INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2009 r. (data wpływu 23.12.2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokumentowania operacji wypłaty wynagrodzenia uczestnikom akcji promocyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokumentowania operacji wypłaty wynagrodzenia uczestnikom akcji promocyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozprowadza określone produkty poprzez swoich Dystrybutorów. Nabywcami Dystrybutorów są sklepy, które prowadzą dalszą sprzedaż produktów. Wnioskodawca chce zorganizować akcję promocyjną sprzedawanych produktów. Akcja ma polegać na tym, że każdemu podmiotowi zwanemu dalej Uczestnikiem, który nabędzie określone produkty od wskazanych Dystrybutorów i udokumentuje ten fakt, a także będzie przestrzegał cen minimalnych określonych w regulaminie przy dalszej sprzedaży, zostanie przyznany rabat zmniejszający cenę nabycia od Dystrybutora o x %. Na podstawie faktur zakupu towarów przez Uczestników, wystawionych przez Dystrybutorów, Wnioskodawca zweryfikuje, czy Uczestnik spełnił warunki do przyznania mu rabatu. Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Uczestnikowi bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jak dokumentować przedstawioną operację wypłaty rabatu Uczestnikowi akcji
2. promocyjnej przez Wnioskodawcę dla prawidłowego wykazania przez Wnioskodawcę zmniejszenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług, a w konsekwencji zmniejszenia jego podatku należnego ...
3. Jak dokumentować przedstawioną operację dla wykazania przez Wnioskodawcę prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych ...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) – w zakresie pytania oznaczonego nr 2.

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją – w zakresie pytania oznaczonego nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych, co do zasady przedmiotem opodatkowania, poza wyjątkami przewidzianymi w ustawie jest dochód, przez który rozumie się nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętą w roku podatkowym. Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) podstawę opodatkowania stanowi dochód,

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiona operacja uprawnia do obniżenia u niego podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych. Wg. art. 15 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przedstawiona operacja ma na celu uatrakcyjnienie, a przez to zwiększenie sprzedaży, wobec czego jej związek z osiągnięciem przychodów jest niewątpliwy. Ustawa nie zastrzega jak dokumentować udzielony rabat tak żeby stal się podstawą do ujęcia go w kosztach uzyskania przychodów. Ważne jest, aby spełniał warunek poniesienia go w celu uzyskania przychodu oraz żeby nie należał do grupy kosztów nie uznawanych ustawowo za koszty uzyskania przychodu. Wobec powyższego wypłacenie przez Wnioskodawcę rabatu Uczestnikom akcji promocyjnej oraz udokumentowanie przedstawionej operacji dokumentami umożliwiającymi identyfikację stron oraz tytułu transakcji, czyli dowodem przekazania pieniędzy, regulaminem akcji promocyjnej, a także wykazaniem wielkości sprzedaży będzie wystarczające dla udokumentowania prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwalifikacja prawnopodatkowa kosztów uzyskania przychodów wymaga zawsze indywidualnej analizy, uwzględniającej charakter prowadzonej przez danego wnioskodawcę działalności. Szczególnego znaczenia twierdzenie to nabiera w przypadku instytucji interpretacji indywidualnej, w odniesieniu do której wykładnia literalna i systemowa przepisów art. 14b § 3 oraz 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jednoznacznie wskazuje, iż organ praktycznie związany jest opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę (nie weryfikuje ustaleń faktycznych, nie przeprowadza postępowania dowodowego).

Zgodnie z opisem przedstawionym (we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) Wnioskodawca nawiązuje stosunki umowne ze sklepami, nie będącymi bezpośrednimi odbiorcami (określonych towarów oferowanych przez Spółkę) zobowiązujące Spółkę do wypłaty danego wynagrodzenia z tytułu „rabatów” kalkulowanych jako procent od wartości zakupu u dystrybutora pod warunkiem spełnienia ustalonych wymogów przez beneficjenta.

Zdaniem tut. Organu podatkowego przedmiotowe wynagrodzenie bardziej odpowiada pojęciu „bonusu”.

Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl) pod pojęciem „rabat” należy rozumieć „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę”.

Z kolei bonifikata zdefiniowana jest jako „zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi”.

Podobnie w Encyklopedii PWN (www.encyklopedia.pwn.pl) „rabat” określony jest jako ”wyrażone w procentach obniżenie ceny przyjętej w cenniku”. Jednakże skoro sklepy nie są bezpośrednimi nabywcami towarów (nie są stronami umowy sprzedaży), to nie mogą zapłacić ceny (Wnioskodawcy) w rozumieniu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93).

Natomiast słowo „bonus” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza „dodatkowe wynagrodzenie”.

Nie można zatem całkowicie utożsamiać pojęć rabatu i bonusu (czy premii pieniężnej). Rabat co do zasady przyznawany jest bowiem już w momencie zawierania transakcji i dotyczy konkretnej dostawy (czy usługi). Bonus natomiast przeważnie nie jest związany z konkretną transakcją (w przeciwieństwie do rabatu, czy bonifikaty) - skorelowany jest natomiast z wypełnieniem określonych warunków i w konsekwencji może być naliczony dopiero ex post.

Bonifikaty (czy też rabaty) oraz bonusy wywołują odmienne skutki podatkowe z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej także: updop) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Literalna wykładnia ww. normy prawnej wskazuje jednoznacznie, iż Ustawodawca nakazuje m.in. zmniejszenie przychodu o wartość kwot o charakterze bonifikaty (bonifikat, rabatów, upustów …).

Natomiast bonusy, jako koszty działań marketingowych należy co do zasady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy (…).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Bonusy wypłacane w korelacji z osiągniętym przez danego odbiorcę „pośredniego” obrotem towarami Spółki, wypłacane w ramach akcji promocyjnej stanowią zachętę do maksymalizacji obrotów tymi towarami.

W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia należy uznać za instrument marketingowy, spełniający co do zasady ustawowe przesłanki zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny wydatki na działalność marketingową (w tym działania promujące zarówno konkretne produkty, jak i ich marki oraz marki firm, a także badanie rynku) należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami z uwagi na brak możliwości prostego zidentyfikowania wpływu tych wydatków na wielkość osiągniętych przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie determinuje sposobu dokumentowania określonych wydatków odsyłając w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze zm.) na mocy art. 9 ust. 1 updop.

Zgodnie bowiem z tym przepisem podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z ww. art. 15 ust. 1 updop należy uznać za wystarczające z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w celu zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów) udokumentowanie przedmiotowych wydatków dowodami wymienionymi przez Wnioskodawcę (łącznie), tj.:

• Dowód zapłaty

• Regulamin akcji promocyjnej

• Zestawienia sprzedaży.
  
  

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a także spełnienia wymogów określonych w art. 20 i 21 ustawy o rachunkowości może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.