INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 2 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu w dniu 21 grudnia 2009 r., 5 stycznia 2010 r. oraz w dniu 11 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu xx października 2009 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Pismem z dnia xx października 2009 r. nr xxxx Naczelnik Urzędu Skarbowego x – działając na podstawie art. 170 § 1 w zw. z art. 15 i art. 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – przekazał wniosek Spółki zgodnie z właściwością miejscową i rzeczową Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w xxx.

W dniu xx października 2009 r. pismem nr xxxx Naczelnik Urzędu Skarbowego w x na podstawie art. 15 § 1, art. 170 § 1 oraz art. 14b § 6 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego przesłał wniosek Spółki zgodnie z właściwością miejscową do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. Organu w dniu 2 listopada 2009 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz § 4, a także art. 14f § 1ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. znak ILPB1/415-1187/09-2/AG, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 grudnia 2009 r., uzupełnienie do wniosku nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 17 grudnia 2009 r., do tut. Organ wpłynęło w dniu 21 grudnia 2009 r. Uzupełnienia wniosku wpłynęły również w dniach 5 oraz 11 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Kwestia dotyczy rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu umorzenia pozostałej do spłaty części pożyczki z ZFŚS. Decyzja o umorzeniu pozostałej do spłaty części pożyczki z ZFŚS została podjęta w ostatnim dniu zatrudnienia pracownika w firmie. Umowa o pracę z pracownikiem uległa rozwiązaniu w 2009 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwym jest wystawienie z tego tytułu druku PIT-8C i tym samym zobowiązanie do rozliczenia się z należnej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych z urzędem skarbowym przez byłego pracownika...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę umorzonej części pożyczki z ZFŚS należy ująć w informacji o przychodach z innych źródeł – PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca udzielił pracownikowi pożyczkę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ostatniego dnia zatrudnienia tego pracownika w firmie Wnioskodawca podjął decyzję o umorzeniu pozostałej do spłaty części pożyczki.

Kwestia do rozstrzygnięcia dotyczy właściwości wystawienia z tego tytułu druku PIT-8C i tym samym zobowiązanie do rozliczenia się z należnej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych z urzędem skarbowym przez byłego pracownika.

Jednakże w opisanej sytuacji właściwym jest zakwalifikowania kwoty umorzonej pozostałej do spłaty pożyczki z ZFŚS do przychodów pracownika ze stosunku pracy i wystawienia informacji PIT-11 o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Podkreślić należy, iż otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki jest obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w momencie, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki lub jej części, wtedy bowiem pożyczkobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód).

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie). W przypadku pracowników kwota powyższa stanowi przychód ze stosunku pracy opodatkowany na analogicznych zasadach jak pozostałe przychody z tego źródła (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z opisanych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca umorzył pozostałą do spłaty część pożyczki byłemu pracownikowi, w ostatnim dniu zatrudnienia pracownika w firmie.

W związku z powyższym, wartość otrzymanego przez pracownika świadczenia Pracodawca jest zobowiązany doliczyć do wypłacanego wynagrodzenia i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i przekazać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad przewidzianych dla przychodów ze stosunku pracy zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, nie jest właściwym w omawianym przypadku wystawienie z tytułu umorzenia byłemu pracownikowi pozostałej do spłaty części pożyczki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych druku PIT-8C i tym samym zobowiązanie do rozliczenia się z należnej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych z urzędem skarbowym przez byłego pracownika. Właściwym jest bowiem rozliczenie przez Pracodawcę pozostałej do spłaty części pożyczki i wystawienie informacji PIT-11 ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.