INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.08.2009 r. (data wpływu 20.10.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania kar umownych za koszty uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.10.2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania kar umownych za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiony został następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako J. lub „Spółka „) w ramach działalności gospodarczej, zajmuje się sprzedażą wyrobów medycznych. Spółka dokonuje zakupu w/w wyrobów, a następnie dokonuje ich sprzedaży jako własnych towarów handlowych.

Spółka w celu zapewnienia rynku zbytu dla sprzedawanych przez siebie towarów, zawiera umowy na dostawę towarów. Podpisane przez J. umowy zawierają klauzulę, która to nakłada na Spółkę zapłatę kary umownej w sytuacji nieterminowej dostawy zamówionego towaru. Kary ustalane są procentowo od wartości podpisanej umowy, od wartości niezrealizowanej części zamówienia lub kwotowo za każdy dzień opóźnienia w wykonaniu przedmiotowej umowy. Zapisana w umowie klauzula dotycząca kary umownej wynika z art. 483 § 1 Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), który mówi, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kary umownej).

Kara do zapłacenia, której Spółka jest zobligowana umową dotyczy sytuacji niedostarczenia w umówionym terminie towarów, a nie sytuacji niewykonania usługi lub dostarczenia wadliwego towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie przepisów Ustawy o PDOP obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2009 r., jak i od dnia 1 stycznia 2009 r., zapłacone kary umowne za zwłokę w dostarczeniu towarów, są dla Spółki kosztem podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy.

W świetle obowiązujących przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka ma prawo zaliczyć wydatki poniesione na zapłatę kar umownych za nieterminową realizację dostaw w koszty pod warunkiem, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle art. 15 ust. 1 Ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o PDOP. Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Zdaniem J. art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o PDOP zawiera zamknięty katalog okoliczności, które powodują wykluczenie kar umownych z kosztów uzyskania i nie należy traktować go rozszerzająco.

Z powyższego wynika, że zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nie można kar umownych i odszkodowań za wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłokę w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłokę w usunięciu wad towarów lub wykonanych robót i usług, a nie wszystkich opłat noszących znamiona kar.

Tym samym w ocenie Spółki, kary przez nią płacone można uznać za koszty podatkowe, co więcej zdaniem Spółki kary są związane z przychodem, gdyż dotyczą dostaw, które ostatecznie doszły do skutku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.