przez Spółkę korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług skutkujące odzyskaniem przez Spółkę tego podatku, uznanego uprzednio za koszt uzyskania przychodów, wiąże się z koniecznością dokonania wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. korekty okresu w którym koszty te nienależnie rozliczono w rachunku podatkowym Spółki.

Skutki dokonanych przez Spółkę korekt deklaracji podatku od towarów i usług winny zatem znaleźć odzwierciedlenie na gruncie updop w odpowiednich okresach rozliczeniowych, których ww. korekty deklaracji będą dotyczyły. W związku z tym, Spółka winna dokonać wstecz stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji, w której Spółka powinna dokonać wstecznej korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość skorygowanego podatku od towarów i usług, zastosowania nie będzie miał art. 12 ust. 1 pkt 4f updop, zgodnie z którym przychodem, w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami – jest naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten dotyczy sytuacji, w której w związku z dokonanymi korektami na gruncie podatku od towarów i usług ta sama wartość podatku naliczonego pomniejszyła podatek należny i równocześnie zwiększyła koszty uzyskania przychodów na gruncie updop. W związku z owym podwójnym ujęciem tej samej wartości wykazanie przychodu w tej samej wielkości pozwoli na zachowanie równowagi w kształtowaniu wysokości obciążeń podatkowych na gruncie obu podatków. Mając zatem na uwadze cel tego rozwiązania w opinii tut. Organu nie może on być jednak stosowany w sytuacji gdy u jego źródła leży błędne działanie (na co wskazał w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca). Na powyższą kwalifikację nie może mieć wpływu okoliczność, że przepis ten nie zawiera dodatkowych uwarunkowań w tym zakresie, albowiem przypisanie jej decydującego znaczenia prowadziłoby w prostej linii również do zaakceptowania takich działań podatnika, w których świadomie (mimo istnienia takich możliwości) nie dokonuje on prawidłowego odliczenia podatku naliczonego w celu podwyższenia kosztów uzyskania przychodów na gruncie updop. Powyższe uwagi są również aktualne w odniesieniu do art. 12 ust. 4 pkt 6 updop, który stanowi, iż do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Analogiczne zasady należy zastosować do odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania w części przypadającej na wartość podatku VAT błędnie zaliczonej do wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Jak stanowi art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Z kolei z art. 16g ust. 3 updop, wynika, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W tej sytuacji, odpowiedź na drugie z postawionych przez Spółkę pytań, a mianowicie: W sytuacji, jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, to czy Spółka powinna rozpoznać kwoty zwróconego podatku od towarów i usług jako przychód podatkowy w momencie faktycznego otrzymania lub rzeczywistego zadysponowania tymi kwotami (tj. otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku VAT na rachunek bankowy, zaliczenia ich na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych) – stała się bezprzedmiotowa.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci, mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi z kolei, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu nie zostało ograniczone do konkretnych podatków. Zatem, przysługuje wszystkim wskazanym w tym przepisie podmiotom, zobowiązanym na podstawie przepisów prawa podatkowego do składania deklaracji podatkowych, w których treści wykazywane jest zobowiązanie podatkowe lub kwota nadpłaty podatku. Jednocześnie, korekta zeznania jest możliwa tylko wtedy, jeśli zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się, co do zasady, z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku – art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, że niniejsza interpretacja podatkowa, wydana na podstawie art. 14b w zw. z art. 14c Ordynacji podatkowej, zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, w indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe, powołane we wniosku interpretacje organów podatkowych oraz orzeczenie sądu administracyjnego wydane zostały w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników.

Odnośnie powołanego stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w komunikacie z dnia 12 stycznia 2009 r., podkreślić trzeba, że dotyczy ono skutków w podatku dochodowym, w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora, podatników, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług (podatku naliczonego) od samochodów i paliwa, a więc dotyczy odmiennej sprawy niż przedstawiona w przedmiotowym wniosku.

Tutejszy Organ informuje jednocześnie, że część opłaty wniesionej w dniu 25 lipca 2012 r. na konto Izby Skarbowej w Katowicach w wysokości 40 zł zostanie – stosownie do art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej – zwrócona na rachunek podany na stronie 2 wniosku.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.