INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2009r. ( data wpływu 21.12.2009r.) uzupełnionym na wezwanie organu z dnia 17.02.2010r. pismem z dnia 26.02.2010r. ( data wpływu – 01.03.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik (dzierżawca) zawarł umowę dzierżawy samochodu osobowego w zamian za określony czynsz. Odpisów amortyzacyjnych przedmiotu dzierżawy dokonuje wydzierżawiający. Okres dzierżawy wynosi 36 miesięcy. Umowa nie daje Podatnikowi prawa jej wypowiedzenia, natomiast wydzierżawiający może rozwiązać umowę tylko w określonych przypadkach leżących po stronie podatnika. Podatnikowi przysługuje prawo nabycia samochodu za cenę określoną w umowie bezpośrednio po zakończeniu okresu dzierżawy. Łączny koszt czynszu dzierżawnego powiększony o cenę wykupu przekracza cenę samochodu z dnia zawarcia umowy dzierżawy. Treść umowy wskazuje, iż wydzierżawianie samochodów wchodzi w zakres działalności gospodarczej wydzierżawiającego. Uzupełniając na wezwanie organu stan faktyczny Podatnik podał, że cena samochodu z dnia zawarcia umowy bazuje na cenie określonej przez właściciela samochodu, który wykazał wartość początkową samochodu bez podatku VAT i mając na uwadze, że dzierżawiony samochód był zakupiony na potrzeby Podatnika jako fabrycznie nowy, cena netto samochodu jest taka sama jak wartość początkowa w rozumieniu art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Porównując łączny koszt czynszu dzierżawnego powiększonego o cenę wykupu z ceną samochodu z dnia zawarcia umowy Spółka opiera się zgodnie z treścią art. 17b ust. 1 pkt 2 ustawy o koszt i ceny netto, t.j. bez podatku VAT oraz podana wartość początkową.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy celem zaliczenia wydatków związanych z dzierżawą i eksploatacją samochodu osobowego Podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu...

Zdaniem Podatnika, zawarta umowa dzierżawy odpowiada pojęciu każdej innej umowy wyrażonemu w art. 17a pkt 1 ustawy, a tym samym zastosowanie ma art. 16 ust. 3b, wyłączający konieczność sporządzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. ), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem , dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższego przepisu nie stosuje się do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 3b ustawy). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym a także każdą inną umową, na mocy której jedna ze stron , zwana „finansującym” oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej „ korzystającym” podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne , a także grunty.

Definicja umowy leasingu zawarta w art. 17a pkt 1 ustawy określa warunki , jakie musi spełnić umowa, aby zgodnie z ustawą mogła być uznana za umowę leasingu. Ustawodawca konstruując ten przepis określił zakres podmiotowy i przedmiotowy umowy leasingu. Jednocześnie w rozdziale 4a – opodatkowanie stron umowy leasingu znajduje się przepis art. 17b, który określając skutki, jakie wywołuje umowa po stronie finansującego i korzystającego, wskazuje na dodatkowe warunki, które decydują o zaliczeniu umowy do podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu operacyjnego, w szczególności aby mogła wywołać skutki podatkowe po stronie korzystającego w zakresie możliwości zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu i wydatków ponoszonych w trakcie użytkowania przedmiotu leasingu do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.):

1. umowa musi zostać zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, musi odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (wartość początkową środka trwałego określa się zgodnie z art. 16g ustawy).
   
   

Jednocześnie należy uwzględnić zastrzeżenie określone w art. 17b ust. 2 ustawy.

Jeżeli umowa nie spełnia powyższych warunków łącznie, skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umów najmu i dzierżawy. Zaliczenie w takiej sytuacji wydatków zarówno w zakresie czynszu płaconego wynajmującemu czy wydzierżawiającemu jak i opłat związanych z eksploatacją pojazdu przy uwzględnieniu limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, obligującej istnienie związku przyczynowo-skutkowego wydatków z osiąganymi przychodami lub źródłem przychodu w celu jego zabezpieczenia lub zachowania. Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w zakresie wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych nie będących składnikiem majątku podatnika wymaga ponadto prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Gdy zaś umowa spełnia warunki, określone w ww. przepisie art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu użytkowania samochodu osobowego zarówno opłaty wynikające z umowy a także wydatki eksploatacyjne bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie rozpatrując zawartą umowę dzierżawy w kontekście uznania jej za umowę leasingu należy stwierdzić że:

• na mocy zawartej umowy nazwanej przez strony umową dzierżawy właściciel oddał do odpłatnego używania samochód osobowy. Dzierżawca uiszcza określony czynsz. W tym zakresie umowa spełnia definicję umowy leasingu określoną w art. 17a pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• umowa została zawarta na okres 36 miesięcy (w przypadku samochodu osobowego normatywny okres amortyzacji wynosi 5 lat, a tym samym minimalny czas trwania umowy leasingu operacyjnego wymagany przez ustawodawcę (40% okresu amortyzacji) w przedmiotowej sprawie wynosi 24 miesiące ). Przedmiotowa umowa spełnia warunek określony w art. 17b ust. 1 pkt 1 ustawy,
• z wniosku wynika, że łączny koszt czynszu dzierżawnego powiększony o cenę wykupu przekracza cenę samochodu z dnia zawarcia umowy rozumianą jako cenę nabycia samochodu pomniejszoną o podatek od towarów i usług. Cenę wykupu uwzględnia się zgodnie z art. 17j ust. 1 w sumie opłat o których mowa w art. 17b ust. 1 pkt 2. Zatem warunek określony w ww. przepisie należy uznać za spełniony.
  
  

Uznanie, że zawarta przez Wnioskodawcę spełnia warunki uznania jej za podatkową umowę leasingu operacyjnego uprawnia go do zaliczania wydatków wynikających z umowy w zakresie czynszu jak i wydatków eksploatacyjnych bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock